Teraźniejsza Prawda nr 88 – 1937 – str. 42
Potem Danielowi było dane zrozumieć, że drugi i więcej błogosławiony okres pełniejszego wyrozumienia dla wiernych nastąpi przy końcu 1335 lat od daty, w której ustawiczna ofiara była odjęta, a w jej miejsce obrzydliwość spustoszenia postawiona (w. 12). Gabryjel w oznajmieniu tych faktów Danielowi reprezentował naszego Pana w dawaniu wyrozumienia okresów czasu br. Russellowi, szczególnie przez nauki br. Millera, tłumaczone mu przez p. Barboura, które to okresy czasu będą w czasie końca, a od zaczęcia się tychże mądrzy mieli zrozumieć rozwijające się prawdy na czasie. Przeto pozafiguralnie nasz Pan dał br. Russellowi zrozumieć, że w 1829 r. (koniec 1290 lat) zacznie się pierwszy z tych okresów, trwając od r. 1874, i że od tej daty i nadal, do czasu kiedy Kościół opuści ziemię, jaśniejszy i więcej błogosławiony okres oświecenia nastanie dla mądrych – mądrych panien. Że nasz Pan dał to naszemu Pastorowi, jego pisma, szczególnie jego wytłumaczenia dni i tygodni Danielowych, dane szczególnie w Tomach II i III, dowodzą to bez żadnej wątpliwości.
(27) Gabryjelowe polecenie Danielowi (w. 13), aby iść swoją drogą („do miejsca twego”) aż do końca nie znaczy, że Daniel był przez to zachęcony być wiernym do czasu końca; ale że on miał być wierny aż do końca swego życia – on był przez to zachęcony iść wiernie aż do śmierci. Pozafiguralnie to napomnienie br. Russella przez naszego Pana było do wierności aż do śmierci. Dla Daniela słowa, „a odpoczniesz, ” znaczyły, że on po zejściu z tego świata będzie spoczywał w stanie śmierci aż do czasu powrotu Starożytnych św. Dla naszego Pastora to zdaje się znaczyło, że on będzie miał odpocznienie wiary podczas okresu, kiedy jego człowieczeństwo było poczytalnie umarłe (Do Rzym. 6:3-11) – podczas okresu jego ofiary. Danielowe otrzymanie nagrody w zmartwychwstaniu, jako książę na ziemi w Tysiącleciu, jest prorokowane słowami, „zostaniesz w losie Twoim aż do skończenia dni, ” dziedzictwa. Wyrażenie, „aż do skończenia dni, ” nie znaczy do końca 1260, 1290 lub 1335 dni, co jest widoczne z faktu, że te końce są w dalekiej przeszłości, a Daniel jeszcze nie powrócił. Lecz tak jak cały szereg myśli tej księgi, który omawia przeważnie panowanie grzechu, tak powyższe wyrażenie znaczy do końca panowania grzechu, które jest zatrzymane zaczęciem panowania sprawiedliwości; ustanowienie Starożytnych św., jako książąt na ziemi, będzie początkiem panowania sprawiedliwości na ziemi. Dla br. Russella to znaczyłoby, że gdy to panowanie się zacznie, to on miałby swój całkowity urząd jako swoją nagrodę.
