Teraźniejsza Prawda nr 88 – 1937 – str. 38
na pewno nie wiemy, dał br. Russellowi myśl, że tak jak do października, 36 R.P. specjalna łaska była ograniczona do Izraelitów, ale od tego czasu spływała także na Pogan, tak do października 1881 r., specjalna łaska była ograniczona do członków Kościoła, ale od tego czasu będzie spływała także na niektórych nie należących do nominalnego Kościoła.
(13) Następne ważne i najwięcej szczegółowe dodatki do paralelów były dane przez br. Jana i Mortona Edgarów, szczególnie przez Jana. Niektóre z tych były najpierw wydane w ang. Strażnicy z ’05 r., str. 179, itd., i potem w Raportach Konwencyjnych z r. 1906, i prawie wszystkie w drugim Tomie dzieła zatytułowanego „The Great Piramid Passages” (Przejścia Wielkiej Piramidy). Oni dali br. Russellowi (i Kościołowi) więcej paraleli, włącznie z Równoległymi Dyspensacjami, niż która inna część pozafiguralnego Gabryjela. Następujące są niektóre z więcej ważnych; a mniej ważne mogą być odszukane w dziełach powyżej przytoczonych: Oni porównali Zorobabelowe założenie gruntu na budowę świątyni w r. 537 przed Chr. z założeniem pewnych praw na fundament dla Kościoła przez Marsigliusza w 1309 R.P.; odnowienie pracy nad świątynią przez Zorobabela w r. 522 przed Chr. z Marsigliuszowem pisaniem swego sławnego dzieła, Defensor Pacis, (Obrońca Pokoju), które do dziś jest najsilniejszym zbiciem teorii papieskiej o rządzie Kościelnym, znamienitym wyłuszczeniem Prawdy o rządzie Kościelnym. Następnie porównali czteroletnią pracę Zorobabelową przy ukończeniu świątyni, r. 522-518 przed Chr., z czteroletnią działalnością Marsigliusza, r. 1324-1328 R.P., według myśli podanych w jego Defensor Pacis. Potem porównali reformatorska pracę Ezdrasza w Izraelu, zaczętą w r. 468 przed Chr., z reformatorską pracą Wyklifa, zaczętą w 1378 R.P. Następnie porównali odbudowanie murów Jeruzalemu przez Nehemiasza w r. 455 przed Chr. ze wzmocnieniem władz Kościoła przez Jana Husa w r. 1391. To są tylko niektóre z pomiędzy wielu paraleli, które oni przedstawili. Ich rysunki, włącznie z tymi co wskazują różne paralele, znajdują się w Bereańskiej Biblii (ang.), jak również w dziełach powyżej nadmienionych. Te wszystkie oni przedstawili br. Russellowi, i on je potwierdził.
(14) Ten piąty brat, począwszy jesienią r. 1903, wywiódł kilka paraleli. Pierwsza z nich była w formie poprawki i dodatku. Wydania II-go Tomu przed 1914 rokiem podawały 70 R.P. jako koniec żęcia Żydowskiego; ale ponieważ to uczyniłoby żęcie Żydowskie 41 lat długie (70-29 = 41) więc ta rzecz była sprostowana datowaniem jego końca 69 R.P. Chociaż wszystkie liczby odnoszące się do tego nie były poprawione w Tomie II, to paragraf 3 był dodany na str. 274 Tomu II, czyniąc tę poprawkę. Ta poprawka doprowadziła do naznaczenia października r. 1914. jako paralela 69 R.P., jako koniec żęcia. gdy zaś poprzednio br. Russell na podstawie wymiary papierowej w Piramidzie, był przekonania, że Kościół opuści ziemię w r. 1910. Jednak jasne odróżnienie pomiędzy końcem żęcia, a końcem zabrania do gumna nie było widziane aż w r. 1912, kiedy br. Russellowi zaczęły się oczy otwierać przez to odróżnienie, że Kościół nie opuści świata do 1914 r. Oprócz tego ta poprawka z 70 na 69 R.P. stała się dla br. Russella w r. 1904 okazją zrozumienia, że ucisk nie skończy się, ale zacznie się w r. 1914. (Z ’04, 197-199; 229, 230.) W r. 1910 ten piąty brat zwrócił uwagę br. Russellowi na fakt, że on jest paralelą Apostołów i, że w Żniwach równoległych ich czynności i jego były równoległe. Niektóre z tych równoległych czynności były podane w ang. P. 1933, 21-23. Jeśli to będzie wolą. Bożą, to inne z nich ukażą się później, możliwie w serii pamiątkowych biograficznych artykułów o naszym Pastorze. We wrześniu, 1915 r. ten piąty brat przyniósł
