17) Jego przytłumienie. Przez co może być poświęcenie przytłumione? Przez grzech, błąd, samolubstwo i światowość.
18) Jego wyrażenie. Jak objawia się poświęcenie?(1) duchowo i (2) w metodach? (1) przez owe wyższe cnoty, (2) przez siedem stopni chrześcijańskiego życia.
19) Jego ilustracja. Co (1) w naturze i (2) w biblijnym i nadzwyczajnie biblijnym doświadczeniu pokazuje nam Poświęcenie?(1) ster kierujący okręt, (2) Paweł i Luter w Worms. Ilustracje będą różnić się z różnymi fazami poświęcenia, które mają być opisane.
20) Jego Wyniki. Jakie wrażenie przychodzi z poświęcenia?(1) Czci, podoba się i służy Bogu (2) błogosławi drugich fizycznie, umysłowo, moralnie i religijnie (3) daje błogosławieństwo naszemu sercu i umysłowi; społeczność z Ojcem, Synem i braćmi; sposobność do służby; ufność w przyszłe dziedzictwo itd. Jeżeli przedmiot miałby być złą rzeczą, wtenczas jego niekorzystne skutki powinny być wykazane.
21) Jego zastosowanie. Co mamy z poświęceniem uczynić. Jeżeli nie jesteśmy poświęceni lecz próbnie usprawiedliwieni, powinniśmy porachować, co to nas będzie kosztować, a potem poświęcić się. Będąc tedy poświęceni, zostańmy wiernymi.

      Nikt nie chciałby wszystkich tych punktów w wykładzie używać. Dla praktycznych celów, możemy czasami jedne lub inne z nich opuszczać. Będzie to zależeć od zamierzonego wykładu, które z punktów ma mówca używać. Dla dosyć określonego wykładu numery 1, 2, 3, 4, 5, 8, 16, 17, 18, 19, 20 wystarczą, a dla zwykłego wykładu numery 1, 2, 8, 16, 18, 19, 20 będą wystarczającymi. Praktyka i doświadczenie wyrobią zdolność wyboru, który mógłby być najstosowniejszym dla mówcy zamierzonego celu. W powyżej nadmienionej ilustracji – o poświęceniu – użyliśmy czynności dla naszego przedmiotu. Moglibyśmy tak samo użyć przedmiot doktrynalny jak na przykład Okup lub Królestwo itd. i tak samo możemy użyć przedmiot cnoty jak wiara lub miłość i t. d. Porządek ten może być wybrany do użytku, aby zanalizować materiał myśli jakiegokolwiek przedmiotu.

      Praktyka powiększa biegłość; dlatego radzimy naszym drogim braciom starszym, aby wybrali sobie przedmioty i aby zanalizowali (rozebrali) je podług tego porządku. Z początku nie będąc do tego przyzwyczajeni, sposób będzie się zdawać niezgrabnym i utrudnionym dla początkujących; jednak przez wierne używanie tego porządku,
kol. 2
wierzymy, że wyniki będą wyśmienitymi. Przedstawimy niektóre przedmioty (1) doktrynalne (2) cnotliwe i (3) czynne, których starsi mogą używać dla ćwiczenia się z tym porządkiem. (1) Bóg, Chrystus, Duch Święty, Człowiek, Grzech, Piekło, Okup, Restytucja, Życie, Nieśmiertelność, przekleństwo itd. (2) Wiara, Nadzieja, Pobożność, Braterska Miłość, Miłość, Pokora, Cichość, Posłuszeństwo, Wierność, Nieskwapliwość itd. (3) Samozaparcie, Krzyża noszenie, Badanie Prawdy, Czuwanie, Modlitwa, Świadczenie Prawdzie, Samoegzaminacja, Społeczność chrześcijańska itd.

      W przygotowaniu wykładu, opis nie potrzebuje być dany w tym samym porządku, jak określiliśmy. Choć ten porządek jest zwykle używany, wyjątki dla praktycznych celów muszą być uczynione. Doświadczenie i gotowy cel pokażą, jaki porządek ma być w indywidualnych wypadkach użyty.

      Ktoś by mógł się zapytać, jaki pożytek przychodzi z używania tego porządku? Odpowiadamy, że wierzymy, że pokaże się być w każdym względzie pomocnym. Wiemy, iż ułatwia do lepszego zapamiętania i spamiętania wykładu przez mówcę; że ten porządek wyjaśnia myśli mówcy i także uzdatnia słuchających do lepszego zrozumienia i spamiętania głównych części wykładu. Nie dozwala również do przedstawiania przez mówcę obcych rzeczy do jego przedmiotu. Wierzymy również, że postawi go w lepsze stanowisko z słuchającymi; ponieważ ci, którzy nie mogą logicznie rozdzielać wykładów, i nie trzymają się blisko przedmiotu wnet wyczerpują się z świeżego materiału; a jeżeli się takich raz usłyszy, usłyszy się bardzo wiele z tego co mają do dania. Ten fakt zniechęca mówcę i słuchaczy; i obie strony przeczuwają, że wykład jest ciężarem, i życzą sobie aby najprędzej mógł się skończyć. Wierzymy, iż porządek ten wielce ułatwi pracę i skróci czas do przygotowania a powiększy wartość dla wykładu i dla innych. Jeżeli będzie właściwie użyty, będzie bezwątpliwie dla wielkiego pożytku.

      Musimy to zapamiętać, że ten porządek daje nam tylko ogólne rysy myśli. Jest on tylko jakoby kościami wykładu. Potrzebne jest badanie, aby ten skeleton wypełnić mięsem. Myśli, które są używane jako pokrycie tych kości, stanowią mięsistą część wykładu. Tak więc możemy widzieć, jak w innej łączności podaliśmy, że ten porządek nie daje nam całych myśli do przedmiotu; ale raczej on pomaga nam do wyjaśnienia i logicznego uporządkowania myśli, które mamy dać na dany przedmiot. Myśli do naszych przedmiotów otrzymujemy z Pisma Św., o ile upodobało się Panu nam je wyjaśnić, ogólnie mówiąc przez pisma „onego sługi” i nauki wszystkich jego współsług. Niech Pan ubłogosławi te myśli dla starszych i dla tych braci, którym oni służą.

WŁOŻENIE SOLI W NOWĄ BAŃKĘ

      Możemy przypomnieć sobie, co żeśmy wykazali (P. 19, 100, par. 7) – w angielskiej Teraźniejszej Prawdzie i w polskiej – że Elizeusz kazał mężom z Jerycho włożyć soli w nowa bańkę itd. (2Król. 2:19-21) i że to przedstawia, jak nasi drodzy zwolennicy Stowarzyszenia życzyli sobie, aby ich wodzowie poprawili VII tom przez włożenie więcej prawdy i ducha w niego i że przez powtarzające poprawki, nauki Towarzystwa
kol. 2
miały się stać czystszymi a pole ich pracy owocniejszym. Jeszcze jedno ogłoszenie takich poprawek pokazało się w Strażnicy z l czerwca 1920 (w angielskiej). Jesteśmy pewni, że inne i więcej potrzebne poprawki okażą się później, (już się okazały i się okazują). Z tego radujemy się, że uczynili takie wysiłki do poprawienia tej książki. Żal nam, że nie odkryli ich błędów przed 27 marcem 1918 lub około tej daty, jak nasz brat Russell

poprzednia – następna