Teraźniejsza Prawda nr 94 – 1938 – str. 40
powinno mu się okazywać tyle szacunku, poważania i serdeczności, itp., jak poprzednio. To musi być uczynione przez naszego Arcykapłana przez Jego specjalne oko, usta i rękę, gdy winowajcą jest starszy powszechny, a przez naszego Arcykapłana przez Jego specjalne oko, starszy. Czasami ograniczeniem jest niedopuszczenie winowajcy na pewien czas do żadnej urzędowej czynności. To powinno być czynione, jeżeli zawinienie jest mniej więcej publiczne i przesadne, jako ubezpieczenie wszystkich których to się tyczy. Ze starszym miejscowym to może być uczynione przez nieobranie go przy następnych wyborach, lub przez danie mu mniej ważnych usług jako jego obowiązków.
BRAK SKRUCHY WYCHODZI NA ZGUBĘ
(41) W. 55 opisuje sprawę podejrzanej szaty po wypraniu, która nie pokazuje polepszenia (nie odmieniła ona zaraza barwy swojej, choćby się ona zaraza nie rozszerzyła). W takim wypadku szata ma być zniszczona (spalona ogniem), ponieważ nieczysta jest. Jest to wewnętrzna zaraza bez względu na to czy ów trąd jest widziany z zwierzchniej bądź spodniej strony szaty. Po upływie dostatecznej ilości czasu w pozafigurze, po kapłanowym napomnieniu winowajcy, aby się naprawił, jego sprawa ma być znowu egzaminowana. Figuralna szata nie zmieniająca swego koloru z zielonego i czerwonego reprezentuje u winowajcy brak skruchy i odmówienie, aby wyznać zło, a obiecać poprawę. Władze jego urzędu mają być odebrane, chociażby i dalej nie prowadził swoich uzurpacji, a niby nie wykonywał ich w innych kierunkach, ani też skombinował tych dwóch form uzurpacji (nie rozszerzyła). Przez jego brak skruchy, itd., on udowodnią, że władze jego urzędu są skażone nieczystością Wielkiego Grona – chwytaniem za władzę i panowaniem – przeto on musi być odprawiony z jego urzędu: władze jego urzędu muszą przestać istnieć. Jeżeli on jest starszym powszechnym, to Jezus go odprawi, tak z Maluczkiego Stadka, jak i z jego stanowiska, i objawi to przez Swoje specjalne usta, czyniące przynależne ogłoszenie. Jeżeli winowajcą jest starszy miejscowy, to Pan Jezus odprawi go z jego miejsca w Maluczkim Stadku i przez zbór, z jego stanowiska jako starszy miejscowy w tym zborze. („Ogniem ją spalisz” – w. 55.) W szacie była zaraza wewnętrzna, czy to widziana na wierzchniej, bądź na spodniej stronie jej. Pozafiguralnie bezbożna ambicja znajduje się w sercu takiego (jadowitość wewnętrzna), która wyraziła się w poprzednim chwytaniu władzy i panowaniu. Z jego braku skruchy jest widoczne, że ona jeszcze istnieje w jego sercu, bezwzględnie, czy on pozwala jej okazać się zewnętrznie, tj., publicznie wielu (bądź na zwierzchniej), czy wewnętrznie, tj. prywatnie kilku (bądź na spodniej). Nieokazanie żalu jest rzeczą, która objawia rzeczywisty kłopot. Br. Shearn jest przykładem tej formy chwytania za władzę i panowania. Po naszym omyciu go wodą Słowa on obiecał naprawę, lecz potem, gdy Wm. Crawford dowiedział się o tym, to go namówił, aby cofnął swoją skruchę, co też uczynił. Przeto te dawne kolory, pozafiguralny zielony i czerwony, ukazały się. Z tej przyczyny władze jego urzędu były mu odebrane (spalone).
