samym czasie? Kto tam był wodzem niewiernych Lewitów w ich postępowaniu? Jaką formę nabrała dotycząca plaga? Jaki był skutek jej? W jakich okresach znajdujemy najznaczniejsze przykłady działania symbolicznych plag? Co było okazją ich? Jak to było uczynione między Gersonitami? Między Kaatami? Komu oni leniwie zostawili swoją pracę? Między Merarytami?

      (94) Jakie ma znaczenie ostatnie zdanie w. 19? Jaką mysl to nasuwa? Co to sugestionuje w pozafigurze? Co wierność, lub niewierność Lewitów W. Ewang. sprawuje dla nich pod tymi względami? Co w. 20-22 mówią nam jako rzeczy faktu? Co nie będzie tu uczynione z tymi wierszami? Dlaczego nie?

      (95) Co jest podane w pozostałej części tego rozdziału? Od którego roku życia Lewici mieli zaczynać, a w którym kończyć swoją ciężką służbę? Do czego odnoszą się słowa przetłumaczone „posłudze” w w. 24, „urzędzie” i „służyć” w w. 25, „służby” w w. 28? W czem ona była wykonana? Jacy Lewici byli uwzględnieni od takiej siużby? W czem oni pomogli służyć? Przez jakie słowo jest ta forma pracy wyrażona? Co na pierwszy rzut oka zdaje się być sprzecznem pomiędzy w. 24, a siedmioma wierszami 4 Ks. 4? W jaki sposób te ustępy są zharmonizowane?

      (96) Co reprezentuje to, że żadnemu Lewicie nie było dozwolone służyć przed skończeniem 25-go roku życia? Jak to się stosuje do Gersonitów W. Ewang.? Kaatów? Merarytów? Dlaczego to tak było? Co reprezentuje Lewickie pięcio-letnie uczniowstwo w tych trzech klasach Lewitów W. Ewang.? Kiedy są siły mężczyzny zwykle najlepsze? Jak Bóg traktował ten fakt w figurze nad którą się tu zastanawiamy? Co to reprezentuje? Co to reprezentuje, że ciężka służba trwała 20 lat?

      (97) Co reprezentuje Lewickie zaprzestanie ciężkiej służby od 50-go roku życia? Co reprezentuje wykonywanie łatwiejszej pracy przy przybytku przez Lewitów po 50-ym roku życia? Nauczanie ludzi? Co reprezentuje zmniejszanie się zdolności Lewitów w starszych latach? W jaki sposób tacy mogli stać się zupełnie niezdolni? Co reprezentuje stanie się Lewity po 50 latach zupełnie niezdolnym? Co reprezentuje różnica w zdolnościach Lewitów, służących pomiędzy 30 i 50 rokiem życia? Z czego to jest widoczne w kaznodziejach, ewangelistach i świeckich pracownikach? W czworakich uczonych pisarzach i wykładowcach? W redaktorach i wydawcach? Jakie trzy rzeczy pobudzają Boga, aby uczynić różne użytki z Kapłanów? Z Lewitów?

      (98) Co obejmuje ostatnie zdanie w. 26? Dla kogo to było zamierzone w figurze? Jak ono podziałało na niego? Jaki był skutek tego podziałania na Mojżesza? Co to reprezentuje? Co reprezentuje Mojżeszowe wykonanie figury właściwie? Co sprawiło Jezusowe wykonanie pozafigury?

kol. 1

USŁUGIWANIE ANIOŁÓW

      „Zatacza obóz Anioł Pański około tych, którzy się Go boją, i wyrywa ich.” Psalm 34:8. (z ang. P. ’37, 122)

      Mniej lub więcej trudności jest połączonej z wszystkimi wysiłkami myślenia o wielkim Jehowie, Jego charakterze i Jego mocy. Pismo Św. zdaje się wskazywać, że Bóg użył rozmaitych sposobów okazania Swej mocy ludowi – Żydom podczas Wieku Żydowskiego i Kościołowi Chrześcijańskiemu podczas Wieku Ewangelii. Myślimy, że to nie było niewłaściwą myślą, że słowo anioł może znaczyć jakiekolwiek narzędzie, lub moc, czy to żywotną, czy nieżywotną, którą Bogu upodobało by się użyć w łączności z usługiwaniem. Bóg mógłby uczynić wiatr, lub gorejący ogień Swoim posłańcem. Mógłby uczynić tego wielkiego Archanioła, lub niższego anioła Swoim posłańcem. Mógłby użyć jako Swego posłańca cokolwiek, lub kogokolwiek obrałby Sobie obdarzyć potrzebną mocą; tak jak przedstawiciel Stanów Zjednoczonych, udając się do innego kraju, byłby poważany, bez względu na jego własną osobistą zdolność, lub stan. Szczegóły tego jak Wszechmogący wie o naszych modlitwach, naszych myślach, naszych słowach, naszych potrzebach, nie są nam dostarczone w Piśmie Św.; i widocznie to nie jest koniecznym, żebyśmy rozumieli je w każdym szczególe. Nie myślimy, żeby jaki ograniczony umysł mógł pojąć Boga. On jest za wielkim dla naszego pojęcia, daleko za silnym, żebyśmy mogli zrozumieć zupełnie wszystkie Jego władze, Jego zdolności. Jednakowoż możemy pojąć niektóre rzeczy odnośnie Boga, i dlatego jesteśmy zaproszeni w Piśmie Św., aby studiować Go według sznuru Jego Objawienia. Przypuszczać, że Bóg Swoim ciałem jest na każdym miejscu, w każdym zakątku przestrzeni całego Wszechświata, zdaje się być niedorzecznością, i to nie jest nauczane w Biblii; a przypuszczać, że Bóg zwraca uwagę na każdą małą kijankę, gąsienicę, mikroba, lub że zauważa nawet każdy akt każdej ludzkiej istoty, których jest miliony i miliony, jest chyba nie do pojęcia.

