Teraźniejsza Prawda nr 84 – 1936 – str. 70
swój płaszcz pozafiguralnemu Elizeuszowi. (23) Godzina pokuszenia41 lat i 8 miesięcy (czas księżycowy) od Wielkanocy 1878 roku do 6 grudnia, 1919 roku, zakończyła się co jest dowodem, że żęcie, włącznie z pokłosiem, już wtedy na pewien czas było skończone; gdyż wszyscy musieli być zżęci kilka lat rychlej, ażeby mieć specjalne próby w tym okresie czasu. (24) Bardzo znaczny podział zorganizowanego społeczeństwa na dwie klasy, Konserwatystów i Radykalistów, dowodzi, że oba uderzenia Jordanu musiały być skończone, a to dowodzi, że żęcie musiało być poprzednio zakończone. (25) Czynność pozafiguralnego Jehu i Hazaela również dowodzi, że jesteśmy poza czasem utracenia płaszcza przez pozafiguralnego Eliasza, gdyż pozafiguralny Elizeusz, który otrzymał ten płaszcz zajął się pomazaniem tych dwóch i dlatego już od lat wielu jesteśmy poza czasem żęcia. (26) Tak wiele lat objawienia się złego sługi, co nastąpiło po skończonej pracy onego wiernego sługi (Mat. 24: 45 – 47, 48 – 51) wypełniły się i dlatego jesteśmy wiele lat poza czasem żęcia (Ezech. 9: 11). (27) Fakt, że zwolennicy Towarzystwa przeszło 17 lat temu zawołali po wtóre „Alleluja” (Obj. 19: 3) i że inne grupy Wielkiego Grona przyłączyły się do tego dowodzi, że jesteśmy więcej niż 17 lat poza czasem żęcia. (28) Trzy grupy pozafiguralnych Lewitów zobrazowanych w mężach z pokoleń Neftali, Aser i Manases, wstąpiły do wojny przeciw pozafiguralnym Madianitom 19 lat temu, co dowodzi, że żęcie było wtedy skończone; ponieważ żęcie było skończone zanim Pierwsza pozafiguralna Walka Gedeonowa się skończyła; gdy zaś te trzy grupy przystąpiły do wojny później, zaczynając swą walkę w 1917 roku.
(29) Objawienie się Młodocianych świętych, tj. pozafiguralnych mężów z Efraim, nawet w 1917 roku (Sędz. 7:24-8:3), jest dalszym dowodem, że żęcie skończyło się 19 lat temu; ponieważ jako klasa, oni nie mogli być znani, dopóki żęcie i pokłosie się nie skończyło. (30) Objawienie się Lewitów w ośmiu grupach pod złem przewodnictwem dowodzi skończenie się żęcia; ponieważ Maluczkie Stadko musiało być ukompletowane zanim ci mogli być objawieni przez ich bunty i opozycje do Maluczkiego Stadka. (31) Druga walka pozafiguralnego Gedeona jest teraz w toku od 1920 roku, żęcie skończyło się zanim Jego Pierwsza Walka się skończyła, więc musiało najmniej 20 lat przedtem być skończone. (32) Działalności względem tej części Kozła Azazela, która jest w Nominalnym Kościele, odbywają się teraz przez 16 lat i następują po działalności Arcykapłana z tą częścią Kozła Azazela, w Prawdzie, która jest pod przewodnictwem złych wodzów i z tego wnioskujemy, że żęcie, które było skończone zanim wyłączna działalność zaczęła się z tą częścią Kozła Azazela, która jest w Prawdzie i musiało być skończone już kilka lat przedtem. (33) Ostatni członek Arcykapłana świata był spłodzonym z ducha zaraz po zastosowaniu zasługi za niego (3 Moj. 16: 16 – 19), a to poprzedziło działalność z Kozłem Azazela, która jak to wykazaliśmy, zaczęła się 20 września, 1914 roku, więc żęcie w szerszeni znaczeniu tego słowa nie pokłosie było już wtedy skończone. (34) Ostatnie nowe stworzenie, które straciło swoją koronę, straciło ją zanim ostatni członek był spłodzony z Ducha, dlatego praca żęcia w węższym znaczeniu tego słowa była ukończona kilka lat przedtem. (35) Ponowne okazanie się Pozafiguralnego Eliasza po tymczasowym zniknięciu nastąpiło około 16 lat temu, więc żęcie musiało być skończone kilka lat przedtem. (36) świadectwo Piramidy, że pozafiguralny Elizeusz jako taki będzie objawiony 27go czerwca, 1917go i ten wypadek spełnił się w ten dzień, żęcie było skończone przed tą datą. (37) Świadectwo Piramidy, że ponowne ukazanie się pozafiguralnego Eliasza nastąpi 18 lipca, 1920 roku i ten wypadek spełnił się w ten
kol. 2
dzień, z tego wynika, że żęcie było skończone kilka lat przedtem.
