Teraźniejsza Prawda nr 8 – 1924 – str. 14
aby objąć wszystkie narzucające się fakty i wiersze w Biblii; przeto jest on w błędzie na tym punkcie. (2) U Ezech. 9:7 mamy pokazane, że ci, co znajdują się na Dziedzińcu, są całkiem odrębnymi osobami od tych, co są w Świątnicy. a przeto oznaczają oni warunkowo usprawiedliwionych. Po szczegóły co do tego punktu prosimy zajrzeć do P ’19, 138-147, (w Polskim No. 2. Ter. Pr.) w tych częściach, które omawiają broń ku zabijaniu. (3) Punktem, który nasz Pastor kilkakrotnie potwierdził i który my potwierdziliśmy w poprzedzającym artykule, dotyczy również tego, a mianowicie, że ponieważ nie było Wielkiej Kompanii jako takiej aż dopiero pod koniec Wieku, Lewici na Dziedzińcu przed końcem Wieku muszą być warunkowo Usprawiedliwieni (4 Moj. 8:22; 4:15, 25-28, 31-33; 1:51; 10:17, 21; 3Moj. 10:4, 5; Żyd. 3:7-4:3.) Te trzy względy potwierdzają pogląd naszego Pastora, że Dziedziniec wyobraża stan usprawiedliwienia, albo warunkowy albo ożywotniony. W dokonanym obrazie pod koniec Wieku wyobraża tylko stan żywotnie usprawiedliwiony. Dlatego pogląd B r. Rutherforda na pozafiguralny Dziedziniec jest tylko w połowie prawdziwy, a z powodu jego jednostronnego zaprzeczenia, że wyobraża on stan warunkowo usprawiedliwiony, artykuł jego broni błędu przez jednostronny i przeciwstawiony nacisk, jaki kładzie na półPrawdę.
Należy powiedzieć coś o jego często powtarzanej uwadze, że człowiek jest albo usprawiedliwiony albo nieusprawiedliwiony; słowa te, tak jak powiedziane, są rzeczywiście prawdziwe, jednakowoż używa on ich do nauczania błędu, albowiem posługuje się niemi do zaprzeczania warunkowego Usprawiedliwienia. Aby te jego słowa nauczały prawdy, poprawiamy je jak następuje: Człowiek jest albo żywotnie usprawiedliwiony albo nie jest żywotnie usprawiedliwiony. Człowiek jest albo próbnie usprawiedliwiony albo nie jest próbnie usprawiedliwiony. Źle byłoby jednak mówić, jak on daje do zrozumienia przez swoje słowa, że jeżeli człowiek nie jest żywotnie usprawiedliwiony, to nie jest wcale usprawiedliwiony, albowiem wiele ludzi było próbnie usprawiedliwionymi, których próbne usprawiedliwienie nie zostało używotnione. (2 Kor. 6:1) Naturalnie nie utrzymujemy, że Próbnie Usprawiedliwieni są całkowicie, to jest żywotnie usprawiedliwieni, albowiem już samo słowo „próbnie” oznacza, że nie są. Mimo to jednak w celu tymczasowego dopomożenia zainteresowanym osobom do postępu, Bóg czasowo uważa wiarę prawdziwie pokutujących i wierzących grzeszników jako sprawiedliwość (Rzym. 4:3-8 itd.), i traktuje ich chwilowo tak, jakoby sprawiedliwość Chrystusa była im użyczona – Rzym 10:4.
