Teraźniejsza Prawda nr 96 – 1938 – str. 67
ofiara jest wykonana, tj., przez wierną służbę dla Boga głoszeniem Prawdy.
SIEDEM FORM OFIARY
(24) Ze względu na fakt, że trzy formy figuralnych ofiar są nam dane pod uwagę w w. 8, dobrze będzie, jeśli na chwilę zastanowimy się nad wszystkimi formami figuralnych ofiar, porównywując i przeciwstawiając jedną z drugą i to, co one figurują. Zaznaczamy, że każda odmienna forma figuralnej ofiary nie przedstawia odmienną formę pozafiguralnej ofiary; lecz odmienne, fazy pozafiguralnej ofiary. Np., nasz Pan ofiarował pozafiguralną ofiarę za grzech, ofiarę całopalenia, ofiarę śniedną, ofiarę pokoju, ofiarę dobrowolną, ofiarę dziękczynną i ofiarę chwalącą. To nie znaczy, że On ofiarował siedem równych ofiar. Ze Swej własnej osoby On ofiarował tylko jedną. Jednakowoż On ofiarował pozafigury powyżej wymienionych siedmiu ofiar. Co one znaczą? Siedem różniących się zarysów Jego jednej ofiary, jak następują: Jego ofiara za grzech pokazuje nam grzech gładzący charakter Jego ofiary. Jego ofiara całopalenia pokazuje nam skutek tej ofiary na Boga, tj., 'ona sprawuje okazane przyjęcie tej ofiary przez Boga. Jego ofiara śniedną nasuwa na myśl, że On dokonał Swoją ofiarę przez służbę Prawdy, która odzwierciedlała sławę, zaszczyt na Ojca względem Jego osoby, charakteru, planu i pracy. Jego ofiarowanie ofiary pokoju podaje na myśl, że Jego ofiara była wypełnieniem Jego ślubów i, przymierza ofiary, uczynionych przez Niego Bogu. Jego ofiara dobrowolna podaje nam myśl o Jego dokonaniu Swej ofiary najdobrowolniej i najchętniej. Jego ofiara dziękczynna nasuwa nam myśl, że ofiara Chrystusa była zgodna z miłością obowiązkową, sprawiedliwością, która zastosowana względem Boga, zawsze posiada wdzięczność, jako należąca się Bogu, a która nigdy nie była dokonana wbrew miłości obowiązkowej. A ostatecznie, ofiara czci, lub chwały nasuwa myśl, że ofiara Chrystusa była przepełniona i złożona bezinteresowną miłością. Do tych samych faz jednej ofiary Kościoła mamy aluzje w typach. Przeto te siedem figuralnych ofiar nie figuruje siedem pozafiguralnych ofiar, lecz siedem różnych faz tej jednej ofiary Chrystusa i jednej ofiary Kościoła. Pewne takie fazy znajdą swoje pozafigury w poświęconej służbie świata w następnym Wieku.
(25) Z powyższymi wyjaśnieniami jesteśmy przygotowani zrozumieć pozafigurę w. 8; i przez to wyrozumienie możemy widzieć cudną łączność wskazaną nam pozafiguralnie między w. 7 a 8. W. 8 nasuwa, że pozafigurą ofiary śniednej jest głoszenie prawdy, lub prawd, które przynoszą Bogu chwałę; a zaś ofiara za grzech, o której tu jest mowa w tej łączności, nasuwa myśl, że to głoszenie jest o pojednawczej śmierci Chrystusa; a ofiara całopalenia, do której się tu odnosi z ofiarą śniedną, nasuwa myśl, że dotyczące ogłoszenie jest takie, które wyjaśnia, jak Bóg objawia Swoje przyjęcie pojednawczej śmierci Chrystusa. To On czyni, w łączności z czynnością, do której sprawy doszły, o ile się tyczy w. 8, przez obiecane przez względne głoszenie przebaczyć żałującemu, wierzącemu grzesznikowi, przypisać mu sprawiedliwość Chrystusową i przyjąć go w przyjacielstwo, społeczność, pokój z Bogiem. Łączność pomiędzy w. 8, który symbolizuje kazanie o łasce i miłosierdziu Bożym żałującym, a w. 7 jest taka: W. 7 pokazuje jak zastosowanie Prawa Zakonu tym, co dają posłuch, przyprowadza ich do opamiętania się, a następnym krokiem jest kazanie Ewangelii – te elementy Ewangelii, które sprawiają usprawiedliwiającą wiarę żałującym grzesznikom, co nam nasuwa w. 8. A więc pozafigura pokazuje bardzo cudną teoretyczną i praktyczną łączność istniejącą
kol. 2
pomiędzy w. 7 i 8. Umiłowani, czy to nie był porządek dotyczących wypadków w naszych doświadczeniach, gdyśmy byli w drodze do usprawiedliwienia? Każda poświęcona osoba, spoglądając wstecz na drogę, którą była wyprowadzona z pozafiguralnego Obozu ku Bramie pozafiguralnego Dziedzińca, poznaje, że jej doświadczenia były około linii tych pozafigur, któreśmy nadmienili względem w. 7 i 8, które, rozumie się, potwierdzają to wyjaśnienie jako faktyczne. Ustępy, któreśmy podali na dowód pokazują, że to jest zgodne z Pismem Św.
