Teraźniejsza Prawda nr 8 – 1924 – str. 13
Poczytalnego Usprawiedliwienia i jego jednostronny i powszechny nacisk na jeden ograniczony obraz, a ignorowanie innych cisnących się obrazów, które zaprzeczają jego propozycji, przystąpimy teraz do omawiania jego innych stron przedmiotu, które pozwoli nam przejrzeć jego inne fałszywe rozumowania. Wyraża się on dość jasno o znaczeniu terminu „za obozem” i „obóz”. Udzielimy jednak na ten temat kilka wyjaśnień, których on nie podaje, a które pozwolą nam lepiej widzieć przedmiot i z tego dogodnego punktu będziemy w możności przejrzeć lepiej jego błędy o Dziedzińcu i o Bramie. Żyd. 13:11-14 jest wysoce objaśniające, co należy rozumieć przez wyrażenie „za obozem”. Wykazuje ono, że wyrażenie to oznacza stan, w którym człowiek jest wyrzutkiem z pośród i w niełasce z buntowniczym nominalnym ludem Bożym. W tekście tym są dwie figury: obóz pustyni i miasto Jeruzalem. Obrazy te odpowiadają sobie jak następuje: Świątynia i Przybytek odpowiadają sobie; obóz koło Przybytku i domy miasta koło Świątyni odpowiadają sobie; mury miasta i ostatnie koło namiotów Obozu odpowiadają sobie; wyrażenia „za bramą” i „za obozem” odpowiadają sobie. Wiersz 13 wykazuje, że jeżeli wierni znajdują się „za obozem”, to świadczy, że podlegają oni do zupełności zniewagom od buntowniczego nominalnego ludu Bożego, jakie klasa Chrystusowa otrzymuje. Tak jak śmierć Jezusowa za bramą wyobrażała, że był on w niełasce i wyrzutkiem z buntowniczej nominalnej Żydów. Rzeczypospolitej, tak Św. Paweł upominał świętych Żydowskich do takiej wierności, która by dała im te same przejścia z rąk tej samej klasy ludzi, wyjaśniając, że my nie mamy tutaj żadnej religijnej Rzeczypospolitej (miasta), z którą bylibyśmy w zgodności. (Wiersz 14) Jezus okazuje tę samą myśl w słowach u Jana 15:18; 19:4. Stąd też wnioskujemy, że „za Obozem” oznacza stan niełaski i odrzucenia z pośród buntowniczego nominalnego ludu Bożego, a Obóz znaczy jak powyższy ustęp domyślać się każe, buntowniczy nominalny lud Boży, który, chociaż pragnie pewnych stosunków z Bogiem, nie pragnie być dostatecznie uznany przez Niego, nawet dla współprzyjaźni z Nim. Podczas Żniwa Wieku Żydowskiego był to mający być odrzuconym lub odrzucony dom Izraela. Podczas Wieku Ewangelicznego byli to ci wyznający Chrześcijanie, którzy nie czynili serdecznej pokuty przed Bogiem a serdecznie okazywali wiarę Jezusowi, czyli ci, którzy nie pozostawali w takich usposobieniach serca i umysłu, chociaż pragnęli pewnej współprzyjaźni z Bogiem, to jest ci, którzy nawet nie byli poczytalnie usprawiedliwieni, albo ci, którzy nie zatrzymali poczytalnego Usprawiedliwienia, chociaż w swoim wyznaniu byli bardzo głośni. Fakt. że wszyscy Izraelici w Obozie, którzy opuścili Egipt w wieku lat 20 lub wyżej, z wyjątkiem Jozuego i Kaleba, umarli na pustyni w niełasce Bożej (Żyd. 3:7-4:2), wskazuje, że Obóz wyobraża dla Wieku Ewangelicznego ten buntowniczy nominalny lud Boży, który, chociaż pragnie niejakiej zgodności z Bogiem, albo nigdy jej nie osiąga albo ustaje w odzyskiwaniu nawet warunkowego Usprawiedliwienia – mianowicie w dokonanym obrazie, wyobraża tych, którzy są mniej niż warunkowo usprawiedliwieni. Podczas Tysiąclecia pozafiguralny Obóz będzie światem rodzaju ludzkiego mniej więcej pragnącym zgody z Bogiem, lecz jeszcze nieusprawiedliwionym przez uczynki.
