Teraźniejsza Prawda nr 293 – 1977 – str. 57
jako tych, którzy go zdradzili i oskarżyli przed sądem. Z pewnością wypełnił tę część proroctwa, która mówi o biciu współsług. Tak więc trzecia różnica między tymi dwoma ustępami dowodzi, że one dotyczą dwóch różnych osób, Łuk. 12:45, 46 odnosi się do naszego Pastora, a Mat. 24:48-51 do J. F. Rutherforda.
Czwarta różnica pomiędzy rozważanymi tekstami jest następująca: Jeśliby on Sługa w ogóle zaczął jeść, pić i upijać się, to zostałby odłączony ,,Jeśliby .. . począłby .. . jeść,” itd. (Łuk. 12:45, 46), podczas gdy takie prędkie karanie nie jest groźbą skierowaną do „onego złego sługi” na początku jego jedzenia i picia z pijanicami. Zobacz jak Diaglott, R. V. i inne podają różnicę w tłumaczeniu „I począłby . .. jeść i pić”. Nasz Pastor zwracał uwagę na ostrzeżenie, J. F. Rutherford – nie. On nie tylko zaczął, ale kontynuował działalność błądziciela.
Piąta różnica między tymi dwoma tekstami jest następująca: „On Sługa” został ostrzeżony, aby nie jadł, nie pił i nie upijał się, tymczasem „on zły sługa” jest ostrzeżony, aby nie jadł i nie pił z pijanicami. Jaka jest różnica? Pierwszy był ostrzeżony, aby pilnował samego siebie bardzo starannie, tak w zakresie studiów jakie podjął w związku z Prawdą daną w przeszłości, jak i przyjmowaniem postępującej Prawdy i aby nie pozwolił błędowi zakraść się do jego wiary i nauk, któryby mógł spowodować zataczanie się przez niego tam i z powrotem, w doktrynie i praktyce. Gdy tymczasem ten drugi jest ostrzeżony, aby nie stał się towarzyszem tych, którzy są upici błędem. Pierwszy miał wzgląd na ostrzeżenie, drugi nie miał. Głównymi kompanami tego drugiego w symbolicznym pijaństwie są: po pierwsze, C. J. Woodworth w „Dokonanej tajemnicy”, która dosłownie opływa w odurzające napoje, po drugie, W. E. Van Amburgh, F. H. Robison, J. Hemery i inni jako jego towarzysze w zespole redakcyjnym Towarzystwa, po trzecie, pielgrzymi Towarzystwa i po czwarte, stronniczy adherenci Towarzystwa w ogólności.
Pod sześcioma tytułami wyliczymy niektóre błędy J. F. Rutherforda dowodzące, że jadał i pijał z pijanicami. Wpierw podamy pewne jego doktrynalne błędy: (1) Nie ma tymczasowego usprawiedliwienia; (2) poświęcenie dokonuje się przy bramie dziedzińca; (3) zasługa Chrystusa została zdeponowana po Jego wstąpieniu do nieba, a nie na Kalwarii (Z’ 20,183, par. 2; 184, par. 1; 185, par. 2; Łuk. 23:46); (4) śmierć Chrystusa na krzyżu nie jest potrzebna do zaspokojenia Sprawiedliwości
kol. 2
za Żydów (Gal. 3:13); (5) Kościół staje się częścią Najwyższego Kapłana jedynie po uwielbieniu (Z’ 20,185, par. 1, 2); (6) Pośrednik, w biblijnym znaczeniu tego słowa, pojednuje tych, którzy są we wzajemnej niezgodzie (Z’ 20,186, par. 1), tymczasem to jest pracą kapłańską pomiędzy Bogiem a człowiekiem, gdyż Pośrednik doprowadza strony razem do przymierza, umowy, wzajemnych stosunków, niezależnie od tego czy uprzednio byli wobec siebie przyjaźni, czy nie; (7) Chrystus staje się Pośrednikiem tylko w czasie, gdy On pieczętuje przymierze, tymczasem Chrystus staje się Pośrednikiem skoro tylko rozpoczyna przygotowywanie pieczęci przymierza, co jest poświęceniem antytypowego cielca i kozła; (8) pierworodni Egiptu przedstawiają kler, tymczasem nasz Pastor słusznie nauczał, że oni przedstawiają klasę wtórej śmierci (Z’ 15,68, par. 6, 7); (9) „zasługa oznacza wartość pozyskaną”, tymczasem ona na ile dotyczy zasługi Chrystusa oznacza wartość odzyskaną; (10) nie może być Młodocianych Godnych przed inauguracją Nowego Przymierza, jeśli wówczas, itd., itd., itd. W ostatnich latach praktycznie nauczał on błędu w każdej sprawie związanej z wysokim powołaniem.
Drugi zestaw błędów możemy zgrupować pod tytułem typowych i symbolicznych błędów: (1) Antytypowy Eliasz stał się antytypowym Elizeuszem ze wszystkimi wypływającymi z tego wypaczeniami; (2) setki fałszywych przedstawień w Objawieniu, u Ezechiela itd.;
(3) pogorszenie zamieszania w odniesieniu do Jeremiasza jako przedstawiającego stronników Towarzystwa; (4) zamieszanie na temat typu Józefa z jego siedmiu latami obfitości i siedmiu latami głodu; (5) zamieszanie na temat końcowego świadectwa, uwięzienia i ścięcia Jana Chrzciciela; (6) zamieszanie na temat broni ku zabijaniu i władających nią; (7) zamieszanie na temat przypowieści o groszu, szczególnie jej godzin, szafarza i grosza; (8) zamieszanie odnośnie uderzenia Jordanu; (9) zamieszanie na temat antytypowego Judasza; (10) zamieszanie na temat końca 70 cykli jubileuszowych, itd., itd., itd.
Trzeci zestaw jego błędów można by zgrupować pod tytułem proroczych i chronologicznych błędów: (1) Koniec wojny w 1917 roku; (2) wyzwolenie Kościoła w 1918 roku; (3) zamknięcie drzwi do wysokiego powołania w 1918 roku; (4) później, że drzwi w dalszym ciągu otwarte; (5) wyzwolenie Wielkiej Kompanii w 1921 roku; (6) koniec czasu ucisku w 1924 roku; (7) powrót Starożytnych Godnych w 1925 roku; (8) rozpoczęcie i zakończenie 390 symbolicznych dni z Ezech. 4:1-8;