Teraźniejsza Prawda nr 294 – 1977 – str. 69
sprawy, w związku z uwagami wspomnianego krytyka, na temat słów ekeinos, ekeino, autou (od autos) i autes, auten (od aute) i mówienie o nich, jakoby one oznaczały płeć lub nie, jak to jest w języku angielskim, mogłoby oczywiście zwieść każdego angielskiego czytelnika nie znającego języka greckiego.
Jeśli mamy jasno zrozumieć treść przedstawionej krytyki, to konieczna jest następna uwaga dotycząca tych punktów składni języka greckiego i angielskiego, które są do siebie zupełnie niepodobne. Podczas gdy tak w języku greckim jak i angielskim zaimki, między innymi rzeczami, muszą zgadzać się w przypadku z rzeczownikami, do których się odnoszą, to z jednej strony, w języku angielskim rodzaj zależy od występowania lub też nie występowania płci i dlatego z nielicznymi wyjątkami jego zaimki męskie odnoszą się do rodzaju męskiego, zaimki żeńskie do rodzaju żeńskiego, a zaimki nijakie do rzeczy bez płci, natomiast z drugiej strony, język grecki opiera się na rodzaju, określonym prawie całkowicie przez końcówkę, niezależnie od występowania płci lub jej nie występowania; rodzaj męski, żeński i nijaki zaimków jest określany przez końcówki rzeczowników, do których się odnoszą a nie od płci lub rzeczy bez płci oznaczonych przez rzeczowniki. Dlatego zaimki męskie w języku greckim często odnoszą się do poprzedzających je rzeczowników, które są żeńskimi lub bez płci z tego powodu, że rzeczowniki ze względu na końcówki są rodzaju męskiego. A także zaimki żeńskie w języku greckim często odnoszą się do swoich poprzedników, które są albo rodzaju męskiego, albo bez płci z tego powodu, że rzeczowniki te z uwagi na, zakończenie są rodzaju żeńskiego. Tak też zaimki rodzaju nijakiego nieczęsto są poprzedzane rzeczownikami wskazującymi na rodzaj męski lub żeński, ponieważ te rzeczowniki na skutek końcówki są rodzaju nijakiego. Przemilczenie tego faktu przez księdza Stowa w jego krytycznych uwagach na temat zaimków ekeinos, ekeino, autou, autes i auten, powiązane z wrażeniem wywieranym przez jego podkreślenie, że one wskazują na rodzaj płci, zmierza do tego, aby zwieść angielskiego czytelnika niezaznajomionego z greką. Gdyby ten gentleman pamiętał o tym i wypowiedział to w swojej krytyce, to prawdopodobnie nie porobiłby tych uwag na temat tych słów. On poprawnie przedstawił te punkty w związku z rodzajem zaimka odnoszącego się do pneuma w Ew. Jana 14:17, lecz w tym przypadku służyło to jego celowi, aby móc odparować cios, gdyby ktoś
kol. 2
chciał go zadać przez porównanie tego ustępu z regułami składni angielskiej, według których ksiądz Stow potraktował użytek ekeinos, ekeino, autou, autos, auten!
Z tych powyższych uwag oczywiście wynika, że płeć, bezpłciowość lub osobowość nie może być określona przez męską, żeńską lub nijaką formę ekeinos i autos lub formą jakiegokolwiek innego zaimka w języku greckim. Charakter rzeczy wskazany przez rzeczownik, a nie jego grecki rodzaj lub towarzyszący zaimek, musi określić czy ta rzecz jest w rodzaju męskim, żeńskim, osobowością lub rzeczą bez płci.
Trzecia uwaga okaże się także pomocna. Skoro stosowanie języka greckiego i angielskiego jest tak różne w użyciu rodzaju, to w tłumaczeniu z języka greckiego na angielski powinny przeważać zasady tego drugiego języka, tak jak w przypadku tłumaczenia z języka angielskiego na grecki powinny mieć zastosowanie zasady języka greckiego. Prawie we wszystkich przypadkach tak jest w A. V. (autoryzowanym przekładzie) Biblii, 1Kor. 13:5 stanowi pogwałcenie tej zasady, jak to zostało powyżej wykazane.
Obecnie podamy kilka przykładów, aby zilustrować drugą i trzecią uwagę, ponieważ ilustrację dla pierwszej uwagi już podaliśmy. Ew. Marka 3:24-26: »A jeśliże królestwo [basileia jest rodzaju żeńskiego w języku greckim, gdyż jest rzeczownikiem pierwszej deklinacji zakończonym na a] samo w sobie będzie rozdzielone [eph’ heauten, rodzaj żeński, aby się zgadzał ze słowem basileia i przypadkiem biernika, który jest rządzony przez przyimek eph’ poprawnie oddany na język angielski jako samo w sobie, ponieważ ten zwrot w języku angielskim nie usprawiedliwiłby użycia zaimka: sama w sobie, jako zaimka odnoszącego się do królestwa] nie może się ostać ono [ekeine – rodzaj żeński, ponieważ basileia, królestwo, jest rodzaju żeńskiego] królestwo. I dom [oikia jest rodzaju żeńskiego, ponieważ jest rzeczownikiem pierwszej deklinacji zakończonym na a], jeźliby sam przeciwko sobie [eph’ heauten, rodzaj żeński z tej samej przyczyny i przypadek biernika rządzonego przez przyimek eph’. Autoryzowany przekład Biblii (A. V.) podaje poprawnie sam przeciwko sobie, ponieważ dom w języku angielskim jest rodzaju nijakiego a zasady językowe poprawnej angielszczyzny zabraniają użycia rodzaju żeńskiego: sama przeciwko sobie] był rozdzielony, nie będzie się mógł ostać on [ekeine – rodzaj żeński, ponieważ oikia, dom, jest rodzaju żeńskiego] dom.