pod którego dozorem były niektóre jego największe prawdy, np. na figurę w 3 Moj. 16. Rozumując wstecz, mówimy, że uczynienie Pawła apostołem uczyniło go jednym z Dwunastu, któremu od tego czasu były powierzone największe i najważniejsze części Prawdy. To postawiło br. Russella w 1879 r., jako Eleazara żniwa Wieku Ewangelii, na to samo stosunkowe stanowisko odnośnie spichlerza, co tych Dwunastu, (Eleazara żniwa Żydowskiego), względem spichlerza w 34 R. P., kiedy pole ich władz, jako pozafiguralnego Eleazara, powiększyło się przez dodanie Pawła do ich liczby; ponieważ zauważmy, że zanim br. Russell w 1878 r. stał się onym Sługą, to już miał cały wykonawczy nadzór nad pracą, tj., od Zielonych Świąt, 1878 roku, kiedy zerwanie z p. Barbourem skończyło się i nadal, chociaż miał on wykonawczy dozór rychlej niż od Zielonych świąt, 1878 r. – od października 1876 a nawet i rychlej. Te równoległe władze, które dostały się br. Russellowi późno 1879 roku i które dostały się Apostołom przez dołączenie Pawła do ich liczby, zmuszają nas do wywnioskowania z równoległych żniw, że Paweł był nawrócony późno w 34 R. P. Mamy nadzieję, jeśli to będzie wolą Bożą podać w przyszłości szczegółowo równoległe okresy między Dwunastoma Apostołami, a naszym Pastorem (równoległymi pozafiguralnymi Eleazarami), jak one objawiają się przez równoległe żniwa, w pracy Apostolskiej, zapisanej w Dz. Ap. i w pracy br. Russella podczas Paruzji.

      Nasz Pastor nigdy nie zaniechał równoległych okresów żniw od października 29 do kwietnia 33 R. P., i od października 1874 r. do kw. 1878 roku. Co on uczynił w artykule, „żniwo Nie Jest Skończone”, jest to, że milczał o tych drugich równoległych czynach żniwa, jako odnoszących się do Prawdziwego Kościoła od kwietnia 33 R. P., do października 69 R. P., i od kwietnia 1878 do października 1914 (ponieważ nie odrzucił ich, chociaż przeczył pewnym przekręceniem takowych); lecz odrzucił żniwo (żęcie), jako 40 lat długie. Powyższe fakty, podane w tabelach, dowodzą, że równoległe okresy żniwa trwały nadal po 33 R. P. i 1878 r. w II tomie, str. 262, nasz Pastor podaje równoległość wezwania Korneliusza, itd., ze specjalnymi wezwaniami od 1881 roku do niektórych w polu, tj. nie w nominalnym kościele, tak jak Korneliusz
kol. 2
nie był z Żydowskiego kościoła. A te fakty z pewnością odnoszą się do równoległych okresów żniw, a nie do równoległych okresów dyspensacji. Następujące fakty dowodzą, że chociaż dyspensacja Żydowska zachodziła na Wiek Ewangelii od 33 do 73 R. P. to Wiek Ewangelii zachodził wstecz na Wież Żydowski od kwietnia 33 do października 29 R. P., obejmując spłodzenie Chrystusa z Ducha, Jego duchowe kształtowanie i narodzenie z ducha. Te nie mogą należeć do Wieku żydowskiego, który był cielesny, pod Prawem Zakonu, pod którym nasz Pan nie był, jako nowe stworzenie. Jezus, jako nowe stworzenie należy do Wieku Ewangelii. Gdy zaś przywilej uczestniczenia w królestwie pomiędzy październikiem 29, a kwietniem 33 R. P., niezawodnie należał do równoległych objawów dyspensacji, i także do równoległych objawów żniw, a zaś przyjęcie tej łaski, co było pokazane przez zżęcie osoby, nie należy do równoległych objawów dyspensacji, ale do równoległych objawów żniw. To jest bardzo widoczne z faktu, że nie tylko Jezus był na próbie do życia, jako nowe stworzenie, w tych trzy i pół latach, ale tych 12 i tych 70 – ciu (Ew. Jana 17: 20; Łuk. 10: 20) przez posiadanie przygotowawczego pomazania (Mat. 10: 1; Mar. 3: 14, 15; Łuk. 10: 1, 6, 17, 19) było postawionych na próbę do życia, chociaż jeszcze nie byli nowymi stworzeniami, co jest widoczne z Judasza, jednego z 82 z jego pójścia na wtóra śmierć bez spłodzenia z ducha. Gdy zaś reszta z przeszło 500 zżętych ziaren pszenicy przed Zesłaniem Ducha św. (1 Kor. 15: 6), nie mając przygotowawczego pomazania, nie była na próbie do życia, oni, jako ziarna pszenicy z powodu ich zżęcia, należeli do Wieku Ewangelii w równoległych okresach żniw; ponieważ te dwie ser je równoległych czynów są osobne i odrębne. Rozumie się, że równoległe dyspensacje nie mogą nam dać doświadczeń prawdziwego Kościoła żniwa żydowskiego, w równoległości z doświadczeniami prawdziwego Kościoła w żniwie Wieku Ewangelii; ponieważ to byłoby mieszaniem równoległych czynów żniw i dyspensacji. Lecz równoległe zestawienia wypadków żniw dają nam doświadczenia prawdziwego Kościoła w żniwie Żydowskim i w żniwie Wieku Ewangelii, jako równoległe.

