Teraźniejsza Prawda nr 98 – 1939 – str. 12
okres ciężkiej służby Lewitów. Oni mieli zacząć brać udział w ciężkiej służbie Lewickiej od 25 lat (w. 24) a przestać, gdy skończyli 50 lat życia. Słowo przetłumaczone „posłudze” w w. 24, „urzędzie” w w. 25, „służyć” w w. 25, i „służby” w w. 26, odnosi się do ciężkiej pracy połączonej z przybytkiem. To odnosi się do wykonywania trudniejszych rzeczy w pracy Lewitów, jak np., niesienie ciężkich części przybytku, itd. Chociaż Lewici ponad 50 lat nie mieli brać udziału w takiej ciężkiej służbie, to jednak mogli wykonywać lżejszą pracę w łączności z przybytkiem, jak również nauczać ludzi z Obozu o ich obowiązkach i przywilejach, połączonych z przybytkiem, do której to lżejszej pracy odnosi się wyrażenie, „nadsługować będzie braci swej w namiocie zgromadzenia straż trzymających”. Na pierwszy rzut oka zdaje się, że jest sprzeczność pomiędzy wiekiem – 25 lat – podanym w w. 24, a wiekiem 30 lat podanym w 4Moj. 4:3, 23, 30. 35, 39, 43, 47, jako ten, od którego Lewici mieli zacząć swoją „służbę”. Harmonizujemy tę zdająca się sprzeczność jak następuje: Od 25 lat Lewici zaczęli być ćwiczeni jako pomocnicy, czyli uczniowie Lewitów służących całkowicie, a od 30 lat ich termin się skończył i oni stali się zupełnie ciężko służącymi Lewitami. W. 24 i 25 podaje całkowity okres uczniostwa i ciężkiej służby, natomiast 4Moj. 4 podaje tylko okres ciężkiej służby.
(96) Są pewne interesujące pozafigury w. 24-26. Że żaden Lewita nie mógł zacząć wykonywać posługi Lewickiej przy przybytku w żadnym znaczeniu przed 25 rokiem życia reprezentuje to, że niedojrzałym usprawiedliwionym z wiary nie powinno się dawać pracy do wykonywania w służbie Pańskiej w urzędowy sposób aż, gdy będą wyćwiczeni odpowiednio do danego urzędu. To odnosi się do Gersonitów Wieku Ewangelii jako kaznodziei, ewangelistów i świeckich pracowników, do Kaatów Wieku Ewangelii jako uczonych piszących i wykładających na temat języków, egzegetyki, historii i systematyki, i do Merarytów Wieku Ewangelii jako redaktorów i wydawców dzieł Gersonitów i Kaatów Wieku Ewangelii. Inaczej to oni popełniliby poważne błędy, szkodliwe wszystkim dotyczącym. Że Lewici musieli przez pięć lat ćwiczyć się jako uczniowie i pomocnicy zupełnie ciężko pracującym Lewitom zanim mogli stać się takimi, jak byli ci ostatni, reprezentuje to, że znaczny przeciąg czasu, zupełnie wystarczający na wyćwiczenie ich, musiał być poświęcony przez usprawiedliwionych na ich przygotowanie się do ciężkiej służby, wymaganej urzędowo od usprawiedliwionych kaznodziei, ewangelistów i świeckich pracowników, jako Gersonitów Wieku Ewangelii, od usprawiedliwionych pisarzy i wykładowców na tematy języków, egzegetyki, historii i systematyki, jako Kaatów Wieku Ewangelii, i od usprawiedliwionych redaktorów i wydawców dzieł tych drugich Lewitów, jako Merarytów Wieku Ewangelii. Zwykle siły człowieka są najlepsze pomiędzy 30, a 50 rokiem życia, z której to przyczyny Bóg naznaczył te lata do ciężkiej służby Lewitów. Ich początek istnienia, jako zupełnie ciężko pracujący Lewici od 30 roku życia., od którego czasu władze człowieka zaczynają być najlepsze, po ukończeniu ich ćwiczeń, reprezentuje fakt, że odpowiedzialna urzędowa służba wszystkich trzech klas Lewitów Wieku Ewangelii powinna być podejmowana przez nich tylko od tego czasu, gdy ich władze dojdą do najlepszego stanu, po ukończeniu ich przygotowania się do ich odpowiednich form służby. Ich służenie przez te 20 lat, w których władze człowieka są zwykle najlepsze, reprezentuje fakt, że ciężka praca Lewitów Wieku Ewangelii ma być wykonywana tylko przez tych, którzy w swoim najlepszym stanie,
kol. 2
nie w naturalnych latach, rozumie się, lecz w koniecznych zdolnościach i osiągnięciach.
