NAJPOTĘŻNIEJSZY WOJOWNIK POZAFIGURALNEGO DAWIDA

(2Sam. 23:8, 13-17; 1Kron. 11:11, 15-19; P ‘27,182; ‘28,171)

      Dawid (umiłowany) jest figuralnie użyty w rozmaitych znaczeniach. Najpierw w Psalmach on reprezentuje naszego Pana Jezusa, jako Umiłowanego Jehowy (Mat. 3:16; Efez. 1:16), wojującego święty bój dla Jehowy, Prawdy i ludu Jehowy, zarządzając sprawami Boskiego zarodka (Kościoła), czyli wojującego królestwa. Następnie on jest także użyty w Psalmach jako figura na całą klasę Chrystusa jako Umiłowany Jehowy, prowadzący święty bój dla Jehowy, Prawdy i ludu Jehowy, zarządzając sprawami Boskiego zarodka, czyli królestwa wojującego. (Izaj. 55:3.) Po trzecie on jest użyty w Psalmach jako figura na Kościół sam. (Do Rzym. 1:7; Kol. 3:12; 2Tes. 2:13). Rzeczy, omawiane w dotyczących Psalmach, udowodniają to. On jest użyty w historiach do figurowania onego Sługi, jako wykonawcy i wojownika, co jednak nie jest koniecznym tu wyszczególniać, gdyż to nie zachodzi w nasz przedmiot. Bierzemy jako nasz przedmiot tytuł obecnego artykułu, który jest tegorocznym artykułem na pamiątkę naszego umiłowanego Pastora, którego dwudziestą drugą rocznicę śmierci będziemy obchodzić 31- go października. Ta pamiątka będzie obchodzona tak, jak dawniej przez tych, którzy go oceniają za jego pracę i charakter. Lecz niektórzy mogą się zapytać dlaczego użyć takiego przedmiotu jako artykułu na jego pamiątkę? Na to naturalne i rozumne pytanie odpowiadamy jak następuje: Rozumiemy, że nasz Pastor w swoich bojowniczych i pielgrzymskich czynnościach jest pozafigurą Jasobama, Dawidowego najpotężniejszego bojownika. – 2Sam. 23:8, 13-17; 1Kron. 11:11, 15-19.

 (2) Rozumnym jest przypuszczać, że jeżeli Dawid był figuralnym charakterem, to wszyscy, którzy go popierali w jego czynnościach, byli także figuralnymi charakterami. Przeto rozumiemy, iż Jasobam, który popierał go więcej niż którykolwiek inny wojownik, był figuralnym charakterem. Jego dokonywanie świetnych dzieł w czasie żniwa i podczas gdy Dawid był w Odollam, (Odollam zn. pomsta, czyli sprawiedliwość ludu i jest hebrajskim wyrażeniem równającym się Laodycei, 2Sam. 23:13) znaczy, że jego pozafigurą będzie najpotężniejszy bojownik w czasie żęcia i okresu Laodyceńskiego; a to, rozumie się, zaraz utożsamia go figuralnie z naszym umiłowanym Pastorem, który bez wątpienia był najpotężniejszym indywidualnym bojownikiem
kol. 2
za Prawdą., a przeciw błędowi podczas Żniwa i okresu Laodyceńskiego. Ponadto, określające nazwy, dane Jasobamowi, służą nam dalej do utożsamienia go jako figury na naszego Pastora. W 2 Sam. 23:8 on jest nazwany Tachmojczyk, a w 1Kron. 11:11 jest nazwany synem Chachmonowym. Te nazwy, pochodzące od tego samego hebrajskiego rdzenia, znaczą “ten roztropny” w aluzji do przymiotu mądrości, wyraźnie zastosowanej przez naszego Pana proroczo do onego Sługi. (Mat. 24:45-47; Łuk. 12:42-45.) W 2Sam. 23:8 w poprawnym tłumaczeniu jest mowa o nim jako o zajmującym stanowisko, co jest aluzją do urzędowej władzy rządzenia onego Sługi nad domownikami Pańskimi, jako specjalny przedstawiciel. Wyrażenie, “najprzedniejszy między hetmanami”, znajdujące się w obydwóch ustępach, przedstawia Jasobama jako najwybitniejszego wojownika Dawidowego, czego pozafigurą jest, jak przy końcu obecnego Wieku ów Sługa będzie najprzedniejszym z wszystkich bojowników Kościoła. On jest błędnie nazwany Jozeb Basebet w 2Sam. 23:8. Jasobam znaczy, lud powróci, t. j. z przekleństwa do restytucji. On jest błędnie nazwany Eznita w A. V., gdyż właściwe brzmienie jest, swoją włócznią, t. j., włócznią Jasobamową. Potem przez drugie błędne przetłumaczenie Jasobam jest nazwany A. V. Adino, w 2Sam. 23:8. To słowo znaczy, on machał nią, (lub rzucił się z nią,) t. j. swoją włócznią, i tak powinno być oddane. Te poprawki harmonizują ten wiersz  z ustępem w 1Kron. 11:11. Literalne oddanie 2 Sam. 23:8 jest jak następuje: Cić są sławnymi wojownikami należącymi do Dawida – ten mądry, który zasiadywał w krześle (jako) najprzedniejszy między trzema (wodzami). On rzucił ją, swoją włócznię, przeciw ośmiu stom (które) on zabił jednego razu.

      (3) Zauważyć można, że w ustępie Ks. Samuela jest mowa o ośmiu stach, a w Kronikach o trzech stach jako zabitych przez Jasobama. Obydwa zdania mają być wzięte jako fakty, tak jak pozafigura wskazuje. Rozumiemy, że włócznie reprezentują zbijające nauki, wydane piśmiennie, gdy obraz wojskowy jest użyty. W figurze kapłańskiej te same nauki są zobrazowane przez garnki, czasze, co było pokazane już poprzednio na tych stronnicach. Jeżeli zbadamy fakty dotyczące sprawy, to z łatwością przejdziemy do przekonania, że główną osobistą literacką walką

poprzednia strona – następna strona