Teraźniejsza Prawda nr 13 – 1924 – str. 88
kończąc się w Maju 322 po Chrystusie, a jego ostatni symboliczny dzień rozpoczął się w sierpniu 311 po Chrystusie. Co działo się między sierpniem 311 po Chrystusie a Majem 322 po Chrystusie stosownie do okazania się gór przy potopie? Odpowiadamy, że podczas tych lat, to jest w 313 po Chrystusie ostatnie pogańskie prześladowania skończyły się i trwały 10 lat (Obj. 2:10). Konstantyn dał różne religijne wolności prawdziwym i nieprawdziwym Chrześcijanom; i te wolności były przez obie strony chrześcijan jak najlepiej używane. Podczas tego czasu 318 po Chr. Ariusz rozpoczął swoje owocne dzieło dla Prawdy i w ten sposób wolność religijna została po pierwszy raz ogłoszoną, przez ziemskie mocne Królestwa, na wschodniej i na zachodniej części Rzymskiego Państwa, które w tym czasie składało się z dwóch autorytetycznych Królestw, złączonych w jedno Państwo (1Moj. 8:5). Z pewnością musimy powiedzieć, że jeżeli Cesarstwo udzieliło takich religijnych wolności chrześcijanom, było to znakiem upadania przekleństwa (wód) co się tyczy Przymierza Abrahamowego i tych wszystkich, którzy byli w pokrewieństwie z nim.
Następny okres w typie zakończył się po 40 dniach po poprzednim okresie, a przy ostatnim dniu tych 40 dni wypuszczono kruka i gołębicę, z których tylko gołębica powróciła wieczorem do Noego (1Moj. 8:6-9). Te 40 dni wyobrażają 430,19178080 lat (około 430 lat i dwa miesiące) i przyprowadzają nas do lipca 752 po Chrystusie a ich ostatni symboliczny dzień zaczął się w październiku 741 po Chrystusie. Co działo się podczas tego okresu stosownie do wysłania kruka i gołębicy? Wiele razy żeśmy widzieli (P ’20. 37 par. 2, 3, 4, 5; P ’21, 55 par. 1, 2, 3 i w Polskiej Teraźniejszej Prawdzie Eliasz – Figura i Pozafigura), że kruk jest użyty do przedstawienia sekciarstwa. Z drugiej strony gołębica wyobraża Ducha Świętego, a mianowicie Prawdę i Miłość (Mat. 3:16). Rozumiemy, że kruk w tych wierszach wyobraża Papieskie sekciarstwo, mianowicie w czasie, gdy było zaniesione do Niemiec i do Francji przez Bonifacjusza, jako przedstawiciela Papieża Zachariasza. który panował od 741-752 po Chrystusie co było akuratnie w 40 pozaobrazowym dniu z 1Moj. 8:6. Choć przedtem do roku 741 po Chrystusie Bonifacjusz starał się przemienić niemieckich pogan na chrześcijan, to jednak mianowicie po śmierci Karola Martela, 741 po Chr., Bonifacjusz zamiast nawrócić pogan do chrześcijaństwa, starał się nawrócone Niemcy i Francję pod wpływ papieża dostać i bezustannie czynił to przez 10 lat, romanizując te kraje, wyganiając tych wszystkich, którzy nie chcieli poddawać się pod organizację, nauki i obrządki Rzymu. Jeżeli kiedykolwiek żył jaki sekciarz, to takim był na pewno Bonifacyusz, którego Rzymianie nazywają Apostołem Niemców. Możemy być pewni, że ta sekciarska czynność nie przyprowadziła żadnego z ich naśladowców i ich czynów do przymierza Abrahamowego (kruk nie powrócił do arki). Lecz walczył aż do końca w różny sposób, dobry i zły, z każdym kto nie chciał być poddany do zromanizowania jego irlandzkiej, brytyjskiej, francuskiej lub niemieckiej formy chrześcijaństwa – Jego praca, mianowicie w Francji i Niemczech, od 741-752 po Chr. spowodowała więcej jak jakiekolwiek inne rzeczy do uniżenia się tych krajów
kol. 2
pod nogi przypuszczalnego zastępcy Św. Piotra.
