Teraźniejsza Prawda nr 93 – 1938 – str. 28
są splamione. (Judy 23.) Z tego widzimy, że literalne ustępy Pisma Św. dowodzą, że grzech spowodował utratę koron i objawił tę stratę. Teraz przystąpimy do badania w. 9-17, które figurują grzech, jako jeden rodzaj nieczystości Wielkiego Grona.
(12) Sadzel trądu, czyli opuchlina (w. 10) naprawdę stosownie reprezentuje grzech Wielkiego Grona, jako formę jego nieczystości; ponieważ, co jest grzech w ostatecznej analizie, jak nie opuchnięciem (nadymaniem) siebie przeciwko Bogu i Jego woli? Przecież grzech jest zuchwałym nadęciem własnej woli przeciw porządkowi Bożemu i Jego zwierzchności. A według tego zapatrywania, jeżeli grzech Wielkiego Grona jest przedstawiony przez jaką formę trądu, to najstosowniej jest przedstawiony przez sadzel, czyli opuchlinę. Przeto mówimy, że opuchlina trądu figuruje grzech Wielkiego Grona, jako rodzaj jego nieczystości. Barwa opuchnięcia, biała, nasuwa na myśl chorobę grzechu. Pobielanie włosów figuruje, że ten grzech jest połączony z błędem w nauce i zarządzeniu. Istotnie, gdyby to było sprawą grzechu samego, to tylko przez natchnienie moglibyśmy wiedzieć, czy ów grzech spowodował utratę korony, gdyż nie jesteśmy w stanie osądzić do jakiego stopnia Bóg przypisuje dany grzech innym powodom niż słabości i nieświadomości. Ale jeżeli ktoś zgrzeszył jakimś wielkim grzechem i zauważymy, że on ślepnie odnośnie Prawdy i jest pijany błędem tyczącym się nauki i zarządzeń („żeby się uczyniły włosy białe” – w. 10), to mamy częściowy, chociaż nie zupełny dowód, jego utraty korony. Mówimy częściowy, a nie zupełny dowód, ponieważ musi być coś więcej z tym, aby było zupełnym dowodem; musi być trwanie w tym błędzie (zdrowe, [żywe. czerwone] surowe („dziwie”) ciało na tym sadzelu, co udowodnią, że ta choroba jest głębiej niż tylko w skórze nie tylko powierzchowna sprawa). Gdy te dwie rzeczy nastąpią po popełnieniu mniej więcej wielkiego grzechu, to my wiemy, że ten grzech spowodował utratę korony danemu bratu, lub siostrze i objawia ich jako utracjuszy koron. Znaczenie przymiotnika w wyrażeniu „trąd zastarzały (w. 11). zdaje się być w takim samem, jak znaczenie słowa poprzedni (przeszły, lub dawny) w wyrażeniu, „przeszłym – pożądliwościom, ” (1Piotra 1:14; 2Piotra 2:20.) W ostatnio przytoczonym ustępie czytamy o ujściu-zwyciężeniu plugastw poprzednich, a potem poddaniu się im znowu.. Gdy badający kapłan znajdzie takie warunki obecne, to wtedy ma uczynić, co Paweł i koryncki zbór uczynił w podobnym wypadku – ogłosić złoczyńcę winnym nieczystości Wielkiego Grona popełnionej w formie grzechu, (w. 11.) Krótkie załatwienie się z takim jest udowodnione być właściwym postąpieniem, na co wskazuje nie tylko koniec wierszu 11, „nie będzie go zawierał, ” ale także krótkie załatwienie się Pawła i Koryntian z tym kazirodzkim bratem.
