Teraźniejsza Prawda nr 12 – 1924 – str. 75
nie były takimi, aby pierwszy miał mieć władzę nad drugim, lecz były jako cudzoziemca i napastnika, któremu było trudno oprzeć się z bliska.
(2) To poddaństwo było zaraz potem odrzucone i znieważone przez 4 lata. – 2Król. 24:1; 2Kron. 36:5-7)
(3) Gdy Sedekiasz (2Kron. 36:10) został postanowiony przez Nabuchodonozora po jego oblężeniu, wziął i usunął Joakima, następcę po Johakinie, który był niezależny od Nabuchodonozora, czego Jer. 27:12-17 jasno dowodzi.
(4) Jeżeliby poddaństwo Żydowskiego Króla do władzy pogańskiej i jego uwolnienie lub postanowienie przez taką władzę miało dowodzić poddaństwo Izraela, czyli Czasy Pogan, tedy Żydzi musieli by być poddani poganom i dlatego Czasy Pogan musiały by się zacząć cztery lata przed czwartym rokiem Joakima, gdy Necho, król Egipski, zrzucił Joachaza, a postanowił Joakima na jego miejsce i nałożył podatki na Izraela – 2Kron. 35:20-36:4.
(5) Bóg uznawał Izraela za Jego figuralne Królestwo i za oddzielne od władzy poganów, aż pokrewieństwo z Dawida utraciło koronę. (Ezech. 21:25-27). Ezechiel 21:1-32 ; Jeremiasz 27:1-22 zupełnie dowodzą tego, pokazując, że Izrael utracił swoje Królestwo, niezależność, przy trzecim uderzeniu miecza przez Nabuchodonozora przy końcu panowania Sedekiasza.
Wydawcy Zwiastuna podawają pisma Ptolemy’ego i pisarzy Nominalnego Kościoła, aby potwierdzić ich nauki odnośnie roku 606 przed Chr. że to był pierwszy rok Nabuchodonozora jako króla nad Babilonem. Na to odpowiadamy:
(1) Pisma Ptolemy’ego podają rok 604 przed Chr. jako pierwszy rok panowania Nabuchodonozora nad Babilonem, a wydawcy Zwiastuna faktycznie wiedzą dobrze o tym, lecz widocznie zakrywają to, wychodząc z właściwego chronologicznego miejsca, dwa lata z przypuszczającego współpanowania Nabuchodonozora z jego ojcem. Dlaczego nie wstawili przypuszczające współpanowanie w jego właściwe chronologiczne miejsce zaraz na początku zamiast przy końcu ich chronologicznej tabeli? Czy to uczynili dlatego, aby nie wyjawić błędnego pisania Ptolemy’ego względem tej daty – czego oni by sobie nie życzyli, ponieważ sprzeciwiało by się to ich teoriom?
(2) Ponieważ pisma Ptolemy’ego i chronologie Nominalnego Kościoła sprzeciwiają się chronologii Biblijnej przed rozkazem Cyrusa, brat Russell odrzucił je za niewłaściwe do swego czasu. Czy mamy z naszym pastorem postępować za Biblijną chronologią przed rozkazem Cyrusa czy mamy postępować za wydawcami i dyrektorami P.B.I. kierując się za pogańskimi i nominalnego Kościoła chronologiami, które sprzeciwiają się Biblii? Co mamy czynić? Wierni odpowiedzą z Jozuem: „Ja i dom mój będziemy służyli Panu”!
