Teraźniejsza Prawda nr 87 – 1937 – str. 28
nie przebłagalności, przebaczenie; zamiast gniewu, uprzejmość; zamiast mściwości, czynienie dobrze; zamiast obmowy, błogosławieństwo napełniło go. Przeto jego nowe stworzenie nie doznało żadnej szkody od tych symbolicznych lwów, pomimo tego, że były bardzo dzikie, okrutne i, złe. Rzeczywiście, one mu nie zaszkodziły (w. 22). We figurze i pozafigurze powód był ten sam – „niewinność” (w. 22). Sumienność Daniela, że on nic złego królowi nie uczynił (w. 22) reprezentuje sumienność br. Russella, że przez stawianie Boga na pierwszym miejscu i służenie Jemu Samemu, on nic złego nie uczynił Jezusowi, ponieważ on także był wierny Jezusowi we wszystkich sprawach, odnoszących się do Niego.
(27) Radowanie się króla (w. 23) reprezentuje radość Jezusa osobiście i w Jego ludzie z duchowego zwycięstwa br. Russella. Rozkazanie, aby Daniela wyciągnąć z lwiej jamy (w. 23) reprezentuje rozkaz Jezusa, aby obmowy ustały, gdyż wyciągnięcie Daniela z lwiej jamy reprezentuje wybawienie br. Russella ze stanu obmowy. Od 1913 roku i nadal wielka zmiana nastąpiła w myśleniu i mowie publiczności o naszym Pastorze. Wyrok sądu w D. C. (District of Columbia Okręg, Columbii, w którym Waszyngton jest), ważny przeto w całych Stanach Zjednoczonych, oprócz Florydy, przeciw wydawcy około trzydziestu wybitnych gazet za jego ogłoszenie tych oszczerstw, stał się okazją ogłoszenia w tych gazetach przeproszenia i jako czyn pokutny te gazety nawet drukowały kazania brata Russella. Ten wyrok, przedstawiony innym obmownym redaktorom, spowodował podobne skutki. Urzędnicy, uczeni i prawodawcy ubiegali się o przywilej przedstawienia go zgromadzeniom, które przepełniały największe sale w Ameryce i w innych krajach. Wszędzie on był uważany za największego nauczyciela religijnego za jego czasów. Na Wystawie Panamskiej jej kierownicy urządzili na specjalny Dzień Pastora Russella, jako część programu Wystawy, i przewodniczący jej zarządu na bardzo wielkim zebraniu, po wychwalającej mowie, dał mu w prezencie wielki brązowy medal, na którym z jednej strony była odbita jego twarz. (Gdziekolwiek on pojechał, był przyjęty przychylną manifestacją publiczną i oklaskami. Więc tak jak wiara Daniela (w. 23) zamknęła paszczęki lwom (Do Żyd. 11: 33), tak też wiara naszego Pastora zatrzymała moc tych oszczerstw przed otworzeniem ich ust przeciwko niemu ku jego szkodzie, 1Tak jak Danielowi dano większe honory (w. 28), tak też naszemu Pastorowi – powodzenie nie tylko w czasie Parousii (w czasie Dariusza), ale aż do trzeciego roku parousyjnego zachodzącego na Epifanię (w czasie Cyrusa).
(28) Rozkaz króla, aby wrzucono spiskujących książąt i ich dzieci i żony do lwiej jamy (w. 24) reprezentuje Jezusowe usunięcie obmowom przeszkód, które nie pozwalały im otworzyć ust przeciw wodzom nominalnego kościoła i ich popierającym stronnikom i organizacji. Wrzucenie poprzednich do lwiej jamy (w. 24) reprezentuje podanie ich w stan obmowy; a tym sposobem w obu wypadkach wypełniło się przysłowie: ten kto pod kim dołki kopie sam w nie wpada. Że lwy owładnęły tych dwóch i 120 książąt i ich dzieci i żony, jest figura na obmowy, owładające wodzów, ich naśladowców i ich organizacje. Rozszarpanie ich w kawałki przez lwów, reprezentuje jak charaktery tych ofiar były podarte w tym gniewie, niezadowoleniu, nienawiści, złości, pomście, obronie, nieprzebłagalności i przeklinaniu, wzbudzone w nich przez te obmowy. Rozszarpanie w kawałki zanim ofiary spadły na dno dołu, reprezentuje szybkość jaką te charaktery były rozszarpane w kawałki w ich próbie na dole obmowy. Dlatego moc charakteru
kol. 2
naszego Pastora świeci uderzającym kontrastem przeciw słabościom ich charakterów. Wyrok Dariusza (w. 26) reprezentuje proklamację naszego Pana, że Ojciec Niebieski jest najwyższy i że Jego panowanie będzie nieskażone na wieki. Ten wyrok będzie na wieki objawiał chwalebne zwycięstwo naszego Pastora w jego ciężkiej próbie. Częścią tego objawienia będzie ogłaszanie, że pozafiguralny Daniel był znaleziony godzien, aby być Pańskim specjalnym przedstawicielem do Maluczkiego Stadka (4 Moj. 4: 16) i Starożytnych Świętych (4 Moj. 3: 32) podczas Tysiąclecia, jako indywidualny Eleazar Tysiąclecia.
