Teraźniejsza Prawda nr 99 – 1939 – str. 29
ażeby się nawrócili i poświęcili. (Dz.Ap. 3:19; Do Rzym. 12:1). Ich zawołanie i zaproszenie Go do siebie reprezentuje nawrócenie, a ich przyjęcie go reprezentuje poświęcenie się takich Izraelitów. Jego jedzenie z nimi reprezentuje społeczność Jezusa z takimi poświęconymi w Duchu, Słowie i opatrzności Bożej. Mojżeszowe upodobanie sobie mieszkać z Reuelem (w. 21) reprezentuje zadowolenie naszego Pana z Jego połączenia się w niebie z Ojcem Reuelowe danie Zefory (ptak) Mojżeszowi za żonę reprezentuje Boskie danie Kościoła Jezusowi za Oblubienicę Jemu. (Psalm 45: 10, 11). Gerson (obcy tam, czyli szukający schronienia; w. 22) reprezentuje wiernych usprawiedliwionych, którzy trzymali się Kościoła. Jego urodzenie się ze Zefory Mojżeszowi w ziemi Madyjańskiej reprezentuje fakt, że przez współdziałalność Jezusa z Kościołem klasa wiernych usprawiedliwionych się wyłoniła podczas, gdy Jezus był precz z ziemi, tj., miejsca zamieszkania usprawiedliwionych, a był w niebie, kraju obcym dla ludzkiego Jezusa. To jest ta kombinacja faktów, co czyni imię Gerson typowym, jak właśnie określiliśmy.
(20) W. 23 udowodnią, że Faraon czasu niewoli jest inny od Faraona czasu wyjścia Izraela z Egiptu. Rozumie się śmierć poprzedniego nie jest figurą na śmierć Szatana; ani też powstanie późniejszego nie udowodnią, że są dwa Szatany. Rozumiemy, że śmierć poprzedniego Faraona jest figurą na Szatanowe przestanie grania pewnej roli, wymaganej przez poprzedni sposób jego postępowania w rządzeniu jego królestwa, a powstanie tego ostatniego jest figurą na jego przedstawienie się w zupełnie innej roli w takim rządzeniu. Do 1748 R.P., kiedy okres tak zw. iluminacji się zaczął, Szatan panował nad swoim królestwem, o ile się tyczy trzymania rod/raju ludzkiego w niewoli, szczególnie przez następne trzy nauki: (1) że królowie rząd: a z upoważnienia Bożego (tj., że królowie są Boskimi przedstawicielami, którzy czynią akurat to, co Bóg chce; dlatego Bóg sankcjonuje wszystkie ich czyny, np., ich przysłowiem jest, „król nie może czynić nic złego”); (2) że kler ma prawo z upoważnienia Bożego (tj., kler jest mówczym narzędziem Bożym, przez których Bóg przemawia do ludu; przeto lud ma wierzyć i czynić, bez pytania, co kler ich naucza); i (3) że arystokracja ma prawo z upoważnienia Bożego (tj., że jest przyjemnością Bożą, aby większość ziemskiego dobrobytu i bogactw były w rękach kilku arystokratów – i żeby reszta ludzkości była poddana im, jako niewolnicy, poddani, lub robotnicy, zadowoleni z tego, co ich panowie im dadzą z ziemskich rzeczy). Te trzy nauki dały Szatanowi chwyt śmiertelny na rodzaj ludzki, ponieważ przez skutki tych trzech twierdzeń na rodzaju ludzkim on uczynił to na korzyść króli, kleru i arystokracji, gdy będą obstawać przy tym co on chce. Więc przez te trzy klasy on kontrolował większość rodzaju ludzkiego i kontrolował te trzy klasy przez uczynienie tego dla nich korzystnym aby przeprowadzić te sposoby, które on chciał mieć wykonane. Szatanowe granie roli ciemięzcy nad oszukanym rodzajem ludzkim przez te trzy błędy jest zobrazowane przez tyranizowanie
kol. 2
Faraona czasu niewoli nad Izraelem. Lecz od zaczęcia się okresu iluminacji, 1748 r., Szatan przestał grać tę rolę, a jak jest zobrazowane przez wężowe wylanie z gęby jego wody, jako rzeki, żeby pokonać protestującą niewiastę (protestujący Kościół), on zaczął grać inną rolę – tj. światłodawcy, prawdodawcy, szczególnie srogich prawd przeciwko tym trzem naukom o prawie władzy z upoważnienia Bożego. Gdy on tak działał, to wypełniał pozafigurę Faraona czasu wyjścia z Egiptu. Nasi czytelnicy mogą przeczytać szczegóły oparte na tym tle w C 62 – 65, i P ’23, str. 88, 2-ga kom., par. 1 i str. 89, par. 1, albo P ’28, str. 55, 2ga kol. par. 1, str. 56, par. 1. Zapewnię, tak jak do 1748 r. Szatan odgrywał część ciemięzcy nad rodzajem ludzkim przez te trzy nauki powyżej wspomniane, tak też zmienił swoje postępowanie, jak powyżej określono, od 1748 r. nadal. Zaniechanie poprzedniego postępowania jest zobrazowane przez śmierć Faraona, a nowe postępowanie przez powstanie następnego Faraona.
