MOJŻESZ I AARON WIEKU EWANGELJI
JAKO ODBIORCA I DAWCA PRAWDY

4Moj. 7:89-8:4. P. 1980, 87.

      Pomiędzy opisem o ofiarach Książąt, a opisem o poświęceniu Lewitów nasz Pan podał dwie rzeczy, które wskazują nam. jak Bóg objawiał Swoją wolę Mojżeszowi (4Moj. 7:89) i jak On zarządził, aby Aaron zapalał świecznik. (4Moj. 8:1-4.) Wiersz 89 mówi nam. że Mojżesz wchodził do Świątnicy Najświętszej kiedykolwiek pragnął informacji od Boga i że Bóg mówił do niego słyszanym głosem z pomiędzy Cherubinów nad ubłagalnia, t. j., z chwały podobieństwa, która Go reprezentowała. Ten opis pokazuje nam, że Bóg nie mówił do Mojżesza tak, jak mówił z arcykapłanem – za pośrednictwem Urim i Tummim. (4Moj. 27:21; 1 Sam. 28:6.) Ani też mówił do Mojżesza przez sny, widzenia, zagadnienia, lub podobieństwa, jak to czynił z prorokami; ale rozmawiał z nim twarzą w twarz. (4Moj. 12:6-8.) Z tego widzimy, że Bóg i Mojżesz rozmawiali z sobą słyszanym głosem. (2Moj. 25 :22.) Było to podczas tychże, i przez te rozmowy, że Bóg objawiał Swoją wolę i słowo Mojżeszowi dla Izraela. Opis w. 89 będąc częścią Prawa Zakonu, był, tak jak każda inna część połączona z Prawem Zakonu, figurą przyszłych dóbr. (Do Żyd. 10:1.) Mojżesz między innemi rzeczami, był figurą na Chrystusa. (Żyd. 11 :26; 1Kor. 10:2.) Jako wódz Izraela, w przeciwieństwie do Aarona jako arcykapłana, na Wiek Ewangelji, on jest figurą na naszego Pana, jako wykonawcę Bożego, prowadząc duchowego Izraela do pozafiguralnego Chanaanu. Taki jest jego figuralny użytek w 4Moj. 7:89; gdyż tutaj on okazuje się jako wódz Izraela, działając jako wykonawca Boży, w przeciwieństwie do Aarona, jako arcykapłana, o którym w tej łączności jest mowa jako o takim.

      (2) Przebywanie Mojżesza w Świątnicy Najświętszej, o czem nam mówi w. 89, reprezentuje naszego Pana w Jego stanie narodzenia się z ducha w niebie. (Do Żyd. 9:24.) Przebywanie Mojżesza w Świątnicy Najświętszej w celu zapytania się o woli, albo słowie Bożem odnośnie Izraela w jego rozmaitych stosunkach, reprezentuje naszego Pana w Jego otrzymaniu od Ojca, cokolwiek było Jego wolą, lub myślą w łączności z każdą sprawą ludu Bożego. To znaczy, że nasz Pan otrzymuje od Ojca wszystką Prawdę i dzieła do Planu Jehowy, i wykonuje takowe. To jest jeszcze Prawdą o Nim, jak było za Jego dni w ciele, że cokolwiek On nam objawi, lub dla nas uczyni, nie jest wynalezione przez Niego, lecz jest Mu udzielone od Ojca. (Jana 14:10; 5:12; 7:16.) Pan nie chełpi się z tego. jak wielu to czyni, jakoby On był oryginatorem Swoich myśli i czynów. Tak jak Mojżesz zawsze miał dostęp do Świątnicy Najświętszej i otrzymywał posłuch od Pana kiedykolwiek było koniecznem dla Jego urzędowej pracy, jako Wykonawcy Bożego, tak też nasz Pan może zawsze przystąpić do Ojca na każde wymaganie Swego urzędu, jako Wykonawca Boży Wieku Ewangelji. Tak jak głos Boży zawsze odpowiedział Mojżeszowi przy takich okazjach, tak Ojciec zawsze mówi do Syna w pozafigurze. Tak jak Mojżesz zawsze dawał odpowiedzi Pańskie drugim, kiedykolwiek to było na czasie im dać, tak też Pan w pozafigurze czyni z odpowiedziami Jehowy. Czasami Mojżeszowi była dana informacja wyłącznie dla jego potrzeby; np., gdy on poprosił, aby widzieć Boga (2 Moj. 33:18-34:9), gdy instrukcje były mu dane jak ma postąpić z Korem, Datanem i Abironem (4Moj. 16:5-33), itd. W takich wypadkach on czynił to co mu było powiedziane, bez tłumaczenia swoich czynności Izraelowi, Lewitom, lub kapłanom. Tak też nasz Ojciec niebieski wskazuje naszemu Panu, aby uczynił niektóre rzeczy w wykonywaniu Jego Planu, nic dawając nam żadnej wiadomości o nich. Często niektóre
kol. 2
rzeczy nigdy nie były wyjaśnione tym, co obserwowali fakty. Ale wszystkie rzeczy zawarte w typach, proroctwach i zagadnieniach Pisma Świętego będą nam wiadome zanim Epifanja się skończy. Otóż widzimy, że nasz Pan w Jego urzędowaniu jako pozafiguralny Mojżesz, jako Wykonawca Boży Wieku Ewangelji otrzymał od Ojca Niebieskiego wszystką. Prawdę, którą nam objawił i wszystkie dzieła. które dokonał w wykonywaniu Planu Bożego. To jest jedna wielka prawda, której uczymy się z 4Moj. 7:89.

