Teraźniejsza Prawda nr 67 – 1933 – str. 89
drugiej zasłony i zasłon na Dziedzińcu, włączając bramę Dziedzińca wraz ze sznurami (4Moj. 3:25-27; 4:21-28), zdaje się wynikać, że służbą Tysiąclecia Młodocianych Świętych będzie osobliwie nauczanie i stosowanie względem ludu doktryn o Usprawiedliwieniu i Poświęceniu, z pewnymi ograniczonymi cechami prawd objętych tymi dwoma kierunkami myśli – to jest niektórymi cechami prawd w odniesieniu do Grzechu, Sprawiedliwości, Pokuty, Wiary, Poświęcenia, Posłuszeństwa, Ofiary za Grzech, Wysokiego Kapłaństwa, Podkapłanów, Łask itd., z wyjaśnieniem odpowiednich ustępów Pisma, jako dowodów z tekstu na potwierdzenie tych prawd i jako tekstów zbijających błędy w tych przedmiotach. Jak pozafigura, pagórka Bezety w Jeruzalemie, zdaje się, że Młodociani Święci uczyć będą o Królestwie i wykonywać będą pewne podrzędne władze w stosunku do niego. Szczegóły teraźniejszej i przyszłej ich misji muszą być pozostawione późniejszym rozważaniom.
NAGRODY DLA MŁODOCIANYCH ŚWIĘTYCH
(17) Cokolwiek o nagrodach dla Młodocianych Świętych. Uważamy, że nagrodzeni oni zostaną w łączności ze Starożytnymi Świętymi. Boskie Przymioty w stosunku co do ziemskiej części Przysięgą Związanego Przymierza oraz poszczególne ustępy zdają się dowodzić, że tak jest.
(18) Najpierw wnioskować będziemy z Przymiotów Boskich w ich stosunku do ziemskich części Przysięgą związanego Przymierza w udzieleniu nagród tym, którzy wiernie służą Bogu, podczas gdy grzech ma przewagę – to jest niektórym ”co są z wiary Abrahamowej.” W Planie Pańskim Mądrość Jego zarządziła, a Jego Władza, Sprawiedliwość i Miłość będą współdziałać, aby dać godność Książąt jako nagrodę (Ps. 45:17; Izaj. 32:1; Gal. 3:6-9) podczas Tysiąclecia Starożytnym Świętym, którzy (zanim – Mat. 11:11-13; Żyd. 2:3 – zasługa Okupu była gotowa do udzielenia i nim ogólne wezwanie do natury Boskiej i do Współdziedzictwa z Chrystusem zaczęło się) byli wierni Bogu w warunkach trudnych wskutek przewagi i panowania Szatana grzechu, błędu i śmierci między ludźmi. Zgodnie z tern wnioskujemy, że przymioty Boskie urządzą podobną nagrodę dla Młodocianych Świętych w Wieku Tysiąclecia za podobnąż wierność Bogu (gdy udzielanie zasługi Okupu było już niedostępne dla niektórych poświęcających się i gdy ogólne wezwanie do natury Boskiej i do Współdziedzictwa z Chrystusem ustało, lecz zanim zastosowanie zasługi Okupu zostało zrobione i nim Królestwo Boże ustanowione zostało między ludźmi) w warunkach panowania Szatana, grzechu, błędu i śmierci między ludźmi. Powód jest bardzo widoczny: obie klasy okazują tego samego ducha wierności wśród tych samych trudnych warunków wynikających z tego, że zasługa okupu nie jest dostępna do użycia dla nich. Niezmienność charakteru Bożego wobec Jego Przysięgi dla całej klasy wiary gwarantuje podobną nagrodę tym, którzy byli podobnie wierni w takich samych trudnych warunkach i którzy podlegali tej samej trudności – podobnież nie mieli dostępu do zasługi Okupu dla swej korzyści. – 1 Moj. 22:16-18; Gal. 3:6-9; Rzym. 4:16.
(19) Joel 2 :28 wykazuje, że miara ducha umożliwi im otrzymanie specjalnych objawień w postaci widzeń.
(20) 2Tym. 2:20 dowodzi, że jako część czeladzi wiernych będą oni zaszczytnie użyci i będą obok po Starożytnych Świętych na ziemi w rodzinie Chrystusowej.
(21) Psalm 72:3 wykazuje, że wraz z Wielkim Gronem będą oni Szlachtą w Królestwie Bożym, w którem Chrystus będzie Królem, a Starożytni Święci będą Książętami.
(22) Izaj. 60:13 dowodzi, że otrzymają jako nagrodę udoskonalenie natury ludzkiej, czym brać będą udział w ”zmartwychwstaniu sprawiedliwych” wraz z Maluczkim Stadkiem, Wielkim Gronem i Starożytnymi Świętymi (Łuk. 14:14), i w „lepszym zmartwychwstaniu” ze Starożytnymi Świętymi – Żyd. 11:35.