(28) To co następuje wyjaśni jaki urząd to będzie: Przy końcu pierwszej części niniejszego artykułu (w poprzednim numerze) wykazaliśmy już, że jako indywidualny Eleazar Tysiąclecia, on jako specjalny przedstawiciel Jezusa, będzie miał dozór nad całym Maluczkim Stadkiem (4 Moj. 4: 16) i wszystkimi Starożytnymi św. (4 Moj. 3: 32), tj., on jako specjalny przedstawiciel Pański będzie miał dozór nad obiema fazami królestwa. Tak jak podczas Wieku Ewangelii było dwóch Eleazarów – pierwszy, składający się z 12 Apostołów, jako Eleazar Żniwa Wieku Żydowskiego, a drugi, jednostka, br. Russell, jako Eleazar Żniwa Wieku Ewangelii, tak też będzie dwóch Eleazarów Tysiąclecia – jeden składający się z 12 Apostołów, a drugi, jednostka, br. Russell. Oba te Eleazary mają mieć dozór nad Maluczkim Stadkiem t Starożytnymi św. tj., nad dwoma fazami Królestwa; i jako tacy będą mieli dozór nad rodzajem ludzkim o tyle o ile rodzajowi ludzkiemu będzie dana pomoc kapłańska i pomoc od Lewitów Kaatowych. Lecz będzie taka różnica: Wobec tego, że 12 Apostołów, każdy jeden indywidualnie będzie miał dozór nad jednym z pokoleń Duchowego Izraela (Obj. 7:4-8) i jego stosowną liczbą Starożytnych Św., i przez nich i to pokolenie będzie miało dozór nad jednym pokoleniem Izraela Tysiąclecia – jedną dwunastą częścią rodzaju ludzkiego o tyle o ile ona będzie otrzymywać pomoc od Kapłanów i Lewitów Kaatowych (Mat. 19:28; Łuk. 22:30); natomiast indywidualny Eleazar, jako specjalny przedstawiciel Pański, będzie miał dozór nad całym Maluczkim Stadkiem i wszystkimi Starożytnymi św. i, przez nich, dozór nad 12 pokoleniami Izraela Tysiąclecia, o tyle o ile oni będą otrzymywać pomoc od Kapłanów i Lewitów Kaatowych. Mając taki urząd jest widocznym samo przez się, że on jest tym, dla którego Ojciec Niebieski przygotował miejsce po prawicy Jezusa w Królestwie. (Mat. 20:23). Jest to ten fakt, co pomaga nam zrozumieć, dlaczego następnie po Jezusie praca br. Russella jest z pochwałą nadmieniona w proroctwach i figurach Pisma św. więcej niż praca którego innego sługi Bożego. Całe księgi, jak również inne części Biblii, pochwalająco określają jego pracę w proroctwie, lub figurze, np., większa część 1Ks. i 2Ks. Samuelowej, w określeniu życia i pracy Dawida, cała Ks. Daniela i cała Dziejów Apostolskich, reprezentują jego życie 1Pracę. Większość proroctw Pisma św., wszystkie Listy Apostolskie i wiele ustaw Mojżeszowych w ich zastosowaniu do Żniwa, znajdują swoje nauczające wypełnienie w jego pismach. A teraz ponieważ Wielki Jezus – Kościół czasu Paruzji i Epifanii
kol. 2
w jego stanowisku jako mówcze narzędzie do publiczności, uważany jako taki z punktu traktowania go jako taki przez cywilne władze – jest złożony w grobie, przeto wypada, ażeby powyższe myśli o Danielu – Figura i Pozafigura – były dane wiosna i latem tamtego roku (1934) ustnie (i w angielskiej Teraz. Prawdzie 1934 r.) a teraz są dane braciom (Polskim) w druku, określając ziemskiego parousyjnego wodza Wielkiego Jezusa w jego służbie do świata. Boże błogosław jego pamięć!
BEREAŃSKIE PYTANIA DO POWYŻSZEGO
(1) Jaka jest różnica w zawartości pomiędzy Dan. 1-6 a Dan. 7-12? !Pomimo jakiego faktu? Co nie jest zamiarem tego artykułu? Co jest zamiarem? Jak trzymano się i czy nadal będziemy trzymać się tego zamiaru? Jak to jest możliwe? Z czego Ks. Dan 7 rozdział przeważnie się składa? Ile nieproroczych rzeczy w nim się znajduje? O czm on traktuje? Co reprezentuje Danielowe zobaczenie tego widzenia? Skąd br. Russell dostał ten niewyraźny pogląd? Czego we figurze i pozafigurze było brak odnośnie widzenia? Co reprezentuje Danielowe zapytanie się jednego z tych, którzy tam stali o wytłumaczenie i dostanie tegoż? Co potem uczynił ten, co mu to wytłumaczył? Co reprezentuje Danielowe zakłopotanie się widzeniem i jego wyjaśnieniem? Że twarz Daniela odmieniła się? Danielowe trzymanie tej sprawy w sercu swoim?
