14 nasz Pan nie mógł użyć trądu, który pokrywał całe ciało jako figurę na nieczystość Wielkiego Grona? Co taki figurowałby w przeciwstawieniu do nieczystości zobrazowanej w tych dwóch rozdziałach? Przez kontrast z formami pozafiguralnego trądu omawianymi w tych rozdziałach, jako całość, co musi być uczynione z takim trądem, o którym jest mowa w w. 12 i 13? Co więc możemy od razu zauważyć? Dlaczego? Co wychodzi z faktu, że w. 12, 13 figurują upadłość Adamową, odnośnie nieczystości Wielkiego Grona? Do kogo odnoszą się zdania w. 12, 13? Co ma być uczynione w figurze i w pozafigurze, jeżeli dziwie mięso okaże się na tej osobie? Dlaczego? Jakim on miał być ogłoszony w figurze i w pozafigurze? Dlaczego on nie jest, a dlaczego on jest tak ogłoszony? W takim wypadku jakie dwie rzeczy byłyby zobrazowane? Co więc miał kapłan czynić z punktu widzenia tych dwóch rozdziałów?

      (14) O czym mówią w. 16, 17? Co się czasami wydarzało w Izraelu z trędowatymi? Jakimi dwoma sposobami to się wydarzało? Co miał uczynić uzdrowiony trędowaty? Dlaczego? Gdzie to jest pokazane szczegółowo? Jakiemi słowami jest określone uzdrowienie? Co to figuruje? Jaki wypadek to ilustruje? Jak przytoczone ustępy wykazują te punkty? Co jest zobrazowane w rozkazie, żeby oczyszczony trędowaty, przedstawił się kapłanowi? Do którego pozafiguralnego kapłana miał oczyszczony przyjść? Dlaczego? Dlaczego akuratna egzaminacja była potrzebna, w figurze i w pozafigurze? Jaki by był wynik, w figurze i pozafigurze, z zawczesnego ogłoszenia kogoś czystym? Jeżeli upamiętanie się jest prawdziwe, co nie powinno, a co powinno być uczynione? Gdzie w figurze jest ta cała sprawa wykazana?

      (15) Jaka jest druga forma trądu? Gdzie jest jej opis? Jakie dwie rzeczy są powiedziane o wrzodzie we w. 18? Co reprezentuje ponowny wrzód, określony we w. 18-23? W jaki sposób list do Żyd. 2:15 pokazuje, że samolubstwo jest jednym z gatunków nieczystości Wielkiego Grona? Mat. 10:39? Mat. 16:23? Łuk. 14:26, 33? Jana 12:25? 1 Piotra 2:11? 1 Piotra 1:14? Co te i wiele innych ustępów pokazuje? Co reprezentuje zagojenie się wrzodu i potem jego odnowienie się?

      (16) Jakiemi słowami w w. 19 jest określone rozwinięcie się wrzodu w trąd? Co to reprezentuje? Co musi być uczynione w figurze i w pozafigurze w takim wypadku? Co kapłan musi uczynić z tą zarazą? W czem szczególnie? Zaczem jeszcze on musi patrzeć? Dlaczego? Czem one są, w figurze i w pozafigurze? Co uczyni jego diagnozę pewną? Po osiągnięciu takiej pewności, co on powinien uczynić, tak w figurze jak i w pozafigurze? Dlaczego?

      (17) Jakie są warunki, które nie wymagały wyroku nieczystości Wielkiego Grona, w figurze i w pozafigurze? Dlaczego w pozafigurze? Co najpierw wynika z tego? Po drugie? Po trzecie? Po czwarte? Dlaczego nacisk był kładzony na trwały, t. j. uporny i rewolucjonizm?

      (18) Co decyduje zamknięcie podejrzanego, w figurze i w pozafigurze? Co te siedem dni ograniczenia reprezentują? Co więc badający kapłan ma czynić? Co miał kapłan czynić po siedmiu dniach, jeżeli ta biała plama się rozszerzyła? Czego było znakiem takie rozszerzenie się? Co w takich pozafiguralnych warunkach badający kapłan ma czynić? Jeżeli nie rozszerza się w figurze, lub w pozafigurze, co badający kapłan ma czynić? Jak ma się uważać figuralny i pozafiguralny wrzód w takich wypadkach?

