Teraźniejsza Prawda nr 82 – 1936 – str. 47
się stać, ponieważ tylko człowiek dorosły może odwrócić się oa grzecnu, błędu, siebie i świata, do Chrystusa jako swego Zbawcy i Pana i wtedy symbolizować swój uczynek przez chrzest. Silnie użył on swego poglądu o śmierci, pogrzebie i zmartwychwstaniu chrześcijanina w obronie zanurzenia, jako właściwy sposób chrztu, przeciw7 kropieniu i zlaniu, chociaż nie rozumiał jasno rzeczywistego chrztu i zanurzenia, jako jego symbolu. Głosił, że nawrócenie serca było jedynym sposobem, przez który można stać się chrześcijaninem, a przez to potępił fizyczną siłę, za pomocą której zmuszano do przyjęcia lub odrzucenia pewnych opinij i religij; tein samem stawał w obronie religijnej wolności przeciwnej zmuszaniu religijnemu. — Na twierdzenie, że chrzest niemowląt oczyszczał z grzechu pierworodnego i sprawiał wiarę w Chrystusa w niemowlęciu, odpowiadał. że wiara przychodzi przez słuchanie, zrozumienie i posłuszeństwo dla’Słowa Bożego (Rzym. 10:9.10,14,17), którą to rzecz nie można wymagać od niemowlęcia, ani przez wodę, która ma być użyta dopiero wtenczas, gdy ktoś już uwierzył (Mar 16:15,16). Podobnie użył swej szafarskiej doktryny do zbicia całego sakramentalnego systemu greckich, rzymskich, anglo-katolickich i luterańskich kościołów, które dowodziły o magicznej skuteczności w sakramentach. Przeto jego szafarska doktryna dała odpór każdej przeciwnej doktrynie i odrzuciła każdą magiczną sztukę w religji i słusznie twierdziła, że osobisty charakter i u-sposobienic głowy i serca odnośnie grzechu, błędu, samozaparcia i świata, a przyjęcie Chrystusa, wchodziły w rachubę w prawdziwem nawróceniu, bez któreg’0 nikt nie mógł należeć do ludu Bożego.
(145) Pozafiguralny Achyiezer. ostatecznie ofiarował swoją łyżkę — instrukcje w sprawiedliwości, jako logiczny wynik jego szafarskiej doktryny. Jego pojęcie o nawróceniu składa się z dwóch części : (1) odłączenie od grzechu, błędu siebie i świata i (2) przyjęcie Chrystusa, jako swego Zbawcę i Pana. Takie pojęcie nasuwało na myśl, że będzie dawał instrukcje około linji przeciwko grzechowi, błędowi, samolubstwu i światowości, a zwróceniu się do wiary w Chrystusa, jako Zbawcy i posłuszeństwa dla Niego jako sweg”o Pana. Z tych punktów zapatrywania możemy widzieć, że to wchodziło w jego zakres dawania instrukcji i napominania, co się tyczy każdej cnoty i każdej łaski, jak również do każdej dobrej mowy i uczynku. T to czynił, co też jego pisma i ustne nauki tego dowodzą. Przedstawiał rzeczy, które powinny być według jego wyrozumienia u-prawiane, wprowadzane w czyny i które powinny obfitować w wiarę, nadzieje, samokontrolę, cierpliwość, pobożność, braterską miłość, bezinteresowną miłość, pokorę, prostotę, pilność, samo-ofiarę, spokojność, długo-cierpliwość, przebaczenie, otwartość, szczodrość, umiarkowanie, poważanie samego siebie, wesołość, zgodność, pokój, samo-obrona, agresywność, zabezpieczenie siebie, taktowność, patrjotyzm, duch rodzinny, przyjacielstwo, czystość, cichość, gorliwość, wstrzemięźliwość, wspaniałomyślność, łagodność, radość, wierność. Do tych cnót jak przeciwnych skutkom grzechu, błędu, samolubstwu i światowości w rozmaitych formach musiał z konieczności zachęcać swoich słuchaczy, jak również pobudzać ich do odwrócenia się od grzechu, błędu, samolubstwa i świata; i ustawicznie wpajał te rzeczy w nich, gdy nawoływał do przyjęcia Jezusa, jako Zbawcy i Pana. Jego nawoływanie na przyjęcie Jezusa, jako Zbawcę przyprowadziło wiele ludzi do usprawiedliwienia z wiary, pomimo jego spornego usposobienia ku usprawiedliwieniu z samej wiary.
