Teraźniejsza Prawda nr 87 – 1937 – str. 23
Bożego, i ten pogląd, nauczany przez Apostołów, pozostał z prawdziwym i z nominalnym ludem Bożym przez kilka stuleci.
(10) Nauczanie w swoim czasie innej teorii o Królestwie Bożym przez papiestwo i inne pokrewieństwa do królestw tego świata zaciemniły ten przedmiot; ponieważ papiestwo nauczało, że ono jest Królestwem Bożym upoważnionym nawrócić świat i panować nad nim przez 1000 lat przed powrotem Chrystusa, podczas gdy ono było glina zmieszaną ze żelazem w stopach i palcach. Ten pogląd stopniowo usunął w zapomnienie ten, który był dany nominalnemu ludowi Bożemu przez Apostołów („ta rzecz już mi z pamięci wypadła” – w. 5). Przez wiele stuleci prawdziwy pogląd był zapomniany; i było to tylko z zaczęciem się Iluminacji (ery oświecenia) r. 1748, że nominalni chrześcijanie zaczęli domagać się wyjaśnienia odnośnie znaczenie historii od kleru (Chaldejczyków), profesorów, (mędrców), historyków (czarnoksiężników) i proroków (praktykarzy) chrześcijaństwa. (w. 2.) Ich niezdolność, aby powiedzieć co było poglądem pierwotnych chrześcijan na to, jak również znaczenie tegoż, było zobrazowane przez niezdolność mędrców Nabuchodonozorowych, aby powiedzieć sen j jego znaczenie (w. 14, 15) reprezentuje tych, co przewodniczyli ludowi Bożemu w usunięciu; takich nauczycieli. – tj., wolnomyślicieli, wyższych krytyków, itp., którzy rozpoczynając. około r. 1785 pracowali ku podkopaniu popularnej ufności do mędrców i nauczycieli chrześcijaństwa. Niezawodnie powaga takich mędrców była bardzo zmniejszona u ciągle wzrastających liczb nominalnego ludu Bożego od tego czasu i nadal. Aryjoch szukając Daniela, (w. 13) reprezentuje, że tacy wolnomyśliciele, wyżsi krytycy, itp., starali się podkopać br. Russella jako nauczyciela w chrześcijaństwie. Umiejętność Daniela w obejściu się z Aryjochem (w. 14, 15) jest figurą na umiejętność br. Russella w obejściu się z wolnomyślicielami, itp. Powiedzenie Aryjocha Danielowi o sytuacji (w. 15) jest figurą na powiadanie wolnomyślicieli, itp. o sytuacji pozafiguralnych mędrców bratu Russellowi.
(11). Udanie się Daniela do króla i otrzymanie czasu na zastanowienie się i odpowiedzenie w tej sprawie (w. 16) reprezentuje stanie br. Russella przed nominalnym: ludem Bożym, jako nauczycieli religii i obiecywanie im., że jeśli mu dadzą dosyć czasu, to on oznajmi tę sprawę. Danielowe przedstawienie tej sprawy swoim trzem przyjacielem i proszenie ich o wspólne modlitwy w tej sprawie (w. 17, 18) reprezentuje zwyczaj proszenia przez br. Russella o sugestie braci, gdy był w trudności i proszenie o ich modlitwy, żeby go Bóg oświecił; np., gdy on był zatrwożony znaczeniem głosu tych trzech znaków. (Z’07, 276, ost. par. 2Moj.4:1-9), Członkowie rodziny Betel przypomną sobie, że takie rzeczy się zdarzały. On obrał ten sam kierunek w obecnej sytuacji. Boskie objawienie tej sprawy Danielowi (w. 19) reprezentuje Boskie oznajmienie br. Russellowi poglądu pierwotnych chrześcijan Co do znaczenia historii, przedstawionej w panowaniu Pogan i przepowiedzianej roli Królestwa Bożego. Dziękczynienie Danielowe (w. 19-23) reprezentuje dziękczynienie br. Russella za to miłosierdzie Boże. Pragnienie Daniela, aby Aryjoch nie zabijał mędrców Babilonu (w. 24) reprezentuje odparcie sposobu postępowania wolnomyślicieli, itp., przez br. Russella, co było przeszkodą w ich celu. Przyprowadzenie Daniela do króla przez Aryjocha, jako tego, któryby wyjaśnił ten sen (w. 25) reprezentuje pochwalenie mniej lub więcej brata Russella, przez którego uprzejmy sposób i logiczne nauki zrobiły przychylne wrażenie na nich. Nabuchodonozorowe pytanie się Daniela czy on mógłby powiedzieć mu jego sen