BEREAŃSKIE PYTANIA DO POWYŻSZEGO
(1) Co było naszym zwyczajem odnośnie pamiątki śmierci naszego Pastora? Jaki jest cel w serji artykułów o naszym Pastorze? Z jakiego punktu będzie to uczynione z tegorocznym artykułem? Kto wiedział, iż on był pozafigurą Daniela? Jak to jest udowodnione? Co w naszym Pastorze Daniel nie reprezentuje? Tylko z jakiego punktu jest on figurą na niego? Redaktor nie byłby w stanie podać wiele szczegółów o figurze i pozafigurze Daniela, gdyby nie co? Co jest prawdą o niektórych tych rzeczach? Co powinno być uczynione z ich głównemi? Z czego to zdaje sprawę? Jak te artykuły nie są pisane? Jak one są pisane? Co w nich będzie czynione w celu zaoszczędzenia miejsca?
(2) O czem mamy opis w 1-szym roz. Daniela? Kogo Nabu-chodonozor tutaj reprezentuje? Aspenas? Co reprezentuje Nabu-chodonozorowe wybieranie młodzieńców, aby wyuczyć ich na urzędników? 2e Daniel był wybrany na to? Ze król dostarczył pokarmu ze stołu królewskiego? Ze Daniel postanowił sobie nie mazać się nieczystemi według Zakonu pokarmami ze stołu królewskiego? Dlaczego historja tej pozafigury jest tu dana?
(3) Z jakiem obdarzeniem urodził się br. Russell? Kiedy jego matka ofiarowała go, i kiedy ćwiczyła go? Czego on nie mógł sobie przypomnieć? W czem jego gorliwość wcześnie okazała się? Jak pewnego razu, gdy on miał lat 16, okazała się ta gorliwość? Co za dwa pytania zapytał go jego niewierzący znajomy? Jak on odpowiedział na pierwsze? Na drugie? O czem on poprzednio nie myślał poważżnie? Co on uczynił z drugiem pytaniem wśród jego towarzyszy kościelnych? Co za wieść o nim się rozniosła? Do czego to doprowadziło? Jaki był skutek odpowiedzi, danej jemu? O jakiej książce oni twierdzili, że naucza o absolutnem przeznaczeniu większości rodzaju ludzkiego na wieczne męki? O czem oni go przekonali? Do jakiej konkluzji to przekonanie go doprowadziło? Jak on wyraził swoją wiarę do nich? Jak spokrewnione jest to wyrażenie do Danielowego postanowienia sobie nie zmazać się królewskim pokarmem? Jak to jest prawdą? Jak długo br. Russell pozostał przy swojem stanowisku, że charakter Boży jest prawdziwym pró-bomierzem. objawionej religji.
(4) Jak jego pastor i starsi myśleli o nim? Jak jego pogląd poskutkował na nich? Dlaczego? Co pobudziło ich do sprzyjania jemu? Jakie było stanowisko br. Russella gdy miał lat 16? Dlaczego on nie był zadowolony bez wiary w objawioną religję? Do czego to go pobudziło? Od której religji on zaczął swoje badanie? Co za powieść o stworzeniu stała się powodem jego odrzucenia chińskiej religji? Dlaczego on odrzucił hinduizm i buddyzm? Mahometanizm? Judaizm? Jaki skutek chwilowo miały na niego badania niechrześcijańskich religij?
(5) Bez czego jego religijne usposobienie nie mogło być zadowolone? Co go martwiło? Co on w końcu postanowił sobie? Co za wyjaśnienie o bliźnim w złotej regule zadowalniało go? Jaki był skutek tego najpierw? Do czego to go najpierw doprowadziło? Do jakich dwóch rzeczy te badania go doprowadziły? Jakie były skutki tychże? Jakie do tego czasu było jego usposobienie odnośnie reszty Nowego Testamentu?
(6) Co za ustęp stał się mostem dla niego w Ewangelji do reszty Nowego Testamentu? Jak to było? Jaki był skutek? Do czego ten skutek doprowadził? Jak? Co on skorzystał orzez swoje badania dotąd? Dlaczego? Co on nadal odrzucał? Co za trzy rzeczy stopniowo potwierdziły jego wiarę w proroków? Jakiego usposobienia on był do Ksiąg Mojżeszowych? Dlaczego on był tak usposobiony? Jak on pokonał to uprzedzenie? Jaki był skutek?
(7) Co no nadal czynił? Jak? Co do 1872 r. było ogólnym rezultatem jego badań? Jakich było 12 szczegółowych rezultatów? Gdzie on bez nadmienienia tego faktu, powtórzył, jakimi krokami on wyszedł z niedowiarstwa do wiary w Biblię jako objawienie Boskie?