(18) Co musi być dokonane zanim okazanie się Pana Wielkiemu Gronu jako takiemu będzie uskutecznione? Pakt, że niektórzy, znajdujący się obecnie w Wielkim Gronie wiedzieli o Obecności Pańskiej w czasie Paruzji, uzgodnij z nauczaniem, że Jego okazanie się tejże klasie należy do pracy na czas Epifanii.

      (19) Przez jakie dwa sposoby Pan będzie okazywał się światu i Wielkiemu Gronu? Z czego będą się składać pouczenia dla Wielkiego Grona? Dlaczego same pouczenia nie będą wystarczające? Co będzie dodane do uzupełnienia okazania się Pańskiego? Opisz przeszłą niedostateczną operację tych obu sposobów? Dlaczego więcej mas: przyjść w tych kierunkach? Wyjaśnij figurę i pozafigurę przygód Benjamina w Egipcie. Opisz pracę Wielkiego Grona po ich pokucie, podając dowód Pisma świętego.

      (20) Jakie dwa wielkie wypadki nastąpią po Pańskim okazaniu się im? Udowodnij odpowiedź Pismem świętem. Mając te rzeczy na widoku, co powinniśmy na to mówić?

MŁODOCIANI ŚWIĘCI

„Młodzieńcy wasi widzenia widzieć będą.” — Joel 2:28.

(Przedruk z Ter. Pr. z nr. 33 i 47; P 1930, 131)

      Określając myśli Biblijne, dobrze jest używać, o ile to jest możliwe, wyrażeń z Pisma. Zwykle to czynimy, czego przykładem .są: Nauka, Usprawiedliwienie, Uświęcenie, Odkupienie itd. Czasami zmuszeni jesteśmy określić myśl Biblijną wyrazem, którego w Biblji się nie spotyka, jak naprzykład Tymczasowe Usprawiedliwienie, Ożywione Usprawiedliwienie itd. Że są to myśli Biblijne, jest rzeczą widoczną (Rzym. 4:1-25; Jan 3:36; Rzym. 4:11 ; 1 Kor. 6:11; Żyd. 9:24; 10:14; Jak 2:14-26; 1 Jan 2:2). Tak samo nie znajdujemy w Biblii wyrażenia „Starożytni Święci”, chociaż wierni Starego Testamentu nazwani są starcami (Zekenim—Izaj. 24:23; Psalm 107:32; Joel 2:28; przodkowie — Żyd. 11 :2), oraz wspominani są jako osoby „których świat nie był godzien” (Żyd. 11 :38). Tak samo wyrażenia „Młodociani Święci” nie spotykamy w Piśmie, chociaż, jak będzie wykazane w niniejszym artykule, myśl, jaką te słowa mają przedstawiać, jest Biblijna. Najbliższe temu wyrażeniu określenie w Piśmie jest „młodzieńcy” (Joel 2:28) zgodnie z użyciem wyrazu „starcy” (Izaj. 24:23), oraz w odróżnieniu do klasy tym terminem oznaczonej. Nie zdaje nam się być lepszym wyrażeniem dla Badaczy Biblii rozróżnianie tych dwóch klas przeciwstawieniem terminów Starożytni i Nowocześni Święci, ponieważ wyrażenie Nowocześni Święci nie jest ani tak dalece Biblijnym wyrażeniem jak Młodociani Święci. Co więcej, myśl Biblijna (Joel 2:28) jest lepiej odtworzona przez przeciwstawienie sobie nazw Starożytni i Młodociani Święci. Dlatego „Teraźniejsza Prawda” nazywa ich Młodocianymi Świętymi.