      Gdybyśmy ograniczyli Boską uwagę do członków Kościoła, to jeszcze jest ich tysiące; a zdolność zrozumieć i zająć się dziesięcioma, lub dwudziestoma tysiącami ludzi w momencie zdaje się nam być nieprawdopodobieństwem. Ani byłoby takie zarządzenie tym, co byśmy spodziewali się od Boga. Jakakolwiek ludzka istota, któraby usiłowała mieć do czynienia nawet ze stoma ludźmi i aby miała wiedzieć wszystko, co się dzieje, byłaby uważana za bardzo niemądrą. Raczej taka osoba miałaby rozmaite narzędzia, przez które jego wola byłaby wykonywana przez te sto ludzi, przez których informację wiedziałby
kol. 2
co byłoby czynione i, przez którą wiedzieliby jego cel względem pracy. Jego ogólna znajomość o sprawach nie znaczyłoby, że dana osoba powinna być w każdym pokoju w domu w tej samej chwili, lub że powinien zauważyć każdą osobę w tym samym momencie. W naszym obecnym tekście, myślimy, że słowo „anioł”, użyte przez Psalmistę, odnosi się do duchowej istoty. Powodem naszego takiego myślenia jest to, że objawienia Pańskie w starożytnych czasach przed Zesłaniem Ducha Św. były prawie wszystkie przez duchowe istoty, które materializowały się i potem znikały z ócz. Ogólnie Pismo Św. zdaje się wskazywać, że Bóg miał do czynienia ze Swym ludem w tych rychłych czasach przez aniołów. Co się tyczy obecnego Wieku Ewangelii, prawie się kończącego, mamy ufność, że Bóg okazał takie wielkie staranie w Swoich czynnościach względem Duchowego Izraela, jakie okazał względem Naturalnego Izraela; ponieważ Duchowy Izrael jako dom Synów jest Mu najbliższy niż był Naturalny Izrael jako Dom Sług. Lecz Bóg spodziewa się, że Dom Synów będzie chodził wiarą, a nie widzeniem a to jest o wiele wyższym chodzeniem. Przeto Jego manifestacje do nich nie są takimi, jakie by podobały się naturalnym, zmysłom. Są jednak zarówno rzeczywistymi.

      Czytamy w 2Kron. 16:9, „Albowiem oczy Pańskie przepatrują wszystkę ziemię, aby dokazywał mocy swej przy tych, którzy przy nim stoją sercem doskonałym”; także, „Na każdym miejscu oczy Pańskie upatrują złe i dobre”. (Przyp. 15:3.) Lecz to nie daje nam myśli, że Bóg osobiście upatruje każdy indywidualny akt każdej osoby na ziemi., ale, że upatruje sprawy po całym świecie przez Swoją moc, Swoje narzędzia. „Oczy”, o których jest mowa są wpływem Pańskim, Jego władzą wiedzy, bez względu na narzędzie. Czy Jego moc i Jego wola wykonuje się przez aniołów, czy przez inne moce i narzędzia, to nie robi żadnej różnicy – nic więcej niż byłoby z nami w wykonaniu naszych życzeń. Gdybyśmy chcieli powiedzieć o pewnych sprawach w Philadelphii, to mielibyśmy rozmaite metody, przez które moglibyśmy się dowiedzieć. Jedną skuteczna metodą byłoby przez telefonowanie do danej osoby, rozumie się, jeżeli można by z daną osobą mówić telefonicznie. Lub przez telegraf moglibyśmy posłać depesze; lub moglibyśmy posłać posłańca wprost do danej osoby, pieszo. lub koleją, lub przewieźć innym sposobem. Więc jeżeli ludzkość ma takie rozmaite sposoby do wykonania swoich zamiarów, to możemy więcej ocenić naszego Ojca Niebieskiego

poprzednia strona – następna strona