Teraźniejsza Prawda nr 293 – 1977 – str. 62
Definicja ta zawiera w sobie pojęcie dwóch rzeczy: (1) Prawdy i (2) jej właściwego zrozumienia. Obie te rzeczy nasz Najwyższy Kapłan daje nam w naszej zdolności (nauczania i zrozumiewania Prawdy (1Kor. 1:30). Cząsteczki węgla znajdujące się w oleju przedstawiałyby Prawdę, a cząsteczki oleju zawierające te cząsteczki węgla przedstawiałyby ducha zrozumienia, który otacza Prawdę. Spalanie się cząsteczek węgla w oleju powodowało promieniowanie światła w świątnicy. To przedstawia, że zadaniem Prawdy jest powodować świecenie Prawdy i oświecać. W taki sposób nasz Pan wlewał ten antytypowy olej – Prawdę i jej zrozumienie – do naszych serc i umysłów, a my przez nauczanie jeden drugiego Prawdy podtrzymujemy dla nich to światło, które pozwala im wnikać w duchowe sprawy. Nieco odmienne zastosowanie tej ogólnej figury świecznika, pewne różniące się szczegóły, znajdujemy u Zach. 4:2, 3, 10 – 13, które tak nie są symbolizowane w 4Moj. 8:1-4. W obu przypadkach świecznik przedstawia Kościół. W 4Mojżeszowej 8 nasz Pan jest przedstawiony przez Aarona, podczas gdy u Zachariasza 4 On jest przedstawiony przez czaszę, do której był wlewany olej i przez dwie rurki łączące czaszę z oliwkami. Czasza przedstawia Go jako składnicę Prawdy i jej zrozumienia dla Kościoła. A dwie rurki przedstawiają Go w Jego władzach umysłowych, za pośrednictwem których czerpie Prawdę do Swego umysłu ze Starego i Nowego Testamentu, antytypu dwóch oliwek (Obj. 11:3-12). W obu ustępach siedem ramion świecznika przedstawia siedem okresów jednego Kościoła, a siedem rurek (nalewek) przedstawia specjalnych Pańskich rzeczników do Kościoła, to jest siedmiu aniołów siedmiu kościołów (Obj. 1:20). Tych siedmiu posłańców Zachariasz 4:10 nazywa oczami Pańskimi, ponieważ Pan widzi nimi za Kościół. Drzewo oliwne po prawej stronie świecznika przedstawia Nowy Testament, a to po lewej przedstawia Stary Testament. Ustęp u Zachariasza pokazuje, że nasz Pan jest składnicą Prawdy Kościoła i zrozumienia jej, czerpanej przez Niego (czasza) za pośrednictwem Jego zdolności umysłowych (dwie rurki) ze Starego i Nowego Testamentu (dwa drzewa oliwne) i udzielanej przez Niego Kościołowi za pośrednictwem siedmiu składowych posłanników (siedem rurek, nalewek), po jednym z nich dla każdego okresu Kościoła. W taki sposób zestaw symboli związanych z przygotowywaniem przez Aarona świecznika, na ile to dotyczy oleju, pokazuje, że pod zwierzchnictwem Boga nasz Pan
kol. 2
jest składnicą i dawcą Prawdy dla Kościoła.
(10) Trzecią rzeczą związaną z przygotowaniem świecznika było utrzymanie go w stanie dobrze wypolerowanym. Tę pracę, z zakresu takiego oporządzania świecznika, także musiał wykonywać najwyższy kapłan i na to wskazuje powierzenie jemu nadzoru nad świecznikiem. Reprezentowałoby to naszego Pana, który przez Ducha, Słowo i opatrzności Boże rozwija, wzmacnia, równoważy i udoskonala braci w ich zdolności wzajemnego oświecania się Prawdą i zaangażowaniu się w takiej działalności. Tak więc, gdy są zajęci pomaganiem jeden drugiemu w zrozumieniu Prawdy, to On tak do nich przystosowuje Swoje nauki, Ducha i opatrzności, aby tych wiernych uzdolnić do takiego nauczania swoich braci, aby mogli rozwinąć się w każdym dobrym słowie i pracy oraz wzmocnić się przez to, zrównoważyć i udoskonalić (1Kor. 1:30; Żyd. 13:20, 21).
(11) Zapalanie świecznika było inną wyłączną funkcją najwyższego kapłana, co jest widoczne z 3Moj. 24:2-4 i 4Moj. 8:1-4. Prowadzi to nas do specjalnego rozważenia antytypu 4Moj. 8:1-4. Aaron zapalający świecznik jest typem naszego Pana, który po udzieleniu nam potrzebnego oświecenia wprowadza nas w warunki, w których mamy sposobność oświecać naszych braci, a także pobudza nas przez Swego Ducha, Słowo i opatrzności do udzielenia im takiego oświecenia. Fakt, że nikt prócz najwyższego kapłana nie miał prawa do zapalania świecznika jest typem, że nikt prócz .naszego Pana nie może siebie lub innych wprowadzić w sytuacje, w których miałby okazję do oświecania braci i pobudzenia ich do takiej działalności. Pokazuje to zło usiłującego „przedstawiać” siebie samego jako (przypuszczalnego) oświeciciela braci i zło tego, który niezależnie od jasno objawionej woli Pana, usiłuje „przedstawić” i podtrzymywać drugiego jako {przypuszczalnego) oświeciciela braci. To także oznacza zło w prywatnych wysiłkach stania się lub pomagania innym w staniu się (przypuszczalnym) oświecicielem braci niezależnie od zamanifestowanej Pańskiej woli wskazującej na takie działanie. Najbardziej krzyczące formy zła tego błędu, obecnie tak szeroko rozpowszechnionego wśród ludu Bożego, są ignorowane pod tym względem w części właściwie należącej do przywilejów Najwyższego Kapłana. Światło tak skierowane, aby świeciło przed świecznikiem – między nim i pierwszą zasłoną – symbolizuje fakty, że wszelkie Boskie uznane oświecenie pochodzi od Kościoła i jest udzielane tylko tym