Teraźniejsza Prawda nr 8 – 1924 – str. 4
reprezentujący październik 1846, czyli 1845¾ lat od R.P. (Przechody Piramidy, Tom II, str. 79) i dodawając 70¾ do tej liczby, otrzymamy 1916 ½ lat od stycznia R.P. 1, co byłoby w lipcu 1917, czyli 9 miesięcy później od kwietnia 1918. W przechodach piramidy w Tomie I, przy końcu paragrafu 492 i u góry na stronie 247, jest pokazane, że uprojektowana linia podłogi pokoju króla jest akuratnie ¾ piramidowego cala nad wierzchem progu. Dodając ten okres wyobrażający 9 miesięcy do 1916½ otrzymamy 1917¼ czyli 3 miesiące po 1917 pełnych latach od roku Pańskiego 1. Pokazuje to kwiecień 1918, ogólnie mówiąc, jako datę, którą piramida wykazuje jest datą Wielkiego Grona na koniec spładzania z Ducha i żęcia. Tak więc piramida potwierdza fakty i Biblię w tym przedmiocie, i tu dowodzi, jak będzie wykazane, że wodzowie, którzy nauczali tej daty jako końca spładzania z ducha i żęcia, byli w czasie tego nauczania członkami Wielkiego Grona, do którego byliby włączeni bracia Rutherford, Hemery, Van Amburgh, McMillan, Woodworth, Fisher, Hudgins, Martin, Bohnet, Robison, Sturgeon, Olson, Ofstadt i inni.
Lecz ktoś by mógł się zapytać, jak dowodzi powyższa miara, że kwiecień 1918 jest fałszywą datą wielkiego grona na koniec żęcia i spładzania z ducha? Odpowiadamy: (1) Ponieważ miejsce przecięcia u wierzchu progu i wertykalną linią południowej ściany Wielkiej Galerii mogą być osiągnięte przez zboczenie od kąta wzniosującej się linii w podłodze Wielkiej Galerii, rzecz i data symbolizowane są jako osiągane przez nowe stworzenia zboczoną drogą od drogi prawdy i sprawiedliwości (P `20, 35, par. 1) i są symbolizowane w podłogowej linii; dlatego takie nowe stworzenia są członkami wielkiego grona, i przez to są symbolizowani jako chodzący drogą grzechu i błędu, w ich dwoistym umyśle – Jak. 1:8.
(2) Lecz jak jesteśmy usprawiedliwieni w dodawaniu ¾ cala od wciętego miejsca do uprojektowanej linii podłogi pokoju króla do 70½ cali? Odpowiadamy: Dlatego, że jest zawarte w twierdzeniu, że spładzanie z Ducha ustało w kwietniu 1918; a twierdzenie takie znaczy, że ktokolwiek z pomiędzy nowych stworzeń był wiernym do tej daty mógł niezawodnie dosięgnąć do Boskiej natury, której poziom jest symbolizowany przez linie podłogi pokoju króla; tak jak Bóg dozwolił Aaronowi ubrać się w piękność i chwałę przy figuralnym poświęceniu i spłodzeniu z Ducha, figurowało, że ci którzy zostali by wiernymi w ich poświęceniu, uważani są przez Boga, jak i powinni być uważani przez innych, że mają udział w ubieraniu się w chwalę i piękność z powodu ich poświecenia i spłodzenia z Ducha (Cienie Przybytku, 29; Żyd. 3:14) Dlatego nauka klasy, która zaczęła około października 1846 schodzić z drogi prawdy i sprawiedliwości, że drzwi zostały zamknięte w kwietniu 1918, i że wszyscy, którzy otrzymali udział w Wysokiem Powołaniu i znajdowali się wewnątrz poza zamkniętymi drzwiami i byli pewni otrzymania Boskiej natury, była symbolizowana przez uprojektowaną fałszywą linię i ¾ calową wertykalną wstępującą linię pokoju króla w czasie (zamknięcia drzwi do wejścia do i od wiernej klasy), kiedy mieli upewnienie do Boskiej natury! A fakt, że miejsce to (dosięgnięte przez linię schodząca z drogi symbolizującej prawdę i sprawiedliwość) znajduje się około 6 cali niżej, gdzie czas prawdziwego końca żęcia i spładzania
kol. 2
z Ducha jest symbolizowany, i wyobraża sfałszowaną datę wielkiego Grona rzeczy symbolizowanych, wypełnionych pod tym miejscem, 23 września 1914 (w dniu przed pierwszym pełnym jesiennym dniem roku 1914) miejsce, gdzie prawdziwa wstępująca linia podłogi uprojektowana przez próg, styka się z wertykalną linią południowej ściany wielkiej galerii.