(2) Co będzie dobrze tutaj podać? Jakim sposobem Adwentyści nadużyli czas proroczy? Jak to poskutkowało na br. Russellu? Jakich nauk on się trzymał, przeciwnych poglądu Adwentystów? Co uczynił względem ich nauki? Do jakiej skrajności on pozwolił ich nadużyciu czasu prorockiego doprowadzić siebie. Jakiego zapatrywania on był na chronologię prorocką? Co on uczynił przeciw ich przynależnym błędom? Jak długo on trwał w swej niewierze i szydzeniu z czasu prorockiego? Co Pan jemu uczynił w r. 1876 odnośnie tego przedmiotu? W jakiej formie ta pomoc przyszła do niego? Jak on się dowiedział, że to było pismem Adwentystów? Co ta wiedza pobudziła go do powiedzenia? Co on wtedy uczynił z tym pismem? Co on zauważył w pisarzu tego artykułu? Co ten artykuł podawał o badaniach p. Barboura po zawiedzeniu r. 1874?
(3) Kto pisał do niego w jego zakłopotaniu? Jaka myśl była mu przedstawiona w liście odnośnie słowa parousia? Odnośnie Mat. 24:38, w porównaniu z Łuk. 17:26,27? Co pytano się w tym liście? Wskutek tego jaką myśl p. Barbour ostrożnie przedstawił w tym artykule? Co za myśl wzbudziło czytanie tego artykułu w umyśle br. Russella? Co przyczyniło się do poglądu, iż to zdaje się być możliwe? O jakim innym sposobie on nie mógł pomyśleć odnośnie dowiedzenia się o Wtórej obecności? Co to uczyniło z jego uprzedzeniem do czasu prorockiego? Do czego mu to dodało chęci? Jakie dwie rzeczy pobudziły go do tego uczynienia? Gdzie i kiedy oni mieli się spotkać? Dlaczego wtedy we Philadelphii?
(4) Co ci dwaj uczynili we Filadelfii? W którym czasie dnia? Dlaczego wtedy? W czym p. Barbour oświecił br. Russella? W czym br. Russell oświecił p. Barboura? Który dał drugiemu o wiele więcej pomocy? Skąd p. Barbour dostał te myśli, które on dał br. Russellowi? Jaki błąd poznajemy przez te fakta? Jak trzeba uważać ich dotyczące poglądy w porównaniu i w przeciwstawieniu jednego z drugim? Czego ten fakt nie dowiódł? Kiedy i w łączności z jakim bojem br. Russell stał się owym Sługą? Który z nich był’ więcej napastniczy jako sługa Boży? Co jest dowodem tego, a przeciw p. Barbourowi? Jakiego usposobienia był br. Russell w stosunku do p. Barboura za jego pomoc? Dlaczego te fakty były tu podane w tym artykule?
(5) Jakiego charakteru są doświadczenia podane w ks. Dan. 8? Czyje figuralne doświadczenia są tam podane? Jakiej pozafigury one są dane? Które zarysy ks. Dan. 8 nie będziemy badali? Jakie zarysy tegoż będziemy badali? O którym państwie ks. Dan. 8 nie mówi? Doświadczeniami którego państwa ona zaczyna? Co ten fakt dowodzi? Usunięcie jakiego dodatku to dowodzi? Co to dowodzi o 2300 dniach? O ich począt-ku? Ze zaczęciem się których dni one były wspłczesne? Kiedy i z czym zaczęły się te 490 dni, czyli 70 tygodni? Co to dowodzi? Co z tego wychodzi odnośnie poglądów J.F.Rr’a na te 2300 dni? Co reprezentuje Danielowe znajdywanie się w Susan wtedy? Co Ulaj znaczy i co przed-stawia? Co to reprezentuje, że Daniel widział to widzenie przy Ulaju?
(6) Co reprezentuje Danielowe słyszenie jednego świętego mówią-cego? Kogo reprezentuje ten drugi święty? Co reprezentuje Danielowe słyszenie drugiego świętego pytającego się pierwszego: dokądże potrwa to widzenie, itd. i słyszenie odpowiedzi na to? Co to reprezentuje, że pierwszy święty, a nie ten, który zapytywał się, odpowiedział Danielowi? Co reprezentuje Danielowe szukanie wytłumaczenia tego widzenia? Kto to był na wejrzeniu jako mąż? Kogo reprezentuje Gabryjel w tym rozdziale? Czyj to był glos z pomiędzy brzegów Ulaju? Co jego rozkaz reprezentuje?
(7) Co reprezentuje Gabryjelowe przybliżenie się do Daniela? Kiedy to się zaczęło? Co reprezentuje miejsce, gdzie Daniel stał?