Teraźniejsza Prawda nr 293 – 1977 – str. 53
(3) Wszyscy jesteśmy świadomi faktu, że nasz Pastor stosował Mat. 24:48-51, tak jak Łuk. 12:45, 46 nie jako proroctwo, lecz ostrzeżenie, aby on nie czynił pewnych rzeczy (D, str. 758, 759). My wszyscy w zupełności zgadzamy się z tym, że Mat. 24:45-47 i Łuk. 12:42-46 stosują się do niego i że Łuk. 12:45, 46 nie jest proroctwem, lecz ostrzeżeniem skierowanym przez Pana do niego. Nie mając lepszego przyjęliśmy jego wytłumaczenie Mat. 24:48, tj.: jeśli on sługa stanie się złym. Stąd, tak jak i inni, mieliśmy z tym trudności, ponieważ wiemy, że grecka gramatyka zabrania oddania słów: „on zły sługa”, jak to on uczynił: „jeśli on sługa stanie się złym” (D 614 w angielskiej edycji. W języku polskim, D, str. 758 u dołu, poprawnie). Wprowadziło go w błąd marginesowe tłumaczenie Diaglotta: „jeśli on sługa złośliwie powie”, które jest nieprawidłowe, ponieważ ono zmienia przymiotnik odmieniający się według rzeczownika „sługa” w przysłówek, który z kolei odmienia się według czasownika „mówić”. Żaden uczony języka greckiego nie przyjąłby marginesowej interpretacji Diaglotta jako prawdziwego tłumaczenia, chociaż podane w nim tłumaczenie słowa po słowie jest poprawne. W związku z tym nie ganimy naszego Pastora. Żadne lepsze tłumaczenie nie mogło być dane przed właściwym czasem w celu zrozumienia tego ustępu. Jego wypełnienie będąc związane z bolesną próbą było niezrozumiałe zanim próba związana z wypełnieniem nie była wiernie przeżyta przez lud Boży. Dlatego dla naszego Pastora, w takich okolicznościach, było zupełnie naturalnym usiłowanie zastosowania Mat. 24:48-51 jako ostrzeżenia do tej samej osoby, którą ostrzegał Łuk. 12:45, 46. Ale w seriach wydarzeń jakie nastąpiły po jego śmierci dostrzegliśmy jasne wypełnienie Mat. 24:48-51 w osobie J. F. Rutherforda. A w świetle tych wydarzeń, związanych z gorzką próbą, ten ustęp jak się okazało nie odnosił się jako ostrzeżenie do naszego Pastora, lecz był ostrzeżeniem przeciwko J. F. Rutherfordowi i proroctwem jego postępowania. Dlatego ten ustęp potraktowaliśmy tak jak nasz Pastor pewne proroctwa, które przed ich wypełnieniem w jakiś sposób interpretował, lecz po ich wypełnieniu widząc inne zastosowanie interpretował je inaczej. Tak więc w tym przypadku naśladujemy jego metodę i wzór. W żadnym przypadku przez to mu nie uwłaczamy bardziej, niż uwłaczylibyśmy Jezusowi mówiąc,
kol. 2
że On nie wiedział o czasie Dnia Sądnego przed właściwym czasem.
Ktoś jednak mógłby zapytać, dlaczego nie poprzestajemy na przyjęciu myśli, którą nasz Pastor wpierw podał? Odpowiadamy: on porzucił swoją pierwszą myśl, że zły sługa jest klasą, chociaż pierwotnie on myślał, że „on Sługa” jest klasą. Następnie pytamy zmieniając pytanie: Dlaczego nie podtrzymujemy jego drugiej myśli? Naszą odpowiedzią jest: Pismo Święte, rozum i fakty tego zabraniają. Zabraniają rzeczy, której on nie mógł zrozumieć, ponieważ nie była jeszcze na czasie, nie miała jeszcze miejsca próba związana z wypełnieniem tego ustępu. Z pewnością nie byłby nazwany wiernym, gdyby nie pozostawał lojalnym do końca, stąd w sensie moralnym nie mógłby stać się złym sługą, ani nie mógłby być mądrym, gdyby miał się stać złym. Dlatego stosowanie do niego tego ustępu jako proroctwa jest nierozsądne i niebiblijne. Nie może też być do niego stosowane jako ostrzeżenie, jak było w przypadku Łuk. 12:45, 46, ponieważ pod siedmioma względami ustęp ten różni się od Mat. 24:48-51. Różnice te dowodzą, że odnoszą się do różnych osób.
Teraz porównamy i przeciwstawimy te dwa ustępy. Zwracając na nie baczną uwagę z łatwością możemy dostrzec, że nie odnoszą się do tej samej osoby. Dokładne badanie tych ustępów pokaże, że Łuk. 12:45, 46 jest ostrzeżeniem skierowanym do br. Russella, aby nie czynił pewnych złych rzeczy, a Mat. 24:48-51 jest ostrzeżeniem do J. F. Rutherforda i proroctwem, że on będzie czynił pewne złe rzeczy i w konsekwencji będzie podlegał pewnym karaniom. Pierwsza różnica między tymi dwoma ustępami jest następująca: podczas, gdy Łuk. 12:45, 46 używa biblijnego tytułu naszego Pastora „on Sługa”, to Mat. 24:48 tego nie czyni, ale w kontraście do jego tytułu „on wierny i roztropny Sługa” i „on Sługa” osobę, do której się zwraca nazywa: „on zły sługa”. Żaden uczony języka greckiego nie podałby literalnego tłumaczenia wyrażenia: ean de eipee ho kakos doulos ekeinos „Lecz jeśli on sługa zlośliwie powie”, które jest przedstawione na marginesie Diaglotta. Parafraza tego tekstu dokonana przez naszego drogiego Pastora, podana w D 614 (edycja angielska), nie jest oczywiście podana jako tłumaczenie. Ono mogło być podane w ten sposób, jako sparafrazowane stwierdzenie własnego zrozumienia tego wiersza, lecz nie jako poprawne tłumaczenie. Nasz Pastor mając w umyśle poprawną treść Łuk. 12:45, 46 usiłował parafrazować Mat. 24:48,