Teraźniejsza Prawda nr 293 – 1977 – str. 63
którzy pokornie, w cichości, z pragnieniem, w uczciwości i świętości poddają samych siebie Kościołowi w jego zdolności ustanowionego przez Boga oświeciciela braci pod Chrystusem. Taka postawa jest typowo przedstawiona przez kapłana stojącego przed świecznikiem. Wychodząc spod pierwszej zasłony najpierw dostrzegał światło. Ten fakt jest typem pierwszego przywileju zrozumienia Prawdy nowo spłodzonego Nowego Stworzenia. Zrozumienie przez niego, że światło pochodzi ze świecznika jest typem zrozumienia faktu, że otrzymana Prawda pochodzi od braci.
(12) To, że najwyższy kapłan nie zapalał lamp, gdy stał przed nimi symbolizuje fakt, że w naszym oświeceniu nie jest nam dana widzialna osobista służba naszego Pana bez ludzkiego pośrednictwa. Cień jaki najwyższy kapłan mógłby rzucić na kapłana zbliżającego się do świecznika, gdyby stał przed nim zapalając go, symbolizuje fakt, że nauczanie nas przez widzialnego naszego Pana, bez ludzkiego pośrednictwa, miałoby skutek oślepiający zamiast oświecający nas. Najwyższy kapłan stojący za świecznikiem, gdy przygotowywał go, gdy między innymi rzeczami zapalał go, jest typem naszego Pana ukrywającego się za Swymi rzecznikami w czasie nauczania nas, udzielając nam światła nie bezpośrednio, ale przez innych. Fakt, że był duchową istotą w czasie udzielania stosownego światła jest symbolizowany przez półcień, w którym stał najwyższy kapłan w stosunku do zbliżającego się kapłana podczas wykonywania jakiejkolwiek czynności związanej z przygotowywaniem świecznika. Ponadto najwyższy kapłan przyjął taką pozycję, aby symbolizować fakt, że zapalanie lamp pochodziło z kierunku świątnicy najświętszej – z nieba – a tym samym wskazywało na Boga jako ostateczne Źródło światła oświecającego Kapłanów. Tak więc Aaron Wieku Ewangelii jako Dawca Prawdy jest nam przedstawiony z różnych punktów widzenia.
URIM I TUMMIM
(13) Jest jeszcze inny typ dotyczący najwyższego kapłana, który przedstawia naszego Najwyższego Kapłana jako Dawcę Boskiej Prawdy Kościołowi. Mówimy o tej działalności najwyższego kapłana, przez którą otrzymywał od Boga odpowiedzi na pytania Izraela, za pośrednictwem urim i tummim. W Teraźniejszej Prawdzie wyjaśniliśmy, że urim (światła) przedstawia nauki Pisma Świętego, a tummim (doskonałości) przedstawia cztery wielkie
kol. 2
przymioty Boga: moc, mądrość, sprawiedliwość i miłość. Od czasu, gdy daliśmy to wyjaśnienie Pan udzielił nam nieco dalszego oświecenia, tak w odniesieniu do typu jak i antytypu. Czym były typowe urim i tummim było dotąd nieodpowiedzianym pytaniem. Poniżej podane teksty są wszystkimi, w których występują wyrażenia urim i tummim: 2Moj. 28:30; 3Moj. 8:8; 4Moj. 27:21; 5Moj. 33:8; 1Sam. 28:6; Ezdr. 2:63; Neh. 7:65. Zauważmy, że napierśnik był tak nazwany zanim 12 drogocennych kamieni zostało w nim umieszczonych, nawet zanim oprawa dla kamieni była w nim przygotowana (2Moj. 28:15 – 17). Był także tak nazwany zanim urim i tummim zostały do niego przyprawione (2Moj. 28:30). Jest o nich powiedziane jako będących na piersiach (sercu) Aaronowych (2Moj. 28:30), tak jak i o imionach pokoleń wyrytych na drogocennych kamieniach, o których to kamieniach też jest powiedziane, że nosił je na piersiach (sercu) swych (2Moj. 28:29). Prócz tego, jak sugeruje nasze badanie ofiar książąt Wieku Ewangelii, dwanaście szafarskich doktryn było powiązanych z ich etycznymi naukami, które odpowiadają dwunastu kamieniom, na których były wyryte imiona, będące typem nauk i cech charakterystycznych dwunastu pokoleń (2Moj. 28:21). Właściwe tłumaczenie stosownych części 2Moj. 28:30 i 3Moj. 8:8 jest następujące: „Dołożysz też do napierśnika sądu urim i tummim [dasz mu urząd działania jako takiemu]” i „przyprawił do napierśnika sądu urim i tummim [dał mu urząd działania jako takiemu]”. Te fakty powiązane z antytypowym znaczeniem urim (nauki) i tummim (atrybuty) zdają się identyfikować urim i tummim z tymi kamieniami, w odniesieniu do ich świateł (urim) i ich samych w ich pięknościach (doskonałościach – tumim). Stąd jesteśmy skłonni przypuszczać, że urim to były światła jakimi promieniowały te drogocenne kamienie, gdy znalazły się w świetle świątnicy najświętszej i że tummim to były drogocenne kamienie w ich pięknościach wydobytych doskonale przez to samo światło. Być może odpowiedzi tak były udzielane przez to światło świecące w jednym kierunku, a odpowiedzi nie przez światło świecące w innym kierunku – w górę lub na prawo na tak, w dół lub na lewo na nie. Lecz na ten temat Biblia milczy.
(14) Chociaż istoty tych spraw nie można zupełnie udowodnić, to jednak faktycznie wiemy, że nasz Najwyższy Kapłan odpowiadając na nasze pytania za pośrednictwem antytypowych urim i tummim udziela swych odpowiedzi przez nauki biblijne i zgodnie z nimi oraz w Boski sposób określonymi głównymi łaskami.