Lecz to jest tylko ogólny pogląd prawdy osiągnięty z symbolu. Damy teraz szczegóły, które do ostatniego stopnia potwierdzają nasze przedstawienia o Eliaszu i Elizeuszu (P ’19, 82-100; 171-177, 210, 211; P. ’20, 36-42) Wezwania, Przesiewania i Broni ku zabijaniu (w Teraźniejszej Prawdzie z stycznia 1923) Kościół kompletnie zorganizowany, Towarzystwo jako przewód (w Teraźniejszej Prawdzie z marca 1923). Czas żęcia (w Teraźniejszej Prawdzie z maja 1923) Epifania (w Teraźniejszej Prawdzie z lipca 1923) Wyznawanie grzechów nad kozłem Azazela ( P ’20, 6-10) Wykazywaliśmy (w Teraźniejszej Prawdzie z listopada 1923), że około października 1846 pozafiguralny Eliasz zaczął przykrywać płaszczem i do pewnego stopnia brał współudział w swoich urzędowych władzach z pozafiguralnym Elizeuszem. Lecz zachodzi pytanie, jak możemy to wiedzieć? Odpowiadamy: Około października 1846 główni przedstawiciele Kościoła, którzy stanowili wszystkich razem pierworodnych, maluczkie stadko i wielkie grono (Żyd. 12:23) stali się w zarodku odrębnymi świątyniami, oczyszczonymi i odłączonymi od Babilonu, choć nie wszyscy członkowie już byli czystymi i odłączeni (C. 119, 120). Dlatego w tym czasie pozaobrazowy Eliasz i Elizeusz złączyli się w pracy będąc odłączeni od wszystkich denominacji i w mierze wolnymi od ich błędów. A ponieważ nikt z nich nie wiedział do jakiej klasy należy, wszyscy byli traktowani za maluczkie stadko, dlatego od tego czasu pozafiguralny Eliasz zarzucił swój płaszcz nad pozafiguralnym Elizeuszem – czyli że wszyscy bracia razem brali udział w władzy Eliasza; i jak w figurze Elizeusz (1 Król. 18:20, 21) pokazał niezupełnie lojalne stanowisko, tak też pozafiguralny Elizeusz pokazał dwoistość dyspozycji (Jak. 1:8) trzymając się świata, a także chęć postępować za pozafiguralnym Eliaszem. Jego gorliwość nie była zupełną. Dlatego około października 1846, obie klasy zaczęły stopniowo odznaczać się, co było symbolizowane przez pierwsze zejście z dwóch powyżej wzmiankowanych linii u podnóżka progu; pozafiguralny Eliasz wiernie postępując w prawdziwym kierunku, który w roku 1846 odznaczył się, że pomazał pozafiguralnego Elizeusza i strofował go za jego światowe usposobienie; i jest pokazane, że pozafiguralny Elizeusz obrał trochę zły kierunek i nie miał pełnej gorliwości. Możemy pamiętać o tym, iż zwróciliśmy uwagę (P ’19, 173) na uczynki braci McMillan i Woodworth podczas przesiewania 1908-1911, i dowiedliśmy, że brali oni udział w pozafigurze doświadczeniach Elizeusza (2 Król. 2:2-6) i są członkami wielkiego grona. Także postępek brata Hemery w Anglii w tym przesiewaniu, który także miał udział w tej samej pozafigurze. Publicznie oświadczał się przeciwko ślubowi i publicznie atakował niektóre poglądy „Onego Sługi” o pośredniku i przymierzu, i miał wielką trudność z tego podnieść się. Z widoku na fakt, że ten jego postępek dowodzi, że jest on członkiem Wielkiego Grona, nie dziwuje nas jego dwoistość umysłu, przez który przyczynił się do fałszywego sprawozdania naszej