Teraźniejsza Prawda nr 97 – 1938 – str. 93
Ponadto, jako redaktorzy i wydawcy słowników, gramatyk i konkordansów do greckiego lub hebrajskiego języka, lub krajowych, oni wykonują służbę dla Kapłanów, lecz jako pośrednicy pozafiguralnych Eliezeryckich Amramitów, którzy napisali te książki. Te same uwagi stosują się do wydawania drukiem i redagowania rozmaitych dzieł Izaarytów, Hebronitów i Husyjelitów Wieku Ewangelii. Innymi słowy jak mogliby Kapłani zrobić użytek z pism Kaatów Wieku Ewangelii, gdyby nie były redagowane, drukowane i wydawane, co jest pracą Merarytów Wieku Ewangelii? Gdyby to nie było uczynione z niemi, to one byłyby napisane daremnie. Przeto Meraryci Wieku Ewangelii są łączącym ogniwem pomiędzy Kaatami Wieku Ewangelii i Kapłanami, ażeby dostarczyć literackich dzieł Kaatów dla użytku Kapłanów. Gersonici Wieku Ewangelii także napisali pewne pisma, takie, które prowadzą ludzi przez pokutę i wiarę do usprawiedliwienia i z usprawiedliwienia dalej do poświęcenia. Te dzieła Meraryci Wieku Ewangelii redagują i drukują i tym sposobem współdziałają z Gersonitami Wieku Ewangelii w służeniu pozafiguralnymu Obozowi, Lewitom i Kapłanom: Obozowi przez takie współdziałanie z Gersonitami pomagają względem ich Obozowych stosunków do Boga, Lewitom przez takie współdziałanie z Gersonitami pomagają w przyprowadzaniu ich do usprawiedliwienia, a niektórych do poświęcenia, a Kapłanom przez takie współdziałanie z Gersonitami pomagają w dostarczaniu im pozafiguralnych Lewitów i Kapłanów. Według tego widzimy w tej części w. 19 , nad którą zastanawialiśmy się, że wszyscy Lewici Wieku Ewangelli pomagali Kapłanom i z tej przyczyny byli zupełnie oddani im.
(88) Teraz przystąpimy do badania drugiej połowy tego wierszu, która mówi o sprawowaniu oczyszczenia Izraelitów, aby karanie nie przyszło na syny Izraelskie, gdyby przybliżali się do przybytku. Na pierwszą myśl moglibyśmy się zadziwić z wyrażenia, że Lewici mieli sprawować oczyszczanie ludu; lecz jeżeli tak, to te zdziwienie znika, gdy pamiętamy, że oczyszczenie (czyli pojednanie) składa się z dwóch zarysów: (1) z zadowolenia Boga z ludzi; i (2) z zadowolenia ludzi z Boga. Lewici nie mieli nic do czynienia ze sprawowaniem pojednania za lud w pierwszym znaczeniu tego słowa; ponieważ to było uczynione przez kapłanów, reprezentowanych w Aaronie, przez ofiary Dnia Pojednania. Ani też Lewici nie sprawowali najważniejszej części drugiego zarysu pojednania; ponieważ ta także była dokonana przez kapłanów; lecz oni wykonali podrzędną część w drugim zarysie dzieła pojednania; ponieważ przez ich nauki i przykład oni zachęcili Izraelitów, żeby byli zadowoleni z Jehowy i Jego Słowa i Sposobów; gdyż oni nauczali lud o różnych przywilejach, wierzeniach, zaletach serca i dziełach, połączonych z ich pokrewieństwem do Pana i Jego służby, według tego, jak one były ześrodkowane w przybytku, i tym sposobem zachęcili ich, ażeby żyli i czynili zgodnie z tym. Ich ocenienie i posłuszeństwo tym zarządzeniom, itd. również zachęciło lud, aby czynić to samo; i przez te rozmaite rzeczy Izraelici otrzymali pomoc, aby stać się coraz to więcej zadowolonymi z Pana. Więc w tym znaczeniu Lewici dokonali pojednania (oczyszczenia) ludu Pańskiego.
