Teraźniejsza Prawda nr 13 – 1924 – str. 90
Joakima i trzech lat Szkoły Daniela. Innymi słowy, świecka historia (tak oni twierdzą, lecz my później damy dowód, że dogmat Ptolemy’ego nie potwierdza ich twierdzeń) a nie Pismo Św. mają kontrolować w tej sprawie chronologię, podług widzimisię tych P.B.I. wydawców! Co za dziwne przypuszczenie!
Oni teraz również twierdzą, że wyrażenie „pierwszy rok, Nabuchodonozora, króla Babilonu” (Jer. 25:1) znaczy pierwszy rok Nabuchodonozora panowania nad Judą. Jest to przekręcenie, które pokazuje, że są oni nieczystymi Lewitami i pozaobrazowym Jambresem. Musimy również poprawić ich podanie, że jeżeli Żydowski król zaczął panować miesiąc przed miesiącem Nisan, z tym miesiącem Nisan byłby w drugim roku jego panowania. Temu musimy stanowczo zaprzeczyć. Jego czas panowania przed Nisan nie jest rachowany do okresu jego panowania, lecz ten czas dopełnia nieukompletowany rok jego poprzednika. Jeżeli by tak nie było, nie moglibyśmy żadnej chronologii z Królów Judzkich ułożyć. I symetrie czasu Boskiego Planu dowodzą takiego sposobu rachowania, co dowodzi, że wydawcy P.B.I. są w błędzie na tym punkcie. Ich pogląd zmuszałby nas do uznania, że każdy król musiał umrzeć dzień przed rozpoczęciem się miesiąca Nisan, gdybyśmy mieli brać chronologie według dat zapoczątkowania panowania tych królów – a takie uznanie byłoby nierozumnym, które również w zamian sprzeciwiałoby się ich teorii na tym punkcie: ponieważ nie dałoby żadnej przyczyny do takiej teorii. Nasz brat Russell miał rację, gdy ignorował te trzy miesiące i dziesięć dni panowania Joachima, które Pismo Św. podaje (2Kron. 36:9, 10). To samo jest prawda w wypadku Joachaza, którego panowanie trwało trzy miesiące i zakończyło się krótko przed zakończeniem roku (2Kron. 36:1-4). O tym wiemy dobrze, ponieważ złączony okres panowania Joakima i Joachyna zakończył się po pełnych jedenastu latach „przy końcu roku” (2Kron. 36:10). Tak więc i ten punkt stoi przeciwko ich twierdzeniom i ma się rozumieć jeszcze mocniej ich wiąże.
Zaprzeczamy ich podaniu, że świecka historia dowodzi, że Daniel dostał się do niewoli w lecie 606 przed Chr. Choć niektórzy świeccy historycy mówią o tym odnośnie Daniela, to mówią z powodu ich niejasnego wyrozumienia Pisma Św. Nikt z nich nie może twierdzić, że wie coś o Danielu z zupełnie czystych świeckich lub pogańskich źródeł, które wcale o nim nie wspominają. Niektórzy świeccy historycy, jak też niektórzy nauczyciele Nominalnego Kościoła, starali pojednać biblijne wypadki Joakima trzeciego i czwartego roku z podaniem Ptolemy’go i z pierwszym rokiem Nabuchodonozora i może być, iż przeciwnie Pismu Św. które podaliśmy w naszym czerwcowym z 1921 roku numerze, włożyli niewolę Daniela w trzeci lub czwarty rok Joakima: ale jak pokażemy, większa część świeckich pisarzy podawają pierwsze i trzecie daty później od ich daty 606 przed Chr.
