Teraźniejsza Prawda nr 67 – 1933 – str. 90
(27) Zdaje się, że Przymioty Boskie nagrodzą ich o wiele bardziej niż rodzaj ludzki za ich służbę i cierpienia Tysiąclecia i Potysiaclecia i że nagrody te będą o wiele wyższe od nagród zbawionego świata. To zaś, w połączeniu z poprzednim punktem, dowodzi, że będą oni czemś wyższem niż istoty ludzkie. — Żyd. 2:6-8.
(28) Żyd. 12:23 (porównaj z 2 Moj. 12:11-13, 21-23, 27; 13:1,2,11-15; 4 Moj. 3:40-51) dowodzi, że imiona (usposobienie i natura) wszystkich pierworodnych zapisane są w niebie — to znaczy, że wszyscy z nich w końcu rozwiną usposobienie duchowe, uzyskują ciała duchowe i tym sposobem osiągną dziedzictwo duchowe jako swoje. 4 Moj. 3:40-51 dowodzi, że Gersonici, wraz z Kaatytami i Merarytami, wzięci byli za pierworodnych Izraela; w następstwie tego pierwsi z nich wyobrażają Młodocianych Świętych, zaliczeni są do liczby Kościoła w Tysiącleciu, lecz nie wieku Ewangelicznego, pierworodnych, których imiona zapisane są w niebie — to jest, że Młodociani Święci rozwiną usposobienie duchowe, osiągną duchowe ciała i tym sposobem otrzymają dziedzictwo duchowe.
(29) 4 Moj. 18:20.23.24 dowodzi, że ani Kapłani, ani Lewici nie mają żadnego dziedzictwa na ziemi. To oczywiście obejmuje także Gersonitów, jak i Kapłanów, Kaatytów i Merarytów. Jak '”On Sługa” daje do zrozumienia we wspomnianym powyżej artykule, nieposiadanie dziedzictwa na ziemi symbolizuje, że pozafigury tych czterech klas potomków Lewiego nie będą mieć ziemskiego, lecz niebieskie dziedzictwo — to jest niebiańskie usposobienia, ciała, mieszkania itd. Dlatego Młodociani Święci, jako pozafigury Gersonitów zostaną istotami duchowymi.
(30) 4 Moj. 3:23 : Miejsce położenia Gersonitów, jako osobne i odrębne od miejsca dwunastu pokoleń „Izraelitów”, symbolizuje dla Młodocianych Świętych dziedzictwo duchowe; tak jak miejsca położenia Kaatytów (4 Moj. 3:29), Merarytów (4 Moj. 3:35), i Kapłanów (4 Moj. 3:38) wszystkie osobne i odrębne od położenia dwunastu pokoleń „Izraelitów”, Świata, symbolizują duchowe dziedzictwo dla Starożytnych Świętych, Wielkiego Grona i Maluczkiego Stadka.
(31) Żyd. 7:1-10: Składanie dziesięcin według tego ustępu symbolizuje przyznanie swojej niższości i poddania się temu, komu dziesięcina jest dawana. A ponieważ „cztery odrębne rody Lewitów mogą słusznie wyobrażać cztery odrębne klasy usprawiedliwionej ludzkości, gdy pojednanie zostanie ukończone — świętych” itd. (F. 158), figura (4 Moj. 18:21; 24) zdaje się dowodzić, że rodzaj ludzki na świecie będzie niższy i podległy Starożytnym Świętym, Wielkiemu Gronu i Młodocianym Świętym; figura (4 Moj. 18:25,32) zdaje się dowodzić, że trzy te klasy naodwrót będą niższe i podległe Maluczkiemu Stadku. Ponieważ Młodociani Święci, jak i inni, otrzymywać będą dziesięciny na zawsze od zbawionego rodzaju ludzkiego i ponieważ wszyscy na ziemi jako króle (Mat. 25 :34; Obj. 21:24) równi będą jedni drugim, znaczy, że Młodociani Święci będą mieć wyższe aniżeli ludzkie dziedzictwo na ziemi — to jest niebieskie usposobienie, naturę, mieszkanie.
POUCZAJĄCY WYJĄTEK
(32) Obj. 20:9: Zanim przedłożymy ten wiersz jako podobny dowód, że Młodociani Święci będą uczynieni istotami duchowymi, cytujemy z Z.’13-53, szp. 1, par. 1-4, w celu udowodnienia, że słowa drukowane tłustym drukiem zawierają zasadę , zdającą się wykazywać, że przez wyrażenie „obóz świętych” zdają się być rozumiani Młodociani Święci i że wyrażenie „Umiłowane Miasto” zdaje się stosować tutaj do Starożytnych Świętych, jako przedstawicieli Umiłowanego Miasta, Uwielbionego Kościoła. Wyjątek z „Tower” brzmi jak następuje:
(33) „Ta sama myśl (że Starożytni Święci staną się istotami duchownymi) zdaje się być odmalowana w Objawieniu. Pod koniec tysiąca lat Szatan zostanie zwolniony, aby mógł iść i doświadczać ludzi, jacy będą na ziemi, celem wykazania, jak dalece ich serca lojalne są dla Boga i dla zasad sprawiedliwości. Rezultatem tych doświadczeń będzie, że niektórzy odpadną — Obj. 20:7-10. Czytamy:
kol. 2
„I wstąpili na szerokość ziemi obtoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. Ale zstąpił ogień od Boga z nieba i pożarł je” (Obj. 20:9). „Umiłowane Miasto” jest Nowym Jeruzalem, Kościołem w chwale, nie Kościołem w ciele. Bunt wzniecony przez Szatana będzie nie tylko przeciw ziemskim książętom, ale także przeciw Chrystusowi.
