Teraźniejsza Prawda nr 102 – 1939 – str. 66
NIEKTÓRE MYŚLI
NA 17-TY ROZDZIAŁ OBJAWIENIA
(P 1929, 69)
Naszym zamiarem nie jest, aby w tym artykule zupełnie wytłumaczyć 17-ty rozdział Objawienia. Ale raczej naszym zamiarem jest aby przedstawić tutaj niektóre ogólne myśli tegoż rozdziału, a również aby wyjaśnić niektóre rzeczy tam zawarte, a które stały się nam jasne w ostatnim czasie (około l lutego 1929). W tomie VII str. 313 i 314 znajduje się list brata Driscoll, który będąc dyrektorem publikacji brata Russella, podaje ostatnią myśl „onego sługi” na prawdopodobne znaczenie Obj. 17:9-11. Ten list pokazuje, że miał on trzy prawdopodobne myśli na te ustępy; a potem podaje tę najprawdopodobniejszą z tych trzech swoich myśli, do której jednak nie miał zupełnego zaufania czy to się wypełni lub nie. Radzimy, aby wszyscy, o ile to możebne, przeczytali ten list. Późno w lecie 1916, brat Russell powiedział w jadalni w Betel, że nie myśli, aby był już czas do napisania obiecanego wyjaśnienia księgi Objawienia, ponieważ gdyby już był czas, to on by zrozumiał wszystko znajdujące się w tej księdze, podczas gdy on jeszcze nie rozumiał w niej czterech rzeczy, a mianowicie: (1) klucza do tej księgi; (2) znaczenia liczby 666 (przez to pokazał, że porzucił myśl adwentystów, której przedtem się trzymał, to jest liczbę sumy łacińskich liter w tytule Vicarius Filii Dei – zastępca Syna Bożego, wyrzeźbionych na koronie papieża); (3) 1600 stajan; i (4) Obj. 17:9-11. Powiedział on także, że jeśli te rzeczy nie staną się jasne dla niego, to będzie dowodem iż jest wolą Bożą, aby nie pisał obiecanego wyjaśnienia tej księgi.
(2) Od jego śmierci wszystkie cztery rzeczy stały się jasne wydawcy tego pisma. Tymczasowo i ogólnie trzymał się tego tłumaczenia, jakie dał brat Russell przez brata Driscoll, określonego w wspomnianym liście lecz milczał na te rzeczy, naśladując przykład brata Russell’a, aby nie uczyć ich aż się wypełnią, ponieważ do tego czasu nie można było udowodnić, że są prawdziwe, a mogłyby się okazać, jak mówił „ów sługa,” iż są spekulacją. Lecz wypadki, jakie miały niedawno miejsce w połączeniu z odzyskaną świecką władzą papieża, wierzymy, iż dają nam brakujące ogniwa do wypełnienia Obj. 17:9-11, i dlatego czujemy się bezpieczni w ogłoszeniu, że ogólne przepowiednie br. Russella sprawdziły się,
kol. 2
z powodu tych wypełnionych wypadków – co jest jeszcze jednym dowodem, że Bóg z łaski Swej obdarzył go specjalnym światłem, między którym jest i przepowiadanie przyszłości. On niezawodnie był tym sługą, pomimo wszelkich sprzeciwów pochodzących od Wielkiego Grona i od przesiewaczy Wtórej Śmierci, których sprzeciwiania nawet dowodzą prawdziwości jego poglądu.
IDENTYCZNOŚĆ NAUCZAJĄCEGO ANIOŁA
(3) Większość tego rozdziału została określona w ogólnych zarysach w tomie II, III i IV i w różnych artykułach Strażnic brata Russell’a. Lecz wiele szczegółów on nie wyjaśnił, ponieważ nie był jeszcze czas na to. Streszczenie większości tych myśli znajdujemy w komentarzu, lecz niektóre z tych rzeczy stały się mniej więcej niejasne dla niejednych z miłego ludu Bożego, a to z powodu błędnych tłumaczeń księgi Objawienia w książkach Towarzystwa, P. B. I. i Olsona. Jedno z tych niejasnych tłumaczeń jest względem anioła (z wier. 1), którego objaśnienie tworzy zawartość 17-go rozdziału Objawienia. Brat Russell właściwie wytłumaczył siedem aniołów z siedmiu czaszami, wyobrażających lud Boży w czasie Żniwa, podczas gdy tom VII wyjaśnia, że aniołem z wiersza 1-go jest tom VII, tj. ta część, która wyjaśnia Objawienie. Rozumiemy, tak jak brat Russell rozumiał, który osobiście dał nam swoją myśl odnośnie tego, że siedem czasz wyobraża siedem tomów. Za jego czasów nie można było tego rozumieć, że czasze – „ku strofowaniu” – wyobrażają nauki zbijające błąd; misy – „ku naprawie” – wyobrażają nauki naprawiające błąd i złe postępki; kubki – „ku nauce” – wyobrażają nauki doktryn; łyżki – ”ćwiczenia w sprawiedliwości” r – wyobrażają nauki o cnotach i obowiązkach, czyli naukę świątobliwego życia. (Izaj. 52:11; 2Tym. 3:15-17). To stało się jasnym dla nas w r. 1923, co też przedstawiliśmy w specjalnym angielskim artykule w owym roku. W polskim zob. Ter. Prawda No. 44, str. 9. Dlatego rozumiemy, że aniołowie wylewający siedem czasz ( Obj. 15; 16), wyobrażają lud Boży, mający zdolność do dawania, wyjaśnienia, dyskutowania, obrabiania itd. zbijających nauk siedmiu tomów. Nie tylko, że anioł w 17 rozdziale Objawienia