Teraźniejsza Prawda nr 67 – 1933 – str. 87
składał się z jego synów i z trzech figuralnych klas Lewitów—Kaatytów, Merarytów i Gersonitów; zgodnie z tern w wielkim domu naszego Wielkiego Wysokiego Kapłana znajdują się ich cztery pozasymboliczne klasy) nie tylko są naczynia złote (Maluczkie Stadko, Mal. 3 :3) i srebrne (Wielkie Grono, Mal. 3:3. zobacz Bereańskie uwagi o Mal. 3:3 i 2 Tym. 2:20), ale też drewniane (Starożytni Święci) i gliniane” (Młodociani Święci, którzy wraz ze Starożytnymi Świętymi będą przez czas Tysiąclecia ludzkimi członkami Pozafiguralnego Domu Aarona, jak są albo byli całkowicie ludzkimi istotami przed Tysiącleciem).
(7) Psalm 72:3: „Przyniosą góry ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość”. Cały ten psalm opisuje królowanie Chrystusa podczas Tysiąclecia, dając do zrozumienia, że figuralne Jeruzalem będzie siedzibą Rządu (wiersz 16). Literalnie Jeruzalem zbudowane było na dwóch górach: Syon i Moria i na dwóch pagórkach : Akra i Bezeta, Syon i Moria wyobrażają jedną niebieską, druga ziemską postać Królestwa — to jest Chrystusa i Starożytnych Świętych, jako dwie wyższe władze Królestwa (zob. wiersz 16: „na wierzchu gór” itd.) Akra i Bezeta wyobrażają posiłkowe (zależne) władze królestwa — to jest Wielkie Grono i Młodocianych Świętych (zobacz uwagi Bereańskie o „pagórkach”). Ponieważ Moria było pierwszym wzniesieniem w literalnym Jeruzalemie, na jakim Izraelici się pobudowali, przeto i Starożytni Święci byli pierwszą częścią Królestwa, jaka się rozwinęła. A ponieważ Syon był drugą wyżyną w tymże mieście, na jakiej Izraelici się pobudowali przeto i Maluczkie Stadko zostało drugą rozwijającą się częścią Królestwa. Jak pagórek Akra, jedna z „małych gór”, był trzecim wzniesieniem w Jeruzalemie, na jakiej Izraelici pobudowali się, przeto i Wielka Kompania jest trzecią klasą z pośród władz (podrzędna władza) Królestwa, jakie mają być rozwinięte. Jak pagórek Bezeta był czwartym i ostatnim wzniesieniem w Jeruzalemie, na jakim Izraelici się pobudowali, tak i Młodociani Święci są ostatnią z władz (podrzędna władza) Królestwa, jakie mają być rozwinięte. Ród ludzki wyobrażony jest przez części równiny literalnego Jeruzalemie. Ustęp ten daje się wyobrażać myśl, że dwie postacie Królestwa, wespół z podrzędnymi władzami Królestwa (Wielkim Gronem i Młodocianymi Świętymi) użyte będą przez Jehowę do błogosławieństwa rodzaju ludzkiego pokojem i dobrobytem przez sprawiedliwość ciągu Tysiąclecia.
TRZY SZEREGI LEWITÓW POZAFIGURALNYCH
(8) Zanim przytoczymy Pismo w sprawie naszego następnego punktu, pragniemy zrobić pewne wstępne wyjaśnienia. Badacze Biblii przypominają sobie, że w Cieniach Przybytku Lewici przedstawieni są jako wyobrażający z Wiary Usprawiedliwionych; że w tomie VI przedstawieni są jako wyobrażających Starożytnych Świętych. Wielkie Grono itd.. oraz że w Strażnicach od roku 1907 przedstawieni są jako wyobrażający Wielkie Grono. Te rozmaite pozafigury zdają się robić niektórym przyjaciołom trudność, jakoby nie były one w zgodzie jedne z drugimi. Zgodność pomiędzy tymi rozmaitymi wyrażeniami stanie się widoczna, jeżeli podzielimy należycie Słowo Prawdy, jak robił nasz Pastor, z punktu widzenia Wieku Ewangelicznego. Wieku Tysiąclecia i okresu Przejściowego pomiędzy niemi. Uważamy, że wszystkie trzy szeregi zapatrywań, dane przez pastora naszego są poprawne. Wiek Ewangeliczny ma swój szczególny szereg Lewitów pozafiguralnych, Usprawiedliwionych w Wierze, włączając Młodocianych Świętych, którzy pozostają takimi przez Okres Przejściowy; Wiek Tysiąclecia ma swój szczególny szereg Lewitów, Starożytnych Świętych, Wielkie Grono i Młodocianych Świętych; także okres tworzący przejście pomiędzy tymi dwoma wiekami — to jest Żniwo, osobliwie zaś okres Epifanii, ma swój szczególny szereg Lewitów, to jest Wielkie Grono. Dlatego należy rozumieć, że trzy te szeregi pozafiguralnych Lewitów nie zaprzeczają siebie nawzajem. Nie powinniśmy mieszać ich ze sobą. Jeżeli ograniczymy jak powyżej i będziemy pamiętali, że Lewici Wieku Ewangelicznego zachodzą na Okres Żniwa, ponieważ oba wieki zachodzą jeden na drugi, to przekonamy się, że zgadzają się
kol. 2
one jeden z drugim. Fakt, że pozafiguralni Lewici wyobrażają odrębne szeregi pozafigury, nie jest wyjątkowym. Rzeszy takowe zachodzą często w Piśmie — jak na przykład Samson, Jozue, Dawid itd. są figurami rozmaitych szeregów pozafigur. Przez użycie jednej figury do wyobrażenia rozmaitych pozafigur Jehowa wykazuje Swoją wieloraką Mądrość.
