Teraźniejsza Prawda nr 81 – 1936 – str. 28
Jezusa, przygotowując je do pogrzebania. (Mat. 27:59; Marka 15:46; Luk. 23: 53; Jana 19:40). Pozafigurą zakupna lnianego prześcieradła znajdujemy w przygotowaniu pierwszego wykładu pisarza o Danielu, który później ukazał się w ang. Nr. 191 w paź. 1934 r., lecz jeszcze nie w polskim. Pozafigurą owinięcia ciała, w to czyste lniane prześcieradło znajdujemy w wygłoszeniu tego wykładu przez pisarza. Takie przygotowanie ciała na pogrzeb było u Izraela pierwszym z trzech ostatnich usług dawanych umarłym, drugim był pogrzeb, a trzecim złożenie do grobu. Następujące uwagi wyjaśniają tę sprawę: W symbolach biblijnych lniane płótno reprezentuje sprawiedliwe uczynki świętych. (Obj. 19:8.) Sprawiedliwe czyny naszego Pastora jako pozafigura czynów Danielowych podanych w księdze Daniela od 1-go do 6-go rozdziału, były podane w tym powyżej nadmienionym wykładzie i artykule. Lecz ktoś może dać zarzut, że chociaż ten artykuł podawał sprawiedliwe czyny naszego Pastora, to jednak nie podawał ich, jako czyny całego Wielkiego Jezusa. Odpowiadamy przeto, że on był ich głównym wodzem, a oni współdziałali z nim w większości wypadków i w naukach podanych w Dan. 1-6, oni są włączeni w to co jest mówione o nim. Przeto komplementy dawane wodzowi, włączają tych którzy współdziałają z nim w tych rzeczach, godnych komplementów; np. wojsko współuczestniczyło w zaszczycie i triumfie danym zdolnemu zwycięskiemu generałowi rzymskiemu. Przeto przygotowanie tego wykładu było pozafigura kupna tego prześcieradła, które symbolizuje sprawiedliwe czyny Wielkiego Jezusa. Dalej da się zauważyć, że Daniel nie reprezentował naszego Pastora z każdego punktu zapatrywania, ale tylko z punktu swego stanowiska jako mówcze narzędzie do świata w religijnych rzeczach, mających styczność ze światowymi; przeto pozafigura włącza Wielkiego Jezusa, jako mówcze narzędzie do publiczności w rzeczach religijnych, tyczących się rzeczy świeckich. Co było mówione o naszym Pastorze w tym wykładzie i artykule, było bardzo pochlebne; a więc stosuje się jako oddanie ostatniej czci Wielkiemu Jezusowi. Wygłoszenie tego wykładu i wydanie go w artykuł zawinęło („ubrał) naszego Pastora, a wskutek tego, Wielkiego Jezusa, w te komplementy, jako oddanie Mu czci w Tego członkach.
POZAFIGURALNY POGRZEB I POGRZEBANIE
(19) Co było pozafigura pogrzebu i złożenia Jezusa do grobu? Przygotowanie wykładu z Dan. 7 – 12 rozdziałów, i pisanie go, jako artykuł było pozafigura pogrzebu Jezusa; a wygłoszenie tego wykładu i jego wydanie potem jako artykuł w Nr. 192 (ang., z listopada 1934 r., jeszcze nie w polskim) były pozafigura złożenia, do grobu. Pogrzeb jest to publiczne oddanie czci zmarłemu; i ludzie którzy przychodzą na pogrzeb to przychodzą z tą intencją, przynajmniej powierzchownie wyrażoną. Bez wątpliwie, ten wykład przygotowany i później napisany do druku był oddaniem czci naszemu Pastorowi, nie tylko z punktu jego zawartości, lecz także z punktu czasu w którym był wydany jako artykuł w rocznicę na jego pamiątkę. Przeto z powodu danego w poprzednim paragrafie, przygotowanie tego wykładu i pisanie tego artykułu było uczczeniem pamiątki Wielkiego Jezusa, a więc było pozafiguralnym pogrzebem. Również złożenie do grobu jest uczczeniem zmarłego. Ten wykład i artykuł z Dan. 7 – 12 rzeczywiście uczcił naszego Pastora, a przeto Wielkiego Jezusa. Pogrzebanie jest złożeniem do grobu, bez względu na to czy ten grób jest przykryty ziemia czy kamieniem. Zapewnię, br. Russell, a przeto Wielki Jezus był zawarty w tym wykładzie i artykule, jako w grobie. Ponadto, w tym wykładzie i artykule inni wodzowie z Wielkiego Jezusa, jak pozafiguralny Gabriel, otrzymują komplementy, co by włączało klasę prowadzona przez nich – Wielkiego Jezusa. Z ustępów Mat. „27: 60: Marka 15: 46; Łuk. 23: 53, możemy zauważyć, że ciało było złożone do grobu wykutego w kamieniu, który, ponieważ kamień często przedstawia Boską Prawdę (Mat. 16: 18), reprezentuje w tym wypadku Boską Prawdę figuralnie zawartą u Dan. 7 – 12, jako otaczającą brata Russella i pewnych innych wodzów, a przeto całego Wielkiego Jezusa.