(26) Lecz przyjrzyjmy się bliżej pozafigurze w. 8, ażeby jaśniej zobaczyć jego pozafiguralne nauki. Jest to przecież prawdą, że potem, gdy narzędzia Pańskie w wypełnieniu pozafigur w. 77 przyprowadziły nas do opamiętania się, one (to są ci oni – co wezmą cielca, itd. – w. 8) przecież głosiły (ofiara śniedną) elementy poselstwa Ewangelii, połączonego z usprawiedliwieniem, jako jedyne lekarstwo na zginiony i upadły stan, o którym ze smutkiem wielkim dowiedzieliśmy się, jako żałujący grzesznicy. (Rzym. 8:3, 4; 5:6; Dz.Ap. 4:12.) Takie kazanie przedstawiało miłość Bożą ku zginionej i potępionej ludzkości dla ich zbawienia z przekleństwa. (5Moj. 23:5; Izaj. 38:17; Jer. 31:3; Efez. 2:4, 5; Tytus 2:11; 3:4; 1Tym. 2:4; 4:10.) To kazanie dalej przedstawiło fakt, iż Jego miłość dla zgubionej ludzkości była tak wielką, że On dał swego jednorodzonego Syna na śmierć, ażeby stał się ofiarą za grzech za ludzkość (Izaj. 53:4-12; Jan 3:16, 17; Rzym. 5:6, 8; 8:32; 2Kor. 5:18, 21; 1Tym. 2:5; 1Jana 4:9, 10.) Takie kazanie także ogłosiło, że Chrystus był bez grzechu. (Psalm 45:7; Izaj. 42:21; 53: 9; Zach. 9:9; Łuk. 1:35; Jana 8:46; Dz.Ap. 3:14; Żyd. 4:15; 1Piotra 1:19; 1Jana 3:5.) To kazanie dalej przedstawiło myśl, że On był stosowny na ofiarę za grzech. (Izaj. 53: 10 – 12; Rzym. 8: 3.) Takie kazanie o Chrystusie, jako ofierze za grzech pokazało, że On aktualnie umarł za nasze grzechy, jako ofiara za grzech, złożona za nas. (Mat. 20:28; Jan 1:29; 3:14-17; 6:51; 10:11, 17; Dz.Ap. 20:28; 1Kor 5: 7; 8:11; 15:3; Gal. 1:4; 3: 13; 4:4, 5; Żyd. 2:9; 9:26, 28; 10:12; 13:11, 12; 1Piotra 1:18, 19; 2:21, 24; 3:18.) To kazanie na ostatku podało myśl, że Jego ofiara za grzech, była skuteczna dla ubłagania. (Izaj. 53:4-12; Dan. 9:24, 26; Rzym. 3:24-26; 2Kor. 5:19, 21; Kol. 1:20; Żyd. 1:3; Jan 1:7; 2:2; 4:10.) Nie ma żadnej wątpliwości, że od Zesłania Ducha Św. do obecnego czasu te rzeczy były głoszone żałującym za grzechy przez narzędzia, które Chrystus użył ku nim, a które wymieniliśmy w poprzednich paragrafach.
OBIETNICE KAZANE POKUTUJĄCYM
(27) W wyjaśnieniu pozafigury ofiary za grzech, Boska czynność, wynikająca z przedstawienia Jemu takowej, nie jest włączona; i z tej przyczyny nie jest podana w poprzednim paragrafie, który jest ograniczony do rzeczy głoszonych, jako pozafigury przyprowadzenia ofiary cielca za grzech. Ta Boska czynność jest podana jako pozafigura przyprowadzenia ofiary całopalenia, która, jak to widzieliśmy, reprezentuje Boskie objawione przyjęcie ofiary za grzech. Ta czynność Boska dotycząca usprawiedliwionych z wiary, jak to podano powyżej, jest trojaka: (1) przebaczenie grzechów; (2) przyczytanie sprawiedliwości Chrystusowej i (3) przyjęcie pokutującego i wierzącego grzesznika w przyjaźń. Wszystkie trzy z tych aktów są wyłącznie aktami Ojca; ponieważ On sam jest początkującą przyczyną usprawiedliwienia (Do Rzym. 8:33), które składa się z przebaczenia grzechów i przypisania sprawiedliwości Chrystusowej, a jako wynik tych dwóch rzeczy, pokój – przyjaźń – jest ustanowiona pomiędzy Bogiem, i tymi, co są usprawiedliwieni. Nie mamy rozumieć, że przyniesienie ofiary za grzech, (w. 8) reprezentuje śmierć Chrystusa;