I znów zaprzeczamy temu, że Nabuchodonozor był współpanującym z jego ojcem. Ta teoria była przyjęta przez niektórych nominalnych pisarzy, którzy, przeciwko podaniom Ptolemy’ego, datują, że poddanie się Joakima pod Nabuchodonozora było w roku 606 przed Chr., gdy zaś większa cześć pisarzy nominalnego Kościoła i przeważnie wszystkie świeckie i religijne Encyklopedie
kol. 2
i Biblijne słowniki, podają ten wypadek na stycznia 604 przed Chr. Nie zgadzamy się z ich datą, wierząc, że natchnione chronologiczne świadectwa Jeremiasza, Ezechiela i Daniela, którzy widzieli te rzeczy własnymi oczami, mogą być prędzej przyjęte odnośnie pierwszego roku Nabuchodonozora, aniżeli świadectwa pogana Berosusa, który żył 350 lat po wypełnionych się wypadkach, jako też świadectwa poganina Ptolemy’ego, który żył 750 lat po wydarzonych wypadkach. Jeżeli P.B.I. wydawcy chcą postępować raczej za poganinem Ptolemy’em, aniżeli za Biblią, niech postępują, ale niech nie przekręcają, jak to czynią, jego daty. Jego dogmat czyni początek poddaństwa Joakima przy śmierci ojca Nabuchodonozorowego, to jest w styczniu 604 przed Chr. a nie w lecie 606 przed Chr. Głupoty jakie ci wydawcy podawają (przeciwne Pismu Św.) pokazują że one nie mogą zharmonizować ich poglądów na trzeci i czwarty rok Joakima z dogmatem Ptolemy’ego.
O ile nam jest wiadomym, wszyscy świeccy historycy i pisarze Nominalnego Kościoła przyjmują podanie Ptolemy’ego odnośnie śmierci ojca Nabuchodonozora na 604 przed Chr., i wszyscy z nich, z wyjątkiem małej liczby którzy bronią ich błędnych teorii, podawają rok 604 jako pierwszy Nabuchodonozora. Mało z nich, jak powyżej nadmieniliśmy, twierdząc, że powrót Izraela z niewoli miał miejsce w 536, aby trzymać harmonię ich myśli o 70-letniej niewoli, (Biblia nigdzie nie uczy 70-letniej niewoli – uczy o 70-letnim spustoszeniu ziemi i o 70 latach powszechnej uniwersalnej władzy Babilonu – Jer. 25:11,12; 29:10; 2Kron. 36:21. Te przypuszczalne 70 lat niewoli pochodzą z niedobrego tłumaczenia Jer. 29:10, gdzie zamiast być „dla Babilonu” jest podane „w Babilonie” w A.V. – zobacz inne tłumaczenia) i stosunek harmonii między ich datą 606 dla zapoczątkowania niewoli, pierwszy rok Nabuchodonozora i podanie Ptolemy’ego, doprowadziły do idei współpanowania Nabuchodonozora z jego ojcem przez 2 lata nim został królem w ich roku 604. Nie tylko, że nie ma żadnych dowodów na to współpanowanie, ale nie może również być zastosowane do daty wypadków, które podaje Ptolemy, i które uprzedzają poddaństwo Joakima pod Nabuchodonozora. Prosimy naszych czytelników przeczytać artykuł o Nabuchodonozorze w Brytanice, w International, w Americana, w Schaff Herzog, w Żydowskich i innych Encyklopediach Dictionary itd. i znajdą następujące daty dla następujących wypadków, podanych zgodnie z podaniem Ptolemy’ego i przyjętych przez prawie wszystkich świeckich historyków. Faktycznie, jedyną książką, która wcale nie podaje tych dat, jest Katolicka Encyklopedia, która podaje rok 604 jako datę walki w Karchemiszu, a Mc Clintoka i Stronga Cyklopedya, która kopiuje głównie artykuł z Smitha Dykcjonariusza, zmienia datę walki pod Karchemiszem z 605 roku na 606, aby ją zastosować do powyższej teorii, a nie z innej przyczyny.
Według tych na podaniach Ptolemy’ego ugruntowanych autorytetach, Nabuchodonozor w harmonii z przeszłym kształceniem członków królujących familii, wziął komendę nad jego ojca babilońską armią, która łącznie z Medami, obaliła Asyryjskie Państwo przez wzięcie Niniwy w 606 przed Chr. W jesieni 605 przed Chr. działając jako generał swego ojca, a nie jako jego współwładca, w jednej z decydujących walk historii poraził w Karchemiszu