Teraźniejsza Prawda nr 97 – 1938 – str. 87
Ten akt dał ich Bogu do ustawicznej służby, w której oni mieli wznieść i trzymać wzniesione swoje najlepsze władze i zdolności do służby Bożej. To reprezentuje jak nasz Pan dał Lewity Wieku Ewangelii Bogu za Jego własne Lewity, aby Mu służyli ustawicznie, tak jak to ostatnia część ostatniego zdania w 14 pokazuje: “I będą (staną się) Moimi Lewitowie.” Zgodnie z tym Lewici Wieku Ewangelii byli ofiarowani Bogu, nie ażeby składali ofiary, jak to czynili kapłani, ale ażeby służyli Bogu przez służenie prawdziwym kapłanom i nominalnemu ludowi Bożemu. Ten akt naszego Pana był niewidzialny dla nas i był dokonany na Lewitach przez naszego Pana bezpośrednio Bogu. Dowiedzieliśmy się, że ten akt był dokonany nie przez widzenie go, lecz przez nasze nauczenie się zrozumienia Słowa o nim i przez widzenie następnych dzieł Lewitów, wskazujących na takie ofiarowanie ich. Figuralna ofiara obracania także znaczy, że Lewici Wieku Ewangelii, dopóki pozostawali takimi, mieli w swoich najwyższych i najlepszych władzach i zdolnościach być używani dla służby Pańskiej. To znaczy, że oni mieli służyć w ten sposób aż do śmierci, czy to jako osoby, czy też jako Lewici, t. j., kiedy oni mieli przez poświęcenie ofiarowywać, wstąpili w kapłaństwo, co nastąpiło z wszystkimi Lewitami, którzy okazali się zupełnie wiernymi i przez co przestali być Lewitami, a tym sposobem to spowodowało ich śmierć jako Lewitów. To obracanie ich znaczy, że oni nie mieli się cofać; ani też nie byli poświęceni na małą chwilę, po której byliby usprawiedliwieni, gdyby zaprzestali swoją służbę. Ich poświęcenie było zamierzone, ażeby trwało aż do ich śmierci jako osoby, lub jako Lewici przez stanie się kapłanami. Jeżeli którykolwiek Lewita Wieku Ewangelii wróciłby się do obozu przez porzucenie żalu za grzechy i wiary, to wielce gwałciłby swoje lewickie poświęcenie. W. 14 tylko sumuje w. 6-13: “I (tym sposobem) odłączysz Lewity z pośród synów Izraelskich; i (tym sposobem staną się) będą moimi Lewitowie”. To nie wymaga więcej wyjaśnienia, gdyż jest dosyć jasne.
(67) Dotąd badaliśmy 4Moj. 8:5-14. Można zauważyć, że te wiersze były rozkazami, wskazującymi co miało być uczynione w oczyszczeniu i poświęceniu Lewitów. Reszta tego rozdziału, oprócz w. 15, zawiera przeważnie wyjaśnienia i opowiadania o oczyszczeniu, poświęceniu i służbie Lewitów. Pozafigury tych opowiadań były prawie całkowicie dane powyżej, gdyż rozkazy były wyjaśniane, o wykonaniu których te opowiadania podają. Przeto nasze badanie drugiej części tego rozdziału nie będzie takie długie jak było pierwsze; lecz jest tam nie mało rzeczy w w. 16-26, które wymagają wyjaśnień; więc teraz przystąpimy do badania tych.
(68) Kilka interesujących rzeczy znajduje się w w. 15. Jego pierwsze zdanie pokazuje, że figuralni Lewici nie mieli służyć przy przybytku aż ich poświęcenie było skończone. To także było prawdą o pozafigurze. Usprawiedliwieni z wiary musieli czekać aż będą postawieni przed Kapłaństwo i obracani Panu przez Jezusa zanim oni mogli zacząć swoją pracę prowadzenia ludzi do usprawiedliwienia i poświęcenia i działania jako wydawcy i redaktorzy i jako autorzy językowych, egzegetycznych, historycznych i systematycznych dzieł dla pomocy Kapłaństwa i nominalnego ludu Bożego w Wieku Ewangelii. To jest wskazane przez pierwszą część pierwszego zdania w. 15: “A potem (po ich poświęceniu) przyjdą Lewitowie, aby służyli w namiocie zgromadzenia.” Na pierwsze spojrzenie zdaje się, że druga i trzecia część zdania w tym wierszu powtarza zsumowanie wierszy 6-14 podane w w. 14. Lecz to chyba nie byłoby potrzebne tak wnet po takim zsumowaniu, podanym w innych słowach w w. 14. Nie pasowałoby
kol. 2
też dobrze po rozkazaniu pierwszej części zdania w. 15. Gdy zastanowimy się nad pozafigurami, jakie zaczynają się wypełniać razem z pozafigurą pierwszej części tego zdania, to tym więcej jesteśmy zmuszeni myśleć że oczyszczenie i obracanie, zobrazowane w w. 15 jest takie, które następuje po wejściu przynależnych Lewitów w ich działalność Wieku Ewangelii. Innemi słowy, rozumiemy, że oczyszczenie i obracanie w. 15 reprezentuje takie oczyszczanie i obracanie, jakie następuje po poświęceniu Lewitów Wieku Ewangelii i jakie towarzyszy ich służbie potem do końca tej służby. Zauważmy to więcej szczegółowo.