(89) Spoglądając na pozafigurę, z łatwością można zauważyć jak pozafiguralni Lewici dokonali oczyszczenia (t. j. pojednania) pozafiguralnego Obozu, t. j., nieusprawiedliwionego ludu Bożego. Z pewnością to nie było w znaczeniu uczestniczenia w ofiarach za grzech, i tym sposobem sprawiając pierwszą część oczyszczenia, czyli pojednania; ponieważ to było dziełem Chrystusa samego, Głowy i Ciała. (Do Żyd. 7:26, 27; 10:1-10; Żyd. 13:10-13.)
kol. 2
Ani to też nie było w znaczeniu głównych dokonawców drugiego zarysu dzieła pojednania; ponieważ to także było wyłączną pracą kapłaństwa, nieutracjuszy i utracjuszy koron Wieku Ewangelii, gdyż to było specjalną pracą tych, jako posiadających Ducha św. do strofowania świata – pozafiguralnego Obozu – za grzech, względem sprawiedliwości i sądu, jaki ma przyjść. (Ew. Jana 16:8-11.) Lecz usprawiedliwieni z wiary w swych trzech grupach byli uprzywilejowani aby być pomocnikami nowych stworzeń w tej pracy, i udało im się sprawić w ludziach pewną miarę zadowolenia z Boga, tyle, ile oni pozwoliliby zgodnie z ich stanowieniem części pozafiguralnego Obozu; gdyż ci w pozafiguralnym Obozie ani liczbowo ani też jakościowo nie byli tyle zadowoleni z Boga, co Lewici, a z pewnością o wiele mniej niż Kapłani byli. Ani też Bóg się nie spodziewał tego stopnia zadowolenia z Nim od nieusprawiedliwionego pozafiguralnego Obozu, jakiego się spodziewał od Lewitów, lub od kapłanów. Wszelki stopień zadowolenia z Boga i Jego sposobów, któremu brakowałoby żalu za grzechy i wiary, wystarczał, aby pozostać w pozafiguralnym obozie członkiem w “dobrym stanie”. To włączałoby ich posiadanie nieco znajomości o Bogu i Chrystusie, i o Jego śmierci za grzech, o Biblii, o grzechu, o sprawiedliwości i o ich posiadaniu nieco łaski Bożej i nieco miłości do Boga, Chrystusa i Biblii, i pragnienia żyć przynajmniej do pewnego stopnia zgodnie z tymi rzeczami, jako wyznający lud Boży. Lecz ich wzrost w tym nie dopiął do żalu za grzechy i do wiary, które są przejściowymi krokami z pozafiguralnego Obozu na pozafiguralny Dziedziniec. Te rzeczy były po części udzielane im przez Lewitów Wieku Ewangelii, którzy tym sposobem sprawili w nich powyżej określoną miarę drugiego zarysu dzieła pojednania, która to miara była im konieczna, ażeby mieli taki stopień zadowolenia z Boga, jaki był niezbędny do ich pobytu w pozafiguralnym Obozie.
(90) Nie jest też trudno widzieć jak rozmaite grupy i subgrupy Lewitów Wieku Ewangelii dokonali takiego pojednania. Rozumie się, Lobniccy Gersonici, w kazaniu, pisaniu, itd., o ogólnych zarysach Zakonu i Ewangelii, dali im nieco tej wiedzy powyżej określonej, jak również pobudzili w nich pragnienie, aby mieć cośkolwiek łaski Bożej, szanować Biblię i żyć do pewnego stopnia w przeciwieństwie do grzechu i zgodnie ze sprawiedliwością. Taka znajomość, miłość i pragnienie powiększyła się w nich przez ich uczęszczanie na kazania i czytanie dzieł Semeickich Gersonitów o właściwym życiu i poświęceniu. Nieco pomocy otrzymaliby oni z recenzyjnej pracy Gersonicko – Amramickich Kaatów, szczególnie z tego, jak ich praca odbijałaby się w tłumaczeniach, chociaż kilku uczonych członków Obozu otrzymało większą pomoc z greckich, hebrajskich i starożytnych recenzji tłumaczeń Pisma Św. od takich Kaatów. Taka pomoc podparłaby wiedzę i usposobienie serca, powyżej określone, członkom pozafiguralnego Obozu. Eliezeryccy Amramici Wieku Ewangelii byli pomocniejsi Obozowi w osiągnięciu powyższych rzeczy, szczególnie ich tłumaczeniami i konkordansami, natomiast więcej uczeni w pozafiguralnym Obozie otrzymali trochę pomocy do tej danej wiedzy i usposobienia serca z tych tłumaczeń i konkordansów i także z hebrajskich i greckich gramatyk i słowników biblijnych. Setryccy Izaaryci, przez wstępne myśli o Biblii pomogli Obozowi do odpowiedniej znajomości, ażeby mieli zamiłowanie w pewnym stopniu i poszanowanie do Biblii. Nefegowscy Izaaryci, jego egzegeci, pomogli pozafiguralnemu Obozowi zrozumieć niektóre wiersze Biblijne, lub części ich; a Koreccy Izaaryci, przez swoje przeglądy, dzieła, wykazujące harmonię pomiędzy Ewangeliami, notatkami i skorowidze do