kol. 1

OFIARY KSIĄŻĄT WIEKU EWANGELII

4 Ks Moj. 7:7&-83.
(Ciąg dalszy z numeru 83 Ter. Pr.)

      Teraz będziemy badali ofiary książęcie z Naftalima, ostatniego pokolenia na północnej stronie Przybytku; i ta część naszego artykułu zakończy nasze badanie osobnych ofiar książąt Wieku Ewangelii. Naftali był drugim synem Bali służebnicy Racheli. To imię znaczy mocowanie i było dane drugiemu synowi Bali przez Rachelę, ponieważ mężnie się „mocowała” z siostrą swoją Liją i ponieważ przemogła ją. (1Moj. 30:8.) Neftali reprezentuje unitario-uniwersalistów. Możliwie że byłoby lepiej użyć zamiast tej złożonej nazwy pojedynczą nazwę, unitarjanie, ponieważ uniwersaliści z sekty tak zwanej są wszyscy Unitarjanami, chociaż wszyscy Unitarjanie nie są uniwersalistami, ani też członkami sekty tak nazwanej. Z tego powodu sekta uniwersalistów ma być uważana, jako sekta denominacji unitarjanów. Dlatego w tym artykule będziemy używali nazwę unitarjanie w odnoszeniu się do obydwóch, zaznaczając, że tak jak kongregacjonalistom odnośnie ich zasad rządu kościelnego, tak unitarjanom udało się przekonać wielu kaznodziei i innych pozostających w swoich denominacjach o prawdziwości ich szafarskiej doktryny. Ponieważ unitarjanie musieli tak bardzo mocować się w sporach doktrynalnych z nauczycielami innych deno-minacyj, dlatego to figuralne imię Neftali pasuje im tak dobrze, jako pozafigurze Neftalima i pokolenia Neftalimowego. Nie mając całkowitej prawdy na swoją szafarską doktrynę i jej pokrewne doktryny, oni nie są przedstawieni przez dziecko Racheli – figurę na Prawdę wybranych i jej sług; ale będąc w ich względnych naukach bardzo zbliżeni do prawdy, oni są słusznie reprezentowani jako dziecko pozafiguralnej Bali, służebnicy pozafiguralnej Racheli. Unitarjanie są tak bardzo wzgardzeni i wyłączeni ze społeczności przez „ortodoksów”, że nie są zaliczeni jako ewangieliczni – „mocowający”.

kol. 2

      (2) Książę pokolenia Neftalimowego nazywał się Ahira, syn Enanów. Słowo Ahira jest złożone ze słów Ah i ra z i umieszczonego pomiędzy nimi dla lepszego brzmienia. Ah znaczy brat, a ra znaczy niepoczciwość lub zło. To imię więc znaczy brat niepoczciwości lub złego. To imię najpierw stosuje się figuralnie do wodzów utracjuszy koron z Kościoła unitarjańskiego z punktu widzenia ich przez tak zwanych „ortodyksyjnych” teologicznych przeciwników, którzy tych pierwszych, co zaprzeczają trójcy, ludzkiej nieśmiertelności i wiecznym mękom, uważają za najgorszych heretyków, a niektórzy nawet nie chcą ich uznawać za Chrześcijan. Dla tych, którzy myślą, że trójca, nieśmiertelność i wieczne męki są podstawowemi prawdami Biblji, jak to tak zwani „ortodoksy” czynią, natuarlnie wodzowie unitarjanów byliby bardzo złymi. Lecz tym, co są dziećmi pozafiguralnej Racheli, sprawa przedstawia się zupełnie inaczej. W innym kierunku niektórzy z tych wodzów udali się daleko w prawdziwy błąd, zaprzeczają okupowi, jako równo-ważnej cenie dla zadowolenia sprawiedliwości, twierdząc, że pojednanie nie znaczy, że Bóg musi przez zasługę Chrystusową stać się zadowolonym z człowieka i że Bóg nie trzyma człowieka zdała od Siebie w nieprzyjemności za jego grzech, ale, że człowiek przez swój grzech jest niezadowolony z Boga i, że pojednanie to tylko znaczy – że człowiek staje się zadowolony z Boga, co oni mówią, co Jezus proponuje wyrobić w człowieku. Faktem jednak jest, że prawda o pojednaniu obejmuje te obydwie idee. Jaki jednostronny i skrajny jest przeciętny człowiek religijny: „Ortodoksy” dawali nacisk na jedną stronę pojednania, a unitarjanie na drugą i jedni zbijali drugich, jako w błędzie, podczas gdy każdy miał tę prawdę, którą drugiemu brakowało. Imię Enan znaczy źródlisty, jak źródło, będąc przymiotnikiem od słowa ayan, oznaczając źródło,

poprzednia strona – następna strona