(13) Na pierwszy widok myśl wyrażona w w. 12, 13, że jeżeli ktoś jest całkowicie okryty trądem, to ma być uważany za czystego, zdaje się być bardzo dziwną i nienaturalną. Naturalnie pytanie nasuwa się, dlaczego on nie miałby być uważany za najnieczystszego z nieczystych? To naturalne pytanie, można tylko rozumnie odpowiedzieć w następujący sposób: Trąd, jeżeli pokrywał całe ciało, jest od Boga użyty jako figura (dziedzicznej) upadłości Adamowej, ponieważ ona kazi wszystkie nasze uczucia i zalety, i ponieważ wszyscy ludzie mają ją – Maluczkie Stadko, Wielkie Grono, klasa Wtórej Śmierci, Młodociani Święci, usprawiedliwieni i nieusprawiedliwieni – natomiast trąd częściowy jest od Boga użyty jako figura na dodatnią nieczystość Wielkiego Grona. A ponieważ i w tym i w następnym rozdziale nasz Pan dostarcza nam samych
kol. 2
typów nieczystości Wielkiego Grona, przeto ten, którego ciało było zupełnie pokryte trądem nie mógłby być użyty jako typ nieczystości Wielkiego Grona; dlatego on byłby figurą na takiego, który jest oczyszczony z tej szczególnej pozafiguralnej nieczystości, określonej w tych dwóch rozdziałach. Przeto w. 12, 13 określają formę trądu, którą te dwa rozdziały jako całość nie omawiają figuralnie ani pozafiguralnie i, dlatego ona jest wykluczona z pod uwagi, gdy zastanawiamy się nad formami trądu, omawianymi w tych rozdziałach figuralnie, lub pozafiguralnie. Możemy natychmiast zauważyć, że jeżeli Bóg używa formy trądu, która pokrywa całe ciało, jako typ upadłości Adamowej, która kazi wszystkie władze i zalety wszystkich klas, to ta forma trądu nie mogłaby być użyta jako typ nieczystości Wielkiego Grona; ponieważ wszystkie inne klasy, włączając, np., Maluczkie Stadko, które nie ma nieczystości Wielkiego Grona, mają ten gatunek pozafiguralnego trądu. Przeto fakt, który w. 12 i 13 dają nam pod uwagę jest przekonywującym dowodem, że nieczystość Wielkiego Grona, a nie upadłość Adamowa, jest zobrazowana przez te formy trądu wyszczególnione w 3Moj. 13 i 14 rozdziale. Zdania w w. 12, 13 stosują się do osoby, której trąd jest biały po całym ciele; lecz jeżeli (w. 14) mięso dziwie okazałoby się na tej osobie i byłoby umiejscowione w jednym, lub kilku miejscach, to ta osoba miała być ogłoszona nieczystą z punktu zapatrywania 3Moj. 13; 14 rozdziału i tym sposobem ta osoba byłaby figurą na nieczystego członka Wielkiego Grona, nie dlatego, że jej całe ciało jest białe od trądu, ale ponieważ miejscami mięso dziwie było widoczne. W takim wypadku dwie rzeczy byłyby zamierzone: (1) Bóg chciał zobrazować upadłość Adamową dotyczącej osoby; i (2) On chciał zobrazować nieczystość Wielkiego Grona tej osoby. Zgodnie z tym we figurze i w pozafigurze kapłan miał ogłosić podejrzanego nieczystym z punktu widzenia tych dwóch rozdziałów. w. 15.
DZIAŁALNOŚĆ Z OCZYSZCZONYMI Z TRĄDU
(14) W w. 16, 17 jest mowa o sprawach uleczonych z trądu; ponieważ czasami trędowaci w Izraelu stali się czystymi, nie tylko w cudowny sposób, jak to się stało z Naamanem i wielu trędowatymi, których Chrystus uzdrowił, lecz także naturalnymi sposobami. W każdym razie uzdrowiony trędowaty (w. 16) miał się pokazać kapłanowi, który miał stwierdzić jego oczyszczenie i przyjąć go znowu do społeczności Izraela jako oczyszczonego z trądu, tak jak 3Moj. 14: 1 – 32 pokazuje szczegółowo. Uzdrowienie trędowatego, który miał trąd spuchlizny, jest określone w w. 16 słowami, „Jeźliby zaś zginęło mięso dziwie, i obróciłoby się w białość.” To figuruje fakt, że w niektórych wypadkach nieczystość Wielkiego Grona z powodu wielkiego grzechu może być i bywa oczyszczona; można opamiętać się, żałować za złe postępowanie; i złe charakterystyki mogą być i są oczyszczone. To jest przedstawione w sprawie kazirodzkiego brata korynckiego (1 Kor. 5: 1 – 13) który, według 2Kor. 2: 5 – 10, opamiętał się i naprawił swój charakter („Jeźliby zaś zginęło mięso dziwie, i obróciłoby się w białość”). Rozkaz, że on ma przyjść do kapłana (w. 16) figuruje fakt, że oczyszczony brat z Wielkiego Grona ma przyjść do pozafiguralnego kapłana do naszego Pana, jeżeli On przez Swoje specjalne oko, usta i rękę ogłosił go, że jest w nieczystości Wielkiego Grona, czyniąc to przez Swoje oko, usta i rękę, lub też ma przyjść do zboru, jeżeli zbór ogłosił, że on jest w nieczystości Wielkiego Grona – i ma naprawić sprawy z nim, lub ze zborem. Tak jak w figurze kapłan badał („widząc go” – w. 17) tego, który twierdził, iż jest uleczony, ażeby stwierdzić czy on jest aktualnie czystym, (ponieważ