Lecz co stosuje się do gołębicy, która była wypuszczona tego samego czasu jak kruk przez Noego? Odpowiadamy, że w tym samym czasie został prowadzony antyrzymski ruch przez Franciszka nazwanego Adalberta (Wojciecha), z Szkocji przez Clementa i w Irlandii przez Virgiliusa, to jest podczas tego 40 pozaobrazowego dnia. Ci sprzeciwiali się czczeniu aniołów, świętych i relikwii, pielgrzymowaniu i spowiedzi, twierdzili, że kapłaństwo wyobrażało tych, co byli poświęceni i że powinno się chwalić Boga w duchu i prawdzie, co sprzeciwiało się Rzymskiemu formalizmowi. Odrzucili również przykazania Rzymskiego Kościoła, ważność uchwał Synodów i nauki Ojców Rzymskiego Kościoła, jako też celibat rzymskiego kapłaństwa. Opierali się na naukach Pisma Św. o nadziei dla zmarłych pogan i o wyborze „Maluczkiego Stadka”, jako Pańską oblubienicę. Nauki te były przez tych trzech i ich naśladowców jasno i z miłością przedstawiane, a czynność ich była podług Ducha Św. i dlatego właściwie była symbolizowana przez gołębicę. Bonifacjusz wydał na nich przekleństwo i uwięzienie przez władze cywilne, i eklezjastyczne przekleństwo zesłał na nich w Soissons, we Francji. Lecz w krótkim czasie odzyskali oni wolność. Potem Bonifacjusz prześladował ich przed papieżem Zachariaszem i pozyskał na nich przekleństwo i to jeszcze w Laterańskim Soborze (Radzie) w 745 po Chr. Przez wiele lat byli prześladowani a przed rokiem 752 po Chr. zostali zupełnie zatłumieni i ruch ich zakończył się (gołębica nie znalazła spoczynku stopie nogi swojej – 1Moj. 8:9). Tak, pozaobrazowy Noe wyciągnął swoją moc i wycofał swój ruch, bo to było za wcześnie z powodu takich okoliczności w tym czasie.
Siedem dni później, w typie, Noe wypuścił tę sama gołębicę, a w wieczór powróciła z listkiem oliwnym, którego wydzióbała z drzewa oliwnego. Te siedem dni wyobrażają 75,28356164 lat (około 75 lat i 3 1/2 miesiąca) które zakończyły się w październiku 827 po Chr. a siódmy symboliczny dzień rozpoczął się w 816 po Chr. Jaki ruch przeważający w Prawdzie i miłości był czynnym od 816-827 roku? Odpowiadamy, ruch Antypapieskiej Absolucji i ruch przeciwko bałwochwalstwu papieskiemu, prowadzony przez Claudiusa z Turynu „pierwszego protestanckiego reformatora” i przez Agobarda z Lyon. Główne zarysy tego ruchu zostały przez nas już wyjaśnione w Prawdzie, w artykule – Eliasz figura i pozafigura – do którego artykułu odnosimy naszych drogich czytelników do odświeżenia myśli. Ten ruch udzielił więcej obietnicy, aniżeli ten przedtem i wydał więcej Prawdy, i lepsze powodzenie dla tego ruchu niż dla przeszłego, a to było pokazane przez wyrwany listek oliwny w dziobie gołębicy – dziób wyobraża wyznawanie. To dało naszemu Panu – Pozaobrazowemu Noemu – upewnienie, że wody przekleństwa coraz więcej upadały, dla Pańskich celów.
Siedem dni później Noe wypuścił gołębicę trzeci raz, która już więcej nie powróciła (1Moj. 8:12). Te siedem dni wyobrażają 75,28356164 lat (około 75 lat i 3 1/2 miesiąca) które skończyły się w lutym 903 po Chr. a siódmy z tych siedmiu pozaobrazowych dni, zaczął się w Maju 892 roku. Co działo się między 892-903 stosownie do wysłania gołębicy trzeci raz, która nie powróciła?