Rozumie się, że ci wydawcy przeczuwają to, że te 70 jubileuszów, które były odprawione przez czas spustoszenia ziemi sprzeciwiają się przyjęciu ich nominalnego kościoła teorii przez lud Boży i dlatego czynią oni straszne wysiłki do usunięcia ich jako sprzeciwiających się ich teoriom i przez to podali śmieszne wyjaśnienia – wyjaśnienia, które wzięli od pisarzy nominalnego kościoła, których poglądy na 70 lat jubileuszowych również przyjęli,
kol. 2
jako przeciwne poglądom brata Russella. Twierdzą oni, że 70 jubileuszowych lat, których ziemia odprawiła, zaczęły się 25 grudnia 589 przed Chrystusem, gdy Nabuchodonozor najechał na ziemię w dziewiątym roku Sedekiasza, i zakończyły się przed rokiem 520 przed Chrystusem i trwały nie całkiem 69 lat, z których przez 16 lat Izraelici byli w ziemi po ich powrocie z Babilonu! I faktycznie przedstawiają oni takie głupstwa ludziom, którzy są wyuczeni w trzeźwych naukach brata Russella, twierdząc nawet, że te 70 lat są okresami po 360 dni, każdy rok, używając metod poglądów pisarzy nominalnego kościoła, aby sprzeciwiać się myślom naszego Pastora względem 32 dni w którym to czasie dwóch świadków (Stary i Nowy Testament) byli zabici na ulicach wielkiego miasta! Jeden pogląd tej teorii Nominalnego Kościoła jest dany w McClintock i Stronga Encyklopedii, Tom III, 304 par. 2. 3.
W krótkości damy dowód, że tak nie jest (1) że 70 lat spustoszenia ziemi i 70 lat uniwersalnego panowania Babilonu są tym samem okresem, i (2) że pogląd tych wydawców na 70 jubileuszów trzymanych w ziemi jest zupełnie błędne.
Najprzód chcemy nadmienić, że przez Babilońskie panowanie 70 lat nie mamy rozumieć, że jego królowie byli wszyscy uniwersalnymi panującymi przez ten okres, lecz że ich autorytet wykonywany przez nich lub przez ich reprezentantów między narodami nie miał być całkiem obalony, aż przy końcu tego okresu, którego porównywamy z przybyciem Izraela do Palestyny po opuszczeniu Babilonu w harmonii z dekretem Cyrusa. Nadmieniamy to dlatego, ponieważ Cyrus rzeczywiście obalił ostatniego króla babilońskiego w r. 538 przed Chr. a data pokazuje krótszy okres od 70 lat po staniu się Babilonu uniwersalnym Państwem.
W krótkości podamy teraz dowody, że 70 lat spustoszenia ziemi i 70 lat uniwersalnego panowania Babilonu są tym samym okresem.
(1) Dane już dowody łącznie z „drugim rokiem” panowania Nabuchodonozora (Dan. 3:1) i z datami dania i w czyn wprowadzenia dekretu Jehowy (Jer. 27:1 11) do uniwersalnego panowania Babilonu, dowodzi tego i nie potrzebuje być powtarzane.
(2) Jeremiasz nadmienia to wyrażenie, 70 lat tylko 3 razy (Jer. 25:11, 12; 29:10; w ostatnim ustępie prawie wszystkie tłumaczenia, i to właściwie podają „Babilonowi” a nie w „Babilonie” i w jednym z tych ustępów – jedyny, gdzie wspomina spustoszenie ziemi trwające 70 lat – zapoznaje z tym okres babilońskiego uniwersalnego panowania i spustoszenia ziemi. – Jer. 25:11, 13.
(3) Daniel dobrze rozumiał to jedyne podanie Jeremiasza, odnoszące się do 70 lat spustoszenia ziemi, że to miał być czas, w którym Izraelici nie mieli być w ziemi (Dan. 9:2, 7, 13, 16, 18-20). Dlatego modlił się o powrót Izraela do ziemi, gdy ten okres się skończył. – Dan. 9:1-20.
(4) Jedyne podanie Jeremiasza odnośnie 70 lat spustoszenia ziemi (Jer. 25:11, 12), które identyfikuje z Babilońskim 70 lat trwałem uniwersalnym panowaniem i jego odnoszenie się do „spustoszonej” ziemi i „bez mieszkańców” (Jer. 26:4-7, 9) są spokrewnione przez Samego Jehowę z 70 jubileuszami trzymanymi w ziemi, w której nie było mieszkańców (2Kron. 36:20-23).