Teraźniejsza Prawda nr 291 – 1977 – str. 19
Co jest tym działaniem? Zauważmy, iż relacje na ten temat mówią nam, że chleb po pobłogosławieniu został złamany (Mat. 26:26; Mar. 14:22; Łuk. 22:19; 1Kor. 11:23, 24). Z tego powodu złamanie chleba, mające miejsce po pobłogosławieniu go, jest istotną częścią usługi. I dlatego jest tą rzeczą, która pokazuje, symbolizuje, złamanie ludzkiej natury naszego Pana, aż do śmierci. Kiedy tylko Wieczerza Pańska jest właściwie obchodzona, to częścią tego obchodzenia jest złamanie chleba i dlatego „ilekroć byście jedli ten chleb, i ten kielich byście pili [kiedy tylko obchodzicie Pamiątkę], śmierć Pańską opowiadajcie” – pokazujcie ją, symbolizujcie ją, przez akt złamania chleba.
Tak więc na podstawie tego wiersza wnioskujemy, że pierwszą rzeczą jaką symbolizujemy w Pamiątce jest okupowo-ofiarnicza śmierć naszego Pana. Ta śmierć jest podstawą naszej wiary, nadziei, miłości i posłuszeństwa. Bez niej nie mogłoby być Chrystusa, ani pojednania, ani przebaczenia, ani usprawiedliwienia, ani Boskiego powołania, ani przyszłego życia, ani udziału w Jego nadchodzącym Królestwie. Dlatego ona jest najważniejszą rzeczą w Biblii, w naszej wierze i w naszym życiu. Z nią jest Chrystus, pojednanie, przebaczenie, usprawiedliwienie, Boskie powołanie, przyszłe życie, udział w Jego nadchodzącym Królestwie.
Najstosowniejszą przeto i znamienną częścią usługi, występującej w Pamiątce, jest złamanie chleba, które reprezentuje śmierć naszego Pana. Zatem umiłowani pamiętajmy, aby w czasie łamania chleba myśleć o tym, co ono przede wszystkim symbolizuje – śmierć naszego drogiego Odkupiciela. Upewnijmy się, czy te myśli wypływają z sympatyzującego, wierzącego, wdzięcznego, oceniającego i wiernego serca, bo to uczyni nasze uczestnictwo godnym, tak jak ich brak uczyni nas niegodnymi uczestnikami (1Kor. 11:27).
(2) Drugą rzeczą jaką symbolizujemy w Pamiątce jest nasza wiara przyswajająca usprawiedliwienie przez śmierć Chrystusa – przebaczenie grzechów i przypisanie sprawiedliwości Chrystusowej. Zauważmy, że nasz Pan podczas wymieniania rzeczy symbolizowanych w Pamiątce mówi nam, że Jego krew była wylana na odpuszczenie, przebaczenie, naszych grzechów (Mat. 26:28). Zgodnie z Pismem Świętym otrzymujemy przebaczenie grzechów jako część usprawiedliwienia
kol. 2
(Rzym. 4:6-8; 3:24-26; Efez. 1:7), tak jak otrzymujemy sprawiedliwość Jezusa jako część usprawiedliwienia (Rzym. 3:22; 4:6; 10:4; 1Kor. 1:3, 4; Gal. 3:6; Filip. 3:9). Otrzymujemy je zgodnie z zacytowanymi tekstami, za pośrednictwem naszej wiary.
Dlatego, z naszej strony, wiara w obietnicę Boga oparta o zasługę śmierci naszego Pana jest środkiem, przez który my przyswajamy usprawiedliwienie – przyswajamy sprawiedliwość ludzkiej natury Chrystusa z prawem do życia i prawami życiowymi, które towarzyszą tej sprawiedliwości. Jedzenie przez nas chleba, reprezentującego Jego ciało i picie przez nas z kielicha, reprezentującego Jego krew – słowem przyswajanie przez nas tego, co jest symbolizowane przez Jego ludzką sprawiedliwość z prawem do życia i prawami życiowymi, które towarzyszą tej sprawiedliwości – symbolizuje naszą wiarę przyswajającą usprawiedliwienie przez Jego zasługę.
Tak więc druga wielka myśl dotycząca Pamiątki mówi o naszym usprawiedliwieniu za pośrednictwem naszej wiary w obietnicę Boga związaną z zasługą Chrystusa.
Dlatego, umiłowani, kiedy uczestniczymy w tym chlebie i kielichu myślmy o przyswajaniu przez nas zasługi Jezusa, dostępnej dla nas dzięki Jego śmierci. Czyńmy to z sercami skruszonymi, wierzącymi, wdzięcznymi, oceniającymi i wiernymi, ponieważ brak takich serc uczyni nas niegodnymi uczestnikami.
(3) Trzecia rzecz symbolizowana w Pamiątce była tylko dla członków Ciała, to jest, udział z naszym Panem w przywileju ofiary – ofiary za grzech. Na to wskazuje Apostoł Paweł w 1Kor. 10:16, 17: „Kielich błogosławienia, który błogosławimy, izali nie jest [czy on nie symbolizuje], społecznością [współuczestnictwem] krwi [tej w jez. gr.] Chrystusowej? Chleb, który łamiemy, izali nie jest [nie symbolizuje] społecznością [współuczestnictwem] ciała [tego w jez. gr.] Chrystusowego? Albowiem jednym chlebem, jednym ciałem, wielu nas jest; bo wszyscy chleba jednego jesteśmy uczestnikami”. Przez wyrażenie „izali nie jest [czy nie symbolizuje] społecznością krwi [Tego] Chrystusa … ciała [Tego] Chrystusa?” Apostoł naucza, że członkowie Ciała uczestnicząc w kielichu i chlebie symbolizują swoje uczestnictwo w ofiarniczej śmierci jako członkowie klasy Tego Chrystusa.
To, że wyrażenie „społeczność” [gr. Koinoia] we krwi Tego Chrystusa oznacza udział członków Jego Ciała z Nim w ofiarniczej śmierci za grzech widzimy z paralelnego wyrażenia Pawła (Filip. 3:10): „ … społeczność [gr. koinoia] ucierpienia jego, przykształtowany będąc