Teraźniejsza Prawda nr 97 – 1938 – str. 89
Przez pokropienie nadprożków i podwoi drzwi Izraelici byli ominięci przez mordercę; przeto ich pierworodni z ludzi i bydła byli zachowani od śmierci. Lecz Egipcjanie nie mając krwi baranka pokropionej na swych nadprożkach i podwojach drzwi, ich pierworodni z ludzi i bydła zostali zabici. Dom każdego Izraelity reprezentował domownictwo Boskie w jego tymczasowym i ożywionym zarysie. Drzwi reprezentowały Chrystusa, podwoje drzwi reprezentowały Sprawiedliwość Boską, a nadprożki tych, którym zasługa jest tymczasowo i dożywotnie przypisana. Baranek reprezentował człowieczeństwo naszego Pana (Jana 1:29; 1Kor. 5:7, 8); jego krew, Jego prawo do życia i Jego prawa życiowe. Kropienie krwią reprezentowało: (1) Chrystusowe przyczytanie Swej Sprawiedliwości, Swojego prawa do życia i praw życiowych za wierzących i (2) Boskie przyczytanie tych wierzącym. Tak jak Izraelici, którzy pozostali w swoich domach, i tym sposobem pod protekcją krwi, byli ominięci; tak ci, którzy pozostają w domownictwie Bożym podczas Wieku Ewangelii, a tym sposobem pod protekcją krwi Chrystusowej, unikną wtórej śmierci. Ten obraz jest tymczasowy dla tymczasowo pierworodnych z klasy usprawiedliwionych, rozumie się. Ci, którzy są z ostatecznych pierworodnych, rozumie się, są w prawdziwym niebezpieczeństwie i są prawdziwie wybawieni, natomiast tymczasowi pierworodni z usprawiedliwionych, tracąc swoje tymczasowe stanowisko, odpadają do niepierworodnych. Pierworodni z ludzi reprezentowali nowe stworzenia w skończonym obrazie, a pierworodni z bydła reprezentowali ich człowieczeństwo. Pierworodni Izraelici reprezentowali w skończonym obrazie nowe stworzenia ostatecznego Maluczkiego Stadka i Wielkiego Grona, natomiast pierworodni z bydła Izraelitów reprezentowali w skończonym obrazie ich człowieczeństwo. Egipscy pierworodni z ludzi reprezentowali w skończonym obrazie nowe stworzenia klasy wtórej śmierci, a zaś Egipscy pierworodni z bydła reprezentowali ich człowieczeństwo. Można zauważyć, że było to przez krew, iż pierworodni byli zachowani. Krew jako figura ceny okupu figuralnie kupiła ich Bogu, a przez ich pozostawanie w domownictwie Bożym On ich zachował. Tym sposobem Bóg stał się ich właścicielem, i to w ten dzień, gdy Bóg pobił pierworodnych Egiptu, kiedy on odłączył pierworodnych Izraela dla Siebie. Ta więc myśl jest podana w w. 17. Pierworodni będąc własnością Boga i On zamieniając ich za pokolenie Lewiego, naturalnie to pokolenie stało się Jego, tak jak w. 16-18 uczą.
(75) Pozostawiając w. 16-18 jako dostatecznie omawiane powyżej, teraz będziemy zastanawiali się nad w. 19. W tym wierszu jest kilka rzeczy wymagających wyjaśnienia, tak w figurze jak i pozafigurze. Literalnie przetłumaczona, według marginesu, pierwsza część brzmi: I ja dałem Lewity dane Aaronowi i synom jego.” Słowo dane służy do dania nacisku na to, że ten dar był całkowicie złożony. W figurze Lewici byli zupełnie dani Aaronowi i synom jego do rozbierania, przenoszenia i stawiania przybytku, również do nauczania ludu względem ich obowiązków i przywilejów co do przybytku i jego usług. W pozafigurze, nie tylko że Lewici Wieku Ewangelii mieli służbę pomagania ludziom w ich pokrewieństwach względem Chrystusa i Kościoła i ich służby, lecz szczególnie mieli oni pracę służenia Jezusowi i Kościołowi jako wodzowie ludzi, którzy prowadzili ich do usprawiedliwienia i poświęcenia przez mowę i pisma, jako pisarze językowych, egzegetycznych, historycznych i systematycznych dzieł i jako redaktorzy i wydawcy takowych dzieł. To było przeważnie ich pracą, więcej niż nauczanie ludzi, jednak obydwie były ich służbą. Ta podwójna służba jest nazwana w
