Teraźniejsza Prawda nr 95 – 1938 – str. 51
które to symboliczne kazirodztwo nie byłoby popełnione, gdyby wysokie powołanie jeszcze było otwarte nowym aspirantom. (62) Wynikająca niezmienna produkcja pozafiguralnych Moabitów i Ammonitów, a nie pozafiguralnych Izraelitów z wszystkich takich wypadków pozafiguralnego kazirodztwa, dowodzi, że żęcie skończyło się do paź. 1914 r. (zaraz przed zaczęciem się zniszczenia pozafiguralnej Sodomy) a pokłosie do Wielkanocy, 1916 r. (63) Ten fakt, że tacy Młodociani Św. i tacy tymczasowo usprawiedliwieni, którzy biorą udział w tym pozafiguralnym kazirodztwie i ich kazirodzkie potomstwo traci swoje stanowisko przed Panem i nie może dostać więcej jak restytucję (5 Moj. 23: 2 – 6), dowodzi, że ich teorie o wysokim powołaniu jako jeszcze otwartym i że było otwarte nawet potem, gdy zniszczenie pozafiguralnej Sodomy się zaczęło, 21 go wrześ. 1914 r., są błędne i dowodzi, że żęcie skończyło się do paź. 1914, a pokłosie do Wielkanocy, 1916. Prosimy zauważyć, że naszą myślą jest, że Żniwo w jego szerokim znaczeniu, tj., obejmujące suszenie, młócenie, odwiewanie, przesiewanie i zabieranie do gumna jeszcze jest w toku. Jest to Żniwo w wąskim znaczeniu, tj. żęcie i pokłosie i snopkowanie, które twierdzimy, że się skończyło, żęcie do paź. 1914 r., a pokłosie do Wielkanocy, 1916 r.
ZMIANA POGLĄDU NASZEGO PASTORA
Ażeby usprawiedliwić pogląd niektórych o zaczęciu się żęcia w 1878 r. a skończeniu się w 1918 r., niektóre jednostki wciąż cytują artykuł naszego Pastora ze Strażnicy (angielskiej) z 1-go września 1916 r., zatytułowany, „Żniwo (Żęcie) Nie Jest Skończone.” Ten artykuł ani nie daje daty 1878 r. na początek żęcia, ani 1918 r. na jego koniec, ani też trzyma się 40-letniej długości żęcia. W dwóch miejscach w tym artykule nasz Pastor wymienia 1918 rok, lecz on to czyni, aby wskazać na równoległości gniewu względem nominalnego Żydowskiego Kościoła i względem nominalnego Chrześcijańskiego Kościoła, i słusznie przeczy, że ta Równoległość Dyspensacyjna (nie Równoległość Żniw) oddziałała na prawdziwego Cielesnego i prawdziwego Duchowego Izraela, i z tego powodu przeczy, że one wskazują na koniec żęcia w 40 latach od jego zaczęcia. On omawia tam nie zżęcie świętych, lecz kary obydwóch domów nominalnych. Te cytaty znajdują się w ang. Z ’16, 264, szpalta 2, par. 2 i 6. Nigdzie indziej w tym artykule nie robi wzmianki na 1918 rok, a ktokolwiek pomiesza zarys gniewu w równoległościach z zarysem łaski takim, jakie jest żęcie, nie zna się, albo jest pomieszany, albo nierzetelny względem tego przedmiotu. Nasz Pastor wyraźnie mówi w tym artykule, że on nie wie kiedy Żniwo W. Ew., żęcie, się zakończy – „My nie wiemy o żadnym kresie czasu tutaj.” Na str. 263, w par. 2Tego artykułu, on podaje dwa powody dlaczego zmienił swoją myśl o skończeniu się Żniwa w 1914 r. Pierwszym z tych jest, że za wiele nowych stworzeń przychodziło do Prawdy, ażeby mogło stanowić pokłosie. Nasz Pan dla bardzo mądrych powodów wstrzymał od niego wyrozumienie, że większość tych nowych stworzeń była pozafiguralnym Lotem, utracjuszami koron, uciekając z pozafiguralnej Sodomy w Ameryce zanim ona pójdzie na zginienie.