(23) 4 Moj. 3:40-51 w porównaniu z tekstem do Żydów 12:23 (i do Boga Sędziego (nagradzającego) wszystkich (z ducha spłodzonych) i do mężów sprawiedliwych,
kol. 2
udoskonalonych w duchu i (usposobieniu) – popraw. tłum.), dowodzi, że będą oni częścią pierworodnych Kościoła Tysiącletniego, a nie pierworodnych Kościoła Wieku Ewangelii, jako tacy będą mieć zaszczyt służenia Chrystusowi i Kościołowi w sprawie rodu ludzkiego, jako nauczyciele ludu, od którego jednak będą zajmowali stanowisko osobne i oddzielne.
(24) 2Król. 2:9,10 dowodzi, że jako część pozafiguralnego Elizeusza będą mieć przywilej uczestniczenia w wielu pracach restytucyjnych, ponieważ wiele rzeczy, które zrobią przed wejściem do swej nagrody, powtórzą się po „lepszym zmartwychwstaniu” – na przykład obudzenie syna Sunamitki, uzdrowienie trądu Naamana itd. Otrzymają zatem chwalebną nagrodę Tysiąclecia.
NAGRODY ICH PO TYSIĄCLECIU
(25) Lecz pełnia ich nagrody przychodzi po Tysiącleciu, gdy wraz ze Starożytnymi Świętymi zamienieni będą z ludzkich na istoty duchowe. Z.’13-52,53 dowodzi – na przykład tym, że są pozafiguralnymi Pierworodnymi i Lewitami bez dziedzictwa w ziemi – że Starożytni Święci zostaną istotami duchowymi po swej pracy Tysiąclecia. Niektóre z tych argumentów dowodzą tego o Młodocianych Świętych, tak samo jak o Starożytnych. Podobało się to Panu, że byliśmy w roku 1905 w Domu Biblijnym w Allegheny, gdy po raz pierwszy „On Sługa” ogłosił, iż pozornie Starożytni Święci zostaną istotami duchowymi po Czasie Restytucji. Powiedział, że miejsce położenia namiotów Kaatytów, jak i niektórych Amramitów (Mojżesz, Aaron i jego rodzina, ale nie rodzina Mojżesza – 1Kron. 23:13-15) oraz Merarytów obok Przybytku, osobno i oddzielnie od namiotów „Izraelitów”, zdaje się dowodzić, że Starożytni Święci staną się istotami duchowymi po Tysiącleciu. Mając w pamięci myśl z F 152 w stosunku do Gersonitów jakoby wyobrażających „zbawiony rodzaj ludzki”, jeden z przyjaciół zapytał go, czy powód ten nie dowodzi, iż cały zbawiony świat będzie duchowy i że ziemia nie będzie wiecznym domem człowieka? Po pewnej dyskusji „On Sługa” przerwał ten temat i przez kilka lat wcale go nie wznawiał, lecz potem nauczał znowu, że Starożytni Święci będą istotami duchowymi. Po raz pierwszy w roku 1909 ukazało się coś w „Tower” dające do zrozumienia, że Starożytni Święci będą istotami duchowymi, w Z ’13, str. 52-53, poczynając od 1-szej szp. par. 2, wypełniając obietnicę, jaką dał kilka lat przedtem Kościołowi – to jest, że da kiedyś dowody z Pisma o zmianie natury Starożytnych Świętych, dał pewną liczbę dowodów w tym przedmiocie. Odsyłamy czytelników naszych do tej „Tower”, prosząc, jeżeli ją mają aby przeczytali w niej artykuł, o którym wzmiankujemy, zanim pójdą dalej z niniejszym artykułem.
(26) Jest rzeczą rozsądną i zgodną z Pismem spodziewać się dla Młodocianych Świętych, jako i dla Starożytnych Świętych, że otrzymają w końcu wyższą nagrodę, aniżeli mieć mogli na tej ziemi. Jak Starożytni tak i Młodociani Święci byliby wiecznie poniżeni zamiast wiecznie wynagrodzeni za swoją służbę Tysiąclecia i za cierpienia dla świata, oraz za służbę swoją po Tysiącleciu dla wiernych na świecie i za cierpienia po Tysiącleciu dla sprawiedliwości z rąk klasy Wtórej Śmierci, gdyby pozostali na ziemi na zawsze; albowiem jeżeli wszystkie istoty ludzkie uznane godnymi życia wiecznego będą odtąd równe (Mat. 25:34; Obj. 21:24), wynikałoby, że Młodociani jak i Starożytni Święci, zamiast być wyższymi w Tysiącleciu, byliby poniżeni, bo byliby zrównani z rodzajem ludzkim, jeżeliby jako istoty ludzkie pozostali wiecznie na ziemi. Tym sposobem Bóg nie tylko nie dał by im żadnej nagrody za ich służby i cierpienia Tysiąclecia i Potysiąclecia, lecz po Tysiącleciu nie dałby im więcej, niż tym, którzy nie służyli Jemu, ale Szatanowi, grzechowi, błędowi i śmierci w okresie, gdy rzeczy te miały przewagę i panowanie między ludźmi. Przymioty Boskie nie nagradzają takiej wierności wiecznym poniżeniem. Dlatego nie możemy liczyć, że Młodociani i Starożytni Święci pozostaną na ziemi w ludzkich warunki stosunkach – to jest, że pozostaną istotami ludzkimi.