      (3) Bardzo wiele znaczącą jest typologja odnośnie rozmowy Boga z Mojżeszem. Napisane jest, że Głos mówił z ponad ubłagalni Arki i z pomiędzy cherubinów. Nasz Pastor słusznie nauczał, że ubłagalnia reprezentuje sprawiedliwość. Jest to bardzo widoczne z faktu, że przebłagająca krew była pokropiona na niej, t. j. sprawiedliwość przebłagano, co też koniecznie powinno było być uczynione, gdyż sprawiedliwość była niezadowoloną z tego aby pozwolić żyć grzesznikowi, i tylko wtedy mogła pozwolić mu żyć, jeżeliby przebłaganie było dokonane za niego, czego krew na ubłagalni dokonała. Jest to także widoczne z faktu, że nasz Pan w Jego ludzkiej doskonałości – sprawiedliwości- jest nazwany ubłagalnią (nie '”ubłaganiem”) – w liście do Rzym. 3 :25. Ponadto w tej łączności Jego (ludzka) wierność – sprawiedliwość – jest pokazana, że jest tą rzeczą, co sprawuje przebłaganie – Jego doskonała sprawiedliwość zadowolniła sprawiedliwość; i ona jest także nazwana sprawiedliwością Bożą, ponieważ Bóg ją dostarczył i ponieważ z zasady ona jest taką samą jak sprawiedliwość Boża. Te dwa Cherubiny zacieniające ubłagalnią są także nadmienione. Nasz Pastor dobrze określił ich jako moc i miłość Boża. Symbolizm ich ócz zwróconych na ubłagalnię, pokropioną krwią, i ich skrzydeł rozpostartych nasuwa tą myśl, ponieważ skoro tylko i wtedy tylko, skoro moc i miłość rozpoznają, że sprawiedliwość jest zadowolona z nimi, mogą pomódz i spieszą, aby uwolnić tych co zostali pojednani. Pozatem to jest widoczne z nazwy, Cherubinowie chwały, jaką św. Paweł daje im w liście do Żyd. 9:5. W Biblji słowo chwała ma, między innemi, bardzo nadające się znaczenie na ten kierunek myśli; ponieważ ono odnosi się do doskonałości charakteru. Gdy mówimy o chwale Bożej, to nie mamy rozumieć przez to literalne światło lub świetność, lecz duchową świetność Jego świętego charakteru. (4Moj. 14:21; Ps. 96:3 ; Izaj. 40:5; 60:1! do Rzym. 3:23; 1Kor. 11:7; do Tyt. 2:13.) Słowo chwała jest częstokroć użyte w znaczeniu charakteru na podobieństwo Boże. (Do Rzym. 2:7, 10; 5:2; 2Kor. 3:18; 1Piotra 1:7; 4:14.) Te zastanowienia dowodzą, że wyrażenie „cherubinowie chwały”, odnosi się do dwóch przedniejszych przymiotów Bożych. A te dwa przedniejsze przymioty Boże, które oczekują i działają po dokonaniu ubłagania, rozumie się są, moc i miłość. Gdy wkrótce pokażemy jak mądrość Boża jest symbolizowana w łączności z arką, to ufamy, że dowód przekonywujący będzie dany na to, że te dwa cherubiny reprezentują moc i miłość.

SZEKINAH

      (4) Czwarta rzecz, która była ponad skrzynią arki – ubłagalnia i dwa cherubiny są trzy z tych czterech – była Szekinah, słowo hebrajskie niebiblijnie znaczące, to, które przebywa, użyte do określenia chwały, jako reprezentacji Boga przebywającej pomiędzy cherubinami. (4Moj. 12:8; 1Sam. 4:4; 2Sam. 6:2; Psalm 99:1.) Niektórzy błędnie mniemają, że ta chwała reprezentuje mądrość. Lecz częstokroć Biblia mówi o Bogu jako przebywającym pomiędzy cherubinami i to wyrażenie widocznie odnosi się do tej chwały jako reprezentacji „w podobieństwach Pana.”

poprzednia strona – następna strona