      (19) Gdzie mamy zwróconą uwagę na trzecią formę trądu? Co ona reprezentuje? Które jeszcze ustępy dowodzą, że światowość jest formą nieczystości Wielkiego Grona? Co one potwierdzają? Jak to jest udowodnione przez Mat. 13:22, połączone z osnową? Jak Mar 4:19 i Łuk. 8:14 dodaje do tego dowodu? W jaki sposób Łuk. 21:34 udowodnią to? Jakób 4:4? Na co te ustępy wystarczą? Czem jest światowość w nowem stworzeniu? Jakie dwie rzeczy ona często objawia? Co miało być uczynione podejrzanej osobie, w figurze i w pozafigurze? Co miał uczynić w tej sprawie pozafiguralny kapłan? Jeżeli on znajdzie uporczywy rewolucjonizm, co on ma uczynić? Dlaczego?

      (20) Jaką myśl nasuwa w. 26? Dlaczego badający kapłan ma być ostrożny w figurze i w pozafigurze? Zgodnie z tem, co zauważyliśmy we wszystkich wypadkach podanych w 3 Moj. 13 ; 14? Pod jakiemi warunkami sąd ma być zostawiony w zawieszeniu, w figurze i w pozafigurze? Kiedy ma ktoś być zamknięty? Co ma być uczynione, jeżeli później okazałoby się, że podejrzana osoba jest trędowatą, w figurze i w pozafigurze? Jeżeli ona nie jest, w figurze i w pozafigurze? Co potwierdza taki wyrok?

      (21) Co dotąd badaliśmy? Co jest przedstawione w w. 29-44? Co najpierw było uczynione odnośnie myśli w. 29-44? Jak 1 Tym. 1:19, 20 dowodzi, że błąd jest częścią nieczystości Wielkiego Grona? Jak 2 Tym. 2:17, 18 potwierdza myśl 1 Tym. 1:19, 20? W jaki sposób Ps. 107:10. 11 udowadnia tę myśl? Jakób 5:19, 20? Co wnioskujemy z tych ustępów? W jaki sposób symbolizm trądu na głowie, lub na brodzie stosuje się tu? Jak się nazywa czwarta forma trądu? Co kapłan musi uczynić z osobą mającą zmazę, w figurze i w pozafigurze? Jakie dwie rzeczy dowodziłyby o nieczystości, w figurze i w pozafigurze? Wskutek tego, jak powinno się postąpić?

      (Ciąg dalszy nastąpi)

ODPOWIEDZI NA PYTANIA

      Pytanie: Czy nie jest to przywłaszczeniem władz Apostolskich, gdy się wskazuje na jednostki jako na członków Wielkiego Grona?

      Odpowiedź: Gdy nasz Pastor mówił, że tylko Apostoł mógł wiedzieć, kto był w Wielkim Gronie, on miał na myśli czas przed Epifanią; ponieważ w tym czasie nie było jeszcze Wielkiego Grona. Dlatego byłoby złą rzeczą dla kogokolwiek z nas mówić o tej lub innej osobie przed Epifanią, że była z Wielkiego Grona; bo ażeby to wiedzieć w owym czasie, potrzeba było Boskiego natchnienia; ponieważ taka znajomość była wtenczas czysto apostolską władzą. Lecz od czasu rozpoczęcia się Epifanii (Mal. 3: 3, 3; 1Kor. 3: 12 – 15; 2Tym. 4: 1), Wielkie Grono jako takie zaczęło przychodzić do egzystencji. A więc, ażeby rozpoznać w obecnym czasie członków Wielkiego Grona, jako takich, potrzeba tylko Boskiego oświecenia – a nie Boskiego natchnienia – na rzeczy Epifaniczne, tak, jak nasz Pastor nauczał, że tak będzie, gdy Małe Stadko i Wielkie Grono rozłączą się. (Z ’16, 264, kol. 1, par. 1; Raport Konwencyjny 1916, 198, kol. 2, pyt. 10). Jak w typie Aaron i synowie jego byliby fizycznie ślepymi lub blisko takimi, gdyby nie widzieli Lewitów jako Lewitów, gdy byli przed nich postawieni jako tacy, w czasie ich oczyszczenia i poświęcenia (4 Moj. 8: 13), tak też byłoby z nami w pozafigurze, że bylibyśmy duchowo ślepymi, lub blisko takimi, gdybyśmy jeszcze teraz nie widzieli Lewitów jako Lewitów, gdy Pan ich przed nas postawił jako takich, w tym czasie ich oczyszczenia i poświęcenia.  P ’21, 30.