(69) Nie mamy rozumieć, że oczyszczenie Lewitów Wieku Ewangelii, które poprzedzało ich poświęcenie, było kompletnym oczyszczeniem w znaczeniu uczynienia ich aktualnie doskonałymi i bez wady. Jeżeli to nie jest prawdą o oczyszczaniu Kapłanów Wieku Ewangelii (1Jana 1:8), to przecież nie mogłoby być prawdą o Lewitach Wieku Ewangelii. O ile to oczyszczenie tyczyło się ich usprawiedliwienia, to ono było poczytaną doskonałością; a o ile tyczyło się ich aktualnego stanu, to ono uwolniło ich od władzy grzechu, nad którym odtąd mogli zapanować, lecz nie bez otrzymania mniej lub więcej ran w walce przeciwko niemu. Innymi słowy, oni byli mniej więcej aktualnie splamieni grzechem, chociaż on już więcej nie był ich panem. Przeto oni często popełniali grzechy słabości i nieświadomości, a czasami mieszane grzechy—takie, które były popełniane nieco rozmyślnie i nieco z nieświadomości i słabości. Przeto, ogólnie mówiąc, tak jak Kapłaństwo Wieku Ewangelii, tak i oni, nawet więcej, posiadali nieczystość ciała i ducha (2Kor. 7:1), z której było trzeba się oczyścić; i w tej pracy oczyszczania się nasz Pan pomagał im dziennie według ich potrzeby; i gdy On tak czynił, to wypełniał rozkaz w. 15 przez cały czas ich stanu usprawiedliwienia, aby ich oczyścić. Widzieliśmy to z pewnością w doświadczeniach naszych i drugich. Gdy spoglądamy wstecz na nasze doświadczenia względem usprawiedliwienia to z pewnością możemy sobie przypomnieć nie jedną walkę, jaką stoczyliśmy z grzechem, i wierną pomoc naszego Pana przez Słowo i opatrzność. W wykonaniu tej części Jego zlecenia, jak to jest podane w drugiej części zdania w w. 15, nasz Pan okazał nam wiele dobroci, miłosierdzia, długocierpliwości, pobłażania, cierpliwości i miłości, gdy nam pomagał ze zwycięstwa do zwycięstwa, i gdy podniósł nas z jednej porażki po drugiej, zawsze zachęcając, podtrzymując, pocieszając, ostrzegając, poprawiając, podnosząc nas według potrzeby naszych różnych wypadków. Gdyby nie Jego łaskawe usługiwanie nam, to bylibyśmy upadli przy drodze i nigdy nie bylibyśmy doszli do poświęcenia; lecz przez Jego stosowne czynności On przyprowadził nas do poświęcenia się. Dzięki niech będą Bogu za to łaskawe zarządzenie na taką służbę, i Chrystusowi, który tak wiernie ją wykonał na naszą korzyść.
(70) Rozkaz w. 15, ażeby obracać Lewity jako ofiarę obracania, dany do wykonania po ich poświęceniu, znaczy, że Mojżesz miał nadal dostarczać sposobności służenia Lewitom, zachęcając i wpływając na nich, żeby wiernie ich używali; gdyż inaczej to z pewnością byliby często nie usłużyli. W pozafigurze to znaczyłoby, że po temu gdy usprawiedliwieni z wiary stali się służącymi Gersonitami, to nasz Pan Jezus miał dostarczyć im sposobności przy- prowadzenia ludzi do usprawiedliwienia i poświęcenia, co On czynił tak obficie, jak tylko ich wierność i potrzeba wymagała. Tak też po staniu się usprawiedliwionymi z wiary Merarytami, nasz Pan Jezus miał zlecone dostarczać im sposobności brania udziału w pracy wydawania