(97) Lewickie zaprzestanie służenia w ciężkiej pracy po dojściu do 50 lat życia reprezentuje to, że żaden z Lewitów Wieku Ewangelii nie powinien chcieć czynić, lub być zachęcany czynić pracę, która jest ponad jego zdolności lub stan. Potem ich wykonywanie lżejszej pracy przy przybytku i nauczanie ludzi po skończeniu 50 lat, reprezentuje fakt, że chociaż zdolności Lewitów Wieku Ewangelii do pewnej urzędowej pracy Lewickiej już nie są tak zdatne, to jednak powinni wykonywać taką służbę dla kapłaństwa i ludu, jaka tylko mogą. Powiększające się niezdolności Lewitów po 50 latach, wymagały coraz to lżejszej pracy, ażeby byli w stanie wypełnić swoje obowiązki. To reprezentuje, że tak jak zdolności tych trzech klas Lewitów Wieku Ewangelii zmniejszają się z czasem przez chorobę, niedostatek, itd., itd., to też ich odpowiedzialności w służbie mają się zmniejszyć. Lewita stający się zupełnie niezdolny do służby przez chorobę, lub starość, reprezentowałby tych Lewitów Wieku Ewangelii, których talenty stały się nieużyteczne dla jakiejkolwiek formy służby – tj. reprezentowałby takiego, który przestał zupełnie być Lewitą Wieku Ewangelii, z powodu grzechu, lub błędu. Rozmaitość w zdolnościach Lewitów służenia czy to przybytkowi, czy ludowi reprezentowałaby fakt, że jednostki we wszystkich klasach Lewitów Wieku Ewangelii różniły się wielce w swych zdolnościach do pracy Lewitów Wieku Ewangelii. Z tych niektórzy byli więcej zdatnymi i zdolnymi kaznodziejami, ewangelistami i świeckimi pracownikami niż drudzy; niektórzy byli zdatniejszymi i zdolniejszymi pisarzami i wykładowcami na tematy, języków, egzegetyki, historii i systematyki niż drudzy; i niektórzy byli zdolniejszymi redaktorami i wydawcami pism poprzednich pisarzy niż drudzy. I jest to z tej przyczyny, że tak jak nasz Pan robi rozmaite użytki z różnych kapłanów, zależąc od ich różniących się talentów, opatrznościowej sytuacji i ich ducha poświęcenia, tak też uczynił rozmaite użytki z różnych Lewitów Wieku Ewangelii w ich różnych grupach, zależąc od ich różnych talentów, opatrznościowych sytuacji i ducha wiary i sprawiedliwości.
(98) Ostatnie zdanie w. 4Moj. 8:26, „Tak sobie postąpisz z Lewitami w urzędzie ich”, daje nacisk przez powtórzenie rozkazów danych w w. 24-26. To posłużyło do silniejszego przykazania Mojżeszowi odnośnie czasu ich zaczęcia ćwiczenia się do ciężkiej służby, czasu aktualnego zaczęcia jej, służenia w niej i czasu zaprzestania ciężkiej służby, a rozpoczęcia łatwiejszej pracy. Taki nacisk posłużył Mojżeszowi aby być więcej ostrożniejszym co do wykonywania spraw według rozkazu Bożego, a takie wykonanie rozkazów Pańskich przez Mojżesza posłużyło dla najlepszej korzyści kapłanom i ludowi, jak również Lewitom. To reprezentuje fakt, że Jehowa dał nacisk na pozafigury tych rzeczy naszemu Panu. ażeby On dał baczenie na to, żeby wszystkie powyżej wymienione szczegóły były wykonane. Mojżeszowe wykonanie figury właściwie reprezentuje wprowadzenie przez naszego Pana szczegółów pozafigury w wypełnieniu się właściwie, co sprawiło błogosławieństwo pozafiguralnym Kapłanom i Obozowi, jak również Lewitom Wieku Ewangelii.
BEREAŃSKIE PYTANIA
(92) Jak każda sub-grupa Gersonitów, Kaatów i Merarytów W. Ewang. zachowywała Obóz od plag? Jak to było, że oni nie-zachowywali Obozu od plag? Jak przykład z Anglii wykazuje poprzednie doświadczenie od 1740 do 1840 r.? Który ruch kapłański przewodniczył w tym? Jak te rozmaite grupy Lewickie pomogły w tem? Przez jakie dzieła Gersonici to uczynili? Przez jakie specjalne książki Kaaci to uczynili?
(93) Który kraj wskazuje przeciwne doświadczenie w tym