przez podłogę, schodzi się z narzuconą prawdziwą do góry wstępującą linią podłogi parę cali niżej powyższego wcięcia. Gdy odliczymy te 5.017 otrzymamy 70,83078 co rachując na cale piramidowe wyniesie 70,75995 czyli 70 ¾ lat i dodając trzy czwarte roku symbolizowane przez ¾ cala do wciętej linii podłogi pokoju króla, wyniesie 71½ lat. Dla szczegółów zobacz artykuł o piramidzie numer 18. Tu dodając do października 1816 symbolizowanej daty przy podnóżku progu, da nam kwiecień 1918; czyli 1846 ¾ i 71½ = 1918¼. To jest data wodzów Stowarzyszenia, brata Olsona i innych którzy podali ją jako koniec żęcia i spładzania z ducha. Miejsce jej w piramidzie jest znalezione przez zboczenie od prawdziwego kąta od do góry prowadzącej linii podłogi i symbolizm piramidy nasuwa myśl, że data 1918 wykazana w tem miejscu jest osiągnięta przez zboczenie od wąskiej drogi prawdy i sprawiedliwości i musiała przez to być osiągnięta inną drogą, to jest drogą błędu i grzechu. Będąc w prostej linii z wertykalną linią od południowej ściany wielkiej Galerji, aż do miejsca wcięcia z prawdziwą do góry prowadzącą linią podłogi przechodzącą przez próg, dowodzi z symbolizmu piramidy, że grzesznicy i błądzący od wąskiej drogi twierdzili by ją, i że przedstawia to co rzeczywiście jest przedstawione zaraz pod miejscem wcięcia z podaną prawdziwą linią podłogi – to jest końcem żęcia i spładzania. Tak więc symbolizm piramidy dowodzi, że kwiecień 1918 jest sfałszowaną datą na koniec żęcia i spładzania. Jak więc dowodzi piramida. że sfałszowana data miała być nauczoną przez członków wielkiego Grona? Odpowiadamy, że z wielu punktów. Zboczenie w wielkiej Galerii od prawdziwego kąta z do góry prowadzącej linii, dowodzi, że jest nauczaną przez nowe Stworzenia, przez tych, którzy chybili w wierności ofiarowania i zgrzeszyli przeciwko ich poświęceniu idąc niewłaściwą drogą – Wielkiego Grona (Jakub 1:8).
kol. 2
Inny jeszcze dowód: Wiemy iż brat Olson uczy iż Galgal (2 Król. 2:1) wyobraża rok 1878, gdy zaś nasz brat Russell nauczał, że Galgal wyobraża rok 1874 (Z. 1916, p. 38, par. 4). Tak wnioskując Elijasz musiałby pomazać Elizeusza (włożyć płaszcz na niego) i Elizeusz musiałby postępować za nim przed 1874 (1 Król. 19:19-21) i dlatego scena przed jaskinią i stanie przed górą (1 Król. 19:9-18) musiałyby rozpocząć się przed 1874 a nie po kwietniu 1918 jak brat Olson twierdzi, a czyniąc to sprzeciwia się innym, którzy są jego zdania w tych rzeczach. Rozumiemy, że scena przed jaskinią wyobraża stanowisko braci w niezadowoleniu w roku 1844. Będąc w głębokim zasmuceniu, przez pewien czas skryli się. Z tego stanowiska zacięli wchodzić przed 1846 (zobacz oświadczenie Millera III Tom); i w tym właśnie czasie stali się odłączoną świątnicą, a ich pierwszym dziełem miał być ich udział władzy z pozafiguralnym Elizeuszem w 1846, którego światowość figurowana łącznie z sceną płaszczu (1 Król. 19:20, 21) było pierwszym krokiem po niewłaściwej drodze tej klasy, pokazaną przy początku zboczenia z linii u dołu progu, u miejsca symbolizującego październik 1846, prowadząc do miejsca symbolizowanego przez kwiecień 1918. Dlatego wnioskujemy z Pisma Św. z rozumowania i faktów, które daliśmy w poprzednich numerach Teraźniejszej Prawdy a także z piramidy, porównując prawdziwą datę 1914 z sfałszowaną datą 1918 Wielkiego Grona, że data brata Olsona 1918, jest fałszywą datą Wielkiego Grona na koniec żęcia i spładzania.

