Teraźniejsza Prawda nr 290 – 1977 – str. 7
anglikańskiej społeczności powiedział mu, że to „nie był jeszcze pierścień małżeński, ale pierścień zaręczynowy”. Na konferencji luterańskiej w Minneapolis w sierpniu długo ściskali się luterański pastor z kardynałem Leo Suenansem przy aplauzie ponad 12.000 obecnych. Ten pastor w modlitwie prosił kardynała o wybaczenie luteranom ich grzechów popełnionych przeciwko katolikom w czasach Marcina Lutra. A kardynał odpowiedział, że tą pokutą był „głęboko poruszony”.
Na Kongresie Eucharystycznym we Filadelfii od 1-8 sierpnia rzymskokatolicka hierarchia przedstawiła wielkie widowisko (zobacz listopadowy Bible Standard). W odniesieniu do sesji odbytych jednego dnia gazeta The Philadelphia Inąuirer donosiła częściowo:
Wodzowie kościołów rzymskokatolickiego, episkopalnego i luterańskiego w Ameryce połączyli się przepowiadając koniec rozpadlinie, która od XVI stulecia rozdzielała kościoły chrześcijańskie. Arcybiskup Fulton J. Sheen popularny lektor telewizyjny w latach pięćdziesiątych nazwał tę separację jedynie ,,kłótnią zakochanych”.
„Program ekumeniczny” Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego był silnie akcentowany wyrażeniami jedności, pojednania i gotowości do zmian.
Kardynał William Baum z Waszyngtonu, okręgu Kolumbijskiego, stwierdził, że uczyniono więcej wysiłków w kierunku unifikacji kościołów chrześcijańskich w ciągu ostatnich 10 lat, niż w jakimkolwiek czasie od reformacji. On powiedział: „Puściliśmy w ruch proces, który, jak wierzę, jest nieodwracalny”.
Wielebny dr Robert J. Marshall, prezydent Kościoła Luterańskiego w Ameryce, do licznych tysięcy ludzi powiedział: „obecnie nie odpoczniemy w zadowoleniu dopóki nasze dziedzictwo jest rozdzielone. Zaczynamy dostrzegać promyk nowego dnia. … Co Bóg chce jest naszym wspólnym rzetelnym dążeniem do jedności kościołów”.
Arcybiskup Sheen powiedział, że wielką trudnością w usunięciu przepaści między chrześcijańskimi kościołami były ,,słowa … teologiczne argumenty”. On takie argumenty nazwał „dodatkowym żargonem”.
Wezwanie do jedności powtórzył najwielebniejszy Maury Alin, przewodniczący biskup w Kościele Episkopalnym. „Byliśmy jak rozproszone pokolenia” powiedział. „Nadszedł dla nas czas zejścia się razem, oczyszczenia
kol. 2
naszych zdolności widzenia i usiłowania odnalezienia drogi”.
Wszyscy mówcy zgadzali się, że Pismo Święte jasno naucza, iż Bóg pragnie unifikacji chrześcijańskich kościołów.
WŁAŚCIWA JEDNOŚĆ LUDU BOŻEGO
Rzeczywiście, Bóg pragnie jedności wśród Swego poświęconego ludu i daje mu Prawdę, przez którą bywa uświęcony (Jan 17:17; 8:32). Właściwa biblijna jedność jest „jednością Ducha” i „jednością wiary” (Efez. 4:3, 13, 14), która jedynie będzie zachowywała nas: „przed chwianiem się i unoszeniem każdym wiatrem nauki przez fortel ludzki, i przez chytrość podejścia błędem”.
Jednakże wysiłki Kościoła Rzymskokatolickiego nie opierają się o tę biblijną zasadę. One raczej zmierzają do pozyskania jego błądzących córek, denominacji protestanckich, z powrotem do „matki kościoła” (Obj. 17:5) pod władzę papieża, jako systemów religijnych, nie bacząc na ich różne wierzenia lub zapieranie się prawdy Słowa Bożego — prawdziwej wiary. Niewątpliwie widzimy jak w tych wysiłkach wypełniło się proroctwo: że niebiosa ustępują „jako księgi zwinione” i rozpuszczają się (Izaj. 34:4; Obj. 6:14). My jednakże jesteśmy poinstruowani: „Nie mówcie: Sprzysiężenie. Kiedykolwiek ten lud mówi: Sprzysiężenie, nie strachajcie się jako oni, ani się lękajcie. PANA zastępów samego poświęcajcie; a on niech będzie bojaźnią waszą, i on strachem waszym” [bójmy się i lękajmy się jedynie Jego niezadowolenia] (Iza j. 8:12, 13).
WZRASTAJĄCY MESJANIZM
Uzdrowienie cielesnego Izraela z jego „zatwardzenia (zaślepienia, w jęz. ang.) z części” robi pewien dobry postęp. Wielkie liczby Żydów obecnie czytają i studiują Nowy Testament. Wielu przyjmuje Jezusa jako jednego ze swych proroków, a ciągle wzrastająca liczba przyjmuje Go jako Mesjasza. Wśród takich są mesjańscy Żydzi.
Przeciwnie do tradycyjnego wierzenia żydowskiego, mesjański Żyd czci Jezusa jako Mesjasza i przyjmuje Nowy Testament, chociaż w dalszym ciągu przestrzega liczne żydowskie zwyczaje i religijne święta.
Lawrence Rich, sekretarz Przymierza Mesjanistyczno-Żydowskiego w Chicago, mówi, że członkostwo w tej organizacji wzrasta lokalnie