(9) W każdym z tych trzech okresów mamy rozumieć, że pozafiguralni Lewici składają się z trzech grup: Kaatytów, Merarytów i Gersonitów. W Okresie przejściowym ci Lewici, którzy się nie poświęcą, stracą swoje tymczasowe usprawiedliwienie, to znaczy przestaną być tymczasowymi Lewitami i wydaleni zostaną z Dziedzińca, podczas, gdy ci, co czynią poświęcenie, Młodociani Święci, zatrzymają swoje tymczasowe usprawiedliwienie i pozostaną w Dziedzińcu, jako Lewici Wieku Ewangelicznego trzech grup: Kaatytów, Merarytów, Gersonitów, przez cały Okres Przejściowy. Dodatkowo Wielkie Grono zostaje podczas tego Przejściowego Okresu Lewitami trzech grup: Kaatytów, Merarytów i Gersonitów. Lecz należy pamiętać, że Przejściowi Lewici Wielkiego Grona różnią się od Młodocianych Świętych, jako pozostałych z Wieku Ewangelicznego Lewitów na Okres Przejściowy. Oprócz dobrych Młodocianych Świętych trzy grupy każdej klasy są oddzielnie połączone jedne z drugiemi i tym sposobem pochodzą z odpowiadających sobie grup w każdej z tych dwuch klas — to jest ci Młodociani Święci, którzy są połączeni z Przejściowymi (Wielkiego Grona) Kaatyckimi Lewitami —to jest stronnikami Olsonistów, Sturgeonhów itd.—są Kaatytami Lewitów Młodocianych Świętych Wieku Ewangelicznego ; ci Młodociani Święci, którzy połączeni są z Przejściowymi (Wielkiego Grona) Meraryckimi Lewitami – to jest stronnikami Towarzystwa itd. — są Merarytami Młodocianych Świętych (Wieku Ewangelicznego) Lewitów; a ci Młodociani Święci, którzy są połączeni z Przejściowymi (Wielkiego Grona) Lewitami Gersońskimi — to jest stronnicy Pastorał Bibie Institute (P. B. I.) — są Gersonitami Młodocianych Świętych (Wieku Ewangelicznego) Lewitów. Od czasu pisania o Młodocianych Świętych w roku 1919 światło stało się jaśniejsze w sprawie trzech szeregów pozafiguralnych Lewitów i ich podziału, w rezultacie czego dajemy pewne dodatkowe szczegóły, które przedmiot Lewitów czynią jaśniejszym, aniżeli go widzieliśmy przedtem. Zatem widzimy, że wszystkie trzy grupy Lewitów Tysiąclecia w życiu tern były Lewitami (T-27, par 2), chociaż odmiennego rodzaju.
(10) 4 Moj. 3:6-8; 1:49-54; 3:23.29,35,40-51; Żyd. 12:23 dowodzą, że trzy grupy Lewitów, jako figury Lewitów Tysiąclecia, wraz z domem Aarona, stanowią figurę Kościoła Tysiąclecia, a nie pierworodnych Wieku Ewangelicznego, jako Słudzy Jehowy w szczególniejszym znaczeniu Kapłani wyobrażają Maluczkie Stadko, a z punktu widzenia Lewitów Tysiąclecia: Kaatyci – Starożytnych Świętych, Meraryci – Wielkie Grono i Gersonici – Młodocianych Świętych (Zob. F-151, 152). Zauważmy, że na stronicy 152 powiedziane jest w odniesieniu do rodziny Gersona, że wyobraża ona „zbawiony rodzaj ludzki”. Było to bez wątpienia najlepsze wyjaśnienie, jakie wówczas mogło być dane. Jasna Prawda w odniesieniu do „Młodocianych Świętych” nie była jeszcze znana przed Epifanią, dlatego Gersonici Tysiąclecia jako klasa nie mogli być wówczas brani jako figura. Lecz gdy uwzględnimy fakt, że figuralni Gersonici byli (1) zaliczeni jako część pierworodnych (4Moj. 3:12-17, 45) i (2) co więcej, zostali odłączeni (4Moj. 1:49-53) od „Izraelitów” dla służby Przybytku, do którego „Izraelici” nie mieli przystępu (wiersz ./), to łatwo dostrzeżemy, że symbolizują oni na Tysiąclecie część Kościoła Tysiącletniego nie pierworodnych Wieku Ewangelicznego i nie „zbawiony świat.” To, że „On Sługa” nie mógł tego zauważyć, nie robi żadnej ujmy, tak jak nie stanowiłoby ujmy dla Jezusa, że nie mógł widzieć, znajdując się w ciele czasu Dnia Sądu. Nikt nie może wyrozumieć Prawd, ani dać akuratnych wyjaśnień Pisma Św. przed czasem, a zatem wszystkie tego rodzaju przedwczesne wyjaśnienia muszą być z czasem poprawiane. Ponieważ wszystkie trzy klasy Lewitów