      Jakich więc wyników można spodziewać się z takich wniosków? Odpowiadamy, że wszystko co on podaje o siódmej pieczęci, siedmiu trąbach i siedmiu czaszach, jako też większość innych jego tłumaczeń dowiodły, iż są błędnymi. Tak fundamentalna do jego systemu jest ta data, że prawie wszystko co stosuje się do Olsonizmu, upada.

kol. 1

ŚWIADECTWO PIRAMIDY DOTYCZĄCE ELIJASZA I ELIZEUSZA

      Nasi drodzy czytelnicy przypominają sobie, żeśmy pisali, iż możemy spodziewać się jaśniejszego wyrozumienia świadectw piramidy odnośnie sfałszowanej daty, kwietnia 1918, jako końca żęcia i spładzania z Ducha. Nadmieniliśmy także, iż jasne wyrozumienie zaczęło przychodzić do nas 9 marca 1920, kilka godzin potem, gdy jeden z przyjaciół naszych listownie zwrócił nam uwagę na nasz błąd względem obliczania kwadratowego korzenia 5 017, miary odległości na cale od podnóżka wielkiego progu piramidy do miejsca wcięcia u wierzchu progu, i wertykalnej linii południowej ściany wielkiej galerii. Cieszy nas to, iż możemy zauważyć, jak nasi drodzy czytelnicy doświadczają (1 Tes. 5:21) nasze podania. Chcemy powtórzyć sugestię, która jest często nadmieniana: Przyjmujcie tylko takie nasze myśli i innych do waszego ducha świętego, które by były w harmonii z Pismem Św., rozumowaniem i faktami. Nie chcemy, aby ktokolwiek polegał na nas, jakoby na „przewodzie”, tak jak większość zwolenników Stowarzyszenia spolega na „ich przewodzie”.

      W powyżej wymienioną omyłkę popadliśmy w następujący naturalny sposób: innym sposobem rachowania, piramida daje świadectwo o fałszywości kwietnia 1918,
kol. 2
jako końca żęcia i spładzania, a nasza wiadomość tego sposobu rachowania i wyniku tegoż doprowadziła nas do spodziewania się 71 ½, jako kwadratowego korzenia od 5017; dlatego gdy znaleźliśmy, że 7 było pierwszą średnicą kwadratowego korzenia, i że następną liczbą z której trzeba było znaleźć próbującego dzielnika, była 117, mówiliśmy sobie że to jest akuratnie 1½ x 71½ i że to mogłaby być spodziewana liczba i w dalszym ciągu zaprzestaliśmy rachowania i przez nieuważność nie zastosowując reguły, aby pomnożyć próbnego dzielnika przez liczbę 2. Jednakowoż jesteśmy upewnieni, że Pan dozwolił na to, ażeby otworzyć nam coś lepszego od powyżej wzmiankowanego rachowania. Byliśmy w tym rachowaniu na drodze do prawdy, lecz staliśmy krótko przed spełnieniem się; lecz teraz postąpiliśmy resztę drogi i wierzymy, że posiadamy pełną ogólną prawdę w tym przedmiocie. Akuratny kwadratowy korzeń od 5.017 jest 70,83078, w brytyjskich calach, a musi być zmierzone na cale piramidowe, ażeby wykazały lata podług słonecznego czasu symbolizowanego w piramidzie. Tak 70,83078 – 0,07083 = 70,75995, lub wyrażając się sposobem braci Edgar, w dziele „Przechody Piramidy” II Tom, miara ta wyobraża 70 ¾ lat. Rachując teraz podnóżek progu,

poprzednia strona – następna strona