SŁUŻBA OWOCNA
(146) Jeszcze z innego punktu zapatrywania szafarska doktryna pozafiguralnego Achyjezera dała mu możność ofiarowania swojej łyżki — ćwiczenia w sprawiedliwości. Jego wywieranie nacisku na charakter, jako element w religji, wymagany przez jego pogląd na pokrewieństwo nawrócenia do członkostwa między ludem Bożym. bvło powodem, iż ofiarował pewne zarysy jego łyżki. Między innymi rzeczami, zaszczepiał ducha tolerancji w swojem przyzwalaniu religijnej wolności. Wiedząc, że. jeżeli czyjeś religijne poglądy nie są sprawą jego osobistego przekonania,
kol. 2
jego religijność jest bezwartościową przed Bogiem i złym wpływem dla niego samego i drugicń i dlatego powstrzymywał się od nietolerancji. Nietylko tó, lecz ten pogląd na sprawy uczynił go miłym, taktownym i przekonywującym, z powodu czynienia starań, by nawracać ludzi do Boga. To też wszczepiał te zalety w drugich, gdy on ich przygotowywał do pracy ewangelicznej. Ta szafarska do;-ktryna nauczyła go sztuki pozyskiwania dusz i pobudziła do ducha ewangelicznego. To również prowadziło go do zachęcania drugich, aby rozpowszechniać Biblję i inną literaturę, tyczącą się nawrócenia. Jego zajęte stanowisko odnośnie tej nauki było powodem, że Jan Bunyon, jeden z najsławniejszych Baptystów wydał książkę w języku angielskim pt. Postęp Pielgrzyma (Pilgrim Progress), która następnie po Biblji miała najszerszą cyrkulację. Książka ta pisana według Baptyskiego pojęcia o nawróceniu, jest w całem chrześcijaństwie największem dziełem literackiem w tym przedmiocie. Ta książka w przeciągu 250 lat spełniła służbę dla miljonów osób, nawracając ich w baptyskiem znaczeniu tego słowa. Podobne uwagi zastosowane do napomnień pozafiguralnego Achyjezera względem . miłość) dusz i samozaparcia w ich interesie, były powodem, iż Kor ściół baptyski stał się pionierem nowoczesnej pracy zagraniczno – misjonarskiej. Mając te względy na uwadze widzimy zatem, że główne stanowisko zajęte przez doktrynę o nawróceniu w baptyskim systemie pojęć, było bardzo o-wocnem ćwiczeniem w sprawiedliwości. Zapewne, iż w łyżce pozafiguralnego Achyjezera było dużo wonnego kadzidła— ofiary przyjemnej Panu.
(147) Powyższe badanie jest jeszcze jednem świadectwem, że właściwie zrozumieliśmy obóz Wieku Kwangelji i dwanaście denominacyj chrześcijaństwa, jako pozaobrazu dwunastu pokoleń Izraela na Wiek Ewangelji. To badanie także dało nam dalsze świadectwo, iż zrozumieliśmy pozafigury Liji. Racheli. Bali i Selfy na Wiek Ewangelji. Prześladowania, jakie wycierpieli baptyści i unitarjo-uniwersa-liści od ośmiu denominacyj chrześcijaństwa — potomków pozafiguralnej Liii i Zelfy. zapewne potwierdzają naszą myśl, odnośnie pokrewieństwa Bali do Racheli figura i pozafigura w rodzinie figuralnego i pozafiguralnego Jakóba. Im wuęcei szczegóły te są przedstawiane, tern więcej możemy widzieć, że Pan dał nam łaskę wvrozumieć 4 Ks. Mojżeszową. Więc starajmy się w myśli, zamiarze, słowie i czynie dobrze świadczyć o naszym Panu za to wyrażenie Jego miłości i łaski ku nam ; ponieważ On prawdziwie godnym jest chwały i uwielbienia!
(Ciąg dalszy nastąpi)
PYTANIA BEREAŃSKIE
(133) Co za fenomen znajdujemy w Pańskim używaniu sług przy rozpoczynaniu dwanaście ruchów Maluczkiego Stadka, które później były zamienione na sekty? Jak nazywają się te dwanaście par sług Maluczkiego Stadka, które później były zamienione na sekty? Jakie porównanie możemy zrobić pomiędzy tymi pomagającymi braćmi, a dwunastu wodzami?
(134) Kto był wodzem ruchu Maluczkiego Stadka, który później był zamieniony na Kościół Baptyski? Kiedy i gdzie on się urodził i umarł? Czym on był jako uczony kaznodzieja i profesor? Gdzie prowadził swoje prace jako kaznodzieja? Kiedy stał się protestantem? Co zaczął głosić? Jakie miasto on odwiedził i którego reformatora tymczasowo nawrócił do swego poglądu? Kiedy i dlaczego ten ostatni odstąpił od tej nauki? Czym on się stał potem? Jakie były późniejsze działalności Hubmaiera w Zurychu i Waldshut? Co rząd austriacki uczynił względem jego działalności we Waldshut? Jakie dwie rzeczy on wtedy uczynił?
(135) Jakie było jego usposobienie i praca względem zażaleń niemieckich wieśniaków i ich użyciu przemocy? Jaki był skutek dla nich z powodu ich niezważania na jego doradę? Co on przyją na Wielkanoc, 1525. i krótko potem udzieli innym? Co się stało między nim a Zwinglem? Co oai uczynili jeden względem drugiego? Co się staTo we Waldshut w grudniu. 1525? Jaki był skutek tego na Hubmaiera? Gdzie on się udał w celu schronienia? Cc on tam uczynił? Pod jakimi wpływami? Co on uczynił po uwolnieniu? Co Zwingli miał do czynienia w tej sprawie?
(136) Gdzie udał się Hubmaier w lipcu. 1526? Co on tu znalazł i dokonał? Czem stała sie Morawja i Nikolsburg dla jego uczni? Dlaczego oni tam poszli? Czego pozafigurą byli jego prześladowcy? Jakiej specjalnej pracy Hubmajer tutaj dokonał? Jaki był charakter jego pism i jego samego jako reformatora? Jakim on był w porównaniu z Lutrem, Zwinglem i Cranmerem? Co się stało z nim i z jego żoną w lipcu, 1527, i marcu, 1528?
(137) Jaki był charakter prześladowania, co on i jego