Teraźniejsza Prawda nr 102 – 1939 – str. 74
Z powodu błędnego przedstawienia tego punktu i wielu inny cli punktów widocznym jest iż brat Stalin jest nieświadom nauk i poprawek zawartych w Strażnicach br. Russella, które to poprawki były porobione już po wydaniu Komentarza, który został ukończony w roku 1907. Widoczne stąd, że cała jego znajomość ogranicza się jedynie na Komentarzu, a nie jest zaczerpnięta ze samych Strażnic. Stara się zręcznie wyminąć to co br. Russell uczył i co my uczymy o Lewitach, że nie mieli dziedzictwa w ziemi iż to przedstawia, że ostatecznie wszyscy Lewici Tysiąclecia staną się duchowymi, przez twierdzenie, że Lewici mieli dziedzictwo w ziemi. Lecz takim dowodzeniem wskazuje on tylko na Biblię, że jest sprzeczna sama z sobą, ponieważ dobitnie uczy iż Lewici i kapłani nie mieli dziedzictwa w ziemi. A chociaż niektóre miasta były im wyznaczone przez Mojżesza i Jozuego, to wszakże takie wyznaczenie nie dawało im prawa dziedziczenia ziemi. Dlaczego nie? Ponieważ było im tylko dozwolone na używanie tych dóbr, a nie na ich dziedziczenie. Często zdarza się, że ktoś ma prawo korzystania z dóbr bez prawa dziedziczenia, n]), zdarza się dość często, że w testamencie została powierzona komuś pewna własność, którą może trzymać dożywotnie na swój użytek, lecz bez prawa dziedziczenia tejże własności. W polskiej Biblii w 3 Moj. 25:32-34 jest błędnie podane dziedzictwo, ponieważ hebrajski wyraz użyty w tym miejscu jest ahuzaah, oznaczający posesja, dzierżawa, arenda (podczas gdy nahal oznacza dziedzictwo); to znaczy, że ktoś może używać dobra na własny użytek, lecz nie wolno mu niemi dysponować lub sprzedać – to co Pismo św. zabraniało Lewitom i kapłanom aby mieli to czynić ze swymi posiadłościami. Brat Stahn fałszywie zarzuca nam, że stoimy w sprzeczności z naukami brata Russella. A to on właśnie stoi w sprzeczności tak w tym, jak i w wielu innych punktach. My z całego serca przyjmujemy i bronimy przed Lewickimi atakami dojrzałych nauk br. Russella, odnoszących się do rozwinięcia Małego Stadka, wiedząc z 3Moj. 12-go, że on w okresie czterdziestoletnim – 1874 do 1914 – pozostawił takowe nauki w stanie oczyszczonym. Dowiadujemy się z tego samego rozdziału, że nauki, odnoszące się do rozwinięcia Wielkiego Grona nie będą zupełnie oczyszczone aż przy końcu osiemdziesięciu lat 1874 do 1954 – dlatego naszym obowiązkiem jest podawanie postępującej Prawdy, odnoszącej się do tych nauk, które on nie podał, z powodu że nie były za jego życia na czasie, by je zrozumiał, np. czas odnoszący się pomiędzy kropieniem krwią kozła Pańskiego, a czynnością nad kozłem Azazela i wiele innych; a więc 3 Moj. 12, wykazuje nam, że rozwinięta Prawda, odnosząca się do Małego Stadka miała być zupełnie wolną od błędu w październiku 1914, a to dowodzi, że myśl podana przez br. Russella we wrześniu 1916 r., że żęcie jeszcze nie skończone była błędna, albowiem nauka o „żęciu” była tą rozwijającą się Prawdą dla Małego Stadka, dlatego była bez błędu w październiku 1914 r. Br. Stahn nie znajdzie w naszych pismach ani jednego przykładu sprzeczności z dojrzałymi naukami br. Russella, które odnosiłyby się do rozwinięcia Małego Stadka do jesieni 1914, podczas gdy br. Stahn odrzuca mnóstwo. takich nauk w swojej broszurce.
