Teraźniejsza Prawda nr 97 – 1938 – str. 92
Pan, działając na jego umyśle, nasunął mu poprawną myśl. Po tym, idąc do swoich greckich i hebrajskich słowników, znalazł, między rozmai tymi znaczeniami, jakie względne słowa miały, te, które dawały właściwą myśl. Po tym, udając się do swoich greckich i hebrajskich konkordansów i różnych tłumaczeń Pisma Św., np., do Diaglotta (Grecko-ang. N.T.), on wyszukał te ustępy, w których to znaczenie się znajdowało i tym sposobem widział w dotyczących hebrajskich i greckich słowach myśli, jakie Prawda wymagała, aby się zawierały w tych słowach. Za przykład możemy przytoczyć słowa: Jehowa i Adon, ruach i nephesh, sheol i queber i greckie słowa: krino, krisis i krima, egersis i anastasis, hades, mneion i gehenna. Gdy najpierw badaliśmy sześć tomów, to naliczyliśmy kilka set wypadków, w których Prawda znajdowała się w poprawnych i stosownych tłumaczeniach, tak jak nasz Pastor je dał, natomiast błędy były oparte na niewłaściwych tłumaczeniach, lub niestosownych znaczeniach. Ten fakt był bardzo zapewniającym dla nas, gdyż wiedzieliśmy wtedy, że nasz Pastor nie był greckim ani hebrajskim uczonym; i to pomogło nam poznać, że nasz Pan go używał jako onego Sługę. W podobny sposób on otrzymał pomoc od pozafiguralnych Gersonickich Amramitów względem fałszywych dopisków i różniących się tłumaczeń tekstów, np., z tłumaczeń Tischendorfa Synaitskiego, Watykańskiego, i Alexandryjskiego rękopisu, gdziekolwiek one się różniły od A. V. (ang. powszechnego tłumaczenia), według podania tych różnic u dołu stronic Nowego Testamentu wydania Tauchnitza.
(85) Inni pozafiguralni Kaaci dali mu właściwą pomoc. Niektóre egzegetyczne notatki, zacytowane w Diaglocie od różnych komentatorów pomogły mu także. Jak byłby on mógł napisać chronologiczne części 2-go i 3-go Tomu bez pomocy od chronologistów ? Jak byłby on mógł napisać rozdział o Antychryście w 2-gim Tomie i pierwsze części 3-go Tomu bez pomocy historyków kościelnych, np., tę długą cytatę, którą on podaje w tym rozdziale, w której papież chełpi się swoim tytułem, prawami, bogactwami, sługami i terytoriami, on zacytował z dzieła pod tyt. Foxa Dzieje i Pomniki Męczenników? Ten rozdział wprost daje świadectwo, że on radził się dzieł Mosheima, Lorda, White’a i innych pisarzy historii kościelnej. Jak byłby on mógł napisać rozdział o Piramidzie w 3-cim Tomie bez pomocy od pozafiguralnych Hebronitów w zakresie archeologii? 4-ty Tom zawiera liczne cytaty od pozafiguralnych Hebronickich Kaatów. 5-ty Tom zawiera dużo słownikowej i gramatycznej informacji, którą on dostał od pozafiguralnych Eliezeryckich Amramitów. Także często w Strażnicy nasz Pastor cytuje, lub używa materiału od pozafiguralnych Kaatów z wszystkich czterech grup. Przeto widzimy, jaką specjalną pomoc on, jako specjalne ustne narzędzie Pańskie, otrzymał od pozafiguralnych Kaatów; i on także przy stosownych okazjach przyznawał, że jest im dłużnikiem za taką pomoc.