Drugi z tych powodów, także dany w tym paragrafie, jest, że on myślał, iż podczas uderzania Jordanu, o którym on wyraźnie mówił w następnym paragrafie, że potrwa przynajmniej trzy lata, ziarna pszenicy będą pozyskane. Więc on myślał, że żęcie może potrwać jeszcze do jesieni 1919 r., jeżeli nie dłużej. Lecz w ostatnim paragrafie przytoczonym on ostrzega braci, ażeby pamiętali, że on wyraźnie wstrzymuje się do dania daty na koniec uderzenia Jordanu i tego, co on spodziewał się być pracą żęcia,
kol. 2
mówiąc, że on nie wie o żadnych zarysach czasu dla Kościoła poza datą swego pisania, podając podróżowanie Eliasza i Elizeusza do nieokreślonego miejsca, jako dowód tego. Więc nie ustala w tym artykule kwietnia, 1918 r., ani też innej daty, jako koniec żęcia. Kwiecień, 1918 r., jako koniec żęcia, jest tylko domysłem, przeciwnym jego wyraźnej nauce. Gdy nasz Pastor mówi (Z ’16, 264, szpalta 2, par. 2), że te 3 lata usługiwania Jezusa było więcej (kursywy nasze) czasem przygotowania Apostołów, jako narzędzia do użytku w żniwie i zaostrzającym przygotowaniem sierpa Prawdy do tej ostatniej pracy, która zaczęła się w Pięćdziesiątnicę, ” to on zapewnię mówi prawdę; lecz wyrazy które on używa dowodzą, że chociaż praca przed Zesłaniem Ducha była przeważnie taką – „więcej” – ona nie była taką wyłącznie, lecz była na mniejszej skale inną pracą, tj. pracą żęcia, jak to jego zacytowane ustępy Pisma Św. i fakty dowodzą.
Brat Russell w artykule tu omawianym (Z ’16, 264, par. 5) wyraźnie mówi, że 1874 rok był początkiem czasu Żniwa i pracy: „ciągle od tedy (1874) nowa pieśń (poselstwo Żniwa) była w ustach ludu Pańskiego, gdy się dowiedział o Jego dobroci przez Boski Plan Wieków.” Ten ustęp pokazuje, że lud Pański wykonywał pracę Żniwiarską nadal od 1874 r. Lecz zauważcie sofisterię, jak jest tu użyta na wykręcenie się z wyraźnej nauki naszego Pastora, że poselstwo Żniwiarskie zaczęło być głoszone nadal od końca 1335 dni 1874 r.! Tym wykrętem jest, że 1874 rok był datą na zaczęcie czasu Żniwa, ale nie pracy Żniwa. Ten fakt, że „ciągle od tedy (1874), nowa pieśń była w ustach ludu Pańskiego”, tj. wciąż od 1874 oni głosili poselstwo Żniwa, dowodzi, że wciąż od 1874 r. oni wykonywali pracę Żniwiarską; bo cóż było pracą żniwiarską jak nie śpiewanie nowej pieśni (Obj. 15:2-4), głoszenie poselstwa Żniwiarskiego? Przeto odróżnienie zastosowane tutaj jest sofisterią, sprzeciwiającą się dacie danej przez naszego Pastora i temu, co od tej daty także było wykonane. Gdy czas przychodzi, aby Bóg uczynił jakąś rzecz, to On ją czyni natychmiast, tak jak w tym wypadku wyraźnie jest pokazane w Obj. 14:15: „Zapuść sierp Twój i żnij; gdyż przyszła godzina, ABYŚ ŻĄŁ, (wykonywał pracę Żniwiarską), ponieważ się dostało żniwo ziemi.” Jeżeli ktoś kładzie nacisk na zdanie naszego Pastora o zmartwychwstaniu Jezusa „zanim Żniwo Kościoła się zaczęło” jako dowód, że żęcie zaczęło się w Pięćdziesiątnicę, 33 R.P., a więc, że nasza praca Żniwiarską zaczęła się w 1878, podajemy dwie rzeczy: (1) Ponieważ artykuł, który omawiamy, przeczy dyspensacyjnym równoległościom pomiędzy pracą ku prawdziwym Izraelitom w Żniwie Żydowskim, a ku Duchowym Izraelitom w Żniwie Wieku Ewangelii po 16 Nisan, 33 r. i 1878 r. więc nasz Pastor nie mógł mieć na myśli, żeby to wyrażenie było wzięte na dowód, że Żniwo Wieku Ewangelii zaczęło się od Pięćdziesiątnicy, 1878 r. (2) Przecież żniwo (żęcie) Kościoła nie mogło się zacząć przed Pięćdziesiątnicą, ponieważ ten sam wyraz obejmuje gromadzenie nowych stworzeń, jako Kościoła, których nie było, oprócz Jezusa, przed Pięćdziesiątnicą. Lecz żęcie prawdziwych Izraelitów, zaczyna się od naszego Pana, pierwszego ziarna pszenicy (Jan 12:24) i potem apostołów, 70-ciu innych, aż przynajmniej 500 uczni było zgromadzonych (1Kor. 15:6), było w toku od paź. 29 r. P. do Pięćdziesiątnicy bez ich stania się nowymi stworzeniami, oprócz naszego Pana Jezusa Chrystusa. Nasz Pastor słusznie zaprzeczał temu, że równoległości dyspensacyjne działały ku prawdziwemu cielesnemu Izraelowi po 33 i ku prawdziwemu Duchowemu Izraelowi po 1878 r. Chociaż one wtedy nie działały, to jednak równoległości Żniw działały od 29 do 69 i od 1874 do 1914. Brak rozróżnienia