Teraźniejsza Prawda nr 92 – 1938 – str. 12
POZAFIGURY 4 KS. MOJ. FAKTYCZNE
(28) Będzie to na dobrym miejscu dać tu ogólną uwagę odnośnie 4Moj. 31:1-24, tj. o faktyczności ich pozafiguralnego wypełnienia się, gdy są zrozumiane, jako stosujące się do Paruzji z punktu operacji wojennej. W drugim paragrafie obecnego artykułu we wrześniowym numerze mówiliśmy, że 4Moj. 31:1-24, 48-54, jest typem na czas Paruzji pod figurą wojenną. Nasze badanie 4Moj. 31:1-24 dowodzi, że dotycząca część tego zdania jest prawdą; ponieważ znaleźliśmy faktyczne pozafigury na każdy szczegół tych 24 wierszy. Przedstawione figury nie są naciągane, wystrugane, torturowane, lecz bardzo naturalnie zgadzają się ze znanymi naukami biblijnymi, danymi w innym miejscu i podają myśli, które ich figury nasuwają. Można także zauważyć, że wszystkie główne kierunki i czynności Paruzji jak one wchodzą we figury wojny są jasno przedstawione; mianowicie: dotyczący zarys czasowy (w. 2), powód na pozafiguralną wojnę (w. 2, 3), pozafiguralne przygotowanie, liczby i wyprawa żołnierzy z ich komendantem (w. 4-6), pozafiguralne walczenie (w. 7, 8), pozafiguralne łupy i spustoszenia tej wojny (w. 9, 10), powrót pozafiguralnych zwycięzców z ich pojmanymi (w. 11, 12), pozafiguralny Wykonawca, Mówcze Narzędzie, Wódz i Arcykapłan i główni bracia spotykając się z wracającym się wojskiem i ich pojmanymi (w. 13), niezadowolenie naszego Pana z pielgrzymów i posiłkowych pielgrzymów z powodu ich przywabienia niegodnych (w. 14-16), Jego wymaganie, ażeby niegodni byli odcięci z pomiędzy ludu Bożego przez kontrowersje Parousyjne (w. 17), a zachowanie godnych pośród nich (w. 18), Jego napomnienie do oczyszczenia się z wad, połączonych z ich usprawiedliwieniem i poświęceniem, uważanych z pewnych punktów (w. 19, 20), Jego wskazanie tych dwóch sposobów, przez które oczyszczenie się wykonuje i przyczynę na różnicę pomiędzy nimi (w. 20-23), i rzeczy, które potrzebują oczyszczenia w stanie poświęcenia (w. 24). Każdy obeznany z Paruzją, według zapatrywania z punktu wojennego, poznaje, że w powyżej nadmienionych szczegółach jest zupełna harmonia pomiędzy figurą, a głównymi wypadkami parousyjnymi z punktu zapatrywania wojennego, jako pozafigury. Fakty dowodzą właściwość pozafigury przedstawionej; i więcej faktów potwierdzające to samo okaże się, gdy pozafigury w. 48 – 54 będą przedstawione. Przeto możemy z ufnością powiedzieć, że właściwe pozafigury odnośnych wierszy były podane.
(29) Jak już było powiedziane w owym paragrafie w poprzedniej części tego artykułu, w. 25-47 podają nam główne epifaniczne wypadki zobrazowane w podziale zdobyczy, jako przedstawiający podział ludu Bożego na Maluczkie Stadko i Wielkie Grono. Teraz przystąpimy do badania w. 25-47. Jako źródło Prawdy i jako Ten, Który polecił wykonanie planu Bożego i szafarstwo Prawdy Jezusowi, jako Swemu Wykonawcy, Mówczemu Narzędziu i Wodzowi pozafiguralnego Izraela, Bóg jest zobrazowany przez Swoją czynność we w. 25: „Zatem rzekł Pan do Mojżesza, mówiąc: ” Jego rozkazanie Mojżeszowi, a przez niego Eleazarowi i przedniejszym z ojców ludu, aby policzyli zdobycze (zebrali sumę ich), tak z ludzi jak i z bydła, reprezentuje rozkazanie Boże Jezusowi, jako Wykonawcy Bożemu, Mówczemu Narzędziu i Wodzowi pozafiguralnego Izraela, a przez Niego, jako takiego, pozafiguralnemu Eleazarowi i przedniejszym ojcom zgromadzenia, aby określili pozafiguralną zdobycz. Gdy kiedykolwiek w biblijnych typach i symbolach liczenie osób, lub rzeczy jest wymagane, lub uczynione, to znaczy, że ich pozafigury mają być określone, lub są określone. To jest jasne
kol. 2
z Psalm 48:13 – „Otoczcie Syon, .. policzcie wieże jego.” Syonem, rozumie się, jest Kościół. Polecenie, aby go otoczyć, jeżeli mówione do nowych stworzeń, to znaczy umysłowe, a nie fizyczne otoczenie. To przeto znaczy rozmyślać o nim. Jego mury są jego wieżami, którymi są Prawda i zarządzenia Prawdy. Jego wieżami są jego główne nauki, np., te dziesięć głównych biblijnych doktryn. Policzyć jego wieże, znaczy określić jego główne doktryny. A więc policzyć w symbolach biblijnych, znaczy określić, wytłumaczyć, pokazać czym dotyczące rzeczy są, według wyrozumienia tego, który je tłumaczy.