kol. 2
(20) Dalej będzie zauważone, że grób był przygotowany przez Józefa, co jest figurą na fakt, że pozafiguralny Józef przygotowuje pozafiguralny grób. Oprócz tego grób ten był nowy. (Jana 19: 41). To jest figurą na fakt, że chociaż nasz Pastor dał nam kilka wskazówek o sobie, jako przedstawiony we figurze Dan. 1-6, to jednak Prawda podana w tym wykładzie i artykule z Dan. 7-12, że w tych rozdziałach Daniel także przedstawia naszego Pastora, była zupełnie nowa. Ona nigdy przedtem nie była rozumiana i wydana w wykładzie lub piśmie. To, że nikt przedtem nie był pogrzebany w grobie Józefowym (Łuk. 23:53: Jana 19:41) jest figurą na fakt, że nikt nigdy przedtem nie był otoczony czcią figuralnej Boskiej Prawdy z Dan. Spieszenie się, ażeby skończyć pogrzebanie (Jana 19:42) przed 6 wieczorem jest figurą na nasze spieszenie się przygotowaniem, wygłoszeniem tego wykładu i wypisaniem go dla wzmocnienia słabych braci; ponieważ musiał być napisany, przepisany i poprawiony przed 29-tym wrześniem, 1934 r., gdyż tego dnia musieliśmy zanieść go do drukarza, ażeby nadrukowanie tego wykładu było ukończone przed naszym odjazdem w jesienną podróż pielgrzymską 9-go października. Pogrzebanie zakończyło się zamknięciem drzwi grobowych i przywaleniem kamienia na nie. Zamknięcie drzwi grobowych (Mat. 27:60; Marka 15:46) jest figurą na zakończenie wyjaśnienia 12 – go rozdziału Daniela, tym zdaniem, że br. Russell na początku Tysiącletniego Panowania obejmie całkowicie swoje Tysiącletnie stanowisko. Wielki kamień jest figurą na naukę podaną przy końcu wykładu i w artykule z Dan. 7-12, zebr. Russell, główny ziemski wódz Wielkiego Jezusa, jest tym po prawicy Pańskiej w Królestwie, co znowu jest komplementem Wielkiego Jezusa, który miał brata Russella za swego ziemskiego wodza. Przywalenie kamienia do drzwi grobowych jest figurą na silny dowód, że br. Russell jest tym po prawicy naszego Pana, co także włącza w komplement tych. których on był wodzem – Wielkiego Jezusa, podobnie jak ten kamień zabezpieczał grób. Obie Marie i te drugie niewiasty, które przyszły z Galilei z Jezusem (Mat. 27:61; Marka 15:47; Łuk. 23:55), idące za ciałem do grobu, widzące grób i jak ciało było złożone do grobu, przedstawiają lepszych pozafiguralnych członków Kaatytów i Merarytów i lepszych Lewitów z mniejszych grup uczestniczących w pozafiguralnym pogrzebie i złożeniu ciała do grobu, gdy zaś te dwie Marie siedzące obok grobu są figurą na lepszych pozafiguralnych Kaatytów i Merarytów smucących się z powodu śmierci Wielkiego Jezusa. Żydowscy żałobnicy mają zwyczaj siedzieć podczas okazywania swego smutku. (Dokończenie w następnym numerze)
PYTANIA BEREAŃSKIE DO POWYŻSZEGO PRZEDMIOTU
(1) O czem omawiał artykuł pod tytułem: Szósty Wielki Cudowny Dzień w num. 80- Kiedy i gdzie była jego zawartość najpierw dana jako wykład? Gdzie jeszcze potem w Europie? Kiedy on by”: napisany jako artykuł? Kiedy byt zamiar wydać go w piśmie? Kiedy był wydany? Gdzie i kiedy był on wygłoszony w Ameryce jako wykTad? Jak długo po skończeniu się 9-tej godziny był on wygłoszony po raz pierwszy? Co za myśl nasuwa fakt, że ten artykuł dał tylko 15 głównych wypadków z Chrystusowych ostatnich 21 godzin? Co będzie uczynione w obecnym artykule z tymi co jeszcze nie były podane? Pomiędzy którymi datami wypełnił się w pozafigurze każdy z tych wypadków? Dlaczego trzęsienie ziemi nie miaTo pozafigury? Przed czym dostał się ten fałszywy dopisek do Ew. Mat. 27:51,54? Co jest wynikiem tego? Tak jak wtrącenie wiersza w Liście 1 Jana 5:7, jakim sposobem możliwie się to stało? Kiedy możliwie to się stało? Co się zgadza z tą myślą?
(2) Dlaczego Redaktor będzie musiał mówić o niektórych swoich doświadczeniach w tłumaczeniu spraw odnoszących się do naszego przedmiotu? Jak to będzie uczynione? A jak nie? Z czyim przykładem może to być właściwie uczynione? Kto będzie to rozumiał należycie? Kto źle? Których osób i czynności nie tłumaczyliśmy w Nr. 80? Kogo reprezentują czterej żołnierze? Co każdy z tych czterech pozafigur zabrał z tego co należało do Wielkiego Jezusa?’ Na co miotali losy? Komu się dostał? Co reprezentuje napój zdrętwiający, którzy żołnierze podali Jezusowi? Ich podanie go Jemu? Jego nieprzyjęcie go? żołnierze pilnujący Jezusa?
(3) Co jeszcze nie było wyjaśnione w nr. 80? co teraz będzie uczynione z nimi? Które było pierwsze z tych zdań? Czy ono jest wiarogodną częścią Pisma ś.? Co udowodnią tego? Jak mamy przeto rozumieć jego znaczenie? Jak było to wysłuchane co do Izraela jako całość?