kol. 2
i znaczenie tegoż (w. 26) reprezentuje nominalny lud Boży wywiadujący się. tj., szukający w naukach br. Russella odpowiedzi w tej sprawie. Przypomnienie Nabuchodonozorowi przez Daniela, że mędrcy Babilońscy nie mogliby odpowiedzieć na jego pytania (w. 27) reprezentuje twierdzenia br. Russella, że kler, profesorowie, uczeni, prorocy i filozofowie nie są w stanie wytłumaczyć tę sprawę. Przypisywanie Daniela tej mądrości nie sobie, lecz Bogu, (w. 28) reprezentuje zapieranie się br. Russella, że on miał tę mądrość z siebie samego, ale, że ona była od Boga, Który objawił mu ją jako prawdę na czasie. Powiedzenie i wytłumaczenie tego snu przez Daniela (w. 28-45) reprezentuje br. Russella przedstawienie poglądu pierwotnych chrześcijan o powiększającej się podupadłości, towarzyszącej panowaniu Pogan i o roli Królestwa Bożego, które je zniszczy i je zastąpi. Nasz Pastor dał ten pogląd w swoich pismach, kazaniach i wykładach. Uczczenie i wywyższenie Daniela przez króla (w. 46-48) reprezentuje jak coraz to więcej ludzie chrześcijaństwa uczcili br. Russella i uważali go ponad wszystkich innych religijnych nauczycieli chrześcijaństwa. Daniela pragnienie promocji dla swoich trzech przyjacieli (w. 47) reprezentuje br. Russella użycie swego stanowiska na wystawienie ludu Bożego jako nauczycieli w chrześcijaństwie. Przebywanie Daniela w bratnie królewskiej (w. 49) reprezentuje wielkiej przychylne rozgłoszenie jakie br. Russell otrzymał od 1913 r. i nadal.
(12) W wypadkach 3-go rozdziału Daniela. Daniel nie brał udziału. Ten fakt, często sprawiał ciekawość; gdzie Daniel był, gdy Sadrach, Mesah i Abednego przechodzili próbę złotego obrazu i pieca ognistego. Chociaż Pismo św. milczy na tym punkcie, jednak jedna rzecz jest pewna o tym, tj., że Daniel był nieobecny w dolinie Dura; ponieważ on na pewno byłby stał przy swoich trzech przyjacielach, gdyby był obecny. Gdy spojrzymy na pozafigurę. to staje się jasnym, że Daniel, który w tej całej księdze jest figurą na naszego Pastora, nie mógłby tam być; bo gdyby był obecny, to byłoby popsuło pozafigurę; ponieważ brat Russell umarł przed wypełnieniem się tych obydwóch rzeczy w kraju, w którym on żył. Przeto w świetle pozafigury Daniela, jego nieobecność podczas tych wypadków, określonych w rozdziale 3-cim, jest zupełnie jasna. Jednakże Daniel napisał to, jak również resztę księgi, która jest nazwana po jego imieniu. A co jego pisanie tego rozdziału reprezentuje? Danie tych dwóch pozafigur tego rozdziału, przez br. Russella: jedna w Z’99, 168-172, a druga w Z’15, 259-261. Przeto w daniu tych dwóch pozafigur tego rozdziału nasz Pastor wypełnił pozafigurę pisania go przez Daniela.
DRUGI SEN NABUCHODONOZORA
(13) Teraz przychodzimy do 4-go rozdziału Daniela. W tym rozdziale Nabuchodonozor opowiada proroczy sen, który on miał, jego wytłumaczenie przez Daniela i jego wypełnienie się. Daniel wytłumaczył ten sen tylko z punktu zastosowania go do Nabuchodonozora. Nasz Pastor w II-gim Tomie, w rozdziale o Czasach Pogan, daje nam pozafigurę tego snu; lecz chociaż dając nam pozafigurę tego snu, on nie dał nam pozafigury Daniela jako tłumaczącego ten sen. Nie jest tu koniecznym, żebyśmy tu dali pozafigurę tego snu, ani co się tyczy tego drzewa i dzikiego człowieka, lub odnośnie Nabuchodonozora. ponieważ to jest dostatecznie dane w II-gim Tomie w rozdziale o Czasach Pogan. Teraz podamy pozafigury tego rozdziału, nie dane przez naszego Pastora. Jak on to pokazuje, Nabuchodonozor w tym rozdziale reprezentuje rodzaj ludzki. W jego pierwszym honorowym stanowisku on reprezentuje rodzaj ludzki