Teraźniejsza Prawda nr 291 – 1977 – str. 18
PAMIĄTKA ŚMIERCI NASZEGO PANA
Wieczerza Pańska w szczególności symbolizuje trzy myśli, które dowodzą, że stanowią trzy najważniejsze rzeczy w życiu ludu Bożego Wieku Ewangelii: (1) okupowo-ofiarniczą śmierć naszego Pana Jezusa poniesioną na rzecz Kościoła i świata (1Kor. 11:26); (2) jego wiarę przyswajającą usprawiedliwienie przez Jego śmierć (Mat. 26:26-28); i (3) jego poświęconą ludzką naturę uczestniczącą z Jego ludzką naturą w ofiarniczej śmierci za świat (1Kor. 10:16, 17).
Tylko Maluczkie Stadko uczestniczyło w symbolizowaniu tego, co wykazuje punkt (3), natomiast w symbolizowaniu punktów (1) i (2) uczestniczą Wielka Kompania i oświecone Duchem, niespłodzone z Ducha, poświęcone jednostki.
Są to z pewnością najważniejsze rzeczy dla poświęconych chrześcijan w tym życiu. Te trzy myśli powinniśmy szczególnie mieć w pamięci i sercu podczas naszych przygotowań do Pamiątki, w czasie obchodzenia jej i w naszym wracaniu pamięcią do niej. Pokrótce omówimy te punkty w niniejszym artykule. Niech Bóg obficie błogosławi wszystkich jego czytelników, ażeby lepiej mogli przygotować się do uczestniczenia w Pamiątkowej Wieczerzy i w codziennej rzeczywistej uczcie!
(1) Apostoł Paweł zapewnia nas o biblijności pierwszego z tych punktów, gdy mówi: „Albowiem ilekroć byście jedli ten chleb,
kol. 2
i ten kielich byście pili, śmierć Pańską opowiadajcie, ażby przyszedł” (1Kor. 11:26). Tekst ten przez słowa „ilekroć byście jedli” itd. nie poleca nam, jak wielu utrzymuje, uczestniczenia w Wieczerzy Pańskiej często, jeśli możliwe każdego dnia, ponieważ wyrażenie „ilekroć byście” znaczy „kiedykolwiek”. A to nie znaczy często.
Zatem Apostoł tymi słowami nie poleca częstego uczestniczenia w Wieczerzy Pańskiej, ponieważ on przez nie w ogóle nie daje polecenia. W tym wierszu raczej on przedstawia pewien fakt, a mianowicie: gdy lud Pański Wieku Ewangelii kiedykolwiek obchodzi Pamiątkę — i oczywiście pamiątka jest obchodzona w rocznicę śmierci tego, na cześć którego ta pamiątka jest święcona — to ogłasza Jego śmierć.
Greckie słowo, z którego w tym wierszu przetłumaczono „opowiadajcie” właściwie mogłoby być przetłumaczone: okazywać, oznajmiać, opowiadać (Dz.Ap. 17:23; 26:23; 1Kor. 9:14). Przeto przez obchodzenie Wieczerzy Pańskiej my okazujemy, oznajmiamy, opowiadamy o śmierci Pańskiej. Możemy okazywać, oznajmiać, opowiadać słowem lub czynem. W jaki sposób „opowiadamy” o Pańskiej śmierci w czasie Wieczerzy? Słowem? Nie, ponieważ milczymy podczas uczestniczenia w symbolach. Dlatego to musi być dokonane czynem. Przez nasze zatem działanie czynimy coś, co przedstawia śmierć naszego Pana.