Teraźniejsza Prawda nr 12 – 1924 – str. 76
Jeżeli te 70 jubileuszów nie są podane w Jer. 25: 11, 12, co identyfikuje 70 lat spustoszenia z 70 lat trwałą Babilońską wszechwładzą, gdzie więc przepowiada, że 70 lat jubileuszowych mają wypełnić się w spustoszeniu ziemi? Nigdzie! Dlatego te 70 sabatów odbyły się w Babilońskich 70 latach; ponieważ 2Kron. 36:20, 21, 22 dowodzi, że Izrael został wypędzony i wstrzymany od ziemi przez 70 lat, ażeby wypełnić proroctwo o 70-letnim spustoszeniu ziemi; i jedyne miejsce, w którym Jeremiasz podaje takie proroctwo, jest ten sam czas, który identyfikuje spustoszenie ziemi z 70-letnią wszechwładzą Babilonu (Jer. 25:11, 12). Mojżesza proroctwo odnosi się do tej samej rzeczy (3 Moj. 26:33-35), Dlatego te dwa podania odnoszą się do tego samego okresu czasu.
(5) 2Kron. 36:20-22 dowodzi, że 70 lat spustoszenia ziemi było podczas zupełnej nieobecności Izraela w ziemi, ponieważ te wiersze dowodzą, że zostali wypędzeni i wstrzymani od wejścia do niej przez 70 lat, ażeby ziemia odprawiła swoje 70 sabatów. I również mówi, że tak długo, jak była spustoszoną – „bez mieszkańców” (Jer. 26:9) – trzymała swoje sabaty przez 70 lat. Dlatego te 70 lat trzymania Sabatów i 70 lat Babilońskiej wszechwładzy są tym samem okresem czasu.
(6) Zach. 7:5-14 ogólnie, a szczególnie wiersze 5, 14 pokazują wyraźnie, że 70 lat spustoszenia były okresem, w którym nikt nie był w ziemi i że podczas tych 70 lat spustoszenia nikt nie powracał do ziemi; gdy zaś teoria P.B.I. wydawców, splugawiona od nominalnego kościoła, twierdzi, że Izraelici powrócili i mieszkali 16 lat przed zakończeniem się 70 lat spustoszenia ziemi!
(7) Jubileusz rozpoczynający się w 10 dniu siódmego miesiąca (3Moj. 25:9) i słoneczny i miesięczny rok Izraela będąc z biegiem czasu zrównane, co jest dowiedzione przez dojrzałość pierwiastków wskazując miesiąc Nisan (3Moj. 23:10-15); a jubileuszowy rok z biegiem czasu równając długości słonecznego roku, 70 jubileuszy 70 lat spustoszenia – przeciętnie zrównały 70 słonecznych lat; i dlatego musimy mieć okres 70 przeciętnych słonecznych lat dla nich, a inne wyjaśnienie nie podaje je jak identyfikacja 70 lat spustoszenia z 70 latami Babilońskiej wszechwładzy. Dla tego te dwa wyrażenia odnoszą się do tego samego okresu.
Powyżej dane siedem dowodów pokazują biblijność poglądów brata Russella i zbijają nominalnego kościoła poglądy na ten przedmiot, którego nam wydawcy i dyrektorzy P.B.I. udzielają.
Mając silne dowody na prawdziwość naszej chronologii 70 lat, która poglądy Zwiastuna nie uznaje, przystąpimy teraz do prostego zbicia ich myśli na 70 lat, jakoby były latami po 360 dni rozpoczynające się 25 grudnia 598 przed Chrystusem i kończące się w listopadzie 520 przed Chr.
(1) Cokolwiek lud Boży miał lub nie miał uczynić względem tego, to wiemy, że Izrael od wyjścia z Egiptu nigdy nie trzymał roku po 360 dni każdy (2Moj. 12:2). Ich rok był rokiem księżycowym, a dodano miesiąc do takiego roku, jeżeli przy jego końcu stan rosnącego jęczmienia dowodził, że jego pierwiastki nie mogły być dojrzałe na czas, ażeby mogły być ofiarowane w najświętszym miejscu w 16 dniu następnego miesiąca (3Moj. 23:10-15). Dlatego ich lata w ciągu czasu stanowiły podług rachowania słonecznego po 365,242 dni każdy rok.
kol. 2
Dlatego 70 lat spustoszenia nie mogły być rachowane przez nich jako składające się każdy z lat po 360 dni. Gdyby taki rok używali, ich Wielkanoc 35 lat po pierwszej Wielkanocy byłaby w jesieni. To zastanowienie odrzuca P.B.I. nominalnego kościoła pogląd na 70 lat, jakoby każdy z tych lat miał tylko 360 dni.