(42) W. 56 omawia sprawę upranej otrędowaciałej szaty która traci swoją zieloną i czerwoną barwę, lecz nieco zczerniała po wypraniu i zamknięciu na siedem dni. Zczerniała część miała być wydarta z szaty. To reprezentuje wypadek, w którym władze urzędowe były użyte uzurpacyjnie, lecz, że po upraniu Słowem i dostatecznym ograniczeniu go, oczyścił się częściowo od chwytania władzy (zielona) i panowania (czerwona). Więc winowajca po części opamiętał się i po części przestał
kol. 2
swoje uzurpacje. Co reprezentuje wydarcie zczerniałej części z szaty? To zdaje się reprezentować odjęcie tych zarysów służby, w których chwytanie władzy i panowanie trwa po części uporczywie. Np., gdyby pielgrzym uzurpował władze dotyczące publicznych zebrań, on powinien, chociażby i opamiętał się częściowo, być usunięty na chwilę od dawania publicznych wykładów, chociaż nadal prowadzi zebrania domowe, lub być usunięty od pracy pielgrzymskiej, lecz pozwolić mu wykonywać prace ewangeliczną, lub kolporterską. Jeżeli starszemu miejscowemu daje się sposobność głoszenia wykładów Kościołowi (len), usprawiedliwionym (wełna) i światu (skóra), a on użyje te sposobności, aby przywłaszczać sobie władzę nie należącą do dawania takich wykładów, czyby to w nauce (osnowie), lub zarządzeniu (wątku), chociażby i on częściowo opamiętał się, to powinno odmówić się jemu przywileju głoszenia wykładów i ograniczyć go do prowadzenia bereańskich badań i oświadczeń.
(43) W. 57 omawia szatę, której przyczerniała część była wydarta i w której potem znowu zaraza się ukazała. Ten wypadek reprezentuje urzędowe władze raz nadużyte w bezbożnej ambicji chwytania za władzą i panowania, i pod nieco opamiętaniem się częściowo cofnięte z nadużycia, a później znowu będące całkowicie nadużyte względem Kościoła (len), usprawiedliwionych (wełna), lub świata (skóra), w nauce (osnowie), lub w zarządzeniu (wątku). Takie wypadki były i bez wątpienia jeszcze będą. Figura wskazuje, co ma się czynić z takimi. W figurze taki wypadek nazywał się trądem szerzącym się. To reprezentuje fakt, że ten, który raz był częściowo uleczony z chwytania za władzą i z panowania, a potem w nie znowu wpada, ma bezbożną ambicję, szerzącą, się z jednego czynu chwytania za władzą i panowania do drugiego, że on nie oczyścił się całkowicie i, że nie czując i nie modląc się przeciw temu, on znowu wpadł w to zło. To pokazuje, że władza ubiegania się o władzę i panowanie nie jest tylko słabością, lecz jest sprawą rozmyślności w wielkim stopniu, przeciwko której on niewłaściwie się postawił. Ponadto, to wskazuje, że to zło jest głęboko wkorzenione, tak, nawet tak głęboko, iż wymaga, aby jego władze urzędowe były zupełnie zabrane od niego (ogniem to spalisz, na czym by była takowa zaraza). Jak to jest czynione? W wypadku powszechnego starszego Jezus wyłącza go z wysokiego powołania, co naturalnie pozbawia go jego urzędu jako powszechny starszy i wtedy sprawia, aby jego członkostwo w Wielkim Gronie było ogłoszone przez Jego specjalne usta. Tym sposobem, objawienie go jako członka Wielkiego Grona, pokazuje jego utratę jego władz urzędowych jako powszechny starszy. W wypadku z miejscowym starszym, Jezus wyłącza go z Maluczkiego Stadka i sprawia, ażeby to było ogłoszone przez głosowanie zboru, który ogłasza go być winnym chwytania władzy i panowania i tym sposobem pozbawia go jego urzędu jako starszy.
(44) W. 58 podaje nam sprawę szaty, która staje się oczyszczona z zarazy przez upranie w wodzie – oczyszczona z zarazy w lnie, wełnie, na osnowie, lub wątku, w skórze, lub rzeczy skórzanej. To wskazywałoby, że ów trąd nie był głęboko wkorzeniony w szatę i, że po upraniu jej, ona mogła być używana, jak dawniej, zanim została zarażona trądem, tylko trzeba było ją znowu wyprać w wodzie. To reprezentuje sprawę powszechnego miejscowego starszego, który chwytał za władzą i panował nad drugimi, albo względem Stadka (len), usprawiedliwionych (wełna), lub świata (skóra), albo w nauczaniu (osnowie), albo zarządzeniu (wątku). Lecz, gdy woda Słowa była zastosowana do niego,