(86) Epifaniczny posłaniec także przyznaje się do swojego zadłużenia za pomoc, otrzymaną od Lewitów Wieku Ewangelii. Przytoczymy kilka wypadków. Bez faktów, które on zgromadził od historyków kościelnych i pisarzy życiorysów, on nie byłby w stanie napisać artykułów jak: Eliasz — Figura i Pozafigura, Ahab i Benhadad —- Figura i Pozafigura, Ochozjasz — Figura i Pozafigura, Joram Judzki —- Figura i Pozafigura, Izraelici Wieku Ewangelii, Lewici Wieku Ewangelii, Grzesznicy Wieku Ewangelii, Nazarejczycy Wieku Ewangelii, Ofiary Książąt Wieku Ewangelii, itd., itd. W przygotowaniu równoległych ustępów w naszych (angielskich) Pomocach Do Nabożności, on oszczędził dużo czasu przez pomoc
kol. 2
od pozafiguralnych Koreckich Izaarytów, jak również ci oszczędzili mu dużo czasu w innych artykułach przez do- starczenie mu zbiorów wierszy przedmiotowo ułożonych. W (ang.) seriach artykułów p. t. Robinsono – Uniwersalizm on cytował z najlepszych gramatyk greckich Nowego Testamentu, tym sposobem używając pomoce od jednej gałęzi pozafiguralnych Eliezeryckich Amramitów. W omawianiu odrębnych słów jak parousia, epiphaneia, apokalypsis, aion, aionios, nephesh, ruach, psyche, pneuma, itd. itd. on zaoszczędził dużo czasu przez użycie konkordansu Brudera do greckiego Nowego Testamentu i konkordansu Dawidsona do hebrajskiego Starego Testamentu, jak również Hebrajsko-Chaldejskiego i Greckiego Konkordansu Englishmena. Konkordanse dra Stronga i dra Younga także były pomocne. Różne tłumaczenia Biblii i greckie i hebrajskie słowniki były używane względem dotyczących kwestii. W swej pracy on często ma okazję udawać się do pism Kaatów Wieku Ewangelii. Z tego powodu jego biblioteka składa się po większej części z najlepszych dzieł, utworzonych przez Kaatów Wieku Ewangelii; i ona była po większej części zbudowana z punktu zapatrywania się na kapłański i Lewicki obraz Wieku Ewangelii. Nie mamy z powyższego przyznania się, że mówcze narzędzia kapłańskie otrzymali pomoc od Lewitów Wieku Ewangelii, rozumieć, że oni otrzymują swoje nauki (pozafiguralne naczynia) od takich Lewitów; ponieważ ci niosą pozafiguralne naczynia przykryte, niezrozumiałe; lecz mamy raczej rozumieć z powyższego, że tacy kapłani otrzymują od takich Lewitów pomoce, które wielce zaoszczędzają im czasu i dostarczają im faktów i rzeczy, które wyjaśniają, lub dowodzą rozmaite zarysy ich nauk. Np., jak wielkim oszczędzicielem czasu mówczemu narzędziu kapłańskiemu jest grecki, lub hebrajski konkordans, który podaje każde słowo wszędzie, gdziekolwiek się znajduje w Biblii. Kapłan, który zna grecki i hebrajski język, mógłby odszukać wszystkie miejsca, gdzie się trafiają różne greckie i hebrajskie słowa, przez czytanie całego Starego i Nowego Testamentu w poszukiwaniu za nimi; ale on nie ma czasu na to. Zamiast to, on bierze konkordans Brudera, lub Dawidsona, itd., itd., i tym sposobem prędko może zbadać każdy ustęp, w którym dane greckie, lub hebrajskie słowo się trafia, tak jak uczyniliśmy z greckimi i hebrajskimi słowami, wspomnianymi w tym paragrafie; i tak samo nasz Pastor uczynił ze słowami w paragrafie 84. Ile światła, np., jest rzucone na powieść o Jakóbie i Ezawie i na pierworodztwo przez wiedzę, jaką archeologiści dali nam odnośnie obowiązku pierworodnego, że miał pościć, a niepierworodny miał ucztować w rocznicę urodzin znacznego praojca, według którego Ezaw prosił Jakóba w dzień urodzin Abrahama, żeby pościł w jego miejsce, a Ezaw ucztował zamiast Jakób, tym sposobem tracąc pierworodztwo! Było to w celu wykonania takich usług, jak te, że Bóg dał Lewity Wieku Ewangelii Kapłanom, a nie, żeby oni mieli dawać im kapłańskie nauki.
PODRĘCZNIKI POZAFIGURALNYCH MERARYTÓW
(87) Tak też Meraryci Wieku Ewangelii byli dani podkapłanom do pomocy im, lecz, rozumie się, innemi sposobami od Gersonitów i Kaatów Wieku Eiwangelii. Meraryci Wieku Ewangelii stoją jako łączące ogniwo pomiędzy tymi drugiemi dwiema pokoleniami Lewitów a Kapłanami, szczególnie pomiędzy Kaatami a Kapłanami. Oni nie stoją wolni od nich w swej służbie Kapłanom. W ich wydawnictwie i redagowaniu Biblii w językach krajowych oni wykonują pracę dla Kapłanów, lecz jako pośrednicy Gersonickich Amramitów Wieku Ewangelii, którzy działali jako recenzenci greckiego, lub hebrajskiego tekstu.