CZTERDZIEŚCI LAT ŻĘCIA – BIBLIJNA NAUKA
Zanim podamy resztę dowodów na ten punkt chcemy zwrócić uwagę na fakt, że dawniej wszystek lud w Prawdzie wierzył, że żęcie zaczęło się 1874 roku. lecz teraz niektórzy z nich zaprzeczają, temu, aby w jakimkolwiek znaczeniu miało ono trwać czterdzieści lat, twierdząc, że nasz Pastor krótko przed swoją śmiercią zaniechał myśl, jaką nauczał odnośnie równoległości dyspensacji. Co się tyczy równoległych okresów trzeba przyznać, że nie wiemy napewno jaki akuratnie wypadek zakończył żęcie żniwa Żydowskiego w roku 69. Chociaż nie możemy na pewno wiedzieć jaki to był wypadek, to jednak był on oznaczony ucieczką braci (Łuk. 21:21) z Judei i Jeruzalemu w paźdz69 r.; ponieważ były dwa oblężenia Jeruzalem, jedne z daleka od miasta, podczas którego Rzymianie zabrali ziemie; około 30 mil ze wszystkich stron od Jeruzalemu jesienią 69 roku, to oblężenie pozostawiło jednak dosyć otworów przez które Chrześcijanie mogli uciec do Pełła za Jordan. Drugie oblężenie było na wiosnę 70 roku, które było blisko miasta i które było tak ścisłe, że nie można było uciec1. Jesteśmy w posiadaniu wielu faktów dowodzących, że równoległe wypadki żniwa odnośnie prawdziwego Kościoła trwały do roku 66 i 69 R.P., a równoległe wypadki dyspensacji odnośnie Żydowskiego Kościoła Państwowego trwały do 73 R.P.
Jednak nie jesteśmy ograniczeni do równoległych okresów dla dowodu, że żęcie, które poprzedzało pokłosie, trwało czterdzieści lat; ponieważ Pismo św. i Piramida dają nam inne dowody z punktu zapatrywania na czterdziestoletnie żniwo, że żęcie, wyłącznie od pokłosia skończyło się 1914 roku i wszystkie z nich są zgodne z myślą, że żęcie jest teraz skończone. Podamy je według porządku liczbowego, następując po ostatniej liczbie podanej powyżej. Prowadzimy naszą dyskusję dalej o dowodach pod numerem 38: (38) Dzień przypowieści o Groszu, okres czterdziestu lat i fakty dowodzą, że jest okresem żęcia od 1874 roku do 1914 roku; przeto żęcie, wyłącznie od pokłosia, kończącego się 16 kwietnia, 1916 roku, skończyło się do jesieni 1914 roku. (39) Czterdziestodniowa podróż Eliaszowa do Góry Bożej (1 Król. 19: 5 – 8), po drugim przebudzeniu się i jedzeniu, reprezentuje czterdzieści lat żęcia, jako odrębne od pokłosia, sięgając do czasu, kiedy ostatni był spłodzony i tym sposobem pozafiguralny Eliasz całkowicie i niezmiennie, chociaż próbnie, doszedł do pozafiguralnej Góry Bożej, Królestwa Bożego, co znamionuje koniec żęcia, jako odrębne od pokłosia. (40) Czterdzieści dni szpiegowania ziemi z 4 Moj. 13: 1 – 25, reprezentuje czas od 1874 roku do 1914 roku, podczas którego nieutracjusze i wodzowie utracjuszy koron, w prawdzie i ci, co nie byli w prawdzie, śledzili za swym dziedzictwem i byli zatrzymani od dalszego śledzenia nowych rzeczy Parousyjnych krótko po zaczęciu się wojny. Pierwsza praca względem nich, jako odrębnych grup, zaczęła się z wyznawaniem grzechów nad Kozłem Azazela, 1914 – 1916 r. To dowodzi, że żęcie, jako odrębne od pokłosia, skończyło się 1914 roku.
(41) Czterdzieści dni leżenia Ezechiela na swym boku za Jeruzalem (Ezech. 4: 6) reprezentuje 40 lat oblężenia Protestantyzmu przez prawdziwy Kościół, gdy zaś jego leżenie 390 dni na jego drugiej stronie reprezentuje 390 lat oblężenia Rzymianizmu (Papizmu) przez prawdziwy Kościół. Te 40 dni reprezentują czas żęcia, w którym przez oblężenie Protestantyzmu, prawdziwy Kościół pozyskał z niego zżętych (jako odrębne od pozyskanych w pokłosiu) braci. To oblężenie zaczęło się sprzeciwnością do Protestantyzmu pierwszą żniwiarską Prawdą. Sposób Powrotu Naszego