To samo stosuje się symbolicznie do słupów sieni, haków i zasłon. Z jednej strony tymczasowo słupy rzeczywiście reprezentują próbnie usprawiedliwionych, którzy prawdziwie (srebrne haki) trzymają się próbnie sprawiedliwości Chrystusowej; z drugiej jednak strony, istotnie reprezentują żywotnie usprawiedliwionych, którzy prawdziwie (srebrne haki) trzymają się żywotnie sprawiedliwości Chrystusowej. „Nie jest to kamuflaż ani podstęp” w żadnym razie; lecz w każdym wypadku trzeba mieć w pamięci ściśle tę myśl, jaka jest symbolizowana. Dlatego, że Br. Rutherford nie widzi obydwóch faktów, przeto widzi tylko „kamuflaż”, podstęp” w tym, co Pan nam podaje jako rzecz prawdziwą (Rzym. 4:3-8; Rzym. 10:4)
kol. 2
o Próbnie Usprawiedliwionych przez wiarę, prawdziwie, choć próbnie, trzymających się sprawiedliwości Chrystusowej. Apelujemy do przeżyć wszystkich braci, przed ich poświęceniem a po przyjęciu Chrystusa jako ich Zbawiciela na dowód, że prawdziwie trzymali się Chrystusa jako swojej sprawiedliwości, chociaż nawet nie rozumieli jej gruntownie. Jest to fakt z życia, co do którego wszyscy możemy świadczyć, z wyjątkiem tych, którzy jak nasz Pastor nie potrafią zapamiętać czasu gdy nie byli poświęceni Ten, inny „Nowy Pogląd” Br. Rutherforda, wadliwy jest pod wieloma względami: Nie pozwala on na żadną symbolizację tego stanu, w jakim znajdują się niepoświęceni wierzący – stanu o wiele ważniejszego, aniżeli ten, jaki Obóz wyobraża. Jego pogląd na Obóz daje tym, którzy nie są nawet próbnie usprawiedliwieni – pomiędzy namiotami, stan niepokutników; pomiędzy namiotami a bramą – stan pokutników; oba stany znajdujące się za Obozem; jego Obóz – stan żywotnie usprawiedliwiony; jego Świątnica – stan spłodzenia w ducha; a jego Najświętsze Miejsce – stan urodzenia duchowego. Lecz nie ma on miejsca na stan próbnie usprawiedliwiony. Podróż człowieka z Obozu do Bramy nie może w żadnej fazie reprezentować prawdziwej wiary w Chrystusa jako Zbawiciela, albowiem zasłona Sieni wyobraża rzeczy będące w związku z wiarą – zewnętrzna jej strona „mur niewiary” w sprawiedliwość Chrystusową dla będących na zewnątrz, wnętrze jej – „mur wiary” w sprawiedliwość Chrystusową dla będących wewnątrz. Gdzież jest wiara, która zarazem poczytywana jest za sprawiedliwość i która trzyma się próbnie sprawiedliwości Chrystusowej, napomkniętej w Rzym 4:3-25; Rzym. 10:4, wyobrażona w Przybytku, jeżeli nie w akcie Lewitów przechodzących przez Bramę? Przy pozasymbolicznej Bramie jest poświęcenie ku sprawiedliwości ze strony czyniącego pokutę i wierzącego grzesznika (4 Moj. 8:13-15), lecz nie ku ofiarowaniu, które symbolizowane jest przy Pierwszej Zasłonie. (Mat. 7:14; 2Kor. 3:13-18). Podwójne zastosowanie 4Moj. 8:6-22 jest bardzo widoczne. Próbnie usprawiedliwieni są próbnie pierworodnymi, chociaż oczywiście nie są pierworodnymi w dokonanym obrazie w końcu Wieku. Przez cały Wiek Ewangeliczny w Próbnie Usprawiedliwionych ustęp ten pozasymbolizował w próbny sposób, a teraz w Wielkiej Kampanii pozasymbolizuje również w sposób używotniony, podobnie jak nawet w rozmaitych opisach z 4Moj. 1:47 i dalej znajdujemy podwójny obraz. Oczywiście służba z 4Moj. 8:6-22 nie może wyobrażać poświęcenia do śmierci, jakie każda jednostka, która znajdzie się w Wielkiej Kompanii, zrobiła przy wejściu w Chrystusa, albowiem poświęcenie takie wyobrażane jest w 3 Księdze Mojżesza 8. Jak z próbnie usprawiedliwionymi, tak i ono wyobraża dla Wielkiej Kompanii ich poświęcenie się ku sprawiedliwej służbie Świątnicy. Dlatego wszystko jest jasne, jeżeli zapatrujemy się na rzecz, jak nasz drogi Pastor, a niejasne mając poglądy Br Rutherforda. Fakt, że jego „nowy pogląd” nie pozwala na symbolizację stanu Próbnie Usprawiedliwionego, jest jedną z fatalnych wad W jaki sposób mógł on zbłądzić tak grubo?
Drugi wzgląd, który obala „nowy pogląd” Br. Rutherforda w sprawie Dziedzińca i Bramy: pogląd jego nie uwzględnia faktu, że człowiek musi postępować od bramy Dziedzińca do drzwi Przybytku. Przyznaje on,