i tym sposobem „dopełniając ostatków ucisków Chrystusowych.” (Do Kol. 1: 24.) Ostatki ucisków są nie dlatego, że nasz Pan nie mógł dosyć ucierpieć za wszystkich, ani dlatego, że Jego cierpienia nie wystarczyły za wszystkich, ale ponieważ On życzył sobie mieć nas jako uczestników Swej natury i Swej chwały, a tylko przez cierpienie z Nim i jako Jego członkowie mogłoby być nam dane uczestnictwo w Jego chwale, czci i nieśmiertelności.

      Napominamy wszystkich braci Pańskich wszędzie, aby przyłączyli się do nas w obchodzeniu Wieczerzy Pańskiej, w jej właściwą rocznicę, jak to powyżej wskazano. Zgromadźcie się z tylu braćmi ile wyznaje wiarę i poświęcenie  innych nie zachęcajcie. Zgromadźmy się w dwoje, lub troje, lub większe grupy na ile to sposobność pozwala. Poświęćmy dzień lub dwa, jeżeli konieczne, ażeby zgromadzić się z braćmi najbliższymi do nas. Niech koszta pieniężne nie decydują wszystkiego. Jedna duchowa uczta z Panem i z tymi, którzy obchodzą Jego Pamiątkę w szczerości jest nam warta więcej niż kilkurazowe jedzenie naturalnego pokarmu. Nie samym ziemskim chlebem będzie żył człowiek, ale szczególnie chlebem z nieba. Nawet ci, co są na odosobnieniu i sami, którzy nie mogą zgromadzić się nawet z jedną osobą więcej, powinni obchodzić. Niekwaszony chleb będzie odpowiedni, lub jeżeli mieszkacie blisko rodziny żydowskiej, oni wam sprzedadzą niekwaszony bochenek (macy) za parę groszy. A co się tyczy owocu z winnej macicy, to dobrze jest, gdy się butelkę soku z winogron zostawi co lato; lecz jeżeli ktoś nie ma żadnego, to może ugotować rodzynków i użyć sok z nich, a to będzie prawdziwie „owocem z winnej macicy” jak i inne. Żydzi używali takiego podczas ich Wielkanocy.

      Lecz nie pozwólmy przygotowaniom na tę Pamiątkę
kol. 2
tak napełnić nasze umysły, żeby prawdziwe znaczenie tych rzeczy było zapomniane. Lecz przeciwnie, poświęćmy tyle dni poprzedzających tę Pamiątkę i następujących po niej, ile tylko możliwe na modlitwę, i rozmyślanie o tych zdumiewających wypadkach, których pamiątkę obchodzimy, i karmijmy się tym Żywym Chlebem w sercach naszych z dziękczynną radością. Znowu radzimy, ażeby po spożywaniu symbolicznego chleba i wina, wszystkie zebrania zakończyły się tak, jak w tym w którym nasz Pan przewodniczył jako wzorowe. „Zaśpiewawszy pieśń, wyszli.” Uczyńmy tak samo. Zaniechajmy zwykłe pozdrowienia, itd., a niech nasze myśli będą o Panu w ogrodzie getsemańskim, W pałacu Arcykapłana, przed Piłatem, przed Herodem, znowu przed Piłatem – gdy był ubiczowany. skazany na śmierć, gdy niósł Swój krzyż i gdy był ukrzyżowany za nasze grzechy. Te myśli napewno przyczynią się do naszego większego ocenienia naszego Pana a większego nienawidzenia grzechu, a tym sposobem dopomogą nam lepiej zrozumieć „jakimiż my mamy być w świętych obcowaniach i pobożnościach.” Chcielibyśmy otrzymać pocztówkę od każdej małej grupy, obchodzącej w ten sposób, podając liczbę obecnych i uczestniczących. Prosimy, abyście naznaczyli kogoś do wykonania tego, ponieważ, co się zostawi dla wszystkich do uczynienia, to zwykle nie jest uczynione właściwie. Lecz prosimy naznaczyć kogoś do tego z tydzień, lub więcej przedtem, ażeby nie zakłócać właściwego zakończenia zebrania Wieczerzy. Prosimy, ażeby ci, co będą obchodzili samotnie także przysłali nam swoje sprawozdania. Niech Pan pobłogosławi Wasze przygotowanie się doń, uczestniczenie weń, i doświadczenia po tej Pamiątce! Amen. To da wszystkim nowy początek na jeszcze jeden rok łaski i błogosławieństwa Bożego.

kol. 1

 ŻNIWO WIEKU EWANGELII
W FIGURZE I POZAFIGURZE

4Moj. 31:1-54 z Ang. P. 36, 68-78 – (Dokończenie)

