PRZEGLĄD ARTYKUŁU BRZASKU, P.T. „POWOŁANI, WYBRANI I WIERNI”

(P ’37, 182, 186, szpalta 2-191.)

      W angielskim numerze Brzasku (Dawn) z kwietnia 1937 r., na str. 9-14 jest artykuł, który bez wymienienia nas po nazwisku próbuje zbić naszą naukę o Żęciu, kończące się w paź. 1914 r., a pokłosie w 1916 r., i próbuje udowodnić, że żęcie jeszcze trwa dalej i będzie trwało aż do bardzo krótkiego czasu – możliwie mniej niż rok – przed odejściem ostatniego członka ciała Chrystusowego poza zasłonę. Kwestia o końcu Żęcia jest tak wielkiej praktycznej przewagi, że możemy być pewni, iż Bóg mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy nie pozostawiłby jej w niepewności dla Swych wiernych dzieci; ponieważ, jeśli żęcie jeszcze jest w toku, to kapłaństwo powinno być i byłoby zajęte w takowym, a ich zaprzestanie żęcia i pracowanie względem Kozła Azazela byłoby szkodliwym dla Prawdy, bardzo wstrętnym w oczach Pańskich i wielkim złem przeciw tym, co się poświęcili od paź. 1914 r.; a z drugiej strony, jeżeli żęcie jest skończone, to usiłowanie brania udziału w dalszym ciągu w rzekomym Żęciu byłoby szkodą dla Prawdy, wstrętnym dla Pana i wielkim złem przeciw tym, co poświęcili się do paź. 1914 r., którego fatalne skutki pokażemy później. Te kwest je są tak ważne, że możemy być pewni, iż nasz miłujący Ojciec wyraził się na ten przedmiot bardzo wyraźnie, tak, że ci, co chodzą w świetle mogą widzieć pod tym względem co jest właśnie „tą dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Bożą.” Często pisaliśmy na ten temat i za każdym razem, oprócz naszych poprzednich argumentów w obronie naszej pozycji, daliśmy nowe dowody, czego nawet można było się spodziewać ze względu na fakt, że „ścieżka sprawiedliwych jest jako światłość jasna, która im dalej tym bardziej świeci, aż do pełnego (nie doskonałego) dnia” (Przyp. 4: 18). W obecnym artykule nie będziemy powtarzać naszych 56 poprzednich wywodów, które czytelnik może znaleźć w num. 84. Raczej damy siedem nowych dowodów i potem odpowiemy na spory Brzasku odnośnie Żęcia jeszcze trwającego. Niech nie będzie zapomniane, że Brzask (Dawn) jest P.B.I. maskujące się pod inną nazwą. Ich pogląd po większej części na ten przedmiot jest oficjalnym poglądem P.B.I. Teraz przystąpimy do naszego 57-go argumentu. Rozwijanie się Prawdy Epifanicznej zaczynające się 1916 roku dowodzi,
kol. 2
że przedtem Prawda była uzupełniona, a więc wykonała swoją pracę zżęcia Kościoła.

      (58) Izaj. 52:8 mówi nam, że podczas, gdy Pan będzie zgromadzał Swoje Maluczkie Stadko z Babilońskiej niewoli, co było dokonane przez pracę żęcia i pokłosia, stróże (pielgrzymi, posiłkowi pielgrzymi, ewangeliści i starsi) będą widzieli oko w oko; i tak też było do Wielkanocy, 1916 r. Lecz od roku 1916 w Anglii, a od roku 1917 w Ameryce, i potem nadal, po całym świecie, ci stróżowie coraz to więcej się nie zgadzają między sobą. A ponieważ ich zgoda miała trwać do czasu kiedy żęcie i pokłosie miało się skończyć („aż zasie Pan Syon przywiedzie”), i ponieważ teraz oni się wielce nie zgadzają, a to zaczęło się w 1916 r., więc żęcie i pokłosie musiało się skończyć rychło w 1916, kiedy ich widzenie okiem w oko zaczęło się kończyć. (59) Proroctwo naszego Pana (Łuk. 13:24-27) wypełniało się przez dwadzieścia lat; w tym wiele spłodzonych szukało wejścia do wysokiego powołania daremnie, a to ponieważ drzwi są zamknięte (w. 25); i pomimo ich twierdzeń, że są uczniami słów Jezusa i, że Jego nauki są zgodne z ich drogami (ulicami) (w. 26, 27), On powiada im, że On ich nigdy nie uznawał za członków Ciała (w. 25, 27). co On im powiada przez powyżej dane i inne dowody, że żęcie skończyło się do paź. 1914 r., a pokłosie do Wielkanocy, 1916 r. (60) Nauka, że wysokie powołanie jest jeszcze otwarte dla nowych aspirantów po zaczęciu się zniszczenia pozafiguralnej Sodomy (21-go września 1914 r.) jest tą fałszywą nauką (winem) którą dwie córki pozafiguralnego Lota (niektórzy z Młodocianych Św. i tymczasowo usprawiedliwionych) symbolicznie upiły pozafiguralnego Lota (nieoczyszczonych członków W. Grona taczających się w błędzie, 1Moj. 19:30-38), co jest jeszcze jednym dowodem, że żęcie skończyło się do paź. 1914 r., a pokłosie do Wielkanocy, 1916 r. (61) Kazirodzkie połączenie się Lota z jego dwiema córkami reprezentuje symboliczne kazirodzkie współdziałanie członków Wielkiego Grona, zaślepionych błędem i Młodocianych Świętych, przywłaszczających sobie członkostwo w wysokim powołaniu i tymczasowo usprawiedliwionych ubiegających się o nie w usiłowaniu, aby uczynić drugich z takimi samymi ambicjami, jakie te dwie pozafiguralne córki mają

poprzednia strona – następna strona