Te dwanaście fałszywych przedstawień br. Russella przez br. S. nie są to bynajmniej wszystkie tego rodzaju fałszywe przedstawienia, które stanowią część jego broszurki skierowanej przeciwko nam. Postaramy się poniżej wykazać je we właściwych miejscach. Bardzo fałszywie przedstawia on również i nasze nauki. Wykażemy niektóre z nich pozostawiając mniej ważne bez
kol. 2
odpowiedzi: Pisze (str. 55), że „nasze poglądy są wręcz przeciwne poglądom br. Russella” [F.P.13], i że uważamy (str. 56), że lepiej zrozumieliśmy figurę o Jannesie i Jambresie niżeli Ap. Paweł lub br. Russell, tymczasem zgadzamy się z nimi odnośnie tej figury [F.P.14]. Na str. 56 podaje, że uczymy iż dwanaście synów Jakuba przedstawiają sekty, podczas gdy twierdzimy, że dziesięć z nich przedstawiają dziesięć głównych denominacji, a nie sekt, które są częściami denominacji Chrześcijaństwa, Józef przedstawia Małe Stadko, a Beniamin Wielkie Grono [F.P.15]. Nawiasowo można jeszcze nadmienić, że dwanaście pokoleń jako obóz, wyobrażają obóz na Wiek Ewangelii, tj. dwanaście denominacji, w których znajdują się wszystkie chrześcijańskie sekty. Podaje (str. 57), że uczymy, iż 60 słupów przedstawia 60 klas. [F.P.16]. Bo na Wiek Ewangelii one przedstawiają jedną klasę – usprawiedliwionych z wiary, którzy jako jedna klasa, byli podzieleni na sześćdziesiąt grup, przedstawionych przez sześćdziesiąt słupów i sześćdziesiąt głów Lewickich familii, a ugrupowanie ich jest uzasadnione na podstawie sześćdziesięciu różnych ich czynności. Na okres Epifanii sześćdziesiąt słupów i sześćdziesiąt głów Lewickich familii przedstawia jedną tylko klasę – Wielkie Grono formujące sześćdziesiąt grup na okres Epifanii i którzy, jak br. Russell nauczał, miało być Lewitami na samym końcu tego Wieku, tj. w Epifanii, a z których około czterdzieści grup już się uformowało, Młodociani święci znajdują się we wszystkich tych grupach. Na Wiek Tysiąclecia te sześćdziesiąt słupów i sześćdziesiąt głów Lewickich rodzin przedstawiają trzy klasy, tj. Starożytnych świętych, Wielkie Grono i Młodocianych świętych w sześćdziesięciu różnych czynnościach, w których będą wówczas zajęci w swej pracy.
Br. S. fałszywie posądza nas o kłamstwo, gdy twierdzimy, że obecnie jest już około czterdzieści podziałów Wielkiego Grona na świecie, lecz on fałszywie rzeczy przedstawia gdy mówi, że jest tylko osiem podziałów w Ameryce. [F.P.16, 17]. Na dowód podajemy następujące wyliczenie: (1) Wielkie Grono jako całość odłączone od Małego Stadka (to jest Lewici w całości); (2) Lewici bez korporacji i towarzystwa (Kaatyci); (3) ci, którzy są w posiadaniu korporacji br. Russella (Meraryci); (4) ci, którzy pomimo zabiegów nie otrzymali jego korporacji, ale utworzyli własną korporację i towarzystwo (Gersonici); (5) Sturgeonici (teraz rozdzieleni w pracy jako grupa Husyjelici); (6) Ritchieici (teraz rozdzieleni w pracy jako grupa – Hebronici); (7) Olsonici (Izaarici); (8) Hirsho Kittingerici (Amramici); (9) Towarzystwo Strażnicy (Maheli Meraryci); (10) Standfasty (Muzyci Meraryci); (11) P. B. I. (Semici Gersonici); (12) Heardici (Mahelici); (13) Edwardici (Ederici); f 14) Towarzystwo Głosu Eliasza (Jerymotici) – te trzy ostatnie grupy należą do Standfastów (Muzytów Merarytów); (15) Hirshici (Gersomici Amramici); (16) Kittingerici (Eliezer Amramici); (17) Olsonici, osobiści zwolennicy br. Olson (Nefeg Izaarici); (18) Olsonici, osobiści zwolennicy br. Ofstad (Kore Izaarici); (19) Olsonici, zwolennicy br. Gunter (Zychry Izaarici); (20) Saphoreici (oddział Hebronitów); (21) Bolgerici (oddział Hebronitów); (22) Posłańcy Syonizmu (z Kearney, Neb. – oddział Maheli Merarytów). Oprócz powyższych mamy jeszcze inne grupy Lewickie w Ameryce, które podajemy bez podawania ich Lewickich figur: (23) Adama Rutherforda; (24) Brickerita: (25) Chomiaka; (26) Eagle; (27) Zaborowskiego. Są jeszcze inne podziały w Ameryce, których nie będziemy wspominać. Powyższe wymienienie jest