(2) Roczne Jubileusze przychodziły przeciętnie po każdych 50 słonecznych latach i przeciętnie trwały po słonecznym roku każdy. Dlatego 70 jubileuszowych lat 70 lat spustoszenia – przeciętnie stanowiły 70 słonecznych lat i dlatego były by dłuższym okresem czasu jak od grudnia 589 przed Ch. do listopada 520 przed Chr. według lat i miesięcy. Dlatego i to zastanowienie zbija ich myśl.
(3) Jest to niedowiedzionym twierdzeniem – Zwiastuna – że było 70 lat po 360 dni każdy od ostatniego oblężenia Nabuchodonozora, aż Izrael znów rozpoczął budować świątynię za dni Dariusza; lecz choć i to mogło by być dowiedzione, nic nie byłoby znaczącym, ponieważ rok Żydów zabrania im rachowania podług takiej metody, jak to było dowiedzione powyżej na pierwszym punkcie.
(4) Narody, owe więcej Babilońskie Egipskie, które używały rok z 12 miesięcy po 30 dni każdy miesiąc, przy pewnych okolicznościach dodawali miesiąc do niektórego roku lub też przy końcu roku po 360 dni dodawali 5 lub 6 dni jak wypadek tego wymagał, aby rozpoczął rok w właściwym czasie i sezonie. To może być zauważone z podań Sir Isaac Newton’a i Sir G. C. Lewis, a najlepiej z podań ostatniego (w podaniach wydawców przedstawione są te podania, jakoby zgadzały się z ostatnimi, lecz w rzeczywistości nie zgadzają się), że niektórzy z Starożytnych narodów trzymali rok po 360 dni każdy, „będąc do pewnego stopnia w błędzie”. Lecz jak żeśmy widzieli, Żydzi nie obchodzili roku po 360 dni każdy, ponieważ byłoby niemożebnym dla nich obchodzić ich święta we właściwych porach roku, które musiały być w nich obchodzone: Wielkanoc na wiosnę, święto Kuczek na jesień itd.; ponieważ z takim rachowaniem roku po 360 dni każdy, po 35 latach po pierwszej Wielkanocy ich Wielkanoc byłaby w jesieni, około 14 dnia siódmego miesiąca. Po 69 latach działoby się tak samo, następujące przychodziłyby po 5 lub 6 dni rychlej w każdym roku. Ten fakt kompletnie zbija twierdzenie Zwiastuna. Jest to prawdą, że Bóg używa roku po 360 dni każdy w przepowiadaniu proroctw na okresy czasu; dla tej przyczyny, gdyby Bóg w przepowiadaniu tych okresów czasu przez symboliczne miesiące i lata, używał akuratną liczbę dni słonecznych i księżycowych miesięcy i lat, różność liczb w dniach czyniłyby podania proroctw niejasnymi, nawet niemożebnymi i błądzącymi, a pracę przepowiedzianego okresu niemożliwą do wykonania. I znów, gdyby Bóg używał księżycowych miesięcy, jak moglibyśmy być upewnionymi w rachowaniu czy brać po 29 lub czy po 30 dni na symboliczny miesiąc, ponieważ te nie zawsze mogą być porównane z literalnymi miesiącami, na przykład, gdy się dolicza do takiego literalnego miesiąca? Lub jak moglibyśmy wiedzieć, kiedy używać symboliczny dodany miesiąc i rok po 13 miesięcy? Lub jak moglibyśmy być upewnieni, czy rozpocząć rachowanie miesiącem z 29 lub 30 dni? Wszystkie te rzeczy musiały by być zauważone przy używaniu księżycowych miesięcy