kol. 2
Radzimy, aby bracia przeczytali artykuł Pastora naszego na ten temat w Z ’10, 150. Również radzimy, aby drodzy bracia czytali „Onego Sługi” artykuły omawiające warunkowe Usprawiedliwienie, a mianowicie: Z ’10, 93, kol. 2, par. 3-6; 246. kol. 2, par. 1-4; Z ’11. 394; Z ’12, 152, kol. 2, par. 4; Z ’13, 92-94; Z ’14, 67; Z ’15, 103, 104, 292, 293; Z ’16, 281; Przedmowę do Tomu VI, iii, iv. Ujrzymy w nich jego dalszy postęp w świetle, oraz kompletne odparcie innego „nowego poglądu”. Br. Rutherforda.
Gdyśmy już widzieli, co wyobrażają warunki objęte wyrażeniem „za obozem” i „obóz”, jesteśmy lepiej przygotowani do zrozumienia co Sień (Dziedziniec) wyobraża. Szukając określenia jego pozafigury w ciągu Wieku Ewangelicznego, musimy mieć takie, które obejmuje każdą klasę, jaka podług Biblii znajduje się w pozafiguralnym Dziedzińcu w ciągu Wieku Ewangelicznego. Określenie i wytłumaczenie, co Dziedziniec wyobraża, w taki sposób, by wykluczyć z niej klasę, która według Biblii znajdowała się w ciągu Wieku Ewangelicznego w pozafiguralnym Dziedzińcu, jest oczywiście błędne. Zgodnie z definicją naszego Pastora, określenie Dziedzińca jako wyobrażającego stan usprawiedliwienia, w przeciwstawieniu do stanu nieusprawiedliwienia Obozu i uświęconego stanu Świątnicy, jest poprawne. Lecz jeżeli zaczniemy dalej wyjaśniać, jak Br. Rutherford czyni, że usprawiedliwiony stan oznacza wyłącznie to, co Pastor nasz nazywał Aktualnym Usprawiedliwionym stanem, a wyłączać, co rozumiał on przez Warunkowo Usprawiedliwiony stan, to błądzimy, albowiem Biblia naucza, że stan warunkowo usprawiedliwiony, jak i stan żywotnie usprawiedliwiony wyobrażane są w pozafiguralnym Dziedzińcu podczas Wieku Ewangelicznego. Przytoczymy trzy dowody na to: (1) Nasz tekst jest ustępem, który odnosi się do tego punktu: „Sień, która jest przed Kościołem… dana jest (tu w Greckim następuje określony rodzajnik, co oznacza, że dana jest specjalnej klasie między Poganami) Poganom” (Obj. 11:2). Według Biblii obrazowy Żyd jest poświęconą osoba (Rzym. 2:28, 29; Jan 1:47); a obrazowy Poganin, a zatem obrazowy nie-Żyd, to taki, co nie jest poświęcony (Obj. 2:9; 3:9). Przeto przez tych Pogan z Obj. 11:2 rozumieć należy pewne, ale nie wszystkie, poświęcone osoby. Przeto ci muszą oznaczać tych, którzy warunkowo usprawiedliwieni, albowiem chociaż nie są poświęceni, znajdowali się w pozafiguralnym Dziedzińcu w ciągu Wieku Ewangelicznego według tego wiersza, gdyż na pewno nie może to oznaczać, że niewierzący Poganie znajdowali się na Dziedzińcu. Jest to bardzo widocznym również, gdy uprzytomnimy sobie, że obrzezanie wyobraża poświęcenie, a nieobrzezanie wyobraża stan niepoświęcenia, czy to próbnie usprawiedliwiony, czy nawet próbnie nieusprawiedliwiony (Kol. 2:11. 12; 1Moj. 17:10, 11, 14; Rzym. 4:11, 12.) Nasz tekst zapewnia nas, że ci obrazowi Poganie będą znajdować się w pozafiguralnym Dziedzińcu. Wiersz ten przeto znaczy, że chociaż żadna niepoświęcona osoba nie wejdzie do pozafiguralnej Świątnicy. pozafiguralnego Świętego miejsca, miejsca uświęconych – specjalna klasa pomiędzy niepoświęconymi, Usprawiedliwieni znajdować się będzie w zagrodzie na zewnątrz pozafiguralnej Świątnicy. to jest pozafiguralnego Dziedzińca, Teoria Br. Rutherforda zaprzeczająca temu faktowi musi być błędna. Pogląd jego jest za ciasny, skrócony i płytki,