W PLANIE BOŻYM ROZWIJA SIĘ NOWA KLASA

      (2) Zanim Ogólne Wezwanie do natury Boskiej i do współdziedzictwa z Chrystusem ustało w roku 1881, osoby, które nazywamy „Młodocianymi Świętymi”, nie istniały jako jednostki klasy, lecz od tego czasu zaczęły przychodzić i dotąd przychodzą do istnienia jako takie. Nawet nie bylibyśmy zdziwieni, gdyby wkrótce dali się poznać jako klasa oddzielna i odrębna od Maluczkiego Stadka i od Wielkiego Grona. Powodem ich zaistnienia jako klasy, chociaż dotąd nie rozpoznanej, jest to. że odkąd ogólne Wezwanie ustało w roku 1881 więcej ludzi się poświęciło Panu, aniżeli wynosi liczba koron, oczekujących aspirantów, a przeto nadwyżka poświęcających się nie została spłodzona z Ducha. Pan widocznie zachował ich w rezerwie, a ponieważ od czasu do czasu umiarkowanie niewierni stracili swoje korony, wybierał najwierniejszych i zasługujących na wybór z pośród nich przez spłodzenie z ducha, aby wzięli korony tych, którzy się zaniedbali. Z biegiem czasu liczba pozostających w rezerwie zdaje się zwiększała się nadal o wiele szybciej aniżeli tych, co potracili korony, wskutek czego wielka ich liczba była w rezerwie, gdy wszyscy Wybrani popieczętowani zostali na czołach. Od tego czasu jeszcze wielu robi poświęcenie, a niewątpliwie jeszcze większe liczby się poświęcą, lecz nie będzie dla nich ani jednej dostępnej korony. „On Sługa” oprócz innych miejsc omawia tę klasę w tomie VI str. 186 i w Strażnicy ang. 1915-269, lub w polskiej z listopada 1915 r. w artykule „Dwie Części Żniwa” pod nagłówkiem: Poświęcający się w czasie przełomowym, pisze on tam w sposób następujący: „jesteśmy. przekonania, że gdy symboliczne „drzwi” Wieku Ewangelii zamkną się, nie będzie więcej powołania do duchowej natury. Ci, którzy później przystąpią do Boga przez ofiarowanie się zanim nastąpi czas „naprawienia wszystkich rzeczy”, Bóg ich przyjmie, lecz już nie będą mogli być
kol. 2
duchownymi istotami, lecz ludźmi doskonałymi. Będą przyjęci na tych samych warunkach, co „Starożytni Święci”, którzy byli przyjęci od Boga. Ojcowie Święci żyli w czasach, w których tak wysokie powołanie, jak i czas naprawienia wszystkich rzeczy jeszcze się nie rozpoczęły. Lecz oni się dobrowolnie poświęcili Bogu ,nie widząc, jakie błogosławieństwo sprowadzi ich poświęcenie się, oprócz tego, iż spodziewali się, że w przyszłości otrzymają „lepsze zmartwychwstanie” od reszty ludzi. Jesteśmy tego przekonania, iż ktokolwiek w takich warunkach jak ci wyżej opisani zupełnie poświęcą się Bogu, pozostawią wszystko, ażeby postępować jego drogami i będą prowadzić życie według uczynionego poświęcenia wiernie, mogą być uprzywilejowanymi i zaliczonymi do klasy tych, co żyli przed Wiekiem Ewangelii. Nie widzimy przyczyny dlaczego by Bóg nie miał przyjąć tych, co poświęcili by się po zamknięciu Wieku Ewangelii i Wysokiego Powołania i przed pełnym otwarciem Wieku Tysiąclecia.”

      (3) Epifania zdaje się rzucać dużo światła na tę klasę, światła, na które nie był jeszcze czas za życia „Onego Sługi”. Niewątpliwie jeszcze więcej przyjdzie w miarę jak „jasne świecenie” będzie się zwiększać. Ponieważ zwróciliśmy dotąd uwagę na nieco nadchodzące światła o Wielkim Gronie, zdaje się być rzeczą stosowną, abyśmy teraz przedstawili niektóre Prawdy Epifanii w odniesieniu do Młodocianych Świętych. Oby Pan pobłogosławił to dla nas wszystkich, a osobliwie klasie, której to bezpośrednio dotyczy !

      (4) Dla nas, jako Badaczy Pisma, źródłem i regułą wiary oraz praktyki jest jedynie Biblia, a przeto nasza wiara i praktyka o wszystkich przedmiotach religijnych musi pochodzić z Pisma. Musimy przeto żądać, aby widoczne było, żeby światło na ten jak i na wszystkie inne przedmioty wiary i praktyki płynęło z onej Księgi, o naukach której sama mówi: „Początek słów Twoich oświeca” (Psalm 119:130; Izaj. 8:20). Czy Pismo naucza, że będzie taka klasa, jaką nazwaliśmy „Młodocianymi Świętymi?” Odpowiedź nasza jest: Zdaje się nauczać. Przytaczamy i omawiamy niektóre główne ustępy w tym przedmiocie.

      (5) Zaczynamy od naszego tekstu, najjaśniejszego ze wszystkich w tym przedmiocie: „A potem (po Wieku Ewangelicznym, w ciągu którego Pan wylewa Ducha Swego na sługi Swoje. Maluczkie Stadko i służebnice Swoje, Wielkie Grono — porównaj Joel 2:29 z 2Kor. 6:17,18) wyleję Ducha Mego na wszelkie ciało; a wasi (Chrystusa) synowie (nawróceni cieleśni Izraelici i wytrwali, ale nie poświęceni wierzący W7ieku Ewangelicznego) i córki wasze (nawróceni Poganie Wieku Tysiąclecia, Izaj. 60:4) prorokować, będą (nauczać będą Prawdy tych z ludzi, którzy jej naówczas znać nie będą, Mat. 25:35,37,40); starcom waszym (Starożytnym Świętym) sny się śnić będą (otrzymają nowe i natchnione objawienia jako części drugiej księgi żywota. Obj. 20:12), a młodzieńcy wasi (Młodociani Święci) widzenia widzieć będą” (będą mieli dane sobie natchnione wyjaśnienia, czyniące jasnemi i zrozumiałymi dla nich i dla ludu nauki Starego i Nowego Testamentu, jako też „drugiej księgi żywota”). Wszystkie klasy z pośród ludzkości mające cokolwiek łączności z Planem Bożym są w ten sposób omówione u Joela 2:28,29. Ci pokutę czyniący upadli aniołowie stanowić będą siedm (doskonała liczba) klas tych, których Chrystus wybawia od Grzechu i Potępienia do Doskonałości i Żywota Wiecznego.

      (6) 2Tym. 2:20: „A w wielkim domu (wielki dom figuralnego Aarona. 3Moj. 16:6: 4Moj. 17:2,3; 3:6-9, 27-20,

poprzednia strona – następna strona