kol. 2
literalnym tłumaczeniu w hebrajskim języku pracowitą (ciężką) służbą, i ona zapewne była ciężką, pracowitą. Że Lewici byli dani Aaronowi i synom jego znaczy, że oni wpierw byli własnością Aarona jako arcykapłana, a potem własnością synów jego jako podkapłanów, dla ich pomocy, W pozafigurze, zgodnie z tym, usprawiedliwieni z wiary jako Lewici są wpierw całkowicie dani naszemu Panu Jezusowi jako Arcykapłanowi, a po tym są dani zupełnie Jego podkapłanom. Zgodnie z tym oni pomagają naszemu Panu wykonać Jego urząd jako Arcykapłana. Możemy łatwo widzieć, jak oni to uczynili; ponieważ Gersonici rzeczywiście poparli Jego pracę przez służenie Jemu w przyprowadzaniu ludzi przez żal za grzechy i wiarę do usprawiedliwienia i poświęcenia, gdyż przez czynienie tego, oni pomagali Mu w pozyskaniu nowych Lewitów i Kapłanów Wieku Ewangelii. Kaaci rzeczywiście pomogli Mu przez swoje pisma, którymi dali pozafiguralnemu Obozowi potrzebną informację, wstrzymując ich od błędu i czyniąc z nich, ogólnie mówiąc, więcej wierzących w ogólną Prawdę Chrześcijaństwa. I niema wątpliwości, że oni pomogli Mu przez danie uczonych dzieł podkapłaństwu, które dostarczyły im pomocy, przez którą oni stali się pożyteczniejsi w rozmaite sposoby naszemu Panu dla Jego służby. Tak też Meraryci, przez ich działalności jako wydawcy i redaktorzy Biblii i przez dzieła Gersonitów pomocne do usprawiedliwienia i poświęcenia i przez dzieła Kaatów pomocne w językowych, egzegetycznych, historycznych i systematycznych przedmiotach, pomagali naszemu Panu w udzielaniu pomocy tak ludowi jak i podkapłanom. We wszystkich tych rzeczach Lewici Wieku Ewangelii pomagali naszemu Panu wykonywać powyższe zarysy Jego pracy jako Arcykapłana ku podkapłanom i ludowi.
(76) Teraz będziemy badali jak oni pomagali podkapłanom jako dani im zupełnie. Kilku sposobami Gersonici pomogli podkapłanom. Pamiętamy, że Kościołowi było polecone gosić podczas całego Wieku Ewangelii żal za grzechy i odpuszczenie grzechów. (Mar. 16:15, 16; Łuk. 24:47; Jana 16:8-11; 20:22, 23; Dz. 13:38; Izaj. 61:1, 2). To było częścią jego specjalnego posłannictwa do czasu Żniwa, kiedy jego uwaga była dana żęciu jako jego specjalnej pracy. Zgodnie z tym, od Dnia Zesłania Ducha Św. przez cały Wiek klasa Eliasza usiłowała nawrócić grzeszników do Boga. (Mal. 4:6.) Sprawa tak się mając jesteśmy przygotowani widzieć, jak pozafiguralni Lobniccy Gersonicy, których pracą było przyprowadzanie ludzi do żalu za grzechy i wiary i do usprawiedliwienia, pomagali Kościołowi w pozyskiwaniu takich, którzy mogli się stać kandydatami do poświęcenia. W ten sposób oni pomogli wiernemu Kościołowi w pierwszej części ich pracy wybierania z narodów lud dla imienia Jego. (Dz. 15:14.) Pierwsza część tej pracy, rozumie się, była w celu przyprowadzania ludzi do usprawiedliwienia. Druga część tej pracy była w celu przyprowadzania ludzi do poświęcenia. W tej drugiej części pracy wierny Kościół też brał udział, co możemy widzieć z napomnienia danego przez Św. Pawła — Do Rzym. 12:1. I naturalnie, gdy pozafiguralni Semeiccy Gersonici wpłynęli na ludzi, ażeby się poświęcili, to oni pomagali Kościołowi w pozyskiwaniu niektórych do wysokiego powołania. Przeto przez wykonywanie swej odpowiedniej pracy, ci Lobnici i Semeici służyli Podkapłanom.
(77) Ale Kaaci Wieku Ewangelii pomogli Kościołowi więcej niż Gersonici i Meraryci. To jest wskazane przez bliższe pokrewieństwo figuralnych Kaatów z figuralnymi podkapłanami i przez ich pracę przenoszenia sprzętów przybytku i naczyń, najświętszych rzeczy przybytku. Pozafiguralni Kaaci pomogli swoją służbą całemu podkapłaństwu,