      Pytanie: Czy nagroda pozostania w klasie Młodocianych świętych nie wymaga charakteru i stanu serca jakie znajdują się tylko w tych, którzy przechodzą na stronę kapłanów w obecnym przesiewaniu? Czy obcowanie z grupami Lewickimi nie wskazuje na pewien stopień niewoli i niewłaściwy stan wiary, które czyni ich niestosownymi wspólnikami Starożytnych świętych?

      Odpowiedź: Zanim Młodociani święci staną się godnymi współudziału ze Starożytnymi świętymi, będą musieli otrzymać dobry raport ich wiary i posłuszeństwa; a do jakiego stopnia oni lgną do grup lewickich, to znaczy sympatyzują z lewickimi sposobami postępowania, do takiego stopnia będą musieli oczyścić się jeżeliby chcieli mieć udział ze Starożytnymi świętymi w tysiącleciu. Ale ostatecznie wierni między nimi to uczynią. Jednakowoż zdaje się nam, że ich tymczasowe usidlenie z Wielkim Gronem nie uczyni ich ostatecznie niegodnymi stania się Lewitami Tysiąclecia, tak samo jak tymczasowe usidlenie Wielkiego Grona nie uczyni je ostatecznie niegodnym stania się Lewitami Tysiąclecia. W obu wypadkach spodziewamy się, że przyjdzie oczyszczenie, które uczyni ich godnymi. Lecz jak już raz wykazaliśmy, że ci z Młodocianych świętych, którzy obcują z Kapłanami, mają lepszą sposobność do odniesienia zwycięstwa, a później otrzymają lepszą nagrodę, aniżeli ci, którzy przestawają teraz z Lewitami. P ’21, 29.

SPROSTOWANIE

      W artykule o Rucie (num. 68) paragraf 4, prosimy zmienić ostatnie dwa słowa w tym paragrafie: „tych dwóch miast” na „ludu w Prawdzie”. poprawiono błąd

TERAŹNIEJSZA PRAWDA I ZWIASTUN CHRYSTUSOWEJ EPIFANII Niezależne Dwumiesięcznik Religijne Czasopismo Paul S. L. Johnson, Wydawca i Redaktor       Będąc wolne od sekt, partii i organizacji i wyznań ludzkich, ale przywiązane do Boga tak jak wyrozumiewa Jego Słowo, to pismo jest wydawane w obronie Prawdy Paruzyjnej udzielonej od Pana przez „onego Sługę”, jako podstawowej dla wszelkiego dalszego rozwijania się prawdy; w obronie zarządzeń czarteru i testamentu, danych od Pana przez „onego Sługę” jako obowiązujące, korporacje i stowarzyszenia kontrolujące między ludem w Prawdzie, i w celu przedstawienia i obrony rozwijającej się Prawdy epifanicznej, jako pokarmu na czas słuszny dla ludu Pańskiego z wszystkich klas i grup, tak jak Panu podoba się jej udzielać.       Dla bezpieczeństwa zasyłać należy pieniądze w Stanach Zjednoczonych przekazami Ekspres Kompanii, bankowymi, pocztowymi, czekiem lub listem poleconym.       Przy żądaniu zmiany adresu prosimy nadesłać tak stary jak i nowy adres. To bardzo ważne oszczędzając nam dużo czasu i niepotrzebnej korespondencji. Prosimy podawać zawsze całkowity adres u góry każdego listu. Kopia „Teraźniejszej Prawdy” będzie wysyłana darmo proszącym o takową dla siebie dla siebie lub kogo innego, jeżeli adres będzie nam przesłany. Teraźniejsza Prawda jest wysyłana także ubogim Pańskim na tych samych warunkach jak za czasów naszego Pastora. Potwierdzenie odbioru odnowień lub prenumerat jest czynione przez podanie daty na owijce następnego numeru, kiedy się prenumerata kończy. Prosimy w pisaniu listów do nas o podanie całości dotyczących spraw w każdym liście, a nie polegajcie ma tym, że będziemy pamiętali szczegóły, przeważnie zamówienia z poprzednich listów. Roczna prenumerata $1,00 (5zł); pojedyncze kopie 20c (85 gr). Finansowe sprawy w Polsce mogą być załatwione z naszym przedstawicielem, W. Stachowiakiem, ul. Kolejowa 44, Poznań, lub przez naszych Pielgrzymów.

poprzednia strona – następna strona