Teraźniejsza Prawda nr 293 – 1977 – str. 60
skierowanym do naszego drogiego Pastora, a nie proroctwem o nim, a drugi jest ostrzeżeniem pod adresem J.F. Rutherforda i proroctwem o nim. Dowód, że ten drugi jest „onym złym sługą” jest co najmniej tak silnym, jak dowód, że pierwszy był „sługą wiernym i roztropnym”. Powodem dlaczego nasz Pastor, choć ostrzeżony przed złym postępowaniem,
kol. 2
tak wysoce jest zalecany przez Boga jest ten, że w całym swym postępowaniu był ,,wiernym i roztropnym”. A powodem, dla którego J.F. Rutherford jest tak bardzo potępiony przez Pana jest, że on jest „onym złym sługą”, który mówi w swoim sercu „Odwłacza Pan mój”, który bije swych współsług, i który je i pije z pijanicami swymi towarzyszami w złym.
kol. 1
MOJŻESZ I AARON WIEKU EWANGELII
JAKO ODBIORCA I DAWCA PRAWDY
4Moj. 7:89-8:1-4 (E 8, rozdz. VII, str. 446-461; Ter. Pr. ’36 str.85)
(5) W tym fragmencie symbolizmu mieszczą się doniosłe prawdy. On nie tylko przedstawia wielkiego Jehowę, ale także Jego charakter. I nie tylko to, ale Głos pochodzący z reprezentacji Boga otoczonej symbolami Jego czterech głównych atrybutów sugeruje myśl, że słowa i czyny Boga wypływają z Jego charakteru, są wyrażane lub wykonywane w harmonii i przynoszą owoce zgodne z nim. On także sugeruje, że nasz Pan jako Wykonawca Jehowy, nie mówi i nie wykonuje niczego prócz tego, co jest w harmonii z charakterem i zarządzeniami Jehowy. On także uczy posłuszeństwa wobec Jehowy we wszystkich rzeczach, szczególnie w odniesieniu do otrzymywania informacji, zarządzeń i dzieł do wykonywania Boskiego Planu. On dowodzi, że Bóg jest Źródłem Planu, Swoich zarządzeń i dzieł, dowodząc również, że Jezus jest Jego Wykonawcą. To nasuwa myśl, że ani Ojciec, ani Syn nie czynią, ani mówią niczego przeciwnego Boskiemu charakterowi. Lojalność naszego Pana w Jego urzędowym dziele zawiera się także w symbolu Mojżesza przychodzącego zawsze lojalnie do Boga po wskazówki i wypełniającego Jego wolę, o której dowiadywał się słuchając tego Głosu. Jak w typie Mojżesz był wielce zaszczycony przywilejami swego urzędu, dającymi mu przywilej przebywania w obecności Boga w każdej wymagającej tego sytuacji, tak w antytypie nasz Pan jest wysoce zaszczycony odpowiednimi antytypowymi prerogatywami. Ojciec z pewnością wysoce zaszczycił i wywyższył Swego Syna w tych zarysach Jego urzędu Odbiorcy i Dawcy Prawdy dla celów Boskiego Planu i ludu. Fakty te powinny napełnić nas wielkim zaufaniem do naszego Pana jako Boskiego Wykonawcy i Rzecznika wiodącego nas do niebiańskiego Chanaanu. Jak wspaniały
kol. 2
mamy typ komunii i współpracy Ojca i Syna, w ich osobistych sprawach i sprawach Boskiego Planu i ludu, przedstawionej przez wspólne rozmowy Boga z Mojżeszem na temat ich osobistych spraw oraz zamiarów Boga dotyczących Izraela itd.
(6) Powyższe uwagi kończą nasze badanie 4Moj. 7, następnego co do długości rozdziału Biblii. Ten rozdział na pewno, z punktu widzenia jego antytypowych nauk, jest jak najbardziej godny uwagi. A nasze przeciągające się studia nad nim powinny spowodować większą ocenę Boga w naszych sercach i umysłach, którego cudowna mądrość przewidziała między dwoma żniwami dwanaście wiodących ruchów Maluczkiego Stadka oraz związki wodzów utracjuszy koron z tymi ruchami i ich, stosownymi naukami. Narracja 89 wiersza jest odpowiednim zakończeniem tego cudownego rozdziału, ponieważ on pokazuje jak w antytypie nasz Pan otrzymał od Ojca nauki, którymi wodzowie Maluczkiego Stadka rozpoczęli dwanaście ruchów i jak On też otrzymał od Ojca odpowiednie naprawiające, zbijające i etyczne nauki, które dał wodzom utracjuszy koron za ich podobającą się Bogu służbę w związku z szafarskimi naukami tych dwunastu ruchów. Ponadto, gdy będzie zrozumiany antytyp 4Moj. 8:1-4, to będzie widoczne, że te wiersze powinny być wyjaśnione w tym samym rozdziale co 4Moj. 7:89, ponieważ z punktu widzenia figury kapłańskiej 4Moj. 8:4 pokazuje jak informacja Pisma Świętego udzielona przez Boga naszemu Panu w Świątnicy Najświętszej jako Swemu Wykonawcy jest podawana reszcie Kapłaństwa. Tak więc widzimy, że 4Moj. 7:89-8:4 jako logicznie związane powinny być w tym samym rozdziale. Z tego też powodu omawiamy je razem