(21) Ale, tak jak Izraelici ucierpieli pod obiema Faraonami (w. 23), tak też ludzkość ucierpiała pod obiema względami dotyczącego postępowania Szatana. Rzeczywiście, pod drugim oni z większym oświeceniem odczuli uciemiężenie od Szatana coraz to większe; stąd tak bardzo wzmagające się wołania od 1748 r. o wolność od tego zła, pochodzącego z przekleństwa. Wołanie Izraelitów, wstępujące przed Boga, reprezentuje wzdychanie i cierpienie wznoszące się o współczucie do Boga i o Jego zwrócenie Swej uwagi, aby ulżyć cierpieniom ludzkości pod przekleństwem i żeby ją wyrwać z nich. Pierwsze początki czynności Boskiej, przynoszącej ulgę, przyszły podczas reformacji przez jednostki podczas więcej niż 150 lat od 1309 r. nadal. To jest zobrazowane przez szyb Studni w Piramidzie, sięgający do Przejścia Dolnego. Następne ulgę sprawujące czynności przyszły przez reformacje przez sekty, zaczynające się po wyczerpaniu się poprzedniej ulgi, zobrazowanej przez Przejście Dolne, będące poziome w jego ostatniej części. Reformacja przemocą przez amerykańską i francuską rewolucję dała jeszcze więcej ulgi, zobrazowanej przez rozszerzenie danej części tego poziomego Przejścia Dolnego. To wszystko jest połączone w pozafigurze z Izraelowym przyjściem do Boga i Boskim usłyszeniem ich wzdychań (w. 23, 24), i ten zarys ulgi doszedł do swego szczytu w upokorzeniu papiestwa przez Napoleona. Wspomnienie Boże na przymierze Swoje w figurze (w. 24) równa się w pozafigurze z Boskim wprowadzeniem w ruch 1799 r. powiększenia wiedzy i wynalazków, cechujących dzień Jego przygotowania; ponieważ przez skutki tych dwóch rzeczy On nie tylko zniszczy Królestwo Szatana i tym sposobem wyzwoli cierpiący, ciemiężony świat z jego szponów, lecz przez nie On także sprawuje potrzebne przygotowania dla Królestwa. Wejrzenie Boga na Izraela i nachylenie się współczująco ku nim (w. 25) reprezentuje Boskie dawanie Swej specjalnej uwagi cierpiącej, zgnębionej ludzkości od 1799 r. nadal i obrócenie się ze współczuciem do nich w ich cierpieniach z rąk Szatana, ku ich wyswobodzeniu.
kol. 1
BEREAŃSKIE PYTANIA
DO POWYŻSZEGO PRZEDMIOTU
(1) Jaki jest przedmiot obecnego badania? Dlaczego on poprzedza nasze badanie 4Moj. 9? Co ułatwia nam w naszym badaniu tej części Pisma Św.? Co nam Bóg dostarczył w 2Moj. 1-15? Jaki jest charakter tej figury? W jakim duchu powinniśmy badać obecną lekcję? W porównaniu z niektórymi poprzednimi badaniami, jakie będą objaśnienia tego badania? Na co one wystarczą? Co jeszcze mogłoby być dane, gdyby czas i miejsce pozwoliło?
(2) Co poprzedzi nasze wykładanie dotyczących wierszy jednego po drugim według ich porządku? Dlaczego to? Jakie okresy czasu wchodzą w objętość pozafigur.? W której części Pisma Św. znajduje się większość tej powieści? Warunki którego okresu są omawiane w jej pozafigurze? W której części Pisma Św. znajduje się reszta tej powieści? Które okresy wchodzą w jej pozafigurę? Na co jest Egipt, jako ziemia, figurą? Jak to dowodzą zacytowane ustępy? Kogo reprezentuje Faraon, jako król Egiptu? Jak ustępy udowodnią ją? Co reprezentuje ciemiężenie, wzdychania i narzekania Izraela? Jak to udowadniają zacytowane ustępy? Kogo reprezentują Egipcjanie? Jak zacytowane ustępy to udowadniają? Kogo ciemiężcy reprezentują? Jak to jest Pismem Św.