(34) „Do tego czasu, osiągnąwszy doskonałość organizmu i władz, lud zaznaczy się tem obtoczeniem obozu świętych, („i umiłowanego miasta, które w tekcie jest także wspomniane jako obtoczone). Że nie może to oznaczać Kościoła, widocznem jest z faktu, iż istoty ludzkie nie mogły zaatakować niewidzialnej siły istot duchowych, jaką wtedy Kościół będzie. Jak w Wielkiej Brytanji ludność poszła do parlamentu protestować, tak buntujące się stronnictwa rodzaju ludzkiego protestować będą przeciw swoim wiernym Książętom. Zdaje nam się, że jako byśmy słyszeli ich mówiących : „Czas jest, aby rząd ten oddany był nam. Protestujemy przeciw waszemu pozostaniu dłużej u władzy.” W buncie przeciw ziemskiej postaci Królestwa Mesjaszowego buntują się oni jednak przeciw Panu. Dlatego ich spotka sąd Boski – „ogień z Nieba.”
(35) „Ponieważ bunt ten ma nastąpić pod koniec Tysiąclecia i ponieważ ludzkość do tego czasu dojdzie do doskonałości, przeto rozłączenie Starożytnych od reszty Świata zdawałoby się wskazywać, iż Bóg ma jakieś specjalne zamiary względem nich. Sam wyraz obóz oznacza, że stan ich albo urządzenie jest tylko tymczasowe, i że Bóg ma w zapasie jakieś lepsze rzeczy dla nich.”
(36) Zwróćmy staranną uwagę na pierwsze słowa wydrukowane tłustym drukiem w par. 34„ oraz na słowa w ich środku zamknięte w nawiasie. Jeżeli wyrażenie obtoczyli „obóz świętych” dowodzi, że Kościół uwielbiony nie może oznaczać „obozu świętych” z tego powodu, „że stoty ludzkie nie mogły zaatakować niewidzialnej siły istot duchowych, jaką wtedy kościół będzie”, to znaczy z tego samego powodu, że wyrażenie „obtoczyli … miasto umiłowane,” nie może oznaczać uwielbionego Kościoła, chociaż wyrażenie takie zwyczajnie nazywa uwielbiony Kościół. Zdaje się raczej oznaczać, że Starożytni Święci, jako widzialni przedstawiciele niewidzialnego Miasta Umiłowanego, jako takiego, mają być rozumiani tutaj przez wyrażenie Miasto Umiłowane. Jeżeli tak jest, to „obóz świętych” zdaje się być inną klasą — to jest Młodocianymi Świętymi, przeciw których podrzędnej władzy klasa kozłów zbuntuje się, gdy Szatan zostanie uwolniony, a przez słowa pisane tłustym drukiem przy końcu wyjątku przytoczone dowodzą. że Młodociani święci będą istotami duchowymi. Ponieważ nie nadszedł czas, aby to było zrozumiane, gdy „On Sługa” pisał ten artykuł, nikt nie mógł tego wtenczas widzieć, chociaż słowa jego dają nam wskazówkę do należytego zrozumienia owego ustępu.
(37) Ufamy, że powyższe wystarczy, by umożliwić nam rozpoznanie należycie faktów w odniesieniu do Młodocianych Świętych. Ojciec Niebieski i Pan Niebieski błogosławią ich hojnie na ich miejscu i w ich służbie!
PYTANIA BEREAŃSKIE
(1) Jakich wyrażeń powinniśmy używać do określeń myśli biblijnych? Jakie mamy przykłady i wyjątki przeciwne tej regule? Jakie nazwy podaje Pismo Św. odnośnie terminów Starożytni i Młodociani święci?
(2) Od jakiego czasu rozwija się klasa Młodocianych Świętych? Dlaczego? Od jakiego czasu wszyscy poświęceni stali się Młodocianymi Świętymi? Dlaczego? Gdzie „On Sługa” wspomina o tym? Przeczytaj to, co on podaje w VI tomie na str. 186 i w artykule „Dwie Części Żniwa”.
(3) Kiedy specjalne światło zdaje się nu więcej świecić na tę klasę?
(4) Skąd to światło powinno wypływać?
(5) Wykaż jak Joel 2:28 traktuje o wszystkich klasach zbawionych z pośród rodzaju ludzkiego w łączności z Młodocianymi świętymi? Ile klas w ten sposób będzie zbawionych i wymień je?
(6) Wyjaśnij 2 Tym. 2:20, i wykaż jak jest tam traktowane o czterech klasach łącznie z Młodocianymi świętymi.
(7) Wyjaśnij Ps. 72:3 i pokaż jak jest tam opisane o czterech klasach, z których jedna jest klasą Młodocianych świętych? Jak chronologia budowy Jeruzalemu na czterech wyżynach figurowała chronologię budowy pozafiguralnego Jeruzalemu w czterech klasach? Co ustęp ten zdaje się wyobrażać?