Teraźniejsza Prawda nr 294 – 1977 – str. 70
Takci, jeźli szatan [satanas, w języku greckim jest rodzaju męskiego, ponieważ jest rzeczownikiem pierwszej deklinacji zakończonym na as] powstał sam przeciwko sobie [eph.’ heauton – rodzaj męski, ponieważ poprzedzający go rzeczownik jest rodzaju męskiego, w przypadku biernika, odpowiadającego naszemu (ang.) przypadkowi dopełnieniowemu, bo zależnemu od przyimka eph’}«.
Uwaga księdza Stowa: »Nie wierzę, aby ekeinos choć raz było użyte w Nowym Testamencie w miejsce jakiejś rzeczy. Zawsze odnosi się do osoby « i » ekeinos nie może być przetłumaczone jako ono (w języku angielskim)«, wymaga skorygowania. W tych uwagach on jawnie przekazuje wrażenie komuś nie zaznajomionemu z językiem greckim, że grecki zaimek rodzaju męskiego musi być tłumaczony na język angielski przez angielski zaimek rodzaju męskiego, rodzaju żeńskiego – przez zaimek rodzaju żeńskiego, a rodzaju nijakiego – przez zaimek rodzaju nijakiego. Chcielibyśmy tutaj zrobić uwagę dla czytelników angielskich, że każdy rodzaj ma w języku greckim swoje własne końcówki, a każdy rodzaj ma pięć przypadków tak w liczbie pojedynczej jak i mnogiej z niemal tyloma odmianami form. W przypadku mianownika liczby pojedynczej oba słowa ekeinos i autos, bez innych form liczby pojedynczej i mnogiej, przyjmują poniższe postacie:
| rodzaj męski | rodzaj żeński | rodzaj nijaki |
| Ekeinos | Ekeine | Ekeino |
| Autos | Aute | Auto |
To, że rodzaj męski ekeinos jest używany w odniesieniu do rzeczy nie będących ,,osobami” możemy widzieć na podstawie następujących przypadków z Nowego Testamentu: Mat. 17:27 » A otworzywszy gębę jej, znajdziesz stater [tj. shekel], który [ekeinon, rodzaj męski, biernik od ekeinos. Ekeino, rodzaj nijaki, biernik, jest takim samym jak przypadek mianownika ekeino, jak każdy może sprawdzić w każdej gramatyce języka greckiego] wziąwszy…« Przestawiając słowa »który wziąwszy « na » wziąwszy który«, tzn. »ten«, stater. Stater z powodu końcówki jest rodzaju męskiego, dlatego jego zaimek ekeinon jest rodzaju męskiego, lecz tutaj można przetłumaczyć przez »tego«. Inny przypadek u Łukasza 8:32: »A była tam trzoda wielka świni … i prosili [demoni] go, aby im dopuścił wstąpić w nie [ekeinous, tzn. w świnie]«. Tutaj jest użyty ekeinous. Jest to rodzaj męski, biernik, liczba mnoga i dlatego jego mianownik w liczbie pojedynczej jest ekeinos. Ponownie widzimy, że ekeinos
kol. 2
jest użyty nie w związku z osobą, ale rzeczą, tj. świnią. Powodem użycia rodzaju męskiego jest choiros, świnia, rzeczownik drugiej deklinacji kończący się na os i dlatego jest rodzaju męskiego.
INFORMUJĄCY PRZYKŁAD
W konsekwencji przeto, ponieważ parakletos [pocieszyciel, pomocnik, orędownik, zachęcający, obrońca – Jan 16:7], do którego odnosi się ekeinos w wierszach 8, 13, 14, jest rzeczownikiem drugiej deklinacji zakończonej na os, dlatego bez względu na płciowy lub bezpłciowy charakter pocieszyciela jest rodzaju męskiego. Każdego, kto chciałby kogoś pocieszyć, pomóc, orędować, zachęcić lub bronić, mężczyznę lub kobietę, czy jakąś rzecz bez płci, Grek nazwie parakletos. Dla miotanego burzą marynarza spokój byłby pocieszycielem, parakletos. Dla rozbitka wrak okrętu byłby pocieszycielem itd., itd. Dlatego wnioskowanie, że zaimki rodzaju męskiego autos i ekeinos użyte w odniesieniu do parakletos dowodzą, że Duch Święty jest osobą, jest tak błędne, że chłopiec studiujący język grecki tylko przez trzy miesiące w większości przypadków umiałby lepiej wnioskować. Z drugiej strony dokładnie tak samo możemy wnioskować, że skoro pneuma (duch) w języku greckim jest rodzaju nijakiego, to Duch Święty nie jest osobą. Jak więc możnaby tę sprawę rozstrzygnąć ? Odpowiadamy: na podstawie nauk Pisma Świętego na temat urzędu, dzieł, atrybutów i związków Ducha Świętego. Dla tych, którzy oczy zrozumienia mają otwarte, opisy biblijne tych rzeczy dowodzą umysłowi i sercu, najzupełniej zadowalająco, że Duch Święty nie jest osobą. Te uwagi wystarczą, aby usunąć piasek jakim ksiądz Stow sypnął w oczy angielskim czytelnikom nie znającym języka greckiego przez swoje twierdzenia na temat ekeinos, ekeino, eautou w Ew. Jana 16:8, 13, 14 oraz autes i auten w innych ustępach.
Podamy parę uwag gramatycznych w związku z twierdzeniem księdza Stowa, dotyczącym oświadczenia Jezusa »Pierwej niż Abraham był, jam jest« (Jan 8:58, porównaj z 2Mojż. 3:13, 14, gdzie w odpowiedzi na pytanie Mojżesza dotyczące imienia Boga, Jehowa odpowiedział: »BĘDĘ, KTÓRY BĘDĘ« i »BĘDĘ« (w Biblii ang. »JESTEM, KTÓRY JESTEM« i »JESTEM«). Ksiądz Stow twierdzi, że Jezus nazywa siebie w Ew. Jana 8:58 Jehową: JAM JEST. Na to odpowiadamy wpierw: te dwa