      (44) Zauważyć można, iż w. 31 mówi, że Mojżesz i Eleazar podzielili zdobycz jako rozkazał Bóg. Chociaż oni i przedniejsi ojcowie ludu mieli rozkazane zebrać sumę, policzyć zdobycz, co wszyscy z nich uczynili we figurze, których pozafigury już wytłumaczyliśmy, to jednak tylko Mojżeszowi i Eleazarowi było rozkazane uczynić te rozmaite względne podziały. Przedniejsi ojcowie tego nie uczynili. Dlaczego nie Ponieważ w pozafigurze wodzowie utracjuszy koron z tych grup, podczas Epifanii będąc prowadzeni przez Azazela, nie mogli inteligentnie wziąć udziału w takiej pracy. Ci są tak zagmatwani, że nie są zdatni współdziałać w takim podziale. Z faktu, iż twierdzą, że ich oddziały są ruchami Maluczkiego Stadka, a we wielu wypadkach twierdzą, że ruch Kapłański jest ruchem wtórej śmierci, dowodzi, że nie mogliby dozorować nad podziałem. Aaronowe sprawowanie z kozłem Azazela jest zgodne z ta samą myślą. Że nasz Pan, jako od Boga naznaczony Wykonawca, Mówcze narzędzie i Wódz pozafiguralnego Izraela, jako pozafigura Mojżesza, i Arcykapłan Świata, Głowa i Ciało, jako Pojednawca, pozafigura Eleazara (zobacz także Aaron działając z kozłem Azazela), dozoruje nad tym podziałem tych dwóch klas, jest widoczne z natury ich urzędowej funkcji. Przeto wypełnione fakty są zgodne z figurą. Więc podkapłani epifaniczni mogą radośnie przyjmować pogardę, szyderstwa i wymówki Lewitów, że oni rozdzielają lud Pański; ponieważ oni prawdziwie współdziałają z ich Głową i pod Jego przewodnictwem w takiej pracy, jako należącej właściwie do ich służby epifanicznej. Więc tak jak nasze badanie w. 1 – 24 dowodzi, że one są figurą na główne czynności parousyjne, pod figurą wojenną Izraela z Madianitami; tak też nasze badanie w. 24 – 47 dowodzi, że one są figurą na główne czynności epifaniczne, pod figurą dzielenia zdobyczy
kol. 2
tej wojny. Naprawdę to badanie powinno być bardzo odświeżającym dla naszej wiary, nadziei, miłości i posłuszeństwa! Niech Panu będzie chwała za to.

      (45) Ostatni epizod połączony z tą wojną jest podany we w. 48-54 i odnosi się do sprawozdania dowódców i ofiar. Fakty tego epizodu dowodzą, że jest figurą na pewne sprawy paruzyjne, dotyczące pielgrzymów i posiłkowych pielgrzymów. Poprzednio pokazaliśmy, że hetmani nad tysiącami są figurą na dwanaście przedniejszych pielgrzymów w ich pracy ku publiczności, a że hetmani (pułkownicy i rotmistrze) nad setkami są figurą na resztę pielgrzymów i posiłkowych pielgrzymów w ich działalności względem publiczności. Napewno Pan nie chciał, ażeby ten epizod się wypełnił i zaraz był zapisany po wypadkach zapisanych we w. 1-24, ponieważ On chciał, żeby ważniejsze parousyjne i epifaniczne sprawy były zobrazowane w bliższej łączności z sobą niż wtrącenie tego epizodu pomiędzy nie dozwoliłoby na to. Przeto postąpił według logicznego zamiast chronologicznego porządku w pozafigurze tej sprawy, chociaż figury następowały według porządku w jakim są podane. Ci dowódcy są podani we w. 48, 49, jako dający swój raport Mojżeszowi, reprezentując pielgrzymów i posiłkowych pielgrzymów raportując pozafiguralną sprawę Jezusowi, jako od Boga naznaczonemu Wykonawcy, Mówczemu Narzędziu i Wodzowi pozafiguralnego Izraela. Raport podawał, że oni policzyli żołnierzy (w. 49) i że ani jeden z dwunastu tysięcy żołnierzy izraelskich nie zginął. To jest figurą na fakt, że pozafiguralni dowódcy przez określanie w swych naukach tych pozafiguralnych 12.000, tj. Maluczkiego Stadka, w czasie Paruzji, raportowali, że ani jeden z nich nie został zbity w swoich naukach (symbolicznie zabity). Zauważmy dobrze, jak to pozafiguralne liczenie było uczynione. Ono składało się z akuratnego

poprzednia strona – następna strona