kol. 2
naszemu Pastorowi wielką liczbę (najmniej 25) równoległych czynów gniewu, które miały swoje miejsce tego roku w walce Von Makenzena z Rosjanami, która w swoim przygotowaniu zaczęła się w kwietniu, 1915 r., a skończyła się we wrześniu 1915 r. Wówczas on wskazał br. Russellowi pięć przyszłych wypadków równoległych. Wszystkie z nich wypełniły się w swoim czasie, trzy z nich w r. 1918. Co do tych z r. 1915 porównując z tymi z r. 70 połączonymi z oblężeniem Jeruzalemu: Biorąc daty księżycowe i ich połączone wypadki z opisu Józefusa, tak jak one były połączone z oblężeniem Jeruzalemu, on znalazł równoległe wypadki, i to przewidująco, we walkach na wschodnim froncie wiosną, i latem r. 1915, akurat do dnia czasu księżycowego, 1845 lat po równoległych bitwach w Jeruzalemie 70 R.P. W tych wypadkach Rzymianie równali się Centralnym Państwom (Niemcom i Austrii). a Żydzi równali się Aliantom. Gdy kiedykolwiek Rzymianie byli wstrzymani przez Żydów podczas ich oblężenia Jeruzalemu. to Centralne Państwa były cofnięte przez Aliantów akurat 1845 lat później co do dnia czasu księżycowego; a gdy kiedykolwiek Rzymianie zdobyli zwycięstwo nad Żydami, to Centralne Państwa zdobyły zwycięstwo nad Aliantami akurat 1845 lat później co do dnia czasu księżycowego. Wszystkie powyżej podane fakty o równoległych wypadkach dowodzą, że w dotyczących czynnościach tych pięciu powyżej nadmienionych braci znajdujemy pozafigury czynności Gabryjela według opisu Ks. Dan. 9:21-27.
OSTATNIE I NAJWIĘKSZE WIDZENIE DANIELOWE
(15) Teraz przychodzimy do rozdziałów 10-12, do ostatniego i największego widzenia Danielowego. Tak jak dotąd, pominiemy ich prorocze części i ograniczymy naszą uwagę do figuralnych części, zgodnie z celem tego artykułu, tj., ażeby przedstawić Daniela figuralnie i pozafiguralnie. Ażeby zrozumieć pozafigury błagań Danielowych w tym rozdziale, koniecznym jest, abyśmy mieli na uwadze dawniejsze wrogie usposobienie br. Russella do czasu prorockiego. Trzy tygodnie smucenia się Daniela (w. 2) reprezentują, wierzymy, siedmioletnie strapienie (1868-1875) br. Russella z powodu nie przyswajania sobie radości, wypływającej ze zrozumienia czasu proroczego: ponieważ tutaj fakty dowodzą, że trzy dni znaczą rok, gdyż wstrzymywanie się Daniela od pokarmu przez te trzy tygodnie (w. 3) reprezentuje wstrzymywanie się br. Russella podczas dotyczących siedmiu lat od przyswajania sobie nauk Pisma Św. o czasie proroczym, szczególnie odnośnie Wtórego Przyjścia Pańskiego. Nie mazanie się Daniela podczas tych trzech tygodni (w. 3) reprezentuje nie przyjmowanie dotyczących zarysów zalet, wyrobionych przez takie prawdy czasu proroczego. Nie mamy z tego wnioskować, że to znaczy, iż podczas tych siedmiu lat nasz Pastor nie otrzymał żadnych prawd; gdyż już widzieliśmy, że on otrzymał wiele nowej prawdy w tych latach. Raczej, jak ta łączność pokazuje, Daniel jest tutaj użyty, aby reprezentował go tylko w stosunku do czasu proroczego i proroctwa połączonego z czasem proroczym. Że on podczas tych lat otrzymywał pewne świeckie prawdy jest widoczne z pozafiguralnych nauk w. 4; ponieważ rzeka Chydekel (ostry, srogi głos, lub brzmienie), jako porównanie Dan. 12:5-7; Tom III, 61, par. 1-65. par. 1 wskazuje, reprezentuje ostre, srogie prawdy, które wyszły z gęby węża. Szatan wylał je przez ludzi takich, jak Montesquieu. Helvetius, Voltaire, Rousseau, D’Alambert i Diderot! Encyklopedia ostatnich dwóch do której wszyscy sześciu pisało i osobiste dzieła tych pierwszych czterech, były najgłówniejsze literackie wyrażenia tych ostrych srogich prawd. W ich pismach prawa ludzkie, które były później dobitniej wyrażone podczas