OKREŚLENIE KORZYŚCI ŻNIWA
(30) Przeto zlecenie w. 26 pozafiguralnie znaczy, że określenie zdobyczy, wziętych w czasie żęcia, ma być dane. Tę zdobycz stanowiły pozafiguralne panny (z ludzi), czyli poświęcone nowe stworzenia, i rzeczy, mające łączność z ich i innych usprawiedliwionym człowieczeństwem (z bydła). Więc zlecenie było dane od Pana, ażeby je określić. Mojżeszowe liczenie zdobyczy reprezentuje naszego Pana, jako Wykonawcę Bożego, Mówcze Narzędzie i Wodza pozafiguralnego Izraela, dającego określenie pozafiguralnej zdobyczy, tj., pozafiguralnych panien i rzeczy, tyczących się ich usprawiedliwienia i innych. Eleazarowe liczenie zdobyczy reprezentuje nie tylko Jezusa, lecz Jezusa, jako Głowę, i Kościoła, jako Ciało, tj. Arcykapłana Świata, dającego określenie pozafiguralnej zdobyczy, tj. nowych stworzeń i rzeczy mających łączność z ich usprawiedliwieniem i innych; ponieważ w sprawach dotyczących czynności względem Wielkiego Grona w jego odłączeniu się od Maluczkiego Stadka, Arcykapłan Świata, a nie tylko Arcykapłan Kościoła, funkcjonuje, według figury dnia pojednania. O ile się tyczy cierpień Wielkiego Grona, to one są za dobrowolne grzechy świata, a o ile się tyczy cierpień Kościoła z Jezusem, to one są za Adamowy grzech świata. Jest to z powodu dwojakiej natury grzechów świata, że w pozafigurze Arcykapłan Świata, a nie tylko Arcykapłan Kościoła, funkcjonuje względem Wielkiego Grona, jako Kozła Azazela. Liczenie zdobyczy przedniejszych ojców ludu reprezentuje wodzów utracjuszy koron, w czasie Epifanii między ludem w Prawdzie, dających określenie pozafiguralnych panien i rzeczy dotyczących się ich usprawiedliwienia i innych. Ten fakt dalej potwierdza fakt, że Eleazar tutaj reprezentuje Arcykapłana Świata; ponieważ inaczej, to Maluczkie Stadko nie miałoby udziału w tym określaniu, a natomiast wodzowie Wielkiego Grona mieliby.
(31) Jezus, jako Wykonawca, Mówcze Narzędzie i Wódz, dał to określenie stosownymi dziełami, najpierw od 20 września, 1914 r. do 30 paź., 1916 r. przez onego Sługę, a od tego czasu przez posłańca Epifanicznego. Zgodnie z tym, nasz Pastor, podczas tych przeszło dwóch lat, miał dużo do mówienia i wykonania względem Maluczkiego Stadka i Wielkiego Grona w ich wspólnych czynnościach i względem ich przewidzianego rozdzielenia się. I od tego czasu posłaniec Epifaniczny był czynny w nauczaniu i działaniu pod tymi samymi względami. Jezus i Kościół, jako Arcykapłan Kościoła, dał to określenie tak dalece, jak ono dotyczy ich pracy przyprowadzenia braci z Wielkiego Grona do powiększającej się jedności z Panem: (1) około linii działania z Kozłem Azazela, co jest początkiem przyprowadzenia jego członków w taką jedność, i (2) około linii działania z pozafiguralnymi Lewitami w ich oczyszczaniu się i poświęceniu, która to praca ma być przeważnie w przyszłości. Tak jak widzieliśmy, że w obrazie na Wiek Ewangelii przedniejszymi z ludu byli wodzowie z utracjuszy koron Wieku Ewangelii, tak podczas miniaturowych Wieków Ewangelii w Epifanii ich